1,471 matches
-
o unghie lungă și roșie. Vechea poveste. Eu cu ce pot să te ajut? Danny arătă spre fișete: — Cartea lui de muncă, cu tot ce e în ea. Femeia se întoarse, deschise și închise sertare, răsfoi dosare, scoase unul și scrută rapid prima pagină. Îl puse pe tejghea și zise: — Un suflător de nici un fel. De niciunde. Danny deschise dosarul și îl citi, remarcând imediat două pauze: între ’38 și ’40 - timpul petrecut dincolo de gratii pentru deținere de droguri - și între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
pată pe spate. Mexicanii bătură palma între ei. Buzz îi trecu scurt în revistă. Tatuaje White Fence pe două antebrațe. Amândoi puștii erau supli și musculoși, categoria muscă. Primul purta un tricou murdar, al doilea unul curat. Patru ochi îl scrutau pe el. — Nu glumesc. Căcăciosu’ ăla are stil. Un maestru al dansului, ca Billy Conn. Amândoi tinereii arătară spre cutie. Tricou Curat zise: — Billy muerto. Buzz se uită în jos și își văzu gândacul pătat cu labele în sus, lipit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
ale dinților umani. S-ar putea ca individul să fi purtat proteze dentare dintr-un material plastic, o imitație de colți de animale sau o proteză din metal - dar nu dinți umani. Danny își mută privirea de pe Niles și îi scrută pe toți cei trei subordonați ai lui. Breuning fuma nervos. Shortell își lua notițe. Uriașul Gene făcea găuri cu țigara în pupitrul din fața lui. Danny îl privi doar pe el și aruncă prima minciună: — Așadar, avem de-a face cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
când vine vorba să mă cenzureze. Nathan Eisler se făcu alb ca varul. Rămase țintuit locului, părând că nu mai e în stare să plângă, să fie șocat sau să se indigneze. Mal se gândi că arăta familiar. După ce-l scrută câteva clipe, își dădu seama de conexiune: evreii de la Buchenwald care scăpaseră de gazare doar pentru a sucomba prematur din pricina unei anemii virale. Amintirea îl făcu să se ridice în picioare și să se plimbe prin fața rafturilor de cărți. Tăcerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
întări strașnic măciuca. Danny roși din nou. Mal se gândi că omul lucra la două cazuri pline, înghesuite amândouă într-o zi de douăzeci și patru de ore. — Spune-mi cum merge celălalt caz, zise el. Ochii lui Danny cutreierară peste tot, scrutând separeurile învecinate și zăbovind asupra clienților de la bar, după care privirea îi reveni la Mal. Spuse: — Încet, dar bine, cred. Am acasă propriul meu dosar, cu toate probele și toate ipotezele existente, iar asta mă ajută. Trebuie verificate o serie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
se aruncă la stomacul celui pătat și cum își îngroapă colții în el. Și atunci știu că asasinul, indiferent cine era el, fusese înnebunit de acest film. Ecranul se întunecă. Danny ameți ușor, fiindcă își ținuse răsuflarea, și se simți scrutat de ochii lui Claire. Apoi film deveni color și apărură niște bărbați goi, ce alergau unul după celălalt asemeni câinilor de mai înainte și se aruncau unul spre celălalt, cu gurile țuguiate. Prim-planuri pe poziții 69, o un traveling
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
ușor. Avu nevoie de puțin mai mult de trei minute. Apoi se ridică, nesigur dar calm. Nu-și mai pierdu timpul privind la prizoniera lui, ci se îndepărtă grăbit, mergând un timp paralel cu gardul. Apoi o luă printre copaci, scrută zona de după gard, care era așa cum și-o amintea: bine împădurită. Satisfăcut, Craig se apropie de gard și începu să se cațăre. Așa cum descoperise și la prima încercare, de acum două luni și ceva, gardul în sine nu era greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
cu adevărat... largă! Muntele cel uriaș rămase tot timpul în fața japonezilor câtă vreme coborâră dealul în șir indian, ca niște furnici. Oricât de mult mergeau, tot nu se apropiau de muntele cel uriaș. Neclintit și cufundat în liniște, muntele uriaș scruta parcă lumea oamenilor. Privindu-l samuraiului îi părea din ce în ce mai mult părerile lui Matsuki nu erau decât niște lucruri mărunte. Deja pășea într-o lume care lui Matsuki avea să-i rămână pe veci necunoscută. În amurgul celei de-a cincea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
în când luneta la ochi și cerceta dealurile parcă presărate cu o pulbere fină. Nori de furtună poleiți cu auriu pe margine se ridicau amenințători în zare. Ajunseră într-o câmpie plină de ruine. Pe deasupra, umbrele norilor pluteau agale. Cactușii scrutau convoiul, țepeni ca niște bătrâni morocănoși, iar muștele treceau bâzâind peste fețele lor asudate. Privind în zarea orbitoare a câmpiei nesfârșite, samuraiul se gândea la oceanul aflat în depărtare. Apoi se gândi la țara numită Spania care se găsea dincolo de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Edo - un oraș cu nimic mai prejos decât orice oraș din Europa. Ziduri lungi și negre împresoară cartierele în care se află casele nobililor daimyō sau ale războinicilor și mai multe rânduri de șanțuri negre înconjoară falnicul castel care te scrutează amenințător. Spre deosebire de palatul somptuos din Madrid, castelul Edo era pe dinăuntru o înșiruire de încețoșate fusuma aurii și de înșelătoare coridoare întunecate strălucind negru. După ce am străbătut câteva coridoare întortocheate ca într-un mușuroi de furnici, l-am văzut pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
frustrările pe care le-am avut nu mi-au marcat oarecum personalitatea. Ce-ar fi fost dacă nu le-aș fi avut? Greu de spus. "Curaj"? O trăire care merită toate "suferințele" de până acum! De aceea privirea mea când scrutează orizontul din dreapta Tisei este ca o "feerie coborâtă parcă dintr-o pictură" (R.M. Rilke). A fi vedetă în București cu o identitate falsă mi se pare a fi o uzurpare de titlu nobiliar. Mi se pare a fi o iluzie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
perturbații, mai ales când ele au caracterul obligatoriu, cum de exemplu este la noi chestia schimbării calendarului. Nu tot astfel însă se întâmplă cu acelea, care se impun pe cale de încercare, de experiență. Acestea dau răgaz minții omenești, să fie scrutate, cerute și admise ori respinse, tacit și fără zvârcoliri sociale! Un popor este suveran în tot, ceia ce decretează, fie că are sau nu are dreptate. El creează limba și obiceiurile, își stabilește reguli de drept comun și religioase, creează
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
nu întrerupându-l, așa cum se-ncearcă a face generația de astăzi. Ieșită la pensie după 35 de ani, de neobosită muncă, Elisa Conta nu poate să se împace cu gândul, de a părăsi sufletele nevinovate ale pruncilor, pe care le scrutase o viață întreagă; pe care le cunoștea și înțelegea și de care nu se putea despărți! Creează atunci cu sora sa Ana Cherrenbach un leagăn pentru prunci sugari; îl administrează până la sfârșitul vieții sale și îi testează întreaga avere, ca să
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
10 iulie, vasul englez «Piccardy» zărește un iacht fără cârmaci, plutind liniștit pe Atlantic - 1.200 kilometri în largul Azorelor. Iachtul se numește «Teignmouth Electron». «Piccardy» abordează yachtul și-l conduce în portul Santo Domingo. Nici o urmă de Crowhurst. Avioanele scrutează orizontul zadarnic. Echipamentul pentru plonjoane submarine a fost găsit în cabină. Astfel se spulberă ultima speranță a doamnei Clara Crowhurst care - refuzând să creadă în moartea soțului ei - presupunea că acesta părăsise vasul pentru o călătorie subacvatică în ocean” (ziarele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
cu nici un preț aminti o țară africană din unsprezece litere, În afară de Africa de Sud, care nu se potrivea, pentru că nu avea doi de E. Își spuse furios: „De parcă dacă ar fi avut doi de E totul ar fi fost perfect acolo!“. Fima scrută cu privirea dilatatoarele din inox, al căror rol era să deschidă colul uterin În scopul de-a lua din el probe pentru analize. Imaginându-și intrarea cea tainică expusă și desfăcută de fălcile de metal, simți În stomac un acces
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
621. „Aruncă, cititor bucolic, Naiv și sobru cetățean, Volumul meu saturnian Și orgiac și melancolic! De nu ai studiat metodic Retorica de la Satan, Să-l zvârli! Altfel citești în van Și-ai să mă crezi nebun spasmodic. Dar dacă a scruta vei ști În hău, și fără amăgire, Ia-l, ca să-nveți a mă iubi, Duh curios și-n pătimire, În care doruri de rai gem, Mă plânge!... Altfel, te blestem!” Charles Baudelaire 622. „Cartea oglindește, nu numai în conținut, dar
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
și mai mult. Soarele palid către care zbura nu părea să se mărească. Dimpotrivă, se micșora vizibil! Iar în curând dispăru cu totul în zarea întunecată. Corl se simți atins parcă de un vânt de gheață. Vreme de multe minute, scruta încordat întunericul, sperând ca acel unic reper va redeveni vizibil. Dar nu văzu decât punctele luminoase ale stelelor depărtate, înfipte ca niște bumbi în catifeaua spațiului infinit. Deodată, însă, unul din punctele acestea începu să crească. Cu ochii la pândă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
părere ai? - Elementul surpriză a dispărut, recunoscu Grosvenor, în silă. Monstrul a atacat fără să bănuiască ce-l așteaptă. De aici înainte, va fi mai prudent. Parcă-l vedea pe monstru scoțându-și printr-un perete capul roșcat, pentru a scruta coridorul, înainte de a se năpusti asupra servanților și a-l răpi pe unul dintre ei. Singura măsură de protecție eficace ar fi fost instalarea unui al doilea tun, pentru al acoperi pe cel dintâi. Dar cum nu existau la bord
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Grossen se ridică și spuse, clipind din ochi, uimit și încruntat: - N-am impresia că asta ar constitui o dovadă. Știu doar că moleculele de aer din proba luată "după" conțineau o sarcină electrică ușor mărită. Sosise momentul hotărâtor. Grosvenor scrută fețele colegilor săi, așteptând ca măcar în ochii unuia dintre ei să se aprindă lumina înțelegerii. Dar parcă încremeniseră cu toții, sub efectul aceleiași perplexități. În cele din urmă, cineva remarcă, pe un ton ironic: - Presupun că ceea ce se așteaptă de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Când vrea să-i spună unui bărbat că e ușuratic, Georgeta Iliescu nu-i spune pur și simplu „Ești un ușuratic!“, ci recurge la următoarea formulă: „Printr-o dăruire fastă, / ai un nod lasciv în coastă, / care-ți zgândără simțirea, / scrutând viciul abitirea.“ Ea traduce fiecare enunț din limba română firească într-o limbă română complicată inutil, cu pretenții de intelectualizare, crezând că astfel face poezie. Nu face. Ceea ce rezultă seamănă cu modul de a vorbi al „prețioaselor ridicole“ satirizate de
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
după ce Îi arătă paguba provocată de apă, Își puse chipiul și, purtându-se ca un șofer cu Sammler, nu tratându-l ca pe ruda săracă, Îi deschise ușa argintie. — Vreți să dau drumul la aerul condiționat, domnule Sammler? — Mulțumesc, Emil. Scrutând cerul, Emil spuse: Pare că Wallace are acum toate pozele. Probabil că e pe drum spre Newark. — Da, a plecat, slavă Domnului. — Știu că doctorul vrea să vă vadă. Sammler stătea deja jos. Ce s-a Întâmplat cu pantofii dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
atrăgea atenția prin nimic, dar după vorbă părea experimentat În misiuni dificile. Alexandru nu-l văzuse decât de curând, poate fiindcă abia se Întorsese din misterioase străinătăți. Avea o față rotundă, păr și barbă de culoare castanie, ochi negri, mereu scrutând depărtările. Era puțin mai scund decât Morovan, dar mult mai vânjos. Părea a fi singurul care știa cu precizie ce misiune avea fiecare Apărător. De aceea, poate, Gabriel era cel care nu avea o misiune anume, ci trebuia să vegheze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
De ce nu te Întorci tu acasă la tine? Am auzit că la Medan nici nu-i chiar atât de rău. Ori În Olanda, din nou! La urma urmelor, acolo ți-ai făcut studiile. Din apăru de după jurnal, iar Margaret Îi scrută chipul În căutarea vreunui semn. După numai câteva clipe, pe față avea să i se instaleze un zâmbet nedeslușit, În Întregime indescifrabil. Era un lucru pe care nu-l remarcase decât de puțin timp și care o stingherea. Se mândrea
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
lui Johan și Înțelegea că dormise fără vise. Mai degrabă Își Închipuia că l-ar fi visat pe Johan, visul unui vis. Socotea că scăpase de frică, dar era limpede că nu fusese deloc așa. Se ducea la fereastră și scruta Întunecimea de cerneală a nopții, siluetele copacilor profilate pe cer și se liniștea gândind că nu e În Vechea Viață, cu spaimele ei neștiute, ci În Noua Viață, cu spaimele ei cunoscute, nu atât de cumplite. Într-o dimineață, a
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
au murit“. Programul de Pace al Națiunilor Unite - Ajutorul dat armatei indoneziene JAKARTA, 6 septembrie 1958 - Foto: Președintele Sukarno participă la recepția dată de Ambasada Statelor Unite la Jakarta (de la stânga la dreapta: președintele, ambasadorul Howard P. Jones, generalul Nasution). A scrutat imaginea tulbure. În fundal erau câteva persoane, printre care a deslușit figura de neconfundat a lui Bill Schneider, cu părul rar Încă de pe atunci, Însă bine pieptănat, cu ochi vioi, atenți la fiecare amănunt. Arăta ca În ziua de astăzi
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]