2,334 matches
-
di Espagna, treptele ce urcă spre biserică, aici l-am cunoscut pe Boris, mă strecor printre turiști pe lângă clădirea din colț indicată de băiatul de la cafenea, mă rătăcesc cu ușurință printre străduțele înguste, mai întreb câte un bătrân, îmi indică neliniștit cu mâna o direcție oarecare, parcă n-ar mai avea deodată chef de vorbă, apoi trecători, prea mulți turiști în orașul acesta, îi nimeresc cu întrebările mele mai ales pe cei ce sunt străini de oraș, dar unde sunt locuitorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
picioarele acestor sfinți, nu-mi inspiră deloc încredere ceea ce văd, nu voi putea sluji într-o astfel de biserică, nu mă simt confortabil! Și mă gândesc în sinea mea că pictura lui Theo și-a atins cu adevărat scopul, să neliniștească, să tulbure, să excite sufletele, Cina cea de taină, părintele vorbește, aici în altar unde eu va trebui să pregătesc sfânta cuminecătură, masa aceasta nu stă bine așa și arată spre frescă, peste tot am văzut pictată o masă orizontală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
știu! Am crezut că o căsnicie va rezolva totul, Aud prima dată de căsnicia ei, dar nu e așa, n-a mers, de fapt nu merge, ne-am despărțit de trei săptămâni și urmează să luăm o decizie, mă uit neliniștit în jur, chiar să nu fi observat urmele unui bărbat?! îmi înțelege privirea, n-am locuit aici, ci în apartamentul lui, n-a înțeles dorința mea de a-l înfia pe Rareș, micul Paganini, cui îi spuneai ni, și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
ascuns pe după copaci, să nu mă vadă, până în poiană, fustele lungi, largi, nenumărate, groase, legate cu un brâu de lână colorat nu-i îngreunează defel mersul prin iarbă și, oricât de ascunsă ar fi în muntele ei de haine, trupul neliniștit de femeie se face vizibil ca și cum dintr-o dată cojocul înflorat, cămășile aspre, îmbumbate, fustele suprapuse ar deveni transparente, lăsând să se vadă sânul alb ca laptele la care Daniel copil fiind, doar clopoțeii nu-i mai aud, se tăvălește în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
brusc mi s-ar Îngusta viața, am Încercat eu să-i explic ciudata senzație, masându-mi locul care Începuse să mă apese, În mijlocul pieptului. El se posomorî. Nu Încercă deloc să mă Îmbărbăteze, ci deveni meditativ, iar asta m-a neliniștit și mai mult. Hai să plecăm de-aici, i-am spus eu, căutând să scap de senzația aceea insuportabilă de verde care pusese stăpânire pe mine. Am Început să ne plimbăm de-a lungul lacului, dar asta nu m-a
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
preajmă. Ni s-a cerut să dăm foc orașului. Să dăm foc orașului! — N-ar folosi la nimic doar să punem focurile pe neașteptate. Înainte de asta, trebuie să răspândim zvonuri, iar după ce Yoshitatsu și servitorii săi din Inabayama se vor neliniști, așteptăm o noapte cu vânt și prefacem orașul Într-o mare de flăcări. Atunci, forțele lui Dosan vor trece râul și vor ataca. — Înțeleg, dădu din cap Hiyoshi, cu o expresie de om În toată firea. Nu trăda nici admirație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
prind de veste, va urma un masacru. Dacă suntem prinși, va fi oribil, fie că ești numai tu, fie că sîntem toți. La Început, Hikoju găsise că era rău ca Hiyoshi să nu știe nimic. Acum, Însă, părea dintr-o dată neliniștit de posibilitatea că secretul s-ar putea afla din gura Maimuțoiului. Hiyoshi i-o citi pe față. — Nici o grijă. M-am obișnuit cu asemenea lucruri, În călătoriile mele. — Nu vei lăsa să-ți scape nimic? Întrebă Încordat Hikoju. Suntem pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
că dumneata, tatăl meu, Înțelegi acest lucru mai bine decât mine. Deși sunt momente când poate fi genial, firea lui egoistă și indulgentă, oricât de bătrân va ajunge, e regretabilă, chiar dacă nu este decât natura lui. Noi, vasalii, suntem foarte neliniștiți În privința caracterului său. A-i face hatârul ar putea să pară o dovadă de loialitate, dar, de fapt, nu e deloc bine. Din acest motiv, m-am Încăpățânat intenționat. — Aici ai greșit. — Oare? Poate că tu o consideri loialitate, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
șoimi, smulse pe neașteptate carnea unei păsărele și o aruncă În văzduh, strigând: — Bătrâne! primește prada mea! Altă dată, În timp ce pescuia, lovi cu piciorul În apă și spuse: — Bătrâne! Devino un Buddha! Violența din glasul și din ochii lui Îi neliniști pe vasali peste măsură. * * * Nobunaga Împlini douăzeci și unu de ani În primul an al lui Koji. În luna mai, găsi un pretext pentru a-i declara război lui Oda Hikogoro, conducătorul oficial al clanului Oda. Împresură castelul din Kiyosu și, după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
neliniștea părintească: Sunt adânci rănile? — Tată... Ukon se prăbuși, spunând: — Iartă-mă... Și leșină din nou. În casă! Repede, duceți-l Înăuntru! Pe chipul lui Samanosuke era Întipărit regretul pentru ceea ce numai putea fi schimbat. Încă de la bun Început fusese neliniștit că Ukon e În slujba lui Nobunaga, căci Samanosuke, care nu revenise cu adevărat sub aripa clanului Oda, Încă nu jurase supunere. Dar când Ukon primise, la momentul oportun, postul de supraveghetor peste reconstrucția zidurilor castelului, Samanosuke o considerase o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Yoshimoto, forțele armate ale clanului Imagawa se Întăriseră rapid. Constant, Yoshimoto urcase scara spre hegemonie. Recent, Însă, Sessai simțise o mare contradicție Între rolul său de maestru al lui Yoshimoto și cel de consilier: Într-un fel, Începuse să fie neliniștit de planurile lui Yoshimoto de unificare a țării. „Nu are capacitatea necesară,“ reflecta Sessai. Privind crescânda Încredere În sine Însuși a lui Yoshimoto, mai ales În ultimii ani, strategiile lui Sessai deveniseră din ce În ce mai conservatoare. „A ajuns la apogeu. Până aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
oameni. Shonyu făcea parte dintre ei, desigur, dar el care se simțea cel mai onorat de a fi fost ales În micul grup era Tokichiro. — E cam slab protejat. — Crezi că e bine? Însoțitorii din grupul lăsat pe loc erau neliniștiți și Îl urmară pe Nobunaga până la Otsu, dar, În acel loc, Nobunaga și oamenii săi Închiriară cai și Își continuară drumul spre răsărit, peste podul din Seta. Existau mai multe puncte de control, Însă trecură de ele fără dificultăți. Nobunaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
stat În fața stăpânului Însuși. — Mesagerul așteaptă? Da, dar a spus că e de ajuns și un răspuns verbal. Nu, nu. Ar fi nepoliticos. Adu-mi călimara. Mataemon puse penelul pe hârtie și redactă răspunsul pentru mesager. Okoi, Însă, se simțea neliniștită În privința conținutului. Era extrem de neobișnuit ca vărul Seniorului Nobunaga să trimită o scrisoare acasă la acest umil vasal. Iar aceea sosise direct prin mesager. Despre ce-o fi vorba? Întrebă ea. Nici chiar Mataemon nu știa, Întrucât scrisoarea nu conținea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mai fi văzut niciodată provincia Owari. Cele mai amenințătoare dintre toate erau formele Munților Kurihara, Nangu și Bodai, Înălțându-se În depărtare. — Serios, nu trebuie să vă faceți griji din direcția aceea, Îl asigură Hideyoshi pe Nobunaga. Dar Nobunaga era neliniștit. — Asediul nu e strategia potrivită, dar nerăbdarea nu va face decât să-mi vatăme trupele. Nu văd cum am putea cuceri fortăreața, orice-am face. Se țineau la nesfârșit consilii de campanie, dar nimeni nu părea să aibă o idee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pentru a-și Îmbunătăți latura autoreflexivă și era hotărât ca și samuraii lui să facă același lucru. Dacă voia să joace un rol important În viitor, vasalii Înarmați și forța brută n-aveau să-i fie de ajuns. Hideyoshi era neliniștit din această cauză. Astfel, pe lângă că-l Îmbrățișase pe Hanbei ca vasal, se Înclina În fața lui ca profesor și Îl privea ca pe instructorul său În știința militară, Încredințându-i instruirea vasalilor. Disciplina militară se Îmbunătăți vizibil. Când Hanbei preda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
plecarea lor nu putu fi ținută secretă. Scurta noapte Încă nu se Încheiase, când grupul ajunse la Otsu. Sfâșiind Întunecimea dinaintea zorilor, În munți răsună ecoul unei detunături de armă. Caii se cabrară, Înnebuniți. Vasalii o luară la galop Înainte, neliniștiți pentru Nobunaga, În timp ce priveau În jur după trăgător. Nobunaga nu părea să fi remarcat Împușcătura; de fapt, galopase deja cu peste cincizeci de metri În față. De la acea distanță, se Întoarse strigând: — Lăsați-l În pace! Întrucât Nobunaga era singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
divergențelor de opinie din consfătuirile militare ale clanului Oda de până atunci. Iar motivul separării era limpede. Mica forță a clanului Amako, fortificată În Castelul Kozuki, se baza pe clanul Oda. Abandonarea ei pentru un câștig strategic rapid ar fi neliniștit celelalte clanuri din apus, făcându-le să se Întrebe ce fel de om era Nobunaga. Cu siguranță, clanul Oda ar fi dobândit reputația unui aliat nedemn de nădejde. Omul care plasase trupele lui Amako Katsuhisa și ale lui Shikanosuke În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fi vrut să plece. Încă nu s-a Întors? Întrebă, din nou, Hideyoshi. Shigenori era unul dintre vasalii lui. Cu două nopți În urmă, primise de la Hideyoshi instrucțiuni să se ducă singur la Castelul Kozuki, ca mesager. Acum, Hideyoshi era neliniștit și se tot Întreba dacă mesagerul său s-o fi putut strecura printre liniile dușmane. Ce-avea să facă Shikanosuke? Mesajul lui Hideyoshi, dus de Shigenori, Îi informa pe oamenii din castel despre schimbarea de direcție a bătăliei. Puteți fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
unui preot buddhist se numește soluție practică, iar revolta dintr-un clan de samurai, strategie. Nu trebuie să ne lăsăm atrași În luptă, ca să nu facem jocul clanului Mori. — Știu. — Aș dori să aștept rezultatele Întâlnirii cu solii, dar sunt neliniștit de problemele din Harima. Cred că ar fi bine să plec cât mai curând. — Serios? Nobunaga părea cam nehotărât dacă să-l lase să plece. — Dar ce te faci cu drumul? Probabil nu vei reuși să treci prin Hyogo. Nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
capitalei. Dacă era cât de cât posibil, Nobunaga nu dorea să poarte un război acolo, În acel moment. Și, pe măsură ce treceau zilele, devenea tot mai Îngrijorat de acea politică a evitării acțiunii cu orice preț În acea regiune. Ori de câte ori era neliniștit, se gândea la Hideyoshi. Îl dorea Încontinuu alături. Nu cu mult timp În urmă, sosise un raport de la acest general pe care se baza atât de mult, spunându-i că argumentele sale fuseseră susținute În fața lui Odera Masamoto, de către Kanbei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
De cum fusese informată că fratele ei se afla Într-o stare gravă, plecase din Kyoto, Însoțită doar de câțiva slujitori. Cu gândul de a-i mai vedea doar o dată chipul cât timp se mai afla În lumea celor vii, alergase neliniștită spre Muntele Hirai, dar, pe măsură ce se apropia de primele linii, drumul devenise tot mai dificil. În cele din urmă, ajunsese prea târziu. Pentru Hideyoshi, femeia care se pleca acum În fața lui se schimbase complet. Îi privi ținuta de călătorie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
erau peste măsură de istovitoare. Dar, dincolo de greutățile războiului, În calitate de general, Întâlnise, de mai multe ori, și crize spirituale. Nobunaga era un om greu de mulțumit și nu-i fusese ușor să-l slujească de la distanță, astfel Încât să nu se neliniștească. Și, desigur, generalii care-l Înconjurau pe Nobunaga nu erau tocmai Încântați de ascensiunea lui Hideyoshi. Totuși, Hideyoshi era recunoscător și, dimineața când se ruga la zeița soarelui, mulțumea, cu sinceritate pentru toate Încercările prin care trecuse În acei cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dar cerul ne arată calea Înainte. Să scoatem un puternic strigăt de război și să dăm de știre cerului că am pornit. * * * În cele zece zile trecute de la moartea lui Nobunaga, situația națională se schimbase dramatic. În Kyoto, oamenii erau neliniștiți după incidentul de la Templul Honno. Cei doi generali superiori ai lui Nobunaga, Shibata Katsuie și Takigawa Kazumasu, erau departe; Tokugawa Ieyasu se retrăsese În provincia lui natală; angajamentele lui Hosokawa Fujitaka și Tsutsui Junkei erau neclare; iar Niwa Nagahide se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
același timp, Își pierduse orice putere de cercetare de sine. Își abandonase adevărata inteligență În schimbul titlului gol de conducător al națiunii. În noaptea zilei a noua, Mitsuhide Încă nu avea idee unde se găsea Hideyoshi, dar atitudinile seniorilor locali Îl nelinișteau. A doua zi dimineață, părăsi tabăra de la Shimo Toba și urcă, prin Trecătoarea Horagamine, În Yamashiro, loc unde stabilise să-și unească armata cu cea a lui Tsutsui Junkei. — Tsutsui Junkei n-a fost zărit Încă? Își Întreba Mitsuhide cercetașii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ați retras cam pe la jumătatea banchetului. La scurt timp după aceea, n-au mai rămas decât cei din clanul Shibata și aliații lor, care discutau ceva În secret, foarte pătrunși. N-am Înțeles despre ce era vorba, dar situația Îl neliniștea și pe Maeda Geni, așa că amândoi, i-am ascultat neobservați. Tăcând dintr-o dată, marele preot aruncă o privire, pe furiș, sub plasa pentru țânțari, ca spre a fi sigur că Hideyoshi Îl asculta. O insectă albastră bâzâia În colțul plasei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]