1,633 matches
-
să ieși mai des Întotdeauna sînt așa, se gîndea Bobby: data viitoare n-o să-mi mai iau o iubită pe cap, ci o să om un flirt, ca Santiago și Lester, sigur, la iei ca ei“. Ei Își sărutau fetele, se prăpădeau de rîs Împreună cu fetele, dar nici o promisiune, nimic În genul o să-mi fie dor de tine cînd mă Întorc În Statele Unite, sau o să-ti scriu și alte prostii de felul ăsta. În schimb, Rosemary Îl bătea la cap Într-una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
porni iar pe rîs. În timp ce Santiago se uita cu coada ochiului la Bobby, dar o clipă mai Înainte de a simți că era fratele lui și că-l iubea foarte mult fu cuprins din nou de impulsul de a zbura cu toții prăpădindu-se de rîs și senzația dinainte puse din nou stăpînire pe el. — Gata, zise, deschizînd portiera; mîine trimitem o macara să dezgroape mașina... În Chevrolet cu toții, haideți, repede! A fost cea mai frumoasă noapte pentru Bobby. Și cea mai scumpă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
magazinul de pălării ideal și Își dublă comanda. În săptămîna aceea veni În fiecare zi cu plăcere la Întîlnire, pentru ca Julián să-i ia măsura și să probeze modele. Antoni Fortuny se minuna cînd vedea cum fruntașul societății catalane se prăpădea de rîs la glumele și poveștile pe care i le spunea fiul acela al său care Îi era necunoscut, cu care nu vorbea niciodată și care, de ani de zile, nu dăduse nici un semn că ar fi avut simțul umorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
o piatră Îi spărsese fruntea și Îl răsturnase În moloz, Încît hotărî să-i vină În ajutor și să-i ofere prietenia lui. La Început, Javier crezu că Julián venea să-i dea lovitura de grație, În timp ce toți ceilalți se prăpădeau de rîs. — Pe mine mă cheamă Julián, zise el Întinzîndu-i mîna. Prietenii mei și cu mine mergeam să jucăm niște partide de șah În păduricea de pini și mă Întrebam dacă n-ai chef să vii și tu cu noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Încă de atingerea și de gustul trupului ei, ardea de dorința de a o Înghesui pe o bancă, de a o săruta, de a-i recita tot șiragul de nerozii care pe oricine altcineva l-ar fi făcut să se prăpădească de rîs pe socoteala mea. Însă Bea deja nu mai era prezentă. Ceva o rodea pe dinăuntru, În tăcere și totuși strident. — Ce se petrece? am șoptit eu. Mi-a răspuns printr-un zîmbet sfîșiat, de frică și de singurătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
s-a dus să plîngă În stradă. Îmi aduc vag aminte de don Federico, care a venit Însoțit de Merceditas și de profesorul don Anacleto. Mai ales mi-i amintesc pe Bea, care mă privea În tăcere În timp ce toți se prăpădeau În veselie și În mulțumiri aduse cerului, și pe tata, care dormise În scaunul acela nopți la rînd, rugîndu-se unui Dumnezeu În care nu credea. CÎnd doctorii au obligat Întreaga ceată să părăsească Încăperea și să mă lase, fără voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Cameliile erau foarte la modă. Toată lumea cerea camelii, toată lumea le căuta. Și vă întreb: credeți că multe camelii se pot găsi într-un județ când toți au nevoie de ele pentru baluri, chiar dacă balurile sunt puține? Petea Vorhovskoi, sărmanul, se prăpădea pe-atunci de dragul Anfisei Alexeevna. Ce-i drept, nu știu dacă o fi fost ceva între ei, adică dacă el putea avea o speranță cât de cât serioasă. Bietul de el era înnebunit, bătându-și capul cum să-i facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pe gânduri. Apoi s-a supărat și a ieșit. Peste un ceas se întoarce la mine, posomorâtă. „Mă mărit cu tine, zice, Parfion Semionâci, și nu pentru că mi-e frică de tine, ci pentru că mi-e indiferent cum o să mă prăpădesc. Nu s-ar putea doar să fie pe undeva mai bine? Șezi, zice, acum o să ți se servească prânzul. Și dacă mă mărit cu tine, a adăugat, o să-ți fiu soție credincioasă, să nu te îndoiești de asta și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Adelaida și înainte se temuse mai puțin decât pentru celelalte fiice, deși înclinațiile ei artistice tare-i mai tulburau Lizavetei Prokofievna inima mereu plină de îndoieli. „În schimb, e veselă din fire și foarte chibzuită, deci fătuca n-o să se prăpădească“, se consolă ea în cele din urmă. Pentru Aglaia se temea cel mai mult. Pentru că tot veni vorba, cu privire la cea mai mare, Alexandra, Lizaveta Prokofievna nu știa nici ea ce să facă: să se teamă pentru ea sau nu? Ba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ai clipi din ochi... Înnebunit de furie, ofițerul se repezi la ea; Nastasia Filippovna nu mai era înconjurată de suită; domnul cel distins, de vârstă mijlocie, apucase să se retragă de tot, iar domnul cu chef stătea deoparte și se prăpădea de râs. Desigur, peste un minut și-ar fi făcut apariția poliția, dar în acest minut Nastasia Filippovna ar fi pățit-o rău, dacă cineva nu i-ar fi sărit la timp în ajutor: prințul, care se oprise și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
gât, încercând să se elibereze de nodul imaginar. Mai bine să tacă din gură. Părerea altuia va conta în decizia împăratului. Cea a lui Seius Strabo. Se scutură, înfricoșat. Strabo are întotdeauna un cuvânt greu de spus, de când s-a prăpădit Pollio. Îl joacă pe principe în hățuri, după voia inimii. Profită, nenorocitul, de nevolnicia bătrâneții. — Fecioru-tău Narcissus, câți ani are? rostește pe neașteptate Augustus. — Douăzeci și șapte, Luminăția Ta, bâiguie surprins secretarul. — Ar fi cazul să ne gândim să i
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Drusus? se înfricoșează într-un glas cei trei. Plancina șoptește precipitat: — Da’ au trecut atâția ani de când a murit... — Optsprezece, răspunde sec Antonia. Vipsania se întinde și ia mâna Planciniei într-ale ei. — Era doar o copilă când s-a prăpădit taică-său, dar în tot acest timp a plătit din plin tributul dragostei și al durerii. Desigur, desigur, se grăbește să încuviințeze femeia, încur cată. — Și de ce tocmai acum? e în continuare nedumerit Piso. — I-o fi fost frică să
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
vrei să-l otrăvești, nu? — A intrat în afaceri cu negroteiul, oftează nefericit Libo. — Cu Ofelus? — Da. Știu cum s-au cunoscut... — Cum? Un văr de-al lui Flaccus are niște antrepozite la Pompeii... — Undeva prin sud, nu? Un port prăpădit de nu-ți dai nici mucii pe el. — Și Vascularius? — I-a cerut la început lui Otacilius să-i împrumute două corăbii pentru a aduce ceva fildeș și textile... Trage cu putere aer pe nas. — Omul a fost corect, n-
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
sabia lui curbă: — Ceilalți zei nu sunt în realitate decât celelalte nume ale lui. Singura divinitate, zici? se enervează și mai rău Rufus. Scrâș nește din dinți cu furie. Ce prostie, să vă ducă mintea să identificați toți zeii voștri prăpădiți la un loc! Îi vine să se întoarcă spre Pusio și să-l întrebe: „Tu ce părere ai? Nu adaugi și tu la ghiveciul ăsta încă o zeitate?“ Dar se stăpânește, întunecat la chip. Inconștient sau nu, adulatorii ăștia de
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
scripturii, descoperind adevărul puțin câte puțin. Dacă mașina asta ți-ar da imediat adevărul, nu l-ai recunoaște, pentru că sufletul tău nu ar fi purificat printr-o lungă interogare. Și apoi, Într-un birou! Cartea trebuie murmurată Într-o chichineață prăpădită din ghetou unde zi de zi Înveți să te Îndoi de spate și să-ți miști brațele strâns pe lângă șolduri, iar Între mâna care ține Cartea și cea cu care o răsfoiești aproape că nu trebuie să existe loc, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
miliarde de miliarde de miliarde. Pentru măsura ta omenească, ce diferență e? Știi oare că, dacă ar trebui să numeri unu, doi, trei și așa mai departe, câte un număr pe secundă, ca să ajungi la un miliard, iau numai un prăpădit de miliard, ți-ar lua cam treizeci și doi de ani? Dar chestiunea e și mai complicată decât crezi tu, iar Cabala nu se reduce la Sefer Yetzirah. Și-ți spun eu de ce o bună permutare a Torei trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
de metrou, era o cafenea unde se opreau de obicei. Totuși, cînd ajunseră azi acolo, găsiră niște femei ale căror fețe le recunoșteau: prietenele și soțiile bărbaților aflați În alte părți ale Închisorii. Își Împrospătau machiajul, uitîndu-se În pudriere și prăpădindu-se de rîs. Viv și tatăl ei se mutară În alt loc. Intrară și-și cumpărară cîte o ceașcă de ceai. Cafeneaua asta nu era la fel de plăcută ca cealaltă. Aveau o singură linguriță legată de tejghea cu o sfoară. Mesele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
am fost de părere că era o partidă al dracului de bună. Și, hai să recunoaștem cinstit, omul te adora. — Are dreptate, zice și Fran, dînd din cap. Alex era grozav. — Asta pentru că tu nu erai nevoită să-l asculți prăpădindu-se de rîs tot timpul. Doamne, mă scotea din minți. — Dar nu e unul care să nu te scoată din minți, observă Fran. Trebuie să mai cobori ștacheta sau o să ajungi fată bătrînă și nebună. Tu n-ai coborît-o deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
iubito? o Întreb, imitîndu-l cît pot de bine pe Dan. — O, Doamne! izbucnește Trish. Asta e! Asta e privirea! Leit a lui Gregory! Fie te-ai culcat și tu cu el, fie toți bărbații se uită la fel! zice ea, prăpădindu-se de rîs. Ușa se dechide din nou, iar În prag se arată Andy. — Iubițel? rostește el cu severitate, privind la Lisa. Zahărul? RÎdem toate trei și mai abitir, iar el pare confuz o clipă. Apoi, Închide ușa la loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
mai pomenesc și de noii mei bikini Missoni? SÎnt trăsnet. — Trebuie să recunosc că sînt chiar sexy, zice Jake zîmbind. — Bleah, exclamă Dan și Richard În același timp. Vorbești de soră-mea! Și, pe cînd mașina demarează către restaurant, ne prăpădim toți de rîs. Nu știu sigur cum de-a reușit Michael să obțină cea mai bună masă de la restaurant, dar arată de-a dreptul spectaculos. SÎntem pe platforma de la etaj, cu vedere la marea turcoaz, iar vremea, peisajul și Întreaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
inși la Lojă care conduc taxiuri... — Știu asta foarte bine Confrate Blades. Doar fincun rahat de cowboy ie francmason, asta nu-l face să merite un bacșiș după părerea mea. Se aplică aceleași reguli. Ce bacșiș? Nenorociții ăștia. Nuliașda un prăpădit de bacșiș nici la curse. Ce ne pasă? Mă fut! În bucătărie Îmi torn o porție zdravănă de Chivas Regal vechi de doișpe ani, iar lui Bladesey Îi umplu un pahar cu Tesco’s Scotch Whisky dintr-o sticlă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
de pe chipuri. Cineva vorbește cu mine: — Cine ești? — Bruce Robertson, D.S. Bruce Robertson, țip eu la el. Poliția din Lothian. — Ce s-a Întâmplat? Mă uit la individ. — Am Încercat să-l salvez pe băiat... am Încercat, dar s-a prăpădit... s-a prăpădit... am Încercat să-l salvez. Cum te-a făcut să te simți asta? — Hă? Îl Întreb pe puțoi. Ce morții... — Brian Scullion, Evening News. Te-am urmărit. Te-ai descurcat foarte bine, D. S. Robertson. Cum te-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
vorbește cu mine: — Cine ești? — Bruce Robertson, D.S. Bruce Robertson, țip eu la el. Poliția din Lothian. — Ce s-a Întâmplat? Mă uit la individ. — Am Încercat să-l salvez pe băiat... am Încercat, dar s-a prăpădit... s-a prăpădit... am Încercat să-l salvez. Cum te-a făcut să te simți asta? — Hă? Îl Întreb pe puțoi. Ce morții... — Brian Scullion, Evening News. Te-am urmărit. Te-ai descurcat foarte bine, D. S. Robertson. Cum te-ai simțit când n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
zis: „A fost un atac de cord masiv. Nimeni n-ar fi putut face nimic. „ Polițistul erou, D.S. Bruce Robertson din Poliția Lothian a spus: „Am făcut tot ce-am putut să-l salvez, dar pur și simplu s-a prăpădit.“ Studenta Janet Onslow (19) a adăugat: „Cred că suntem cu toții puțin șocați. Acum ești În viață, iar peste un minut nu mai ești. Asta dovedește multe.“ Cum m-a făcut să mă simt asta? M-a făcut să simt nevoia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
budă. Acu o să fiu suspectu număru unu, n măsa. Cu puțin noroc, mintea lui Gus nu-i suficient de ageră, chiar și la modul ăla Îngust și restrictiv tipic poliției. Jos pălărian fața puțoiului ăluia de Ghostie Gorman. Blegomanu ăla prăpădit de albinos malefic are inspirația să plece douăjde minute mai târziu, după ce ne-am halit lăturile și fără nici o floare. — N-aș fi zis niciodată că tipu e romantic, zâmbesc eu către Gus. — Bingo, zice Încet Gus, instinctul lui de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]