1,512 matches
-
Fiului, Al Neamului tău. (Ipotești) Mai puțin realizată este poezia Ecourile, care se alcătuiește prin dezvoltarea retorică a versului "Eminescu se credea Eminescu", dar alunecă în prețiozitate, emfază: O patimă grozavă, o patimă neînduplecată, mai tare ca oțelul și cremenea. Mania grandorii, comparată cu patima lui este nimic, o nimic toată: Eminescu se credea Eminescu. Dorul eminescian îl învață pe Emil Botta să interiorizeze spațiul. Imaginile sunt captate acum cu ajutorul unei lumini absconse, greu perceptibile. Imaginea în genere este un instrument
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
O mică surpriză oferită fetei va fi bine venită. După ce se roti prin magazin În câteva rânduri, În cele din urmă alese un capod de casă vișiniu din mătase naturală, ornamentat cu unele produse de broderie. Având injectată În sânge mania de-a pregăti banii Înainte de a ajunge să plătească, introduse mâna În buzunar și, având la Îndemână banii de la schimbul valutar efectuat la bișnițar, trase afară câteva banknote. Încercând să-i numere: se opri În loc emoționat. În locul hârtiilor de 1oo
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
să nu fie reclamații.Atunci Însă,când consuma băuturi alcolice, metamorfoza se declanșa dincolo de orice imaginație.Era irascibil, șicana pe toată lumea indiferent cine era persoana iar dacă nu aprobai toate prostiile debitate, Îți dădeai „foc la valiză”. Mai avea o manie suficient de periculoasă aducând la șantier În biroul său prostituate mizerabile racolate prin piață și ademenite cu bani și băutură desigur din buzunarul oricărui tehnician care avea ghinionul să intre În biroul lui. El nu avea predilecție cu ce fel
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
decât un câine. Nu era om. Era o reptilă.”; Pag. 319: „Corneliu Codreanu este un infractor recidivist.”; Pag. 320: Corneliu Zelea Codreanu era un monoman (atins de delirul grandorii), dromoman, talasic, o libelulă agitată, un beduin”; Pag. 321: „Suferea de mania ambulatorie (Este vorba tot despre Codreanu)”; Pag. 333: „... poetul și ziaristul cuțovlah, Doru Belimace”; Pag. 336: „Scatofagul Cantacuzino era metec fanariot, ca și Zelinschi-Codreanu, și ca și hindusul Nae Ionescu și sârbul Richard Franasovici... Fanariotul arnăut I.G. Duca, descendent din
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
9 mai, în clubul Session, au cântat cei de la Brazzaville. Dacă n-ați auzit încă de ei, nu-i nimic, sunt o trupă indie și deși cântă extraordinar, sunt mai puțin cunoscuți (în afară de Rusia, unde s-a declanșat o veritabilă manie Brazzaville). Dacă ați auzit și ați și venit la concert, atunci rubrica nu e pentru dumneavoastră (pentru că știți dinainte cam ce o să scriu). Dacă însă știați de ei și n-ați mers să-i vedeți, atunci cu greu vi se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
mă-sii să știu eu? Eu nu pot să vă spun decât că dacă, din cine știe ce cauze inexplicabile, Eva și-a pierdut toți dinții, o să urmeze o cheltuială al dracului de mare. N-o să mai termin niciodată cu ea. Are mania de a curăța lucruri și de a lipi bucăți de ață dentară în interiorul scaunului de toaletă. Habar n-ai de câte ori m-am temut că am făcut viermi. Inspectorul Flint oftă. Indiferent ce succes înregistrase sergentul Yates cu dinții, era clar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
aia dezgustătoare! O să regrete gestul ăla câte zile o mai avea ea de trăit! Da, dacă trebuia să pice cineva prost în toată povestea asta, aia nu putea fi decât draga și buna de Eva, cu apucăturile ei tiranice și mania ei pentru ordine! O să se chinuie ceva să-i explice totul doamnei Mottram și vecinilor. Ideea îl făcu pe Wilt să zâmbească. Și pe viitor chiar și cei de la Tehnic vor trebui să-l trateze diferit, cu mai mult respect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
să priceapă cum de ajunsese o doamnă așa grasă și în pielea goală - fiindcă lințoliul tot cădea de pe ea -, o doamnă... nu, în mod cert nu o doamnă, ci o femeie... cum de ajunsese o asemenea femeie, având toate simptomele maniei religioase, tocmai la el în casă. — Asta e tot, fiica mea? bâigui el atunci când Eva își epuiză în cele din urmă repertoriul. — Da, părinte, scânci Eva. — Slavă Domnului! exclamă cu înflăcărare părintele St John Froude. Apoi se întrebă ce trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
de la etajul șapte, Sandu, vecinul meu, Nicușor de pe scara cealaltă. Fiecare, mi se pare acum, era interesant în felul lui. Paul mânca smoală și sugea burta fluturilor zicând că au miere. Frati-su, Vova, era cuminte și rușinos, dar avea mania de-a povesti oricui despre vaporul Titanic, care, zicea el, era mai înalt decât trei blocuri puse unul peste altul și avea o mie de elice. Mimi creștea un arici și colecționa cutii de țigări străine, unele făcute din plastic
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
sporirea dozei sau organismul dezechilibrat, sau amândouă împreună au fost cauza faptului că învelișul exterior pe care-l dobândea fericirea mea de cocainoman devenea din ce în ce mai amenințător. La o oră după ce luam prima doză, puneau stăpânire pe mine tot felul de manii stranii. Câteodată mă apuca mania căutatului; când se golea cutia de chibrituri, începeam să caut chibriturile, mutând din loc mobila, trăgând sertarele de la masă; deși știam că în cameră nu mai sunt nici un fel de chibrite, le căutam fericit ceasuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
sau amândouă împreună au fost cauza faptului că învelișul exterior pe care-l dobândea fericirea mea de cocainoman devenea din ce în ce mai amenințător. La o oră după ce luam prima doză, puneau stăpânire pe mine tot felul de manii stranii. Câteodată mă apuca mania căutatului; când se golea cutia de chibrituri, începeam să caut chibriturile, mutând din loc mobila, trăgând sertarele de la masă; deși știam că în cameră nu mai sunt nici un fel de chibrite, le căutam fericit ceasuri întregi, fără pauză; altădată, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
insuportabilă de a priza din cocaina pe care o lăsasem pe divan și conștiința pericolului la care mă supun dacă las ușa fără supraveghere, fie și pentru o clipă. Uneori - și acest lucru intervenea din ce în ce mai des în ultimul timp, toate maniile amintite puneau stăpânire pe mine în același timp și atunci nervii mi se încordau dincolo de pragul suportabilității. A venit și momentul (asta s-a întâmplat în plină noapte, când toți dormeau în casă și când păzeam ușa stând cu urechea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
în funcții înalte în stat, de unde ne arată nouă cu degetul că ei sunt garanții democrației postdecembriste, iar noi, noua generație de sacrificiu ce trebuie să strângă cureaua. De fiecare dată, din neajunsul lor de a fi oameni, amplificat de mania puterii, ne promit marea cu sarea, că ne vor duce pe culmi de civilizație și progres, dacă-i vom vota. Trebuie să ne asumăm faptul că am fost păcăliți sau manipulați, căci, în 24 de ani de guvernare post-revoluționară, s-
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
tristețea lui vine din superficialitatea de înțelegere și nuditatea seacă a inteligenței sale. Cultivat, inteligent, cazuist sentimental, masochist, torturat de dorința de a explica totul, ceea ce-l face etern nefericit în iubire, bărbatul se manifestă și în subconștient cu aceeași manie a analizei și autoanalizei: „Într-un colț Niki Mihail își rezimase capul pe gâtul de cocostârc și, în mijloc, mirii: domnul, rotofei (...) alături de Irina, dizgrațioasă în vălurile albe, gesticulând dizgrațios, vopsită cu roșu pe fața ei roșie. O simțeam că
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
acceptat. Pe lângă vocația nefericirii, eroul are și o dorință de automistificare pentru a poza într-o eternă victimă, găsind în orice întâmplare insignifiantă germenele unui dezastru. Alexandru Călinescu observă că lamentarea continuă nu înseamnă luciditate ci este „un viciu, o manie, un instinct bolnav”, după cum mărturisește peronajul. „Luciditatea - ea există totuși - constă în aceea că el este conștient de forța destructivă și de caracterul pernicios al acestei manii, că o analizează și o condamnă, fără însă a se putea elibera de sub
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
Călinescu observă că lamentarea continuă nu înseamnă luciditate ci este „un viciu, o manie, un instinct bolnav”, după cum mărturisește peronajul. „Luciditatea - ea există totuși - constă în aceea că el este conștient de forța destructivă și de caracterul pernicios al acestei manii, că o analizează și o condamnă, fără însă a se putea elibera de sub tirania ei: o luciditate sterilă, lipsită de perspective, înăbușind elanurile vitale în loc să le stimuleze, adâncind și mai mult impasul în loc să-l înlăture. Personajul lui Holban experimentează o
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
necesitatea de a evita grotescul și violența, promovând în schimb ridicolul și absurdul. Mai greu este să convertești în limbaj cinematografic umorul atât de aparte al autorului ieșean, umor care aparține textului, și nu poveștii. Gândirea înceată a tuturor personajelor, mania lor de a se crampona de inutilități, de a scoate un armăsar din fiecare bâzâit de țânțar fac din Teodorovici un prozator veritabil, deținător de tehnică și de limbaj personal. Poate prea personal ca să devină atât de ușor limbaj cinematografic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
moment răspunsurile sale ca fiind ca și automatice și mașinale. Digestiunea și stomacul se execută normal, însă se observă o colă rectală ceea ce reclamă o îngrijire serioasă. De asemenea aflăm că sunt 6 ani de când a fost izbit de o manie ca aceasta, pentru care a fost internat și căutat și aci, și în străinătate, de unde s-a întors calm, însă cu debilitate intelectuală. De atunci a mers urmîndu-se debilitatea, crescând până acum două luni, când făcând acte impulsive și scandaluri
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
o forță uriașă. Iranul tinde să devină o mare putere economică și politică. Și acest statut are drept suport democrația teocratică musulmană. Gazprom este însuși Statul Rus! - Rușii au pornit în această ofensivă planetară călare pe conducte. Vorbeați recent despre "mania conductelor". În ce măsură Kremlinul își evaluează corect mijloacele în acest război economic total? Cât de adecvat înțelege clasa politică rusă tendințele geopolitice și geoeconomice actuale? - Rusia este multiplă. Acolo se confruntă vreo șase vectori strategici. Unii analiști văd în obsesia de
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
de ce să-l dea pe mâna corporațiilor transnaționale. România are exact ceea ce-i lipsește Rusiei! - Numai că Vladimir Putin nu se mulțumește cu atât. El vrea și Cercul Polar de Nord, așa cum și americanii doresc hidrocarburile de-acolo. Este aceeași manie a conductelor și aici? - Aceasta este eterna luptă care duce lumea înainte și o iluzie că ne salvăm cu ajutorul unei cruciade energetice. Rușii reușesc cu greu să retehnologizeze actualele exploatări, gazoductele și oleoductele existente. Iar acum vor să coboare la
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
am nevoiede supraalimentație. " Dar e nebun de-a binelea!" își zise Felix, după plecarea lui Simion, ridicând caietul de jos. N-avea însă dispoziția sufletească de a se gândi mai mult la el. Își închipui că așa era Simion, cu manii intermitente, de vreme ce toți vorbeau de el cu dispreț. De altfel, sosise din oraș și moș Costache, și puțin după el intrase și Stănică. "Acest Stănică, cugetă Felix, dă toată ziua târcoale prin părțile astea, ca și când n-ar avea casa lui
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
dădea semne de alienație mintală cu mult înainte de facerea testamentului, că bătea servitoarele, gonea fără motiv rudele. Ba au adus și icoanele din casă, fiindcă bătrânul avea multe de tot moștenite de la părinți, și au insinuat că era căzut la mania religioasă și risipea banii cu acatistele. - Ticăloși! spumegă moș Costache. - Au mers până acolo încît au declarat că bătrânul nu știasă scrie. Pricepi, testamentul e olograf! Ei, bine, culmea ghinionului! Deși l-am văzut eu cu ochii mei pe bătrân
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Și bătrânul scuipă afară din trăsură o pieliță de alună și-și suflă apoi, zgomotos, nasul. " Poate că bătrânul, medită Felix când fu în pat, nu e chiar așa de rău cum îmi închipui. Avariția lui e mai mult o manie, dar o iubește pe Otilia și se gândește mereu la ea." Luă un tratat, îl desfăcu și începu să citească, gândurile însă îi zburau departe. Ducea o existență cam agitată, puțin potrivită studiului. Prea multe senzații tari încerca în vremea
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
ca o manoperă de a căpătui un june bleg, care sta pe capul părinților. - Auzi dumneata! Spune-mi tot, Felix. Felix îi povesti fără exagerări, dar cu o răceală ironică intenționată, toată istoria lui Titi. Căsătoria cu Ana, încăpă-țînările sale, maniile (printre care nu uită legănatul), supunerea la instrucțiile Aglaei, convingerea lui că Simion era nebun și că un factor ereditar apăsa și asupra lui Titi. Toată fantezia matrimonială a Georgetei, care se ținea numai de o vanitate de fată cu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
replica. Însă Felix n-avea gust de dispută. Vigoarea vegetației, seninătatea cerului îl duceau cu gândul în altă parte. Se întreba pe unde se află acum Otilia, ce făcea, ce gândea. Sufletul se dezvolta așa de liniștit în Felix, încît mania lui Weissmann de-a face teorii îl mira profund. O iubea pe Otilia, fără îndoială. Dar nici prin gând nu-i trecea să examineze temeinicia sentimentului însuși, să-și dea seama dacă merită sau nu să iubească o fată. Prin
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]