2,482 matches
-
și generația memorandistă au luat foarte În serios ideea statutului minorităților În România Întregită. Pentru ei, aceste lucruri erau foarte limpezi: pentru asta luptaseră o viață Întreagă, nu se jucau cu ideea drepturilor minorităților. Se cunoaște că au fost foarte mirați să vadă că, o dată făcută România Mare, clasei politice prea puțin Îi păsa de aceste lucruri. Faptul că au existat forme de lipsă de loialitate În rândul unor minorități nu poate fi despărțit de faptul că a existat destul de multă
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
care a dominat aceste servicii Între 1990 și 1996, Virgil Măgureanu. Mircea Mihăieș: El mai era Încă În funcție În 1997. Vladimir Tismăneanu: Da, În primele luni, dar era edenté, Își pierduse dinții, cum spun francezii, fiind și foarte derutat, mirat, surprins de faptul că noua conducere nu Îi oferise ceea ce probabil că se aștepta: să rămână În fruntea serviciilor secrete. Mircea Mihăieș: Îți voi da exemplul unei acțiuni foarte interesante, care pentru mine spune totul: cea a domnului Timofte, folosită
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
care trebuise să-i apere pe amărâți, să le garanteze existența, contra năvălitorilor, jafului și tâlharilor. Biruri, tributuri, impozite...și ăștia care nu prea înțeleg de ce plătesc, dar plătesc, n-au încotro, plătesc cu o umilință prefăcută... Chiril, vorbind, constata mirat că vedea acum altfel tabloul, parcă prin ochii Retei, deși ea nu făcuse nici un comentariu; se uita numai, scoțând din când în când exclamații de încântare, dar ea îl stimula să gândească repede și ușor, plin de o exaltare lăuntrică
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
Comentariul Rekăi are asupra lui Chiril un efect persuasiv: după expozeul acesteia, Chiril își însușește poziția ei, însă nu atât în ceea ce privește explicit raportul de forțe din tablou, cât în fața marii disponibilități hermeneutice pe care pânza o are: Chiril, vorbind, constata mirat că vedea acum altfel tabloul, parcă prin ochii Retei, deși ea nu făcuse nici un comentariu; se uita numai, scoțând din când în când exclamații de încântare, dar ea îl stimula să gândească repede și ușor, plin de o exaltare lăuntrică
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
harul ce ție ți l-a dat. Deci află că un suflet se plânse chiar acuși 510 De rana dureroasă pe care i-o făcuși. Arnolf (aparte) Ah! Cotoroanța naibii! Năpîrcă blestemată! Agnès Un om rănit de mine? Întreb atunci mirată. De tine, zise baba. Rănit de moarte, vai! E tînărul pe care aseară-l salutai. 515 Dar cum se poate una ca asta , zic. Făcui Să cadă din greșeală vro oală în capul lui? Ei asta-i! zise baba. Nu
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
a acelei vizite, Samuel Goldstein a tipărit un ghid turistic cu fotografii ale frumuseților uluitoare și atât de puțin cunoscute ale minunatei țări. După care a difuzat mii de exemplare în ediții de lux peste tot în lume. Cel mai mirat de efortul financiar a lui Samuel Goldstein a fost Generalul Doctor Albert Bumba: Președintele era conștient că, în perioada aceea, țara sa nu era capabilă să ofere nici cele mai modeste condiții unui turism organizat pe de o parte, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
să fie scurtate așa încât să numere cu o săptămână mai puțin, iar această schimbare să arate neadevărată profeția care calculează cu atâta grijă numărul lor, vorbind chiar de ceva care trebuie să se întâmple la mijlocul unei săptămâni? Aș fi foarte mirat ca profeția lui Daniel să fie anulată de profeția lui Cristos” (cap. 19). Să presupunem, așadar, că această profeție se referă la sfârșitul lumii și că cele șapte sute de săptămâni acoperă perioada cuprinsă între prima și a doua parusie. Atunci
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
de cetățeni din aceste două țări sînt realități care impregnează încă profund mentalitățile de o parte și de alta a Rinului. La numai șase ani de la armistițiu, această stare de spirit nu are de ce să ne surprindă, chiar dacă sîntem oarecum mirați să vedem cum internaționalismul această valoare fundamentală a socialismului este o dată în plus înlocuit de naționalism, chiar în rîndurile sale. În interiorul mișcării socialiste, multe răni vor avea nevoie de timp pentru a se cicatriza. Acest naționalism al conducătorului socialist german
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
aceasta nu sunt, În general, de natură periculoasă. Bolile de copii sau alte friguri, cari sunt provocate de către Încărcarea anterioară, sunt Întotdeauna așa numite cazuri ușoare. Încărcarea anterioară este adesea Înlăturată În câteva săptămâni, prin băile derivative și mulți Întreabă mirați, cu drept cuvânt, pentru ce tocmai la această Încărcare se obțin rezultate așa de repezi, prin cura mea, pe când la altele merge destul de Încet. Astfel, un domn care suferi În timp de 18 ani de pecingine la barbă, provocată prin
Știința expresiei figurii sau Manualul unei noi diagnoze pentru cunoașterea stărilor de boală Întocmit pe baza cercetărilor și descoperirilor proprii de Louis Kuhne by Louis Kuhne () [Corola-publishinghouse/Science/842_a_1737]
-
ne sinucidem. Mai bine să mori decât să ajungi un trădător”, avertizându-l să fie oricând pregătit pentru asta, iar la sfârșit l-a amenințat râzând: „Vezi să nu te confund vreodată cu Bogdanovici”2. Mai mult, s-a arătat mirat că torturile continuau în închisoare, întrucât la Pitești o persoană sus-pusă i-a transmis că acțiunea nu mai este bine văzută de regim, în urma unui caz de la Canal despre care se auzise în străinătate 3, dar că celor care au
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
transmiteți distinsei Dv. Doamne respectuoase sărutări de mâini. Vă doresc sănătate și depline satisfacții în tot ce întreprindeți pe plan cultural. Cu alese sentimente de prețuire, Eugen Dimitriu 5 Suceava, 7 octombrie 1986 Mult Stimate Domnule Niculăiasa, Veți fi desigur mirat că răspund cu oarecare întârziere la scrisoarea Dv. Mi-a trebuit ceva timp să cuget asupra celor ce-mi solicitați. În primul rând, căutând în manuscrisul Științei în Bucovina, vol. IV, am găsit numai medalionul Dv., bine pus la punct
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
mult decât pot da. Nu e nevoie ca studentul bun la teologie pastorală, de pildă, să fie un candidat la pustnicie sau un tânăr savant cu morgă. Biserica ar câștiga deja foarte mult dacă absolvenții ar fi doar niște cunoscători mirați ai propriei tradiții, deschiși față de întrebările lumii și ucenici silitori ai Cuvântului dumnezeiesc. Nimeni nu ar vrea să întâlnească un preot care crede că le știe pe toate - de la detaliile despre cosmologiile babiloniene la rolul taxei pe valoarea adăugată într-
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
despre noi! Da! Ora cocktailului a fost reinventată la modul cel mai elegant cu putință, în West Village. Rafinatul cuplu de expatriați britanici, Rebecca Bloomwood și Luke Brandon... Cu un zgomot clămpănit, portiera taxiului se deschide și ridic privirea ușor mirată, văzându-l pe șofer coborând. — Vai, mersi, spun cu recunoștință. Îmi prinde bine o mână de ajutor. Poate, dacă aveți niște sfoară, îl putem lega pe mașină... Nu-l legăm nicăieri. Nu mai merg nicăieri. Trântește portiera din dreapta și mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
ani, căruia i-au dat tuleiele. — Becky! zice cu privirea încețoșată. Salut! Ce faci aici? — Ăsta-i apartamentul în care locuiesc. Ai uitat? Ai venit să lucrezi aici fiindcă ți s-au ars siguranțele. — A. Da. Se uită în jur, mirat. Aha. — Ești bine? Mă uit la el îngrijorată. Am niște cafea. Îi dau o cană de cafea și el ia câteva înghițituri mari. După care ochii îi cad pe teancul de corespondență din mâna mea și, pentru prima dată, pare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
culorile lor. E o treabă care îți oferă multă satisfacție. Aproape la fel de multă ca aranjatul markerelor cu ceva vreme în urmă. — Și, e greu să trăiți împreună? zice Danny, venind la ușă și privindu-mă. — Nu. Mă uit la el mirată. De ce? — Amica mea Kirsty a încercat să stea cu prietenul ei. Dezastru. Toată ziua o țineau într-o ceartă. Ea zice că nu știe cum reușesc alții. Mut borcanul cu chimion lângă cel cu schinduf (ce-o mai fi și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
O, Doamne, nu pot să-i spun, pur și simplu nu pot. Suze m-ar omorî. O să... aibă cea mai frumoasă rochie de mireasă pe care ai văzut-o vreodată, închei penibil. Foarte bine, zice Luke, aruncându-mi o privire mirată. Ce surpriză! Ei, păi am să intru doar un pic să schimb două cuvinte cu ea. Ne vedem mai târziu. Pornesc prudentă spre dormitorul mamei lui Suze și bat încet la ușă. — Daaa? tună o voce drept răspuns, și ușa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
ocupă cu prelucrarea lemnului de șase generații. Apoi ne-am întoarce acasă într-o căruță veche de țară... — Ce e aia „servire franțuzească, mănuși albe“? zice Suze, holbându-se nedumerită la o reclamă. — Habar n-am. Ridic ochii spre ea, mirată. Hei, Suze, fii atentă aici. Să-mi fac buchetul singură? — Ce să faci? — Uite! Îi arăt spre pagină. Vă puteți face singură buchetul, din hârtie creponată, pentru a avea un buchet unic, plin de imaginație. — Tu? Să faci flori din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
de dantelă... Mă uit la propria mea imagine, autocritic. Câte am încercat până acum? Păi, cu asta se fac... treizeci și cinci, spune Cynthia, uitându-se pe listă. — Și câte am notat ca posibilități? — Treizeci și două. — Pe bune? Fac ochii mari, mirată. Care nu mi-au plăcut? — Cele două roz și cea cu jachetă. — A, nu, îmi place și aia cu jachețică. Puneți-o, vă rog, și pe aia pe listă. Mă mai plimb un pic ca la paradă, apoi mă uit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
O să avem o ditamai orchestra filarmonică, bufet cu stridii și caviar... rame foto de la Tiffany pentru toți invitații... șampanie Cristal... și locul va deveni o pădure fermecată, o să avem mesteceni și triluri de păsări... — Mesteceni adevărați? Suze face o față mirată. Ce nevoie ai de ei? — O să fie în Frumoasa din pădurea adormită! Iar eu am să fiu prințesa, și Luke o să fie... rămân cu cuvintele pe buze sub privirea încărcată de reproș a lui Suze. — Și cu maică-ta cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
dor de ea. Îmi place să vorbesc cu ea, deși nu are cine știe ce simț al umorului. Cred că i-ar plăcea foarte mult să aibă - dar, din păcate, pur și simplu nu înțelege la ce folosesc glumele. — Bună, Elise! spun mirată. Aveai programare la mine? Credeam că pleci azi. — Mâine. Dar am vrut să-ți cumpăr un cadou de nuntă înainte de a pleca. — Ee! Nu-i nevoie să faci asta! exclam, încântată în sinea mea. — Spune-mi, te rog, unde ești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
ar trebui să aibă camere de oaspeți la fiecare etaj. Cred că, în felul ăsta, oamenii s-ar duce acasă de două ori mai repede! — E un punct de vedere foarte interesant, aud un glas plăcut din spatele meu. Mă întorc mirată și văd o doctoriță brunetă, foarte frumoasă, zâmbindu-mi. Un studiu recent făcut la Chicago a demonstrat exact același lucru. — Pe bune? Mă înroșesc instantaneu de mândrie. Ce să zic?... Mulțumesc! N-am făcut decât să comentez ce am văzut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
săptămâni. În legătură cu testamentul meu. Data viitoare am să vorbesc direct cu ea. — Te rog, spune Michael. I-ar face mare plăcere. — Ți-ai făcut testamentul? îl întreb pe Luke cu interes. — Sigur că mi-am făcut testamentul. Luke mă fixează mirat. Tu nu ți l-ai făcut? — Nu, spun cu detașare - apoi mă uit de la unul la altul. Ce-i? Ce vă uitați așa la mine? — Toată lumea ar trebui să-și facă testamentul, spune Michael foarte serios. — Nu mi-a trecut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
shopping personalizat și mă îndrept spre stativul cu rochii. E încă devreme pentru clienții noștri obișnuiți, și etajul e aproape gol. Dar, în timp ce mă apuc să caut altă rochie pentru Laurel, vederea periferică îmi semnalează o prezență familiară. Mă întorc, mirată, dar silueta a dispărut. Ciudat. Găsesc în cele din urmă rochia și culeg în treacăt și o etolă asortată, cu franjuri. Mă răsucesc pe călcâie - și o văd din nou. E Danny. Ce naiba face la Barneys? Mă apropii și mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Cafea. Mersi. — E fără cofeină, zice mami, și-mi întinde o cană pe care scrie Nu trebuie să fii nebun ca să organizezi o nuntă, dar mama ta e. M-am gândit că ai trecut pe cafea fără cofeină. — Nu, spun mirată. Dar nu face nimic. — Și cum îți mai e? Se așază lângă mine și eu îmi transfer pe șest bucata de hârtie mototolită, dintr-o mână în cealaltă. Ești un pic obosită, nu? Și poate ți-e un pic rău
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
război mondial. — E o prietenă de-a ta? zice mami inocentă. Am avut o mică discuție amicală despre nuntă... Pământul începe să-mi tremure sub picioare. — Și... ce ți-a spus? reușesc să îngaim. Nimic deosebit! Mami mă privește ușor mirată. M-a întrebat în ce culoare mă îmbrac... și tot zicea nu știu ce despre niște violoniști. Doar nu vrei violoniști la nuntă, nu? — Bineînțeles că nu! Vocea mi-a devenit de-a dreptul stridentă. Ce să fac cu niște violoniști? — Becky
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]