1,730 matches
-
ajun (marțea), alții mai rămâneau o zi, alții, în sfârșit, se stabileau aici definitiv, ridicând prăvălii și ateliere, îngustând astfel locul de târg, silindu-l să se mute în afara orașului. Acest proces de mutare a pieței -și înaintea ei a oborului - mereu spre vest coincide cu procesul de creștere a așezării. Creșterea economică a noului oraș nu putea să nu afecteze celelalte târguri ale regiunii. Cel mai lovit de concurență a fost Târgșorul, așezare străveche, înfloritoare în evul mediu, dezavantajată - prin
Istoria Ploieștiului () [Corola-website/Science/310298_a_311627]
-
Darânga devine ucenic pictor - restaurator de biserici în directa îndrumare a pictorului Arutin Avachian care începând din anul 1961 era directorul restaurator al monumentelor istorice. Radu Darânga și Arutin Avachian au lucrat în tandem la Biserica Sfântul Ioan de la Bucur Obor, la restaurarea paraclisului din Curtea de Argeș, la Biserica Sfânta Precista din Bacău. După terminarea studiilor, Radu Darânga, la vârsta de 30 de ani, este repartizat ca profesor de desen la școala din Medgidia unde va face naveta săptămânal. În acești ani
Radu Darânga () [Corola-website/Science/328780_a_330109]
-
acest sens. În ce privește transportul feroviar, Pantelimonul are o gară pe calea ferată București-Constanța, gară aflată în partea de nord a orașului și în care opresc mai multe trenuri personale care circulă între una din gările din București (Gara de Nord sau Gara Obor) și Constanța, Oltenița sau Fetești, precum și trenul urban care leagă cele două gări bucureștene. Întrucât principala zonă locuită este cea foarte apropiată de București, localnicii pot folosi pentru transport feroviar către diferite zone ale Bucureștiului stația de metrou Pantelimon de pe
Pantelimon () [Corola-website/Science/300505_a_301834]
-
După ani, în repetate rânduri, când ajunsese deja în conducerea U.A.P., a fost invitat să remedieze situația dar a refuzat socotind faptul ca un titlu de glorie. Nu a fost acceptat în expozițiile oficiale, descarcă noaptea cartofi în gara Obor, lucrează ca pontator, etc., nu are atelier, pictează cum poate, până în 1958 de când expune la aproape toate expozițiile importante din țară. Participă cu lucrări la expoziții colective și de grup din străinătate: 1959, Moscova; 1960, Helsinki; 1962, Moscova, Berlin; 1963
Ion Alin Gheorghiu () [Corola-website/Science/307222_a_308551]
-
km cale dublă în 2011 ), rețea administrată de Regia Autonomă de Transport București. Tramvaiele cu cai au fost primele mijloace de transport în comun din București, fiind introduse în 1871. Din 1894 a funcționat prima linie de tramvai electric, între Obor și Cotroceni. Rețeaua s-a dezvoltat rapid în anii 1900-1935, traseele și distanțele dintre stații permițându-le călătorilor să se deplaseze din orice punct al orașului în oricare altul. Acestea au fost profund modificate în epoca Ceaușescu: stațiile au fost
Tramvaie în București () [Corola-website/Science/312722_a_314051]
-
să știu că era cimitirul protestant după care era un loc viran și apoi, până la podul peste râul Olănești, niște cârciumi. Cârciumi de mâna a doua unde veneau țăranii cu vite pentru târgul de animale ce se ținea săptămânal în oborul de peste drum. Pe partea dreaptă chiar la intrarea în Râmnic(care la întoarcere era la ieșire) se găsea o dugheană cu de toate de unde, uitucii care se luaseră cu alte treburi și uitaseră să cumpere ce aveau de cumpărat, puteau
Editura Destine Literare by Virgil Sacerdorteanu () [Corola-journal/Journalistic/82_a_242]
-
marmură, aici aducându-se și rămășițele pământești ale lui Ion Negulici și ale preotului Atanasie Luzin. Barbu Iscovescu s-a născut în data de 24 noiembrie 1816 în familia lui Haim Iscovici, numit Zugravu, care locuia în vechea mahala a Oborului pe o uliță sărăcăcioasă în apropierea Căii Moșilor, pe atunci denumită Calea Târgului de Afară. Numele său, dat la naștere a fost Iehuda, dar cu acest nume artistul nu a semnat niciodată nicio lucrare și de aceea numele de Iehuda
Barbu Iscovescu () [Corola-website/Science/303925_a_305254]
-
scurg spre albia Ialomiței conform inclinării stratelor. Numeroși afluenți cu obârșia pe/sub podul Bucegilor converg spre bazinetele amintite, contribuind la mărimea debitului râului colector. Menționam printre ei Doamnele, Horoaba, Tătaru, Mircea, Bolboci, Zănoaga pe dreapta; Valea Sugarilor, Cocora, Blană, Oboarele, Scropoasa și Orza pe stânga. În general, afluenții sunt seci în cursul mediu și superior dar în timpul averselor de ploaie au un regim torențial. Între văile din interiorul masivului Bucegi, pârâul Izvorul Dorului prezintă un caz aparte. Străbătând în lung
Geografia munților Bucegi () [Corola-website/Science/317406_a_318735]
-
comunală, având la începuturi peste 27.000 de volume. Activitatea bibliotecii este coordonata și sprijinită, în zilele noastre, de către Consiliul Local Tinca. Cu privire la meșteșugurile tradiționale din zonă, cel mai frecvent este cel legat de prelucrarea lemnului. De asemenea, târgul și oborul de animale din Tinca, ținut în fiecare zi de luni a săptămânii, cunoaște o vechime de peste 100 de ani.
Comuna Tinca, Bihor () [Corola-website/Science/310211_a_311540]
-
primii oameni care au populat orașul au trăit în jurul locului unde astăzi se află Cetatea Skopje. Cele mai vechi vestigii ale ocupației umane datează încă din epoca cuprului (Mileniul al IV-lea î.Hr.). Denumirea "Scupi" are semnificația de "colibă, bordei, obor". Cu toate că orașul a fost unul important, el a simțit un declin în epoca de bronz. Cercetările arheologice sugerează că așezarea a aparținut întotdeauna aceleiași culturi, care a evoluat progresiv datorită contactului cu, culturile balcanice și dunărene și mai apoi cu
Skopje () [Corola-website/Science/297229_a_298558]
-
o surprinzătoare viață prin creația lui Florian Pittiș. Un joc de profunziume, interiorizat, cu straturi de semnificații, elaborat cu precizie în gest, privire și cântec, ne-au relevat un Feste-vagabond, un Charlot „avânt la lettre”, cu straiele lui Rică-Fante de Obor, un Feste care fumează cu disperare și înțelepciune, fiindcă știe tot ce se poate ști despre viața și despre moarte, despre dragoste și trădare, despre prietenie și nestatornicie, despre noroc și soarta. Un Feste care deschide și închide pagina spectacolului
Florian Pittiș () [Corola-website/Science/300649_a_301978]
-
mult mai târziu în romanul "Jocul cu moartea"; el avea atunci vârsta de aproape 15 ani la fel ca și tânărul Darie, personajul principal al cărții. Întors în țară, lucrează ca vânzător de ziare în București, picolo la restaurantul Gării Obor și muncitor la o fabrică de săpun, apoi ca ajutor de arhivar la Judecătoria de Ocol din Turnu Măgurele (1918-1920). Decide să-și continue studiile și se înscrie în 1920 ca elev la liceul din Roșiorii de Vede, începând să
Jocul cu moartea () [Corola-website/Science/328777_a_330106]
-
de scenograful Radu Boruzescu. A fost reconstituit un colț al Bucureștilor de altădată: mahalale insalubre, maidane, străzi pavate cu piatră, vile somptuoase. Costumele au fost proiectate de soția scenografului, Miruna Boruzescu. Filmări au fost realizate în zona Gării de Est (Obor) (scena de la început în care comisarul este omorât de bandiți), în curtea Palatului de Justiție (scena întrecerii de tir între Miclovan și Patulea), în vecinătatea fostului hotel Victoria, aflat la intersecția străzilor Lipscani, Domnița Anastasia, Mihai Vodă și Ilfov și
Cu mîinile curate () [Corola-website/Science/311356_a_312685]
-
încîntînd publicul. În 1954 Siminică devine angajat al Circului de Stat din București. În 1957 a demisionat din Circul de Stat în urma unor divergențe politice cu conducerea de atunci a Circului și ajunge să descarce vagoane cu scînduri în Gara Obor pentru o sumă de 20 de lei pentru un vagon descărcat. Reușește într-un final să revină în Circul de Stat fiind angajat însă... recuziter. Cînd ducea materialele în arenă toată lumea începea să rîdă crezînd că-l aplaudă pe Siminică
Siminică () [Corola-website/Science/307294_a_308623]
-
meșteri zugravi până să ajungă la Chladek, la Gheorghe Puiu din Olari, mai apoi la fratele acestuia Dragomir și mai apoi la Naie Pantelimonescu care era renumit pentru că "mânjia bine". În zilele de sfârșit de săptămână, când lumea ieșea "la Obor", Nicu împreună cu băiatul paracliserului de la Curtea Veche, ducea la târg iconițe lucrate de el pe căpătâie de scândură. Astfel, lumea cumpăra pe "Sfântul Gheorghe", "Sfântul Haralambie" tămăduitorul de ciumă și pe "Sfântul Nicolae" cu barba albă. În acest mod, Nicu
Familia lui Nicolae Grigorescu () [Corola-website/Science/337635_a_338964]
-
de la Grozăvești), Uzina de Gaz pentru cartierele Grivița și Tei (inițiere proiect), Atelierele Comunale și Parcul de Vehicule sau noul Abator Comunal. Tot acum au mai fost construite Fabrica de ghiață și frigorifere (în subsolul Halelor Ghica), Hale alimentare (Hala Obor) sau crematorii. Școala s-a bucurat de o atenție deosebită din partea sa, pe timpul mandatului lui Vintilă Brătianu, Primăria Capitalei construind un număr de 4 școli primare, și anume: în strada Elefterescu (la intersecția șoselelor Basarab cu Grozăvești), în Colentina (la
Activitatea lui Vintilă Brătianu ca primar al Bucureștiului () [Corola-website/Science/329389_a_330718]
-
sau arendașilor, terenul însă, așa cum se specifică în Monografia Părintelui Ilarion, era mult mai compact (vezi istoricul satului Valea Rusului). Dată fiind populația și resursele, din 1905, la hramul istoric al bisericii, 13-14 octombrie, se desfășura un „"bâlci anual cu obor pentru vânzarea vitelor"”[12]. Astăzi, Societatea Agricolă Plevna, sub raportul portofoliului funciar avut în administrare, deține locul întâi în comuna Lupșanu, exploatând peste 1400 ha teren agricol. Conducătorul acesteia, inginerul agronom Mihail Coman, a preluat de la înaintași ștafeta mulțumirii și
Plevna, Călărași () [Corola-website/Science/301123_a_302452]
-
timpul razboiului iar a doua mai este si astazi utilizata ca piata. cum ar fi halele alimentare (hala Unirii - 1865-1870 demolara în 1985+86 si hala Traian, arh. Giulio Magni - 1896, ambele in Bucuresti Între 1939-1945 au fost construite Halele Obor din București, cele mai mari și mai moderne din sud-estul Europei, (de către arhitectul Horia Creangă). Halele Centrale din Ploiești au fost realizate de arh. Toma T. Socolescu, execuția începând în 1929 iar întreg complexul fiind dat în funcțiune în 1935
Centru comercial () [Corola-website/Science/303178_a_304507]
-
dracului, că-i proastă glonț! Să zici mersi că am apucat-o și p-asta, a ținut el să-i amintească, puțin lezat, că nu i se apre ciază efortul statului pe la cozi. Cinci ore am încremenit la rând la Obor până am apucat-o. Erau de acum amândoi în picioare în holul îngust de la intrare și s-au ferit unul de altul, să nu se atingă, jenați de faptul că la aproape șaizeci de ani se simțeau bătrâni și plictisiți
Editura Destine Literare by Traian Bădulescu-Suteanu () [Corola-journal/Journalistic/95_a_371]
-
care pleacă și sosesc trenuri zilnice din diverse localități românești, precum și din orașe europene: Prin Gara de Nord trec zilnic 283 trenuri ale operatorului de stat CFR Călători și 2 ale operatorului privat Regiotrans. De asemenea există și alte gări: Basarab, Băneasa, Obor / Est, Progresul, Titan Sud. Din oraș pornesc 5 magistrale feroviare: 300 (București-Oradea), 500 (București-Bacău-Suceava-Verești), 700 (București—Brăila-Galați), 800 (București-Constanța), 900 (București-Drobeta-Turnu Severin-Timișoara-Jimbolia) și 3 linii secundare interoperabile: 901 (București-Pitești-Craiova), 902 (București-Giurgiu) și 903 (București-Oltenița). Elementul de bază al rețelei străzilor
București () [Corola-website/Science/296542_a_297871]
-
centrul orașului. În prezent, pe Șoseaua Giurgiului sunt 10 stații de tramvai. Lista staților (Șura Mare ► CFR Progresul): De la Șura Mare, călătorii pot opta pentru metrou, M2, sau liniile de tramvai 1 și 11 care fac legătura cu cartierele Titan, Obor, Gara de Nord, Razoare, Vitan, respectiv Giulești. De asemenea pe "Strada Acțiunii" se află Depoul RATB Giurgiului , loc unde majoritatea vagoanelor liniilor 4, 7, 11, 23 se retrag. În apropierea cartierului extistă Spitalul Clinic de Urgență pentru copii "Marie Sklodowska Curie" și
Giurgiului () [Corola-website/Science/314942_a_316271]
-
rând, toate trenurile au fost fabricate în România, nefiind făcute după modelul sovietic, folosit în celelalte state ale blocului estic. Fiecare stație avea o culoare predominantă (multe erau alb-gri - Piața Unirii 2, Universitate, Politehnica, Armata Poporului, dar și albastru deschis - Obor și Gara de Nord, portocaliu - Tineretului și altele), un design diferit și volum mare. Cu toate acestea, multe stații sunt întunecate, datorită politicii de economisire a energiei de la sfârșitul anilor 80. Modernizările succesive nu au reparat decât parțial această problemă. Stațiile mari
Metroul din București () [Corola-website/Science/298423_a_299752]
-
comun de suprafață, administrată de către RATB (companie aflată în subordinea PMB). Pentru o perioadă au existat bilete comune pentru ambele sisteme, iar RATB asigură transportul înlocuitor temporar în cazul întreruperii circulației la metrou, precum a fost în cazul închiderii stației Obor în 2008. În plus, RATB a organizat servicii de metrou ușor care leagă zonele încă nedeservite de metrou cu restul rețelei (în prezent linia 41, în fiind propuse pentru transformare, în diferite scenarii, alte 4 linii de tramvai). Totuși, integrarea
Metroul din București () [Corola-website/Science/298423_a_299752]
-
A, ce leagă localitatea Luncavița prin Pasul Teilor de teritoriul localității Nifon. Gospodăria tradițională din Luncavița se înscrie în specificul celorlalte așezări de la Dunărea de Jos, cu „curte închisă” de factură agro-pastorală, cu elemente clare pentru „gospodăria cu curte dublă” (oborul sau ograda animalelor și oborul sau curtea casei). Studiile efectuate au evidențiat grija țăranilor față de animale dar și față de condițiile climatice, în ceea ce privește dispunerea casei sau a acareturilor față de punctele cardinale. Începând cu anul 2002, în ultima duminică a lunii iunie
Comuna Luncavița, Tulcea () [Corola-website/Science/310831_a_312160]
-
prin Pasul Teilor de teritoriul localității Nifon. Gospodăria tradițională din Luncavița se înscrie în specificul celorlalte așezări de la Dunărea de Jos, cu „curte închisă” de factură agro-pastorală, cu elemente clare pentru „gospodăria cu curte dublă” (oborul sau ograda animalelor și oborul sau curtea casei). Studiile efectuate au evidențiat grija țăranilor față de animale dar și față de condițiile climatice, în ceea ce privește dispunerea casei sau a acareturilor față de punctele cardinale. Începând cu anul 2002, în ultima duminică a lunii iunie, la Luncavița are loc ""Sărbătoarea
Comuna Luncavița, Tulcea () [Corola-website/Science/310831_a_312160]