1,290 matches
-
cât o zi de muncă. Era octombrie, dar ningea ca în toiul iernii. Pădurea de brazi ascundea turla bisericii, fumul chiliilor scria pe cer, rugăciunea zgâria oglinda, îngerii orbi citeau cu degetele: prima Catismă despre un împărat al necuprinsului, ultima pecetluia mormântul până la a doua venire. Bătea vântul, slovele cu miros de rășină înmiresmau norii. Ningea ca dintr-o psaltire scuturată peste brazi. Până la schit, un drum șerpuit, sinuos, parcă desenat de un arhitect bolnav de parkinson; de la șosea se putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
te rog, nu-mi strivi degetele, mai bine taie-mi-le decât să mi le strângi cu ușa. Taie-mi-le și lasă-mi doar trei, bunica spunea că omului singur nu-i sunt de folos mai multe, sfânta treime pecetluiește fruntea, inima, umerii. Un om singur nu-și așterne pat în podul palmei. Am ucis. Prima dată mi-a fost mai greu. Aveam 18 ani. Tramvaiul a lovit soarele în plin. Conturul de lumină s-a așternut ca un țol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
poate că trupul în sine era o otravă ce încă se mai suporta sub rădăcinile limbii. 74. Spațiul. Ruinele îl strângeau ca o menghină. Stare de spațiu îngust peste pagini de nerostire. În ușa bisericii, o cochilie de melc. Cuiele pecetluiau nimicul. Cărămizile, intenții suprapuse pe două rânduri; Dumnezeu tencuia iluzii sub cruce. Relativitatea porților deschise sfida depărtările. Fără să țină seama de marginile ermetice ale nelocuirii, cimitirul își descompunea umbra strict într-o ordine vegetală. Singurătatea, ciob de lună în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
putea proteja. Mai mult nu-mi trebuia. De atunci am fost omul dumitale. Ești mulțumit de răspuns? Efectiv. Și Gosseyn întinse mâna. - Un vechi obicei de pe planeta mea, zise, sub forma ei cea mai elevată, este un mod de a pecetlui o prietenie. Își strânseră mâinile. Gosseyn se întoarse degrabă spre Leej. - Ce vezi? întrebă. - Nimic. - Fără bruiaj? - Deloc. Actele de la bord indică faptul că îndeplinim o misiune specială, indicată vag, ceea ce îi dă căpitanului Free o autoritate considerabilă. - Asta înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
întorceam când era deja întuneric, când afară nu se vedea nimic. De la stație până acasă fugea, terorizată de abisul care o înconjura. Chipul mamei mi-a trecut prin fața ochilor, multe chipuri de ale ei unul după altul, până la ultimul, chipul pecetluit de moarte, când le-am cerut groparilor încă o clipă să-l pot privi. Am scuturat capul cu o mișcare nervoasă ca să alung gândul acela. Acum o să mă duc la mașină, o să-l plătesc pe mecanic, o să pornesc motorul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
o ciupercuță de doisprezece ani. Corpul îți era mult mai infantil decât al prietenelor tale, și gândurile, jocurile tale erau încă de fetiță. Dar, în ciuda ta, în interior ceva se mișcase. Primul ovul se maturizase și se desprinsese. Sângele îți pecetluia sfârșitul copilăriei. Mi-a spus-o mama ta ieșindu-mi în întâmpinare în hol. Avea un chip de lumină, nu mai era femeia care ieșise dimineața din casă, avea o expresie de moașă. Voi, femeile, sunteți schimbătoare, gata să prindeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
întâlni privirea. — Atât de disperată. Mackenzie trase scurt aer în piept, iar Adriana simți o undă de compasiune, însă își aminti că în fond îi făcea o favoare lui Mackenzie. Dacă nu-i spusese nimeni până acum, soarta îi era pecetluită. O s-o urască, ei, și? Adriana avea alte lucruri mai importante pentru care să-și facă griji decât pentru încă o femeie care o urăște. — Nu eram disperată, șopti Mackenzie. Încercam doar să fiu prietenoasă. Ah, chestia cu prietenoasă. Adriana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
care îi ocrotise la început. Pierduseră egoismul iubirii și folosul pe care-l trăgeau din el. Cel puțin, acum, situația era clară, flagelul privea pe toată lumea. Noi toți, în mijlocul detunăturilor care se auzeau la porțile orașului, a ștampilelor care ne pecetluiau viața sau decesul, în mijlocul incendiilor și al fișelor, al teroarei și al formalităților, sortiți unei morți infame, dar trecute într-un registru, printre valurile de fum înspăimântătoare și clopoțelul liniștit al ambulanțelor, ne hrăneam cu aceeași pâine de exil, așteptând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
trebuia, apoi, să-l crească pe nou-venit, să-l prezinte tuturor cunoscuților și necunoscuților drept fiul, fiica lui. Nici urmașii nu trebuiau să afle, vreodată, cine sînt cu adevărat. Dar, pentru siguranța absolută, ar fi trebuit ca Înscrisul, actul ce pecetluise Înțelegerea, să fie distrus, memoria medicilor fertilizatori ștearsă, donatorul ucis. Să nu rămînă nici o dovadă. O crimă perfectă, căreia chiar să i se găsească justificare, pentru că lăsa În urmă, curat și ferit de rele, un prunc. Și el perfect, pur
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
S-a uitat la mine, eram mai înalt decât ceilalți, m-a ridicat în picioare și m-a mutat direct în ultima bancă, banca măgarilor. Mi-a fost atât de rușine (parcă destinul meu de măgar al clasei era deja pecetluit definitiv), încât nu i-am spus lui taică-meu nimic până la sfârșitul anului, când am luat premiul întâi. Am luat mereu premiul întâi, dar n-am nici o amintire plăcută legată de asta. Dimpotrivă. Parcă era un făcut, de fiecare dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
moment măreț pentru Islam, fără Îndoială, dar un subiect de gravă preocupare pentru Samarkand. Alp Arslan l-a râvnit Întotdeauna, a Încercat chiar, În trecut, să-l cucerească. Numai conflictul său cu bizantinii l-a silit să Încheie un armistițiu, pecetluit prin alianțe matrimoniale Între cele două dinastii: Malik Șah, fiul cel mai mare al sultanului, a obținut mâna lui Turkan Hatun, sora lui Nasr; iar hanul Însuși s-a căsătorit cu fiica lui Alp Arslan. Dar nimeni nu se lasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
pe un divan al belșugului. Se măritase, era divorțată sau văduvă? N-am discutat niciodată de asta. Aș fi vrut să rostesc, cu glas cutezător: „Te-am iubit Încă de-atunci, de la Istanbul”. Buzele mi-am tremurat, apoi s-au pecetluit, fără să scoată cel mai mic sunet. Șirin se Întorsese Însă către mine cu blândețe. M-a privit fără surprindere, ca și cum nici n-aș fi plecat, nici nu m-aș fi Întors. Privirea Îi șovăi, adoptă tutuiala: — La ce te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Alexe Port în mine o tainița a cuvintelor pe care le-am uitat de mult. Cineva a luat cheia și a plecat fără să-și mai întoarcă față, iar cuvintele au rămas zăvorâte în întuneric, teama le-a încleștat buzele pecetluindu-le în timp. Am tot încercat să deschid ușa fără cheie, zadarnica mi-a fost oboseală, căci rugina și-a întins brațele, iar scrâșnetul lugubru mi-a ucis speranța. O, daca as găsi cheia să dau drumul cuvintelor, ele s-
?nchisoarea cuvintelor by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83317_a_84642]
-
de unde i‑or avea? Păcat de rochii, totuși. — Și de aceea, dacă există vreun om care știe vreo cauză dreaptă pentru care ei nu se pot uni prin sfânta legătură a cununiei, să vorbească acum sau gura lui să fie pecetluită în vecii vecilor. Întotdeauna îmi place momentul ăsta la nunți. Toți stau cu mâinile sub ei, de parcă s‑ar teme să nu cumva să liciteze din greșeală pentru un tablou de Van Gogh. Ridic privirea să văd dacă există vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
a lunii întîi, și au scris în totul cum a poruncit Haman, mai marilor oștirii, dregătorilor fiecărui ținut și căpeteniilor fiecărui popor, fiecărui ținut după scrierea lui și fiecărui popor după limba lui. Au scris în numele împăratului Ahașveroș, și au pecetluit scrisorile cu inelul împăratului. 13. Scrisorile au fost trimise prin alergători în toate ținuturile împăratului, ca să nimicească, să omoare, să piardă pe toți Iudeii, tineri și bătrîni, prunci și femei, și anume într-o singură zi, în ziua a treisprezecea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85081_a_85868]
-
Ahașveroș a zis împărătesei Estera și Iudeului Mardoheu: "Iată, am dat Esterei casa lui Haman, și el a fost spînzurat pe spînzurătoare, pentru că întinsese mîna împotriva Iudeilor. 8. Scrieți dar în folosul Iudeilor cum vă va plăcea, în numele împăratului și pecetluiți cu inelul împăratului. Căci o scrisoare scrisă în numele împăratului și pecetluită cu inelul împăratului nu poate fi desființată." 9. Logofeții împăratului au fost chemați în vremea aceea, în a douăzeci și treia zi a lunii a treia, adică luna Sivan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85081_a_85868]
-
Esterei casa lui Haman, și el a fost spînzurat pe spînzurătoare, pentru că întinsese mîna împotriva Iudeilor. 8. Scrieți dar în folosul Iudeilor cum vă va plăcea, în numele împăratului și pecetluiți cu inelul împăratului. Căci o scrisoare scrisă în numele împăratului și pecetluită cu inelul împăratului nu poate fi desființată." 9. Logofeții împăratului au fost chemați în vremea aceea, în a douăzeci și treia zi a lunii a treia, adică luna Sivan, și au scris, după tot ce a poruncit Mardoheu, Iudeilor, căpeteniilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85081_a_85868]
-
mai marilor celor o sută douăzeci și șapte de ținuturi așezate de la India la Etiopia, fiecărui ținut după scrierea lui, fiecărui popor după limba lui, și Iudeilor după scrierea și limba lor. 10. Au scris în numele împăratului Ahașveroș, și au pecetluit cu inelul împăratului. Au trimis scrisorile prin alergători, călări pe cai și catîri născuți din iepe. 11. Prin aceste scrisori, împăratul dădea voie Iudeilor, în oricare cetate ar fi fost, să se adune și să-și apere viața, să nimicească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85081_a_85868]
-
mi-e frică de câini. Îl mângâie absent pe Robespierre, care, după câteva încercări nereușite de a bea direct din sticla de coniac - profitând de neatenția lui -, se mulțumește să lingă gura sticlei imediat ce Lionel mai trage câte un gât, pecetluind astfel o prietenie pe care nimeni n-ar fi crezut-o posibilă cu câteva minute în urmă. Înainte de revoluție, mai era cum mai era... — Ce revoluție? o trece pe Liliane un fior pe șira spinării. — Revoluția română. Sau, mă rog
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
neagră. Andromanda i-a vegheat și le-a șoptit descântece. A chemat întruna norișorii care învăluiau gromovnicul ce-l ținea încuiat popa Băncilă în lada din turnul clopotniței și i-a pus să răsfoiască filele bătrânei cărți, în care se pecetluiseră semnele tunetului ceresc ce va să vină. Și pe răscolire de unde, în hârjoana celor doi înlănțuiți, norișorii i-au povestit șișcoaicei despre pruncuța care se va naște. Când Ghiolul Negru a început să geamă a înzorie, Andromanda a tras macatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
odihnindu-se pe creste înainte de a porni din nou în misiune, afundându-se în pèduri cântètoare, pretinzând drepturi de proprietate asupra tuturor acestor tèrâmuri care au primit nume noi din partea exploratorului, însușindu-și, în numele inviolabilitèții legilor iubirii, toate aceste teritorii, pecetluind prin sèrutèri actele de proprietate mateianè, ea dèruindu-i totul, fericitè, așteptând ca el sè-și satisfacè setea de cunoaștere geomorfologicè, apoi, rèbdètoare, ajutându-l sè-și doreascè mai mult, sè aspire la ținuturile geologice de sub piele, la întunecimile calde și pline de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
nu îi condamn. De ce a trebuit să acționez? De ce, Dumnezeule, mi-ai rezervat mie această soartă? Abia acum am avut timp să scriu și mi s-a părut potrivit să-mi încep spovedania dinaintea sfârșitului cu momentul care ne-a pecetluit sorțile. Soarele apune acum în spatele dealurilor acoperite cu păduri... Da. Grădina Botanică mai supraviețuiește, cu greu. Felix Amadeo a avut grijă de asta. Soarele coboară spre linia orizontului și în ochii mei izvorăsc lacrimi. Îmi pare rău... atât de rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
acțiunile noastre viitoare. Se ridicase de pe scaun încet și se așezase undeva în spatele clasei, în timp ce eu mă îndreptam spre ușa închisă. Deschizând-o, am dat de șefii clasei care, cu doar câteva ore înainte, erau pe cale de a li se pecetlui soarta. Unii încă erau înfricoșați de ceea ce pățiseră. Alții erau mai cutezători și mai îndrăzneți în purtări, dar cu toții aveau ceva în privire care spunea că au fost la un pas de moarte și au scăpat. Am dat din cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
în liceu sau nu, știu sigur că în mai puțin de două luni voi fi mort. Gândurile pe care le ascund cu atâta grijă în mintea mea și de care am grijă să nu fie simțite de nimeni îmi vor pecetlui soarta și îmi vor semna condamnarea la moarte. Știu că e posibil așa ceva. Guvernul nu ezită și nu iartă nimic. Și nu va face acest lucru nici în cazul meu. Doar nu-s eu soarele de pe cer! Chiar dacă se răscoală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Ce-i cu fata asta? Cerul începuse să plângă. Afară picura încet, încet... preludiul unei tragedii. Am simțit răcoarea ploii și știam că nu se va termina prea curând. Răspunsul final e nu? Răspunsul final e nu, zise și el pecetluind viețile din liceu. Deci eram în război. Negocierile au eșuat. Prea bine. Atunci treci la partea personală a vizitei tale și vezi-ți de drum, Ministre. Eu am o revoluție ilegală de condus aici, zisei tăios servindu-i epitetul folosit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]