11,213 matches
-
să ne omorâți? — Asta-i așteaptă pe ostatici dacă nu se împlinesc condițiile celor care i-au sechestrat și... — Vine altă mașină. Gacel își privi fratele care, după ce le dăduse vestea, rămăsese la intrare, apoi făcu un ușor gest de încuviințare: — S-ar părea că locul ăsta s-a transformat într-un bazar... De câți crezi că am mai avea nevoie? — Cu cât mai mulți, cu atât mai bine. Cinci sau șase ne-ar ajunge. Cu mai mulți cred că am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
putem satisface nevoile cele mai elementare. Vi se pare drept să fim nevoiți să ne căcăm în pantaloni?... Tuaregul se gândi o clipă, păru să înțeleagă că sărmanul om avea dreptate și sfârși prin a face un vag gest de încuviințare. — De acord! spuse. Din oră în oră, vom lăsa liber câte unul dintre voi ca să se odihnească și să-și facă nevoile - își duse degetul arătător la gât, cu un gest amenințător, și adăugă: Dar dacă cuiva îi trece prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
bucur că aud asta, fiindcă acest lucru l-am spus și eu chiar din primul moment. - Sud-africanul arătă spre girba pe care beduinul o lăsase la umbră: Pot să...? Am gura plină de nisip. Celălalt făcu un ușor gest de încuviințare, și, când în sfârșit Sam Muller se simți satisfăcut, scoase un oftat de ușurare zgomotos și exclamă: — Dumnezeule mare! Eu personal niciodată nu mi-am dat seama de incredibila importanță pe care o are apa. Poate că ar fi interesant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
avu strania virtute să tulbure pentru prima dată un om în aparență imperturbabil, care după câteva clipe de șovăială scoase un lung fluierat și apoi îi aruncă o privire înghețată armeanului: — Tu ai știut? întrebă și, în fața gestului mut de încuviințare, insistă: Ai știut din primul moment și n-ai spus nimic? — Ce puteam să fac? protestă cel vizat. Când am văzut cum cădea în picaj, majoritatea oamenilor se aruncaseră deja. La ce-ar mai fi folosit s-o spun...? — Ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
din comuna Ciorteștii, pl. Crasna, jud. Vaslui, fiind pe deplin cualificat pentru postul ce ocupă, cere ca subsemnatul să mijlocească la d-voastră pentru decretarea sa definitivă. Neavând nimic de opus acestei cereri, am onoarea a v-o recomanda spre încuviințare. Revizor școlar: M. Eminescu D-sale Domnului Ministru al Cultelor și Instrucțiunei Publice {EminescuOpXVI 140} 96 [D. ANTIPA] ROMÎNIA INSPETORATUL ȘCOLAR Iași, 15 dec. 875 CIRCONSCRIPȚIUNEA IAȘI N-o 324 Domnule Prefect, D. Nicolae Habar, învățătoriul din comuna Bîrzeștii, pl.
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
călugării de la Aron Vodă tot locul de pădure pin pregiurul prisăcii, care prisacă este în pădure la Hlincea” În „sărăcia” lor, călugării de la mănăstirea din łarină aveau și două dughene în Târgul Făinii, cumpărate de un oarecare Stati, dar fără încuviințarea egumenului mănăstirii. Constantin Cantemir voievod însă intervine și dă la 28 august 1692 (7200) „Carte... pe două dugheni ce sânt la Târgul Făinii alături cu Școala jidovilor, între dughenile mănăstirii, să fie volnic egumenul de la Aron vodă a le răscumpăra
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
diferit în mod radical de ea, putem fi siguri că contingența nu este singură, că este doar un aspect, o provocare, pentru o înțelegere mai puternică decât puterea contingenței de a se impune ca „impresie“. Există o îngăduință pentru orice, încuviințarea omului bun din fire, care zice: „E bine să fie și așa, las’ să fie, că așa e lumea.“ Există însă și o formă perversă a îngăduinței, cea care poartă masca toleranței. Ea acceptă lucrurile așa cum sunt - nu când sunt
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
elan romantic, să-mi scriu intervenția privind „reîncarnarea“, încep cât de cât să cuget la problemă și, deodată, trec violent de la inițiere la apostazie: repetiția nașterilor la nesfârșit mi se pare așa de stupidă ca mecanism, că textul meu de încuviințare a fenomenului devine atac virulent. În ziua cu pricina, mă prezint la antroposofi acasă și citesc glacial textul meu, care era probabil caraghios de stângaci, dar dârz instalat împotriva lor. Stupoare, plec de acolo ușurat, răvășit, dar și cu sentimentul
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
șir: „Copilul... bați, n-ai voie... să nu dai în copii!“... După câteva clipe, Boeru i-a dat drumul individului din strânsoare. Omul a căzut jos, buimac, ca o cârpă, iar Boeru a trecut înapoi strada, dând din cap a încuviințare. Boeru se ocupa și cu practici de magie, dar cred că o făcea ca și cum ar fi fost vorba de motoare de avion... Mai era și Octavian Madan, cercetător la Academie, și el cititor destul de avizat în probleme de mistică. Avea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
fi îndemânatic). Când ceilalți se salută între ei și își zic haire! - fii deplin, fii cu har, bucură-te! -, tu, care ești încă barbar, percepi vorbele acestui salut, dar îți lipsește încă anatomia lui interioară, înclinația spiritului ca gest de încuviințare a acestui salut. Îi saluți și tu pe ceilalți, că doar ești în cetatea lor, dar nu ai încă îndemânarea lăuntrică prin care să simți că ești interior încuviințat la împlinirea acestui gest. Ai început să cunoști regulile, dar nu
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
Pereții aveau ca ornament o singură linie în relief, simetric ondulată, dar neregulată, lungă și încolăcită, care dădea ocol pereților. Construcția părea concepută ca într-un fel de baroc țărănesc, acvatic, plutitor, cursiv și dens. Am vizitat unele încăperi având încuviințarea gazdelor. Știam că nu văzusem niciodată acest conac, nici gazdele nu-mi erau cunoscute. Undeva, în spatele conacului, curgea un râușor, abia târându-se pe pământul pietros. Probabil de aici proveneau șerpii pe care i-am găsit ascunși într-una din
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
mai intrau chiar așa În carne. Ce idioată sînt ! — ... din păcate, după rebranduire... o reconsiderare totală... credem că trebuie să luăm În calcul și alte sinergii alternative... PÎnă acum n-am făcut decît să stau, să dau din cap a Încuviințare și să mă gîndesc că toată aventura asta cu Întîlnirea de afaceri e o chestie extrem de lejeră. Dar acum vocea lui Doug Hamilton Îmi captează Încet-Încet atenția. Ce tot zice ăsta aici ? — ...două produse divergente... care devin incompatibile... Ce-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
plecat de acasă în seara aceea, am făcut-o pentru că eram singură, aude vocea gravă a Tamarei. Că am venit la tine, a fost dorința mea secretă de-a mă răzbuna. Evident! scapă de sub control lui Mihai un gest de încuviințare. Să mă răzbun pe tine, nu pe George! precizează Tamara sec. Pe mine?! rîde Mihai și se ridică de pe scaun, plimbîndu-se. Dar nu-ți făcusem nimic, mamă dragă! se apropie el și, impresionat neplăcut de obrazul împietrit al ei, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
mare, dar pe fetele lui Caraiorgu fii sigur ca le-a cules ca pe niște flori, altfel nu-l pomenea Sofia atît de frumos în Spovedania scrisă după ce s-a retras la Mănăstirea Bunavestire." În anul patru, Mihai a primit încuviințarea Ellei să o întîlnească undeva, pe-aproape de Cișmigiu, la ieșirea ei de la serviciu. În timp ce-o aștepta, calm ca niciodată, a înțeles că nu avea nici un sentiment pentru ea. Continua doar jocul un pariu cu sine însuși. Lîngă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
se alarmează Mihai. Trebuie rearanjat tot materialul. Îmi pare rău, dar nu mă simt în stare acum. Cîteva clipe nu se mai aude nimic în telefon. Apoi, ca după un moment de reculegere, vocea stinsă a regizorului îngînă ceva, o încuviințare. Mihai se scuză că e singur acasă cu copiii și, oricum, n-ar putea merge la București. Chiar vrei să renunți? îl întreabă Petre cînd îl vede că stă abătut, cu privirea pironită pe telefon. Dar, oare, mai știu ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
îți aștepta telefoanele, după primirea cărora era fericită. Știu însă că noaptea tîrziu, cînd își închipuia că eu dorm, plîngea. Da' ce-i cu tine, ce mă privești așa?! Nimic! scutură Mihai din cap. A, da, face un gest de încuviințare. De ce te-ai comportat așa cu studenta? întreabă prompt, să abată discuția. Doris se uită lung în ochii lui. Nu se aștepta la întrebarea asta! Surîde un surîs care aduce mai degrabă a oftat: Cînd am ajuns chiar în fața ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
În privirea întîia el, după ce murise de mult soția sa întîia, soră bună cu împăratul, își aruncă ochii asupra fiicei lui Terteres, care trăise în căsătorie legiuită cu regele Serbiei, dar acum se desfăcuse de acesta. După ce căpătase consimțirea ei, încuviințarea împăratului și îngăduirea bisericei, el se căsători cu ea la anul 1301, o făcu părtașă demnității sale de despot și întemeie astfel un raport de înrudire, pe față aprobat de împăratul, în taină însă reprobat, căci dinastia Paleologilor trăia de
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
căsătorie, numele de fată, în timp ce la noi, în interbelic, potrivit modelului legislativ importat din Belgia, lucrul era perfect posibil. Monica își amintea deopotrivă cum în 1952, după căsătorie, pentru deschiderea unui cont, a trebuit să se prezinte la bancă cu încuviințarea autentificată a lui Virgil. marți, 25 iunie Trec pe la Sănduc Dragomir. Este limpede că pe omul acesta, care, după moartea lui Noica, ne-a dat o altă măsură a gândirii, una ce pornea de jos, din miezul umil al fiecărui
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ea fiindcă se simțea dator s-o facă și fiindcă era un cavaler și nimic nu-l putea Împiedica s-o ia de nevastă. Tu nu crezi că era un om foarte bun? Julius dădu din cap În semn de Încuviințare și o implora din ochi să-i spună mai departe povestea. Și Cinthia Își urmă povestea: Îi spuse că s-au căsătorit și că s-au dus să trăiască la San Miguel, Într-o casă care mai există și astăzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de ieșire, cei care mergeau cu autobuzul alergau să ocupe locurile de lîngă fereastră. Apoi venea călugărița de serviciu și cineva trebuia să-i cedeze locul, pentru asta erau buni lingușitorii. Gumersindo, după ce făcea o plecăciune ușoară În fața măicuței cerîndu-i Încuviințarea, Închidea ușa asigurîndu-se că numai el ar fi putut s-o deschidă din nou. Autobuzul era uriaș, mult mai mare decît cel vechi, dar Gumersindo ajungea ușor la ușă fără să se ridice de pe scaun. Și Julius putea să observe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
atît de puțin obișnuit să i se țină piept! Doar evitînd să-l Înfrunt am dobîndit convingerea că cel mai dăunător lucru pe care-l poți face cuiva este să-l Încuviințezi cînd nu ești de acord cu el, o Încuviințare pe care o dai din lene sau din frică, din indiferență sau chiar din dispreț. În cartea În care tata ni se adresează nouă, copiilor, ne gratifică astfel: „Ce curaj mi-a trebuit prima oară cînd am recunoscut că aveați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
de la noi. Am aruncat o privire În pungă. Conținea o cărticică legată În piele. Un liturghier. Liturghierul pe care Fermín Îl avea În mînă ultima oară cînd Îl văzusem. Don Federico, Împingîndu-mă Îndărăt În stradă, Îmi pecetlui buzele cu o Încuviințare gravă. Odată ajunși pe trotuar, Își redobîndi Înfățișarea surîzătoare și ridică glasul. — Și adu-ți aminte să nu forțezi butonul cînd Îl Întorci, că iarăși o să sară, ne-am Înțeles? — Nici o grijă, don Federico, vă mulțumesc. M-am Îndepărtat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
în vedere șubrezenia lui, l-a criticat acum câteva clipe. Numai versurile nu sunt ale mele, ci aparțin într-adevăr condeiului unui umorist cunoscut. Lui Burdovski doar i l-am citit, nici măcar în întregime și imediat am primit de la el încuviințarea de a-l publica, dar vă rog să fiți de acord că l-aș fi putut publica și fără să-i cer permisiunea. Transparența este un drept general, nobil și binefăcător. Sper, prințe, că sunteți atât de progresist ca să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
deși, în ce-l privea, ar fi suportat cu un calm desăvârșit chiar și vestea celei mai mari nenorociri a Epancinilor, s-ar fi supărat negreșit dacă aceștia și-ar fi logodit fiica fără sfatul și, ca să zicem așa, fără încuviințarea lui. Prințul N., acest om simpatic, ale cărui spiritualitate și franchețe erau indiscutabile, se afla pe treapta cea mai înaltă a convingerii că persoana lui e un fel de soare răsărit în noaptea aceasta deasupra salonului Epancinilor. Îi socotea infinit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în tretăiat: — S-a îndrăgostit, prostul! Vestea este atât de bizară încât principelui îi trebuie câteva se cunde să înțeleagă. Când în sfârșit pricepe, își plesnește zgomo tos palmele și hohotește: — Și-a găsit o sirenă, deci? Nu așteaptă vreo încuviințare. — Nu-i de mirare, doar dincolo de Vezuviu e promontoriul Minervei, odinioară sălașul sirenelor... Își dă seama că veselia lui e deplasată și se oprește îmbufnat. Se răstește apoi, hachițos: — De cine s-a îndrăgostit? De cineva de care nu-i
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]