2,172 matches
-
pentru necazul altuia. Și acesta, și fiii lui, și chiar și Gheorghe al Mariei lui Ioniță, Măcelaru, aveau un mod particular de a se întrista de nefericirea altuia. Erau gata să-l vândă și pe urmă să plângă zece zile. Remușcarea îndelungată îi făcea să nu semene cu alții. Iar aceasta era una dintre acele trăsături care îl intimidau pe Zogru. Nici pe nefericitul de Andrei Ionescu, prigonitorul lui, nu putea să-l urască definitiv. Se uita la el și-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
tăi!..." Când o văzu plângând, Relu se blocă din nou, simțindu-se brusc dezarmat. Nu mai știa ce să creadă. Dacă Monica nu era amestecată în treaba asta, și așa simțea el că ar fi, înduioșat și apăsat întrucâtva de remușcări, atunci cine era oare capul răutăților? Până acum își edificase o ipoteză de lucru pe care o socotea solidă și, deodată, se afla din nou în aer, fără nicio explicație la îndemână. Recunoscu cu deplină sinceritate: "Simt că-mi pierd
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
anunțul de fără atu sau a Stayman-ului, decât după vreun an de strădanii. Și nici după anul ăla nu erai prea sigur de răspunsurile pe care le dădea. Așa că, de!, ce să ceri de la niște bieți gândaci? Eram împresurat de remușcări, amintiri și nostalgii mai ceva ca un erou din tragediile grecești. Se dusese liniștea mea. Nici vorbă de un trai molcom, lipsit de griji și frământări, așa cum îmi imaginasem în urmă cu nici o săptămână în urmă. Umblam de nebun prin
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
are însemnătate. ă Dar poate că nu a fost nevoie să-și facă curaj, obiectă Salitov, cu oarecare îndrăzneală. Poate că l-a omorât pe pitic într-un acces de furie. și apoi s-a spânzurat într-un acces de remușcare. Poate, de asemenea, că el avea obiceiul să poarte o sticluță cu votcă oriunde mergea. și a uitat de ea în agitația momentului. ă Asta e o teorie interesantă, comentă Porfiri. și îți sunt recunoscător că ne-ai împărtășit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
familiei, legat în jurul gâtului când l-au lăsat la orfelinat, era tot de ce avea nevoie un băiat deștept. Ei bine, bărbat acum, însă nu mai înalt decât un copil, îl descoperi pe tatăl său, care, vărsând lacrimi de regret și remușcare, îl luă în casă. Dar pentru a păstra aparențele, îi spunea chiriaș și nu i-a pomenit nimic soției. Iar la un an de la sosirea fiului pierdut, tatăl muri brusc și, aproape, misterios. Cu o mișcare nerăbdătoare a capului, Marfa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
mai rezistă, dă cuvios ochii peste cap și face la rândul său infarct. Un infarct din acela sănătos, la care doar popa îți mai găsește leacul. Gore din Sărindar simțind în partea dreaptă a conștiinței sale o garnitură completă de remușcări, merge spăsit la schitul Adâncata și se călugărește. Sfârșit! Presa și iar presa... Tare mai e și presa asta! Nimic nu-i scapă! Numai că nu știu cum naiba, vede orice se întâmplă cu un ochi complet anapoda. Părerea mea! De fapt
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
bazilicii vreme de un ceas. Singurul lucru pe care nu l-au găsit a fost scaunul lui Marcu. De aceea patriarhul a venit la mine, cu sabia în mână. Eu rămăsesem în camera lui Cipriano, cuprins de neașteptate și tardive remușcări, neavând prea mare încredere în oamenii lui Fortunato, ei fiind obișnuiți ca nimeni să nu se atingă de slujitorii crucii. Cipriano m-a văzut și, fără urmă de teamă, m-a întrebat: - Ce intenții aveți? Se apropia de șaptezeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
vedea un singur rug mare cu flăcări înalte, care răzbătea la câteva mile depărtare. Taso și Kakko puteau, în sfârșit, să-și doarmă somnul de veci în pace. Eu învățasem să omor oameni pe care nu-i cunoșteam, fără vreo remușcare și cu nepăsarea celui care crede că face dreptate, orice vinovăție fiind înăbușită sub stindardele fluturânde ale armatei. Acest scurt război împotriva orașului Oderzo a stârnit o mare tulburare în exarhat, precum și în alte locuri: în Austrasia și în Neustria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
a spus așa ceva. Nu în mod... știi tu cum e Nieve. Din când în când, se întreba cu glas tare oare ce mai făceai și dacă făcusem alegerea corectă când te-am părăsit și cred că în adâncul sufletului avea remușcări. De aceea nu v-ați căsătorit până acum? întrebă Darcey. Aidan ridică din umeri. Nu tocmai. Voia să avem bani și de toate înainte de a face nunta, iar uneori aveam senzația că de fapt ținea să îmi demonstreze că făcusem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
fiu. Poate toată lumea va crede... Nu-mi pasă ce cred ei, o asigură Aidan. Mă bucur că am purtat această discuție. La drept vorbind, întotdeauna ai fost un punct sensibil în relația mea cu Nieve. —De ce? —Ți-am spus. Avea remușcări. Și eu la fel. Dacă așa de rău vă părea, nu trebuia decât să vă cereți iertare cu ani în urmă, spuse Darcey. —Am încercat. — Probabil că nu eram dispusă să te ascult, recunoscu Darcey. Oricum, acum nu mai contează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
o asigură el. Și eu aș închide telefonul într-un loc așa de frumos. Îl privi întrebătoare. Nu te opri din mâncat din cauza mea, zise el. Te rog, continuă. — Aproape terminasem și-așa. Îmi pare rău. Nu părea să aibă remușcări foarte mari. În schimb, îi zâmbi șiret. —Dintre toți oamenii pe care îi cunosc, ești singura care știe să mănânce spaghete elegant. Darcey râse ușor. Nu prea. De-aia comand întotdeauna un sos de culoare deschisă. —Măcar reușești să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
meșterul Luca, adun toate schițele lui, le întind iarăși pe pat, pe masă, le cercetez a câta oară? misterul nu se află aici, aceste cartoane nu sunt decât o formă trecătoare pentru ceea ce este nepieritor, le strâng apoi fără nici o remușcare și le fac sul, cu ele sub braț intru în biserica întunecoasă, urc scara de lemn spre schelă, umbrele din biserica întunecată încep să prindă contururi după ce-mi obișnuiesc ochii cu, mă întind pe spate și deasupra mea, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
miră madame Claire, așa este! cred că am dreptul să știu acum cine este Anne, oui! ascult, căznindu-mă să înțeleg povestea acestei necunoscute Anne care m-a văzut în cel mai teribil moment al vieții mele, abandonându-mi fără remușcare pe o bancă udă din Paris propriile mele desene, un tată român, cu studii la Paris, îndrăgostit de guvernanta franțuzoaică a fraților săi mai mici, n-am înțeles prea bine urmarea, s-au regăsit în Franța după război sau încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
aruncară În față bucățile vasului distrus. Băiatul nu-și amintea să-l fi spart el, dar spuse: Îmi pare rău. Scuza Îi Înfurie și mai tare pe preoți, Întrucât băiatul vorbea calm și părea să nu aibă nici urmă de remușcare. — Păgânule! Îl mustrară ei și Îl legară de o coloană mare a templului, cu mâinile la spate. Te vom lăsa aici câteva zile. Poate te mănâncă șobolanii. Asemenea lucruri i se Întâmplau lui Hiyoshi tot timpul. A doua zi, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Înainte de a-i raporta evenimentele de peste zi de la castel. Începând din seara trecută, Mataemon era nemulțumit. Voise să-i reamintească ginerelui său Îndatoririle pe care le avea față de rudele lui și poziția lui Nene. Tokichiro se Înapoiase fără urmă de remușcare, iar Mataemon hotărâse să nu se abțină, chiar dacă avea să fie necuviincios În fața invitaților. Dar Tokichiro părea atât de lipsit de griji, Încât Mataemon uită de supărare. Mai mult, primele cuvinte ale ginerelui său se referiseră la ziua petrecută la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pe Katsutoyo, și Castelul Nagahama. Iar acum, era pe punctul de a pierde o ocazie enormă și irepetabilă, de care depindea soarta Întregului clan Shibata. Când Îi cuprinseră aceste gânduri, Katsuie se afundă și mai adânc Într-o mare de remușcări pentru care nu putea Învinui pe nimeni. Yaso mai avea ceva de raportat: cuvintele rostite efectiv de Genba. Ca răspuns la sfatul lui Yaso, Genba râsese și chiar Își ridiculizase unchiul: — Demult, când oamenii rosteau numele Seniorului Katsuie, Îl numeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fi considerată reală și eficientă, mărturisirea trebuie să fie pornită dintr-un suflet curat și iubitor. O spovedanie grăbită sau nesinceră nu este considerată validă și nu va da niciun rod, nefiind o descoperire a inimii, o expresie a unei remușcări adânci. Mărturisirea trebuie săvârșită fără jenă sau rețineri și cu mult curaj, aceasta fiind expresia Înlăturării păcatului și a Înfrângerii rușinii. În ceea ce privește modul În care se realizează mărturisirea, istoria Bisericii ne arată că, Încă din epoca apostolică, ea se făcea
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Veronica Ionela Catană () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92292]
-
85 În jur se rostogoli marea, dînd naștere-unui Glob de apă, cumpănit prin sine10. Un Continent Amenințător acolo se ivi unde-n pustie, Enion, De propria-i Creație-ngrozită, privindu-și umbră cea țesuta, Ședea-ntr-o groaznică beție de Remușcare și de Pocăința. [El cu piciorul o-a respins pe Enion; sări înalt în Nori 90 În bucuria-i beata ajungînd într-o Dumbrava foarte-ndepărtată.] Există dintru Marea Veșnicie un blînd, plăcut popas Numit Beula, un dulce Univers Lunar
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Sanhedrin, Să uneltească împotriva Lumii lui Los și sfîșiata celor patru vînturi Pe Enitharmon să o dea, de-a viitorului nădejde părăsita. Tot viitorul Pare-nțesat de nimicire fără capăt care nicicînd nu va putea fi izgonita; Prezentul e-nghițit de disperată remușcare într-o turbare de nestins. 100 Uimit și îngrozit privit-a Urizen cum bătălia lua o-nfățișare Pe care nu o plănuise: hermafrodita Umbră, neagră și opaca; Soldații o-au numit Satan, dar era încă ne-ntocmit și vast. Hermafrodita deveni
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
schimbînd Vîrtejurile, Si punînd fiecare Centru-n loc greșit; lihnita pofta și dorința începură S-adune fructul arborelui Tainic, pînă ce Urizen, Șezînd în templu-i, furios, simți toropitoarea amorțire, El însuși încîlcit în propria să mreaja, în suferință, pofta, remușcare. 180 Enitharmon teșea înlăcrimata, cîntînd viersuri de Jale Și-ndurătoare mîngîiere în vreme ce-n suspin sufla nainte spectrele pe vînt Și trupuri le teșea, dîndu-le nume; fiii și fiicele-i iubite, Tocmindu-le pe fiice la războaiele-i de țesut, Los îi
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Orc vorbi în taină. De Ceruri ea departe îl ascunse Cu pînză cea de în pe care-o numărase Enitharmon, Ea laolaltă-o strînse ca să iși mistuie Vesmintele de Desfrînata 605 Căindu-se amarnic; uneori osîndindu-se pe Șine, plină de remușcări, Iar alteori sărutîndu-și Vesmintele și Giuvaerele și-asupra lor plîngînd; Uneori întorcîndu-se la Sinagoga lui Satan plină de-Orgoliu, Iar alteori plîngînd naintea lui Orc, smerita, tremurînd. De-aceea Sinagoga lui Satan, unindu-se-mpotriva Tainei, 610 Satana dezbinată-mpotriva
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
imaginile contorsionate ale sufletelor duse spre pedepsele eterne, aflate în scena cataclismică a Judecății de Apoi care se află deasupra altarului. Interesant e că puțini artiști reușesc să redea gama de extaz spiritual și de suferință fizică, speranța mântuirii și remușcarea păcatului. Numai un artist adevărat care credea în propria scânteie divină conștient de limitele sale uma‑ ne ar fi putut începe un asemenea parcurs. Aici se regăsesc ca și în alte ilus‑ trații din capela Sixtină, dramele umane și spirituale
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_992]
-
sentimentul de sănătate sau de boală etc.; sentimentele raportate imediat la Eu, la lumea prezentă; sentimentele spirituale, de tipul celor religioase și metafizice, care sunt „sentimente de salvare”, reprezentate prin: starea de beatitudine sau fericire, disperare, siguranța sufletească de sine, remușcări, sentimentul de pace și seninătate etc. Capitolul 8 Comunitatea umană și mediul social 1. Comunitatea umană Comunitatea umană este grupul social-uman de indivizi, eterogen constituit, care este considerat ca atare prin dispunerea în cadrul sistemului social. Ea nu trebuie confundată sau
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
în documente 1949-1989, Editura Polirom, Iași, 2002, 583 p. Trei lucruri ne pot lăsa indiferenți: istoria, timpul și politica, afirma Constantin Noica citându-l pe Pitagora. La prima vedere se pare că noi, românii, moștenim un trecut confortabil, suportabil, fără remușcări, chiar glorios. A existat o paranteză de vreo cinci decenii pe care mulți ne-o amintim doar din când în când (tot mai rar!) și o evaluăm diferit. O parte tot mai mare dintre locuitori semănă, cu trecerea anilor, tot
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
fanatismului este trecerea la acțiune. Voltaire a semnalat acest lucru atunci când l-a definit: „E un avânt orb și pasional, care se naște din convingeri superstițioase și duce la fapte ridicole, nedrepte și crude; și nu doar fără rușine și remușcare, ci aproape cu bucurie și consolare. Fanatismul nu e altceva decât superstiția pusă În practică”. Calvin reprezintă un exemplu clar atunci când, În Apărarea credinței adevărate, scrie: „Cel care crede că e o nedreptate pedepsirea ereticilor și blasfematorilor devine În mod
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]