1,745 matches
-
de cazan puse bot în bot. Înăuntru fire, un motor de la o motoretă. Nici urmă de magnetoni. Merge, nea Onofrei? Merge, dar trebuie să-i schimb admisia. A, înțeleg. Încerc mașina cu cheia, fără speranță. Surpriză! Motorul pornește imediat și toarce. Al dracului de rotund mai merge. A interferat cu cîmpul de magnetoni de la farfurie, spune Onofrei rîzînd. Dar ce al naibii a mai interferat! Mă despart de Onofrei. Mi-i tare drag. Un confrate, un savant ca și mine. Pușca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
iartă nouă păcatele noastre... Mă simt mai ușor, sărut moaștele Sfîntului Andrei, sărut sfintele icoane și părăsesc locul în care m-am apropiat puțin de Dumnezeu. De-acum, Nikos, mă las în voia ta și a milei lui Dumnezeu. Mașina toarce mai firesc și drumul spre hotel pare mai ușor. Treci acolo, doresc să stau lîngă soție! O ședință maraton a obosit asistența. Summit-ul de la Atena din 1997, care reunise o mulțime de șefi de stat și unde am conferențiat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
în Egipt. La Meyries (I) Leganza zburdă printre curbele ce duc la Briançon, se enervează pe porțiunile mai drepte și acceptă fără proteste temperarea zelului în locurile incomode. Pare a nu avea probleme cu accelerările frecvente și cu frînările apăsate, toarce ca un motan lîngă o sobă caldă în timp de iarnă. Ploaia alternează cu ceața deasă, pe care poți s-o tai cu cuțitul. În mașină, lumea păstrează tăcerea și este foarte atentă la curbe și în general la tot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
aia mare, deschisă larg. Nervii sînt întinși la maximum. Intru în mașină. De fapt, într-un cuptor infernal. Volanul frige. Pielea de pe scaun frige. Maneta de viteze frige și ea. Deschid geamurile, dau drumul la aerul condiționat. La maximum. Motorul toarce impasibil. Întorc capul spre ușa aia mare. Fata Morgana. Pe ușă iese chelnerul, cu tava cu cafeluța, cu berea, cu condens pe pahar. Țipă spre mine: Domnule, comanda dumneavoastră... Du-te dracului! Auzi mă, du-te dracului. Demarez nervos spre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Iliada, 24, 209) sau aisa (Iliada, 20, 128). Dar, în cele din urmă, la fel ca în alte tradiții indo-europene (dar și orientale), "torsul" destinelor a devenit atributul Torcătoarelor (Klothele) sau MoiraiCf. Volospa, str. 20; Eliade, Trăite, p. 58. "A toarce" soarta cuiva echivalează cu a-1 lega, altfel zis, a-1 imobiliza într-o "situație" imposibil de schimbat. 31 H. Lloyd-Jones, The Justice of Zeus, p. 6 (împotriva interpretării lui Dodds, The Greeks and the Irrational, p. 52, nr. 18
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
limita paraxistica a tragicului ”, în cea „a preaplinului sufletesc.” Astfel, în Limite: „La logodna insului cu luna, Când sub gene candele s-aprind, Stelele coboară câte una Din mătăsuri palide foșnind. Logodiți nimicului, tăcerea Plopii ca din caiere și-o torc Vântul doare lin ca mângâierea Mâinilor ce nu se mai întorc. Sieși neputând să-și mai încapă Sub adanca zare-a nimănui Sufletul se varsă ca o apă Dincolo de limitele lui.” Farmecul eroticii lui Robert Cahlueanu constă în: „ căutarea unei
MONOGRAFIA ABSOLVENȚILOR LICEELOR DIN BOLGRAD STABILIȚI ÎN ROMÂNIA by NENOV M. FEODOR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1830_a_92278]
-
voi, chiar îngrijorîndu-se, poate să adauge un cot la lungimea vieții lui? Deci, dacă nu puteți face nici cel mai mic lucru, pentru ce vă mai îngrijorați de celelalte? Uitați-vă cu băgare de seamă cum cresc crinii, ei nu torc, nici nu țes, vă spun că nici Solomon, în toată slava lui, n-a fost îmbrăcat ca unul din ei. Dacă astfel îmbracă Dumnezeu iarba, care astăzi este pe cîmp, iar mîine va fi aruncată în cuptor, cu cît mai
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
îmi era milă. și apoi ce drept aveam eu să mă amestec în iubiri străine? Iar dacă nu mi erau cu totul străine, cu atât mai mult nu aveam dreptul să o fac. Nu, singurul lucru cuminte era să în torc lucrurile în așa fel încât totul să decurgă într-un ton glumeț și amuzant. Convorbirile mele cu Mihai au aerul unor confesiuni în sensul religios al cuvântului. Mă ușurează. 27 noiembrie 1952 Lunea trecută, când i-am povestit lui țumpi
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
că am de ce să mă bucur, și totuși, în suflet un teribil gol mă apasă. Totul mi se pare fals, în mine, în oamenii dimprejur, totul o minciună! și ploaia asta măruntă care îți intră în măruntaie și le în toarce pe dinafară... și teama, teama de toți, teama de viață. și singurătatea care te apasă... Inima - ca o minge care se zbate între minciună, teamă și singurătate. și scârbă de toate acestea, scârbă de această condiție umană în care trebuie
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
de suferit această ascultătoare, docilă și extraordinară Dacia 1300 pe care o conduc. De câte ori este părtașă la acțiuni sahaj, se comportă admirabil: motorul bate regulat, ne suportă tuturor mofturile, absoarbe discret nervozitățile datorate disconfortului sau a vreunei proaste dispoziții, tace, toarce și ne duce la destinație. N-aș vrea să afectez ego-ul mașinuței, dar merită și ea puțină recunoștință pentru clipele minunate pe care ni le-a facilitat în repetate ocazii... De fapt, pe la Vaslui a început să se observe jocul
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
plângă de dor, să moară încetul cu încetul și apoi să-i spui să învie. Nu știu dacă mă înțelegi. Nu mi-am văzut copiii de un an și jumătate. Mi-am impus să rezist, oricum nu mă pot în toarce deocamdată. Când mi am văzut prima oară fata cea mică pe Internet, am tremurat jumătate de oră și nu spuneam decât — Mamă, ce frumoasă ești! Mânca-o-ar mama de frumoasă! . Vreau să povestesc despre Leila și încep cu altceva
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
Ea lucrează într-un atelier de confecții acum, plătește chirie, lumină etc. și le trimite bani copiilor. Face naveta cu trenul, întâlnește oameni și aude mai multe decât aud eu. Românimea din Italia nu are de gând să se în toarcă. Dimpotrivă, vor să-și aducă familiile aici. Toți spun: — La ce să mă întorc? Când ăștia de acasă nu o să mai aibă nevoie de banii noștri, da, ne întoarcem. Băsescu să-i ajute pe ăia din țară să nu mai
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
mobilă nouă! Trebuie să ai, nu contează ceea ce ești! Aud vocea mamei care spune: — Stai, mamă, acolo! Mi se pare că aud vocea președintelui țării spunând: Timp de mai bine de patru ani m-am gândit că mă voi în toarce peste o lună, peste șase luni, peste un an, peste... Timp de mai bine de patru ani m-am luptat cu dorul, cu dispe rarea de a-ți fi pierdut lumea ta... România mea e o rană deschisă! Îmi e
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
într-un articol (Eminescu și urmașii) din Ramuri, la 15 iunie 1923, data comemorării trecerii în neființă a poetului. El îi denunța pe acei scriitorii bucureșteni "doritori de senzații neașteptate, de bizarerii scânteietoare, de cacofonii în genul jazz-bandului, de rafinării toarse la cafenea" pentru care Eminescu a fost mereu un "neînțeles", sau căruia i s-a refuzat înțelegerea, tocmai pentru că "e adânc român chiar cu subiectele, fie și cu modelele cele mai străine", fiind "unul din marii cugetători ai rasei noastre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
Breisgau. De aceea, măsurile de siguranță fuseseră sporite, și Hildebrand, conducătorul de odinioară al gărzii princiare, fusese rechemat la Curte. El era cu ade vărat un om de Încredere. Când se con vinse că totul mer gea bine, se În toarse În sală. Acolo Își plimbă privirea scrutătoare peste curteni, cu nădejdea că va descoperi cine era trădătorul. Ducele Conrad se apropie de marginea estradei și Începu cu voce potolită: — Văd că hotărârile noastre de astăzi v-au mirat. Vi se
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
Nu m-a mințit niciodată. Voi aștepta. Vom aștepta. Vom aștepta chiar dacă va dura toată viața. Dra gostea noastră merită sacrificiul!“ Auzi pași pe trepte. Era desigur slujitorul care aducea tava cu mâncare. Totuși pașii sunau oarecum altfel, așa că În toarse capul. Nu se Înșelase, era altcineva, altă siluetă decât cea butucănoasă și scundă cu care era obișnuită. Omul puse tava pe masă și-și scoase gluga de pe cap, ducând În același timp degetul la buze. Prizonierei i se păru o
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
tata cu sătenii pentru căratul buștenilor din pădurea Berna, când am construit șura și grajdul și când am ridicat o casă nouă. De asemenea, mama a mai organizat și ea câte o clacă de scărmănat penele de gâscă sau pentru tors fuioarele de in și cânepă. Fiind două fete, obligația gospodinei era să ne facă zestre: perne, chilotă, scoarțe, țol de lână, sumani, cuverturi, precum și valuri de lăicere și de pânză. De la bal, la cânepă La Frătăuții-Vechi se organizau cele mai
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
porți, uși și ferestre, pentru Pogorârea Sf. Duh. Asemenea crengi de tei se duceau și la cimitir, la mormintele celor din familie. În perioada dintre Sfintele Sărbători ale Crăciunului și Anului Nou, la sate femeile nu aveau voie să mai toarcă în furcă. Dacă femeia nu termina un caier de tors până în Ajunul Crăciunului, trebuia numaidecât să-l scoată din furcă și să-l întoarcă cu vârful în jos. Dacă nu respecta această credință, se zicea că Maica Domnului nu poate
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
chemat ajutoare. Adică a inventat un personaj - Spiritul domnesc - care să-l protejeze în fața primejdiilor de a cădea în greșeală, precum și să-l însoțească pe calea cea bună în tentativa ambițioasă de a descâlci fire dintr-un ghem din lână toarsă cu sute de ani în urmă. Substanța cărții despre care scriu e alcătuită din viața creștină, petrecută chiar în interiorul ei, într-un timp istoric extrem de frământat, în care Biserica ortodoxă română avea un rol de primă mărime în lupta pentru
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
să dea curs pornirilor și că trebuie să-și păstreze cinstea de fată înainte de a se mărita. Bineînțeles că va trebui s-o pregătească de măritiș; în pod este destulă lână de oaie, fuioare de cânepă și in precum și fir tors din câlți, în iarna care a trecut au lucrat amândouă cu spor pregătind materiale pentru țesut. Va trebui să cumpere fir de bumbac pentru urzeală și cu ajutorul lui Dumnezeu și dacă vor avea sănătate, vor răzbi să înmulțească cele de
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
buburuză (1986), Băieței, clopoței și fetițe, luminițe (1991). Poeziile de început din Cea mai tânără Ecaterină, în afara celor omagiale, întrețes o atmosferă de vrajă, de magică iubire: „Eu le-am menit cu-atâta dor/ Spre mine toate-ncet le-am tors”. Mai târziu, Drumuri (1977) și Nesfârșitele vămi (1979) jalonează și descriu itinerarul parcurs în căutarea unui ton mai convingător. În Cochilii cântătoare (1982), nod liric ce definește o ținută artistică acum bine structurată, versurile configurează mai degrabă un univers închis
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288520_a_289849]
-
pișau la artezienele de pe Victoria Socialismului (gest de care erau mîn dri, considerîndu-l de maximă disidență) și, ajunși în cimi tir, erau fugăriți de cîini. În cele din urmă, lăsau o sticlă pe mormînt, „Pentru Nichita, săracu’ !“, și se în torceau spre dimineață cu sentimentul datoriei împlinite. Întîlnirile din camera mea de cămin au început, de fapt, încă din primele zile de facultate. După ce ne- am identificat unii pe alții, am decis - băieții „căminiști“ din anul întîi - să ne întîlnim ca să
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
n-am să te sfătuiesc să te întorci, chiar dacă ar fi să mături străzile la Paris, atât timp cât situația nu se limpezește aici. Fii sigură că asta mi-e voința: oricare ar fi evenimentul nefericitcare te ar obliga să te în torci în țară, nu cumva să te întorci, fiindcă n-ai mai putea pleca înapoi. Și trebuie ca unul dintre ai noștri să trăiască pentru ca amintirea tuturor celor batjocoriți să rămână curată într-un suflet nobil; trebuie să le transmiți copiilor
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
este peste puterile mele, dar o fac. Familia Palada conduce totul, ne mână cu strășnicie. Uite că iarăși îmi plâng de milă, ca o cârpă. Chiar mi-e silă de mine. Să revenim la lucrurile serioase. Deci, nu te în toarce. Asta ar putea însemna o despărțire definitivă și poate chiar fără vești; va fi greu, fata mea dragă. 2) Fă-ți „croaziera albă“; de altfel, ai să i spui lui Mimi, care o să-ți dea cele mai bune sfaturi. Dacă
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
vlagă, purtând în mine un fel de neliniște vecină cu nefericirea; dorul meu se exacerbează, mă târâi într-o stare vrednică de plâns, iar amintirile frumoase refuză să prindă contur. [...] 2 ianuarie [1950], luni [...] Zâmbește-i bătrânei tale care își toarce aici caierul suferinței ca să-i facă fetiței ei o rochie de aur, de perle și de diamante. M. 1/1950 4 ianuarie [1950], miercuri [...] Îmi spui că ai vrut să alergi la Gara de Est etc. Ce-i nebunia asta
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]