1,452 matches
-
face bani - în străinătate -, de a avea bani pentru a scăpa de așa o existență” (focus-grup cu părinți, mediu urban). Deși părinții au menționat unele aspecte negative legate și de contribuția cadrelor didactice la scăderea motivației elevilor, părinții intervievați sunt realiști în ceea ce privește rolul însemnat pe care îl joacă absența resurselor materiale și neimplicarea elevilor sau a lor, ca părinți, în situația școlară a copiilor. Faptul că nu au acces la o literatură adecvată, la materiale auxiliare (caiete de lucru, culegeri etc.
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
lor de a readuce realismul În prim-plan au marcat o schimbare importantă În discursul politicii externe americane, diminuând semnificativ dimensiunea ideologică a acesteia. Anticipând o discuție prezentată mai târziu În acest capitol, merită menționat În acest punct faptul că realiștii au fost Împotriva războiului condus de Statele Unite În Irakxe "Irak", argumentând că acesta reprezintă o Îndepărtare de politica prudentă și că marchează o reîntoarcere la spiritul cruciadei ideologice și la nerezonabilul discurs maniheist. Din punctul de vedere al realiștilor, o
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
că realiștii au fost Împotriva războiului condus de Statele Unite În Irakxe "Irak", argumentând că acesta reprezintă o Îndepărtare de politica prudentă și că marchează o reîntoarcere la spiritul cruciadei ideologice și la nerezonabilul discurs maniheist. Din punctul de vedere al realiștilor, o astfel de strategie discursivă ar putea duce SUA la angajamente internaționale fără sens, derivate din amăgirea măreției, ceea ce ar submina poziția internațională a Statelor Unite. De aceea, războiul din Irak, susțin realiștii, nu este În concordanță cu interesele naționale americane
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
nerezonabilul discurs maniheist. Din punctul de vedere al realiștilor, o astfel de strategie discursivă ar putea duce SUA la angajamente internaționale fără sens, derivate din amăgirea măreției, ceea ce ar submina poziția internațională a Statelor Unite. De aceea, războiul din Irak, susțin realiștii, nu este În concordanță cu interesele naționale americane. 4.2. Teoria și practica păcii (liberal-)democraticetc "4.2. Teoria și practica păcii (liberal‑)democratice" Un alt set de idei extrem de influente În practica relațiilor internaționale sunt cele dezvoltate În jurul teoriei
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
progresul este posibil, umanitatea poate transcende condiția (realistă) a politicii de putere și a echilibrului geostrategic prin crearea unor forme de guvernare liberal-democratice. Conform logicii kantiene, Încercarea de perpetuare a echilibrului puterilor În sistemul internațional nu reprezintă, așa cum ar suține realiștii, singura modalitate rezonabilă de acțiune Într-un mediu anarhic. În dezbaterile contemporane, una dintre principalele preocupări ale liberalismului În relațiile internaționale este de a Înțelege În ce măsură și prin ce modalități instituții stabile, mature și liberal-democratice, precum economia de piață, proprietatea
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
a lungul ultimilor ani, În timpul președintelui George W. Bush, viziunea neoconservatoare a influențat mult imaginea pe care o au politicienii americani despre rolul țării lor În lume. Din punct de vedere intelectual, este interesant de punctat contrastul dintre neoconservatori și realiști. De fapt, neoconservatorismul se identifică, de obicei, În directă opoziție cu școala de gândire realistă, deoarece privește această tradiție ca fiind imorală și manipulativă și o consideră o manifestare a decadenței care ar fi ajuns să afecteze societatea modernă americană
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
identifice cu americanii virtuoși și astfel să treacă dincolo de tendințele imorale ale „Învechitei” politici externe a Europei. Aceasta ne readuce În față criticii realiste a neoconservatorismului, menționate la Începutul capitolului. Așa cum am arătat mai sus, neoconservatorii i-au acuzat pe realiști de a se fi depărtat de la virtutea politică ceea ce ar reprezenta o amenințare pentru identitatea națională a SUA. În schimb, realiștii le răspund neoconservatorilor că așa-numita politică de virtute pe care o promovează ignoră necesitatea prudenței În mediul internațional
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
față criticii realiste a neoconservatorismului, menționate la Începutul capitolului. Așa cum am arătat mai sus, neoconservatorii i-au acuzat pe realiști de a se fi depărtat de la virtutea politică ceea ce ar reprezenta o amenințare pentru identitatea națională a SUA. În schimb, realiștii le răspund neoconservatorilor că așa-numita politică de virtute pe care o promovează ignoră necesitatea prudenței În mediul internațional anarhic, ceea ce poate duce cu ușurință la dezastru. Din acest punct de vedere, războiul din Irakxe "Irak" reprezintă o ilustrare grăitoare
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
puterii politice, echilibrul de putere și necesitatea prudenței În eternul joc al competiției geostrategice pe scena internațională 2. Din perspectivă realistă, dificultatea În care Statele Unite se găsesc astăzi În ceea ce privește situația din Irak confirmă, și Încă foarte dureros, argumentele pe care realiștii le-au invocat În 2003, când administrația Bush se pregătea de război. Concluzii Relația dintre teorie și practică În raporturile internaționale este una complexă, care merită o analiză mai extinsă, imposibilă În situația de față din cauza limitării de spațiu. Am
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
that reveal the ways in which particular theoretical frameworks, based on specific assumptions concerning the nature of international relations, and on specific readings of the history of the international system, have helped shape foreign policies over time. These are the realist ideas promoted by President Nixon and his Secretary of State Henry Kissinger during the Cold War; the democratic peace theory and the practice of international democracy promotion; and, finally, the neo-conservative ideas and their influence on the American foreign policy
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
în practică). A doua este concluzia că filosofia politică nu este caracterizată întru totul corect atunci când este prezentată doar ca o ramură a eticii, așa cum o fac de obicei filosofii politici moraliști 2, însă aceasta nu din temeiurile oferite de realiștii moderați. A treia concluzie este aceea că moralismul reprezintă o metodologie pe care filosofia politică este pe deplin justificată să o utilizeze și că niciun contra-argument realist (radical) nu reușește să atingă teza validității și necesității acestei metodologii. În sfârșit
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
pe care filosofia politică este pe deplin justificată să o utilizeze și că niciun contra-argument realist (radical) nu reușește să atingă teza validității și necesității acestei metodologii. În sfârșit, potrivit celei de a patra concluzii, toate obiecțiile avansate în cruciada realiștilor, radicali sau moderați, împotriva "moralismului" sunt nesustenabile (de cele mai multe ori, ele fiind rodul unor neînțelegeri sau deformări grave ale poziției filosofilor acuzați de acest "viciu" metodologic: Isaiah Berlin, John Rawls, Robert Nozick, Ronald Dworkin, G. A. Cohen, Will Kymlicka, Adam
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
am optat. În celelalte capitole pledez, pe rând, pentru fiecare dintre cele patru concluzii. În cuvântul de încheiere reamintesc, însumez și resintetizez punctele cheie ale argumentării de pe parcursul lucrării. Cele patru concluzii menționate pot fi sintetizate în concluzia generală că realiștii - radicali sau moderați - greșesc atunci când argumentează (și consideră că au bune argumente pentru teza) că filosofia politică nu este (doar) o diviziune a eticii sau pentru teza că ea ar trebui "scoasă în afara eticii"3, în sensul că nu ar
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
pe principii sau valori morale - sau, așa cum este exprimată uneori această idee, argumente bazate pe principii sau valori morale "pre-politice". Recursul la astfel de principii și valori este imperativ și inevitabil pentru filosofia politică. Ca atare, împotriva a ceea ce susțin realiștii, ea nu are altă opțiune decât aceea de a rămâne, în linii mari, ceea ce a fost dintotdeauna: un sector al filosofiei morale, o disciplină ale cărei interese de cercetare se află în continuitate cu cele ale eticii. Așa cum o sugerează
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
decât să sper că această opinie referitoare la colaborarea noastră este, în ciuda cantității de muncă depuse împreună pentru realizarea rezultatului final, una reciprocă. Precizări și justificări terminologice Așa cum am spus, subiectul cărții este reprezentat de principalele teze metodologice sprijinite de realiștii din filosofia politică. Ca atare, principalul meu punct de interes va fi constituit de moralism și realism ca doctrine sau teze referitoare la metodologia adecvată de argumentare a filosofiei politice. Nu voi face referire la alte tipuri de moralism - spre
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
și - în general - în argumentările din cadrul dezbaterilor ce au urmat pe tema celei mai adecvate concepții a dreptății 23. Al doilea exemplu ar putea stârni câteva nelămuriri, de vreme ce principiul tratării ca egali a tuturor cetățenilor este invocat și de unii realiști în argumentările lor24. Între utilizarea moralistă și utilizarea realistă a acestui principiu există, însă, o diferență importantă, adesea neobservată chiar și de unii filosofi foarte atenți și perspicace în argumentările lor (sau/și în analiza argumentărilor altor filosofi). În cadrul teoriilor
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
moral, ca principiu justificat prin apel la principiul moral al egalității de demnitate și respect sau, după cum mai este el numit, principiul egalității umane fundamentale 25 (principiu considerat - pe bună dreptate în opinia mea26 - drept principiul fundamental al întregii moralități). Realiștii par să-l citeze, în schimb, doar ca principiu cu o justificare pur instrumentală (organizarea societăților occidentale actuale pe baza lui este singura în măsură să asigure, în cadrul acestor societăți, stabilitatea, ordinea și coeziunea socială etc.27). Spun "se pare
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
lui este singura în măsură să asigure, în cadrul acestor societăți, stabilitatea, ordinea și coeziunea socială etc.27). Spun "se pare", pentru că există, în scrierile realiste, unele exprimări care sugerează și contrariul 28. În orice caz, interpretarea utilizării acestui principiu de către realiști ca principiu cu o justificare pur instrumentală în sensul menționat este, după cum îmi pot da eu seama, singura interpretare compatibilă cu exigențele metodologice realiste și cu ideea că are sens să distingem între o metodologie moralistă și o metodologie realistă
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
poate fi descris în mod legitim și ca "moralism moderat". Ați observat, fără îndoială, că modul în care utilizez aici termenii "moralism" și "realism" nu corespunde decât parțial modului în care sunt ei definiți în mod uzual, în special de către realiști. Definițiile moralismului și realismului oferite de Bernard Williams și Raymond Geuss, cei doi maeștri intelectuali ai realismului din teoria politică normativă, definiții care sunt invocate deseori și de alți realiști atunci când încearcă să descrie comparativ moralismul și realismul 31, sau
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
care sunt ei definiți în mod uzual, în special de către realiști. Definițiile moralismului și realismului oferite de Bernard Williams și Raymond Geuss, cei doi maeștri intelectuali ai realismului din teoria politică normativă, definiții care sunt invocate deseori și de alți realiști atunci când încearcă să descrie comparativ moralismul și realismul 31, sau definițiile oferite de realiști precum Enzo Rossi sau Glen Newey, par să atribuie drept caracteristici esențiale ale acestor curente de opinie din filosofia politică alte - sau, în orice caz, și
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
realismului oferite de Bernard Williams și Raymond Geuss, cei doi maeștri intelectuali ai realismului din teoria politică normativă, definiții care sunt invocate deseori și de alți realiști atunci când încearcă să descrie comparativ moralismul și realismul 31, sau definițiile oferite de realiști precum Enzo Rossi sau Glen Newey, par să atribuie drept caracteristici esențiale ale acestor curente de opinie din filosofia politică alte - sau, în orice caz, și alte - teze decât cele pe care le-am atribuit eu. Williams echivalează moralismul cu
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
al analizelor din această lucrare). Prin contrast, nu cred că definițiile propuse de mine au astfel de defecte. Așa cum l-am definit eu, moralismul este o poziție ce poate fi atribuită în mod legitim tuturor filosofilor "acuzați" de obicei de realiști de "moralism" metodologic (John Rawls 58, Ronald Dworkin, Robert Nozick, Will Kymlicka, G. A. Cohen ș.a.). Mai mult, cred că definiția mea pentru acest termen surprinde (sper, mulțumitor de clar, precis și concis) esențialul poziției moraliste. Ea se concentrează, altfel
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
primordiale în înțelegerea moralismului, fără a se pierde în aspectele corelative, secundare sau marginale ale acestuia. Nu în ultimul rând, definițiile mele nu au, după cât mi-am putut da seama, nici defectul de a fi incorecte față de poziția metodologică a realiștilor radicali din filosofia politică. Să începem cu analiza definiției moralismului propusă de Williams. Pe de o parte, nu orice concepție politică despre care s-ar putea spune că se încadrează în modelul structural, așa cum îl concepe Williams, este, într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
concepție moralistă. Fără îndoială, numai despre concepțiile care formulează "principii, concepte, idealuri și valori" pentru politică pe care le justifică pe temeiuri morale sau care sunt de natură morală se poate spune cu sens că sunt "moraliste". Nu formulează și realiștii, la rândul lor, "principii, concepte, idealuri și valori" pentru politică, deși, firește, "principii, concepte, idealuri și valori" pe care le justifică - sau măcar susțin că le justifică - fără a recurge la temeiuri morale? Și mai important: ce înseamnă, mai exact
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
a unei concepții plauzibile despre legitimitatea politică 61. Definiția moralismului propusă de Geuss este și mai problematică. Ea îngemănează, practic, toate problemele definiționale pe care le-am enumerat mai sus. Unde a citit Geuss - și unde anume au citit ceilalți realiști care îl urmează în această opinie - că moraliștii susțin o teză atât de implauzibilă precum aceea că "politica nu este nimic altceva decât etică aplicată"? În ce locuri anume din scrierile lor neagă moraliștii ideea că "politica este în primă
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]