1,491 matches
-
sferei private cu emoția, subiectivitatea, reproducerea, corpul, feminitatea și femeile. Nici teoriile din curentul principal, nici cele critice nu iau în considerare această sferă privată, pentru că ea este legată de politica internă și de formele statale (Walker 1992, Sylvester 1994a). Ontologia teoriilor din curentul principal al Relațiilor Internaționale concepe sfera privată, ca și pe cea internațională, drept domenii naturale ale dezordinii. Ființa inferioară, reprezentată de femei, de corp și de sistemul anarhic, trebuie să fie subordonată celei superioare, reprezentată de bărbați
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
bazate pe mediu (1987, Capitolul 16). Independența și dimensiunile reduse scurtează canalul de reacție, și este mai ușor să se răspundă rapid, înainte ca problemele să devină grave. Dryzek sugerează că este mai probabil ca aceste societăți să dezvolte o ontologie socială care să submineze modalitățile pur instrumentale de abordare a naturii, identificate în general de ecologiști (și de alții) ca fiind cauza problemelor mediului (1987: 219; vezi și The Ecologist 1993 pentru discuții aprofundate pe subiecte similare). Autorii ce au
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
81, 109, 115, 146, 160, 207, 208, 209, 211 neutralitate, 59, 146 niveluri de analiză, 33, 278 norme, 59, 61, 62, 63, 174, 210, 215, 216, 217, 225 Noua Dreaptă, 88 noua ordine mondială, 97, 103 obiectivitate, 159, 161, 171 ontologie, 26, 27, 34, 35, 36, 43, 158, 167, 168, 184, 185, 189, 190, 198, 203, 204, 213, 214, 231, 243, 266 opinie publică, 23, 65, 76 opoziție binară, 202, 242 opoziție conceptuală, 186 orașe globale, 238 ordine, 110, 111, 112
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
de la el Învățăm să punem discursul literar În legătură cu discursurile științelor umane, dar aici deja ne oprim. Discursul literaturii - și nu discursul literar - nu poate fi obiectul de studiu al unui teoretician literar. CÎnd scriu „discursul literaturii” deja am intrat În ontologie. Am intrat În biografia Literaturii, dar nici măcar un biograf al ideii de literatură ca Adrian Marino nu ajunge să vorbească despre discursul literaturii, pentru că Adrian Marino Înregistrează ceea ce se spune despre literatură, nu urmărește o anumită dinamică cvasi-psihică a unei
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
ajunge pentru a o defini. Literatura nu mai este, ea există numai În lume (poate că Heidegger nu e atît de depășit precum pare). Or, În modernitate, literatura a Încercat să devină o autarhie ontologică, să se de-mondanizeze. Consacrarea acestei ontologii literare a fost făcută de preeminența criteriului estetic. Plăcerea lecturii a devenit plăcerea textului și discrsul literaturii s-a constituit și instituit ca o metanarațiune pe care Lyotard n-avea nici un motiv s-o denunțe, pentru că era vorba despre o
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
a Înțelege ce Înseamnă autoficțiunea, să ne Întrebăm asupra factorilor care au determinat aparița unei mode a ei. Este desigur corect să plasăm autoficțiune În contextul modernității, al morții lui Dumnezeu corelativă resurgenței și insurgenței subiectului uman În discursul unei ontologii a finitudinii. Este Însă și mai corect să vedem În autoficțiune o practică literară care-și revendică identitatea tocmai din momentul În care literatura a renunțat la ultimele iluzii ideologice - cu iz sau fără iz sacru - pe care le mai
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
metafizică a lipsei de fundament. Aici Heidegger, În Ce este metafizica?, s-a Înșelat, fiind Înșelat de fapt de o literatură care Încercase să-l convingă de imposibilitatea revelației altfel decît În condiții de restriște existențială. Nu angoasa forte face ontologia posibilă ca experiență, ci una debilă, Înrudită cu plictiseala, cu far niente-le. Omul contemporan descoperă că revelația finitudinii nu poate avea loc decît În momentul În care res cogitans Îl pierde din vedere pe fratele lui, porcul, res extensa, În mijlocul
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
aminteam, fixează În enunțul său un loc și un timp. Ori, la Echenoz, ca și pe computer, totul se petrece oriunde și oricând. Adevărul, la Echenoz, sare din schemă. Ferrer este personajul echenozian paradigmatic, un “om fără Însușiri”, exponent al ontologiei slabe. În permanent contact cu realitatea, un contact nu tocmai convențional, Ferrer, proprietarul unei galerii de artă, nu gândește, nu spune și nu face nimic care să nu aibă legătură cu situația/realitatea concretă În care este angrenat. În același
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
au cărțile scrise de anglo-saxoni imigranți ca Salman Rushdie. People-izarea literaturii franceze tinde să se provincializeze, referințele ei fiind foarte puțin cunoscute În afara granițelor naționale. Beigbeder a publicat romanul 99 F la momentul oportun: un roman francez care vorbește despre „ontologia publicității” a Încetinit puțin declinul influenței franceze În Europa; un francez care, spre deosebire de Michel Houellebecq, nu refuză afișarea, cultivă mondenul și decide să nu opună Literatura Sistemului ci să o hrănească din interiorul sistemului. Literatura franceză de astăzi este dominată
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
În acest sens, calculatoarele care gîndesc ar fi simulacre (și nu simulări). Pentru această acceptație, care ar putea să se reclame de la Epicur, calculatoarele nu simulează, ele sînt, în calitate de simulacre. Ele pot prefigura o lume fără față și revers, fără ontologie, o lume nediferențiată, nelimitată. Această lume fără față, fără revers este o lume a paradoxului. D) Interacțiunea Termen ultim al cadrilogiei, interacțiunea este folosită ca argument de vînzare pe piața teoretică, ca și pe aceea, mai prozaică, a economiei 137
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
-i spunem feminină: ea înseamnă fie plictiseală, fie spaima de monotonia ei, în condițiile în care aduce foarte mult cu moartea; dacă totul este încremenit atunci nu mai pot fi zărite urmele vieții. Previzibilitatea intră drept ingredient necesar și în ontologie, ea făcând diferența dintre viziunea parmenidiană (una masculină aș spune, forțând încadrarea în aceste tipare), statică, ordonată și ușor de înțeles, și cea heraclitică, în cadrul căreia totul curge, este schimbător (o viziune feminină asupra lumii). Abia apariția conceptului de structură
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
tipare), statică, ordonată și ușor de înțeles, și cea heraclitică, în cadrul căreia totul curge, este schimbător (o viziune feminină asupra lumii). Abia apariția conceptului de structură dinamică a legităților a permis acestei din urmă viziuni să intre cu putere în ontologie, la ora actuală fiind perspectiva dominantă. O bună parte din farmecul cotidian al unui om de știință derivă din siguranța cu care vorbește despre unul sau altul din aspectele realului. Conjugat cu bucuria de care ne folosim de ustensilele generate
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
necesitatea unei viziuni morale, forțat în a-și organiza nălucirile în două registre ontologice: cel al binelui și cel al răului. Marea provocare o constituie gândirea existenței dincolo de bine și de rău, acesta fiind punctul de început al unei noi ontologii. * Limită inerentă oricărei existențe sociale: ești prins în opiniile contemporanilor tăi (și conaționalilor într-o oarecare măsură), majoritatea lor luând chipul legii prin intermediul politicii. Orice încercare de ierarhizare socială trebuie să pornească de la următorul postulat: toți suntem sclavii existenței. Cred
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
ieși din această situație, fără Însă a reuși. Există o Întreagă mitologie a chinului, pe care psihanaliza Încearcă să o interpreteze prin semnificația sa simbolică. Deși pare absurd, sensurile simbolice ale chinului sunt extrem de nuanțate și ele se Înscriu În ontologia umanului. Chinul este un supliciu ritualizat, deși aparent formal; el este absurd, inutil și inexplicabil. El se raportează la acțiunile umane, fiind În final o Încercare de „repetare reparatorie” a vinovăției comise. Aceasta o vedem În panorama tragicului, care nu
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
retorica discursului glisează, în permanență, între poli antitetici. Pe de o parte, avem de-a face cu un discurs criptic, dens până la asfixiere, în orice caz, plin de referințe culturale de tot felul (de la simbolismul astrologic și creștin medieval până la ontologia începutului de secol XXI, de la misteriile eleusine până la riturile ordinelor secrete contemporane); pe de altă parte, în spatele tuturor acestor referințe, în interiorul și deasupra lucrurilor, un apăsător sentiment al deșertăciunii universale, al inconsistenței lumii evocate, al neantului suveran. Pe de o
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
nou lirica la matricea unei sensibilități po(i)etice aproape uitate, de care nu este străină aspirația spre revrăjirea lumii și nici tentația rostirii sacerdotale de sine: " Continui să cred că poezia atinge pragul autenticității abia atunci când sublimează într-o ontologie poetică. Altfel spus, autenticitatea este posibilă mai degrabă în prezența unor resurse existențiale limitate, atunci nu trebuie nimic pus în scenă, nu este nevoie să te joci sau să zappezi prin poeme, oricât de ingenios ai face-o. Nu-ți
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
de la barochismul sau concetismul secolelor XVI-XVII la suprarealismul începutului de secol XX ori onirismul evident în deceniul al șaptelea al secolului trecut, de la filosofia marilor alchimiști ori mistici germani precum Theophrastus Bombast von Hohenheim, zis Paracelsus, sau Jacob Böhme la ontologia analitică actuală), ci și că toți acești afluenți se adună, într-o mișcare bine gândită, în jurul câtorva centri lirici turbionari: misticismul erotic, religia Poeziei, alchimia Verbului ori a existenței. E adevărat, totuși, faptul că universul artistic configurat de creația lui
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Și, mai ales, cum să înțelegi că un singur și același simbol "e" poate semnifica cele patru cuvinte deodată? Lupasco era, oare, pe cale să comită o eroare gravă încă de la începutul cărții sale? Sau fonda o nouă logică, deschisă spre ontologie? Logica lui Lupasco să fie ea, oare, una ontologică ? Nu e ușor de răspuns la asemenea întrebări fără o lectură atentă a Principiului antagonismului și a celorlalte cărți ale lui Lupasco. Faimoasa stare T ("T" de la "terț inclus") își face
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
doctorat susținută în SUA34. În afara studiului despre Dali, Lupasco scrie și despre Frédéric Benrath 35 și Karel Appel 36. Regăsim în aceste studii ideile deja evocate de Lupasco. De exemplu, el scrie în legătură cu picturile lui Benrath: "Antagonismul palpită în ele. ... ontologia pare a fi exclusiv de resortul artiștilor, care nu o caută, nu o discută, ci o fac; ea va scăpa mereu filosofiei și, mai de-parte, desigur, celebrărilor didactice! Să fie, oare, astfel de opere de artă urmele insolite, incursiunile
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
de netrecut și a cărui poartă nu se putea deschide în fața nimănui căci o pecetluise cu principiul non-contradicției"14. Teribil reproș. Pentru Fondane, Lupasco îl refuză pe Dumnezeu în sînul logicii sale: filosofia sa este o nontologie, "un fel de ontologie a ne-ființei". Fondane cunoaște, desigur, rolul pe care Lupasco îl atribuie afectivității. Dar afectivitatea îi pare supraadăugată, pe lîngă cunoaștere: "Ceea ce a rămas în afara cunoașterii, la ușă, e nici mai mult nici mai puțin decît Ființa; ba mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
într-adevăr, lipsea pe vremea aceea din filosofia lui Lupasco. E. M.: Ader cu totul la această idee de deschidere pe care o vedem conturîndu-se la Gödel. Dar, desigur, tu poți spune că realitatea microfizică, cu calitățile, caracterele, viața sa proprie, ontologia sa proprie, este inclusă în realitatea noastră mezofizică. Există acolo, într-adevăr, o contradicție. Dar la urma urmei, această contradicție nu e adusă neapărat de o logică care era prezentă aprioric. Ea s-a ivit pornind de la cunoașterea microfizicii. B.
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
3-4, 2001, pp. 147, 148, 158. * Mircea Sabău, "Ștefan Lupașcu, filosof și interpret al științei și artei moderne", Fizica și tehnologiile moderne, vol. 1, nr. 4, 2003. * Basarab Nicolescu, "Stéphane Lupasco et le tiers inclus. De la physique quantique à l'ontologie", Revue de synthèse, vol. 126, nr.2, 2005, pp. 431-441. * Solomon Marcus, "O paradigmă universală: stânga-dreapta", Secolul 21, nr. 4-6, 2005, pp. 16-27. * Joseph E. Brenner, "Process in Reality: a Logical Offering", Logic and Logical Philosophy, nr.14, 2005, pp.
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
de l'énergie. Prolégomènes à une science de la contradiction (Principiul antagonismului și logica energiei. Prolegomene la o știință a contradicției), Paris, Hermann, "Actualités scientifiques et industrielles", n° 1133, 1951. 13 Basarab Nicolescu, Le Tiers inclus. De la physique quantique à l'ontologie (Terțul inclus. De la fizica cuantică la ontologie), in Stéphane Lupasco L'Homme l'œuvre, op. cit., pp. 113-144; Basarab Nicolescu, Levels of Complexity and Levels of Reality (Niveluri de complexitate și niveluri de realitate), in The Emergence of Complexity in Mathematics
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
de la contradiction (Principiul antagonismului și logica energiei. Prolegomene la o știință a contradicției), Paris, Hermann, "Actualités scientifiques et industrielles", n° 1133, 1951. 13 Basarab Nicolescu, Le Tiers inclus. De la physique quantique à l'ontologie (Terțul inclus. De la fizica cuantică la ontologie), in Stéphane Lupasco L'Homme l'œuvre, op. cit., pp. 113-144; Basarab Nicolescu, Levels of Complexity and Levels of Reality (Niveluri de complexitate și niveluri de realitate), in The Emergence of Complexity in Mathematics, Physics, Chemistry, and Biology (Emergența complexității în
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
contemporană), Vol. I, Peter Lang, New York, 2000, pp. 173-184. 14 Michel Camus, Thierry Magnin, Basarab Nicolescu și Karen-Claire Voss, Levels of Representation and Levels of Reality: Towards an Ontology of Science (Niveluri de reprezentare și niveluri de realitate: spre o ontologie a științei), in The Concept of Nature in Science and Theology (Conceptul de natură în știință și teologie) (partea a II-a), Geneva, Labor et Fides, 1998, pp. 94-103; Thierry Magnin, Entre science et religion. Quête de sens dans le
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]