1,728 matches
-
externe ale Greciei. PAPAGOS ȘI KARAMANLIS: GUVERNELE GRECEȘTI PÎNĂ ÎN 1963 Liderii partidelor Liberal și Populist au colaborat în timpul războiului civil. Cabinetele erau alcătuite din reprezentanții centrului și ai dreptei spectrului politic; cel mai puternic partid din adunare era Partidul Populist. Influența dreptei a crescut în același timp în armată și în poliție. Așa cum era de așteptat, măsurile de pedepsire și de recompensare au fost luate împotriva liderilor rebeli și a suporterilor lor după încheierea luptelor. Între iunie 1946 și octombrie
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
în care patruzeci și patru de partide s-au angajat în competiție pentru ocuparea a 250 de locuri. Sistemul reprezentării proporționale introdus în 1946 asigura unui mare număr din aceste grupări obținerea unui anumit număr de locuri. În ciuda faptului că populiștii erau singurul partid unic care a obținut cel mai mare număr de locuri, 62, majoritatea voturilor au fost acordate candidaților liberali de centru, care aparțineau mai multor grupări conduse de lideri diferiți. Astfel, facțiunea lui Venizelos a cîștigat 56 de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
a obținut 49 % din voturi și 247 din cele 300 de locuri în adunare. Fostele partide de guvernămînt, liberalii și EPEK, au cîștigat 34% din voturi, dar numărul reprezentanților lor s-a redus la 51. Stînga Democrată Unită (EDA) și populiștii nu au obținut nici un loc. Puterea politică a trecut astfel în mîinile dreptei, cu toate că o parte din liberali, inclusiv Papandreou, sprijineau noul regim. Cu o conducere conservatoare la cîrmă și Papagos ca premier, Grecia a beneficiat de unsprezece ani de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
și 1973 de la 700 dolari la 1.200 dolari, un spor în mare parte contrabalansat de o inflație periculoasă, care era de 30 % în 1973, cea mai ridicată din Europa. Cu toată dorința lui de a-și crea o imagine populistă, regimul favoriza interesele burgheziei și pe ale celor care deținuseră anterior puterea. Un mare prejudiciu a fost adus guvernului de luarea unor măsuri care îl făceau ridicol mai ales în ochii intelectualilor, atît greci cît și străini. Regimul a emis
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
Național (Dalmația), 61 Partidul Național (Serbia), 61; 185 Partidul Național Țărănesc (România), 154; 157 Partidul Național din Transilvania (România), 75-77; 147; 150; 151; 153 Partidul Popular (Albania), 166; 167 Partidul Popular (România), 264 Partidul Popular (Slovenia), 136; 141; 186 Partidul Populist (Grecia), 162; 164; 192; 280; 366 Partidul Progresist (Albania), 166 Partidul Progresist (Grecia), 375 Partidul Progresist (Serbia), 36 Partidul Radical (Serbia), 27; 38; 39; 43; 107; 139; 186 Partidul Social Democrat (Bulgaria), 131 Partidul Social Democrat (Croația), 70 Partidul Social
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
reprezenta pe țărani. Prezența lui Maniu trimitea la tradiția burgheziei patriote transilvane, cea a lui Mihalache la istoria partidelor țărănești din care făceau parte facțiunile care în noiembrie 1919 nu ezitaseră să anunțe măsuri radicale de stînga, inspirate de practica populistă a stîngii din Basarabia. De atunci, țărăniștii au evoluat spre reformism. Cei pe care alianța cu Partidul Național din Transilvania i-a atins s-au retras din noua formațiune, cum este cazul lui Lupu. Partidul se dovedește puternic, dar hibrid
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
limitează atît cît poate (și poate) plecările. Și totuși, oamenii pleacă". După protocroniști, se pleacă din dispreț față de o țară și de o cultură pe care elitele de altădată o disprețuiau, iar descendenții lor o denigrează. Fundamental, acest curent este populist: el îmbină apărarea tradiției populare cu ordinea Revoluției și ura față de elite. Astfel, protocroniștii acționează în numele democratizării și înțeleg să fondeze organizații care să administreze producerea de cultură: Uniunea Scriitorilor, Uniunea Artiștilor Plastici, Uniunea Compozitorilor și Muzicologilor. Economia în perioada
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
Și totuși, chiar focalizarea demersului critic asupra culturii media din perspectiva transformării acesteia în bun de larg consum, a reificării, a ideologiei și a intenției de dominare este cea care oferă un cadru corectiv foarte util la o abordare mai populistă și puțin mai relaxată a culturii media, abordare care tinde să renunțe la o poziție critică asupra fenomenului. Deși abordarea Școlii de la Frankfurt este părtinitoare și unilaterală, ea reușește totuși să ofere uneltele necesare unei critici a formelor ideologizate și
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
același fel, care conțin din ce în ce mai multe acte de violență masculină cu caracter salvator (vezi Gerbner, 1992). Mai mult, valorizarea incompetentă a rezistenței publicului la anumite sensuri care sînt considerate ca fiind pozitive în sine poate determina o glorificare nediscriminată și populistă a textului și a plăcerii obținute din consumul artefactelor culturale. Această abordare și-ar putea pierde perspectiva critică și ar putea duce la o falsă strălucire de nuanță populistă. Asemenea studii ar mai putea, în plus, să piardă din vedere
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
ca fiind pozitive în sine poate determina o glorificare nediscriminată și populistă a textului și a plăcerii obținute din consumul artefactelor culturale. Această abordare și-ar putea pierde perspectiva critică și ar putea duce la o falsă strălucire de nuanță populistă. Asemenea studii ar mai putea, în plus, să piardă din vedere efectele conservatoare și de manipulare ale anumitor tipuri de cultură media și ar putea, astfel, servi intereselor industriilor de cultură, așa cum arată ele astăzi, și acelor grupuri care le
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
a rezista ideologiei și însemnătatea și efectele contradictorii ale culturii media. Această formă de studiu cultural tinde să negocieze sciziunea dintre teoria manipulării, care consideră că, de fapt, cultura de masă și societatea în general domină individul, și teoria rezistenței populiste, care amplifică puterea individului de a se opune, de a rezista, de a lupta împotriva culturii dominante. O asemenea viziune duală este evidentă și în opera lui E.P. Thompson (1963) care subliniază atît capacitatea muncitorilor de a rezista dominației capitaliste
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
a ideologiei. 6 În ziarul New York Times (27 noiembrie 1993: A1) se afla o relatare referitoare la apariția unei noi rețele de televiziune prin cablu, conservatoare ca orientare, numită "Televiziunea Puterii Naționale". Conservatorii care au organizat acest proiect preferă termenul "populist" celui de "conservator", într-o încercare de a coopta un alt termen cîndva (și chiar și acum) utilizat de progresiști și mișcările de stînga. 7 Pentru discuții mai detaliate asupra ideologiei ca hegemonie, vezi Kellner, 1978, 1990a ca și 1992b
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
de subzistență afectează organizarea socială în timp și spațiu (cultural). Comparațiile dintre muncă, stratificare și moștenire în societățile de culegători, vânători și agricultori sugerează explicații cauzale pentru diverse tipuri de mariaj și familie. Cercetările antropologice au arătat diferența dintre poliginia populistă și cea elitistă (vezi 3.3.3). Sociologia familiei se servește de datele antropologiei nu numai pentru a sesiza diferențele și similitudinile culturale, ci și ca surse ideatice pentru propriile investigații. Analiza mai concretă a impactului industrializării asupra mortalității infantile
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
o ignorase complet, o socotise marginală.Moderația, apărarea demnității intelectuale, fidelitatea față de principiul libertății devin valorile ce acordă junimismului calitatea de centru al canonului. Scriind despre Maiorescu și junimism, E. Lovinescu scrie despre urgența revizitării unui timp ce refuză deriva populistă. În acest mod, după un deceniu și jumătate, ciclul junimist marchează apariția unei sinteze intelectuale care aduce împreună moderația junimistă și luciditatea profetică a timbrului lovinescian. Centenarul maiorescian de la 1940 și anii care îi urmează probează, dincolo de orice dubiu, existența
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
ref id=”1”>Ibidem, pp. 249- 250.</ref> Frază și adevăr Ia fost dat junimismului, odată cu P.P. Carp, să întruchipeze, în mod ideal, condiția conservatoare în politică. De la impecabila logică ce îi animă discursu rile până la opoziția implacabilă față de colectivismul populist, Carp rămâne legat de un moment istoric ce pare atât de străin României de astăzi. Nimic din edi ficiul pe care îl apăra oratoria nu se mai susține astăzi: egalitatea constituțională a hrănit egalitarismul popu list, în vreme ce constituirea marilor proprietăți
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
o adevărată democrație a muncii, care nu cere de la libertate decât garanția rezultatelor obținute prin strădania fiecăruia. <ref id=”1”>Ibidem, p. 96.</ref> Impopularitatea suveranități rațiunii, spre care aspiră junimismul, este naturală, astăzi, întro epocă dominată de tentația flatării populiste a maselor. Asemeni lui Guizot, Carp rămâne un personaj dificil de acceptat în era democrației. În această luptă de redirecționare a progresului, omul politic junimist se vede pe sine ca un deținător al rațiunii ce luminează, înlăturând fanatismul și obscurantismul
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
patru sute de pagini, pe nerăsuflate. și aceasta nu din cauza intrigii, ci datorită istoriei contemporane pe care-o reface savuros, a vitalității extraordinare care-l animă, care-i animă personajele ca și digresiunile asupra condiției omului contemporan. Dar și pentru conținutul “populist” al romanului, care se Încheie tezist, cu fraza “această carte este dedicată omului”. Personajul (ca și categorie naratologică), alături de un realism cu accente naturaliste dus până la ultimele consecințe fiziologice, se reîntorc en fanfare În proza franceză odată cu acest roman. “Mai
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
a vechilor mahalale, care revendică un tratament nou. De altminteri, trebuie subliniat că, pe măsura urbanizării, locul acestora îl iau, ca și în Capitală, dar mai tîrziu decît acolo, „cartierele democrate”, muncitorești (Cartierul C.F.R., de pildă), formulă impusă de discursul populist al epocii postbelice, menită să facă uitată denumirea anterioară, orientală, dar, în absența fondului care să ateste progresul, ea n-a prins, din contra, sunînd pretențios, se preta ironiei. Comparația din versul „Prin măhălăli mai neagră noaptea pare...” nu-i
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
inegalitare. În prima din aceste două categorii intră monarhiile puternice în care caracteristică era loialitatea față de monarh; în a doua se încadrează monarhiile absolutiste de pe continentul european din secolele XVII-XVIII, după modelul francez. În trecut au existat și câteva sisteme populiste, care luau ființă în mod tipic atunci când un conducător reușea să ajungă la putere prin forță, avea numeroși adepți și, cel puțin pentru o vreme, se baza pe sprijinul populației. În sfârșit, în micile orașe-state au existat ocazional sisteme relativ
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
lumea contemporană Astăzi în lume există cinci grupe de sisteme politice, dintre care una, aceea a sistemelor comuniste, a pierdut vizibil din importanță de la finele anilor 1980. Aceste cinci grupe sunt constituite din sisteme politice liberal-democratice, egalitare autoritare, tradiționale egalitare, populiste și autoritare inegalitare. Sisteme politice liberal democratice Sistemele politice liberal-democratice includ țările din vestul Europei, America de Nord și Australasia, Japonia, Israel, unele membre ale Commonwealth-ului și în special India, și un număr de state latino-americane, deși cele din urmă au avut
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
parte din estul Asiei și, cât timp Castro va deține puterea, în Cuba. După cum se știe, politicile economice introduse de China de la sfârșitul anilor '80 sunt departe de politicile economice comuniste tradiționale și conduc țara din ce în ce mai mult spre un sistem populist, dar cadrele politice comuniste rămân, iar în unele părți ale țării introducerea capitalismului este instabilă, condiționată și limitată. Caracterul autoritar al acestor sisteme politice este binecunoscut și incontestabil, deși multe dintre ele au evoluat către o coerciție mai puțin pronunțată
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
petrece o criză altfel spus, când ia naștere o opoziție. Regimurile pot fi atunci răsturnate (cum s-a întâmplat în câteva cazuri de la al Doilea Război Mondial încoace) sau pot fi introduse norme diferite, care să transforme sistemul politic în populist sau autoritar inegalitar. Sisteme politice populiste Majoritatea statelor noi independente din anii '50 și '60, în special în Africa, au început ca regimuri populiste, cum s-a întâmplat și în cazul unor republici sud-americane imediat după independență. Expresia de "populism
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
ia naștere o opoziție. Regimurile pot fi atunci răsturnate (cum s-a întâmplat în câteva cazuri de la al Doilea Război Mondial încoace) sau pot fi introduse norme diferite, care să transforme sistemul politic în populist sau autoritar inegalitar. Sisteme politice populiste Majoritatea statelor noi independente din anii '50 și '60, în special în Africa, au început ca regimuri populiste, cum s-a întâmplat și în cazul unor republici sud-americane imediat după independență. Expresia de "populism", folosită în America la sfârșitul secolului
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Doilea Război Mondial încoace) sau pot fi introduse norme diferite, care să transforme sistemul politic în populist sau autoritar inegalitar. Sisteme politice populiste Majoritatea statelor noi independente din anii '50 și '60, în special în Africa, au început ca regimuri populiste, cum s-a întâmplat și în cazul unor republici sud-americane imediat după independență. Expresia de "populism", folosită în America la sfârșitul secolului al XIX-lea pentru a desemna mișcările care au dorit să ajute masele împotriva șefilor politici și sociali
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
opoziție față de o putere colonială, iar loialitățile "tradiționale" sunt de obicei insuficiente. Trebuie să existe o anumită participare din partea unei mari părți a populației; trebuie să existe și un grad de dezvoltare de grup și de pluralism de grup. Regimurile populiste s-au născut în mod tipic ca reacție la tradiționalism. Prin urmare, ele tind să se afle între democrație și monocrație, între egalitarism și inegalitarism, între liberalism și autoritarism. Caracteristicile de mai sus justifică parțial așteptările care însoțesc la început
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]