1,337 matches
-
au nevoie de așa ceva. Vei reveni. Nu! Artistul ghiftuit își pierde încrâncenarea, acuitatea simțurilor, se depărtează de starea de grație! Încerci să-i aduci pe toți la condiția ta, nesigură, solitară, aplecată spre bizar. Îți place să privești, năuc, în portofelul mai mult gol? La frigiderul scos din priză, la notele de plată, neachitate cu lunile, pentru curent, apă, gaze, tv? La pantofii găuriți? Nu mai cumperi cărți; una la câteva luni, întâi te uiți la preț; nu mai duci - nimănui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
smoală!" Iar i s-a făcut de pizdă poștașului, Didină! Vezi că ți-a venit mirele, deschide-i poartă, du-te și-l descântă de sculătoare! Ei, și voi, nefutuților, vă băgați ca musca în curul calului, îl descânt de portofel, dacă ați luat banii pe lapte, vă aștept și pe voi. Didina aprindea becul în tindă, semn că nu era loc și pentru altul timp de o jumătate de oră. O singură dată nu a stins lumina 40 de zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
avusesem înainte acasă. Mă întreb de unde o fi avut-o, i-am spus. — Parcă mi-a zis că era a doctorului Kindermann. — Kindermann? Ajung și la el îndată, dacă nu te superi. Am scos o carte de vizită nouă din portofel: — Nu e important. Numai că am un asociat acum, așa că mai bine luați o carte de vizită nouă. I-am dat-o și a pus-o pe birou lângă telefon. În timp ce se așeza, fața ei căpătă o expresie serioasă, de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
ce mai explicație. Haide, Marianne, ce zici? — Bine, o s-o fac. Dar lasați-o până după miezul nopții, că atunci încuiem. Ne întâlnim în solarium pe la 12:30. Expresia ei se schimbă când mă văzu scoțând o bancnotă de cincizeci din portofel. Am băgat-o în buzunarul de la piept al uniformei ei albe și apretate. Ea o scoase de acolo: — Nu-i pot lua, zise. Nu trebuie să mi-i dați. I-am ținut pumnul închis, ca să o împiedic să-mi dea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Foarte frumos, am întărit eu și am bătut ușurel cu mâna, politicos, fundul rece ca marmura al fetei. Dar ca să fiu sincer, eu sunt de modă veche. Îmi place ca fata să se gândească doar la mine și nu la portofelul meu. Evona zâmbi: Nu, nici n-am crezut că ai fi genul. O pocni peste fund pe fată ca pe un câine preferat: — Haide, plecați cu toatele. Le-am privit mărșăluind în tăcere afară din cameră și am avut un sentiment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Așadar asta era. El chiar le avea pe celelalte. M-am îndreptat spre ușă: — Ei, ar fi mai bine să o iau din loc, Frau Lange. Am fluturat cele două cecuri în aer și apoi mi le-am strecurat în portofel: — Vă mulțumesc pentru generozitate. — Pentru nimic. M-am încruntat ca și cum îmi trecuse ceva prin minte: — E un lucru care mă nedumerește, i-am spus. Ceva ce voiam să vă întreb. Ce interes are firma dumneavoastră în agenția de detectivi Rolf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
rămâi fiica noastră. Nu te mișca. Mi-e frig, sunt încă în halat, poate ar trebui să mă schimb, am lucrurile în dulapul de metal cu numele meu pe el. Mi-am atârnat haina cu grijă peste cămașă, am lăsat portofelul și cheile de la mașină pe raftul de deasupra și am închis lacătul. Când a fost asta? Acum trei ore, poate mai puțin. Acum trei ore eram un bărbat la fel cu toți ceilalți. Cât este de parșivă durerea, cum aleargă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
timp ce-mi dădea apa, având grijă să pună sub pahar o farfurioară de metal udă. — Nu-i nimic, spuse ea și așeză pe tejghea, la câțiva centimetri de mine, o cutie de lapte degresat. Își vârî degetele într-un portofel mic, din plastic înflorat, scoase banii și-i puse lângă lapte. Există un mecanic, zise, adunând monedele de la rest, dar cine știe dacă o fi deschis. Am întors capul la sunetul vocii aceleia leșinate ca miorlăitul unei pisici. Atunci privirile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
ochii, iată că eu alunec în umbră, în spatele pernelor, al divanului, al vasului cu jăratic, acolo unde Valeriano și-a lăsat hainele împăturite în perfectă ordine, după obiceiul lui, alunec în umbra genelor coborâte ale Irinei, scotocesc în buzunare, în portofelul lui Valeriano, mă ascund în întunericul pleoapelor ei strânse, în întunericul strigătului ce iese din gâtul ei, găsesc foaia împăturită în patru cu numele meu scris cu penița sub formula condamnărilor la moarte pentru trădare, semnată, contrasemnată și cu timbrele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
al portarului. Nu conta că securitatea clădirii în care locuia rivaliza cu cea a sediului Națiunilor Unite sau că în opt ani de zile de când locuia la oraș nu a cunoscut pe nimeni căruia să-i fi fost măcar furat portofelul sau că șansele ca vreun criminal psihopat să aleagă apartamentul ei din cele peste două sute din clădire erau aproape zero... Așa începea totul. Portarul răspunse după ce telefonul sună de patru ori, dar ei i se păru o veșnicie. — Gerard, sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Express — ăsta arată ca un tablou de Jackson Pollock, în caz că nu știai — are un zbor la șase treizeci. Cu care preferi? Adriana începu să se sclifosească. Emmy se uită la Leigh și-și dădu ochii peste cap. Adriana scormoni prin portofel și-i dădu lui Leigh cardul ei American Express Platinum. — Cumpără la care crezi tu că avem cele mai mari șanse de supraviețuire. Mă duc să caut ceva de băut. După ce au cumpărat trei bilete folosind o combinație complicată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Nicio grijă, Leigh, nu e chiar atât de departe și-ți promit că o să am mare grijă de tine. Avem și o cafenea Starbucks. Chelnerul reveni cu cardul ei și chitanța. Ea le puse pe fiecare în compartimentul corespunzător din portofel și-și adună lucrurile. Sper că nu te-ai supărat, nu? întrebă Jesse. Leigh avea senzația că lui nici nu-i pasă. — Bineînțeles că nu. Doar că nu vreau să întârzii, mai am o întâlnire. Te sun mai târziu sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
spre ea. — E bine. Nu prea am ce să-ți spun. Mamele noastre au început pregătirile de nuntă, dar noi încercăm să nu ne implicăm. Clar că e o decizie bună, murmură Emmy. O deranja faptul că tipul își aruncase portofelul și prosopul pe șezlongul de alături și începuse să-și scoată cămașa. Din moment ce nu era absolut nimeni la piscină, de ce a trebuit să vină chiar lângă ea? — Mda, nu prea mă interesează. Acum am destule pe cap la serviciu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
viu, că e canibală... Numa’ că unii sunt mai ațoși, ca Costel ăla de la Craiova și justiția are dinții moi. Gigi e fraged, bag de seamă. Da’ Gigi, om cu frica lu’ Dumnezeu În sân și cu ochiul dracului În portofel, s-a scos. A sărit de pe grătarul justiției. Măcar de Înviere... Se-aude Ploieșteanu, cântând despre trenul care trece printre munți, ca un șarpe lung, cu țigări Naționale, sus la deținuți... La care Sandu Șpriț ciocnește paharul de sticla cu
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
țară, de naționalitate și de numărul de la pantofi. Una două, o dați cu comunismul... Mai știți și altceva? Acu’ În capitalismul românesc care stă pe năslie, cu mâinile pe piept, privegheat de fondu’ monetar - vă țâțâie fundul cotidian, vă mor portofelele de foame, șomajul a pus geana pe voi și vă face marcaj om la om, În schimb stați cu ochii pe televizoare, fiindcă aveți posturi din belșug și v-ați pus toți aere condiționate. Când vine curentul vă ia cu
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
cinste. Parcă mi-au căzut grăunțele-n picioare, Gore, așa mă simt. Da’ tot zic că brânza este pe bani... Nu se poate, mă, să fie ceva gratis, nu știi că e criză? Și criza ne afectează la toți buzunarele, portofelele se află În pragul leșinului, fiecare bea cât are, se-ntinde cât Îi este plapuma de azi Încolo. Gata cu zaiafeturile, cu dai tu azi, că dau și eu peste un cincinal sau peste o zi, nu mai merge! Aaaa
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
ea? Gore se scarpină după ureche. Bă, era ceva cu popi. Popi, popins, cred că mari popins sau meri popins, dracu’ știe, că n-am văzut-o la pagina cinci din libertatea... Da’ ce importanță are? Sandu Șpriț scoate ostentativ portofelul, aruncă banii pentru propria consumație pe masă, se ridică și pleacă Îmbufnat, acompaniat din boxe de Nelu Ploieșteanu - Mai treci, neică, și tu dealul, și vino la noi cu calu’... I se aude vocea În timp ce se Îndepărtează. Prietenii... Ferește-mă
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
diseară. Hai, că ți-i Învelesc cu artă și precizie, În ceolofan, ca să nu te Înțepi la degete, că văd că ești intelectual, nu dai cu sapa, scrii de-alea neînțelese pentru mine. Hai, conașule, că ești fercheș și cu portofelul doldora, fă-i safteaua lu’ Carolina, producătoarea primantâi la trandafiri cu miros mirositor. Tot cartieru’ ia de la mine, mă știe directorii și patronii, toți e clienții mei dă dinainte de revoluție. Ia de aci, conașule! Gicu dă din cap de la stânga
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
tinichigiu, nu pensular, așa a spus, pensular, n-o mai auzisem pe-asta, dar femeile sunt Întotdeauna o mare surpriză, trebuie să recunoașteți... Gicu, prea puțin atras de partea tomnatecă a lucrurilor, zisese că anotimpul acesta Îmi provoacă frisoane În portofel, că trebuie aia, ailaltă, mama lu’ ailaltă și Întreaga lor familie. Tot scoți și la loc nu mai bagi nimic. Nu e În regulă, deloc, da’ se poate și mai rău. Și se aprinsese Sandu Șpriț imediat, lovind cu pumnul
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Thomas, numărînd banii; remușcarea Îi dă dreptul; a plătit și coniacul, și-au stins țigările. Un barman deschisese o ușă, venea mai mult aer. Thomas a zis că discuția lor - un interviu, cum stabiliseră - are un preț. A scos din portofel două sute de euro, mult, puțin, nu putea să-și dea seama, și i-a pus În dreptul femeii. După ce a ezitat cîteva clipe, aceasta i a luat și i-a băgat În geantă. „Dacă atunci aș fi avut atîția bani, În
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
deprimat mai mult decât unele dintre cele mai neinspirate toalete ale Laurei Bush. Duré nici nu mă băga în seamă. Cameristele îmi aruncau priviri compătimitoare chiar și atunci când le dădeam bacșiș câte o bancnotă de 50 de euro împrumutată din portofelul lui Julie. Nici aici nu erau mai mulți Potențiali Soți - eram convinsă că unul mă va vindeca pe loc de sentimentul de neadaptare. Ajunsesem la concluzia bolnăvicioasă că, în ciuda părerilor inteligente pe care le aveau Gloria Steinem, Camille Paglia și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Cel mai Ospitalier Sat, spune. Poți să râzi cât vrei, îi răspund. Dar în Londra nimeni nu te primește așa, cu brațele deschise. Dacă mori pe stradă, te împing pur și simplu cu piciorul în șanț. După ce-ți golesc portofelul și-ți fură actele. Aici nu s-ar întâmpla în veci așa ceva, nu ? — Păi, nu, spune Nathaniel. Se oprește gânditor. Dacă mori, tot satul se strânge la patul tău și te bocește. Pe față mi se așterne un zâmbet. — Știam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
simți că ai câștigat pe merit acel lucru. Ne îndreptăm spre casă, și eu am mare grijă să‑mi feresc ochii de raionul de accesorii. Abia apuc să zăresc geanta aia roșie cu mărgele negre. Și, tocmai când îmi caut portofelul în poșetă, felicitându‑mă pentru determinare, vânzătoarea zice, ca să facă puțină conversație: — Știți, modelul ăsta îl avem și pe oranj. Pe oranj? — A...da? zic după o pauză. Nu mă interesează. Am luat ce venisem să cumpăr, și punct. Sandale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
un R... Se uită la mine cu amabilitate, de parcă aș fi complet retardată. Ceea ce bănuiesc că e destul de îndreptățit, din moment ce nu știu să scriu „Peter“, numele propriului meu fin. — Face... 48 de lire, zice, și eu îmi duc mâna după portofel. Știți, dacă cumpărați de 50 de lire, primiți o lumânare parfumată gratuită. — Serios? mă uit la ea cu interes. Mi‑ar prinde bine o lumânare parfumată drăguță. Iar, două lire în plus sau în minus... — Sunt sigură că găsesc eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
și cu el... s‑au certat. — Zău? Femeia își duce mâna la gură. S‑au certat? De ce? — Ei, știți cum e, zic, disperată. Una‑alta... despre curățenie... ă, de fapt, cred c‑am să plătesc cu bani gheață. Caut în portofel și trântesc o bancnotă de 50 de lire pe tejghea. — Păstrați restul. — De care lumânare parfumată doriți? zice patroana. Puteți alege între vanilie, lemn de santal... — Lăsați, spun, și mă grăbesc spre ușă. Stați puțin! zice femeia, precipitată. Și ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]