12,355 matches
-
treceau prea des pe acolo. Ca să nu mai vorbim de Greta Garbo, chiar dacă orașul lor nu era unul oarecare. Mai degrabă mic, cu ceva dealuri În preajmă și munți la doi pași, putea fi un loc potrivit pentru o viață liniștită, cum Își dorea Marta. O viață clădită pe mezelurile cumpărate de la Vesö, mirodeniile de la Horacsek, pantofii sport de la Friedmann sau Dermata de la Radó, pălăriile doamnei Klein, prăjiturile de la cofetăria Scheip și plimbările duminicale de pe Câmpul Gâștelor sau al Claustrului, toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
morți În România liberă, domnu’ Ster? Pentru că e mult spațiu, Gheretă, răspunse domnul Ster mușcându-și pipa olandeză cu care de altfel a și fost Înmormântat. Pe terasă, cufundați În fotoliile de răchită, șeful de post și medicul legist fumau liniștiți. Ce mai aveau de făcut era un fleac. Lângă poarta larg deschisă strălucea mocnit un pâlc sângeriu de crizanteme. Văd că vă interesează pictura, domnule Gheretă... Nu mă interesează, domnule profesor. Nu sunt atât de instruit. Oamenii În schimb, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
când nici n-au avut patrie câteva mii de ani. Bun, să zicem că-i așa, dar Miorița a citit-o. Precis. A citit tot. Și Meșterul Manole și Toma Alimoș și... Așa s-a călit oțelul. Și Pe Donul liniștit și Pe direcția Minsk și Cei trei mușchetari și Mitrea Cocor și Desfășurarea și Luceafărul și Ultima noapte de dragoste și Sărmanul Dionis și Frații Jderi și O Scrisoare pierdută și Cetatea de foc și La cea mai Înaltă tensiune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
În cumpătare. Un răspopit, fost manechin apoi și vânzător de Înghețată, convertit la marxism-leninism, nu putea avea o altă opțiune, observau cei mai lucizi și cu o experiență mai Îndelungată la serviciul de cadre al partidului. „Bosnia” era un cartier liniștit, plin de verdeață, cu cinematograf și biserică la doi pași de cimitirul Bunavestire. Oamenii se cunoșteau Între ei și se salutau În câteva limbi, dar conversau mai mult În română. Tăiau miei la Paști, porci la Crăciun și aveau Îndoieli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
a născut american. Se saturaseră să fie doar republicani, monarhiști, disidenți, buni ospitalieri și mioritici. Doreau să aibă și ei un potomac al lor, o casă albă și un bruclin al lor după o viață de muncă mohorâtă, o bătrânețe liniștită, cu alte cuvinte. Și nu vor obosi să se gândească cu milă și drag la cei rămași În spațiul carpato-danubiano-pontic. Unii, mai tari de Înger, plănuiau chiar scurte Întoarceri cu vreo racheta de croazieră Tomahawk, căci Își vor face neîndoios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Întâlniră la Ajan. Farmacistul venea cu taxiul, iar Horacsek și Gheretă pe jos. Condițiile meteo nefavorabile Îi obligară să plece de acasă mai devreme. Gheretă „dădea de citit”, altfel spus, aducea Glasul pe care Îl răsfoiau pe rând, bându-și liniștiți cafeaua și sporovăind. Lui Cain Îi mergea bine și vorbeau tot mai rar despre el. Scaunul său era Însă liber. Pentru orice eventualitate. Dacă Îl apucă din senin un dor de frig și zăpadă? Elveția e scumpă, iar Austria nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Încă un deget de coniac. Măcelarul Însă nu părea dispus să vorbească mai mult decât o făcuse deja. Nu pentru că i-ar fi lipsit curajul, ci pentru că Îi lipsea limba, una anume, În care cuvintele să cadă ca o ploaie liniștită, fără nici un zgomot, și care să pătrundă adânc În pământ, până unde viața mai este cu putință, iar ea, ploaia, cu un rost. Pe scurt, limba cu care credincioșii se spovedesc și care place atât de mult preoților perverși, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
a așezat un bărbat Însoțit de un copil. Copilul vorbea gesticulând. Tată, m-a mușcat un câine, zise băiețelul cu mândrie. Un câine? Ce fel de câine? Întrebă speriat tatăl. Unul vaccinat, Îl liniști băiețelul. De unde știi? Întrebă tatăl deloc liniștit. Așa arăta, zise băiețelul, dus pe gânduri, absent, visător. Profesorul Încă mai citea ultima pagină În căutarea unui schimb favorabil sau, cel puțin, a unei posibile adrese atrăgătoare. El se bucura de ceașca sa cu nes și admira reproducerile după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
aranjate cronologic, așa că a trebuit să răsfoiesc dosarul, pagină cu pagină, de la 1 februarie până la 12 februarie, până să găsesc ce voiam. Pe 11 februarie 1939 o bandă de patru persoane a jefuit o mașină blindată pe o stradă lăturalnică, liniștită, din Hollywood. Folosind drept diversiune o motocicletă răsturnată, tâlharii l-au imobilizat pe unul din însoțitorii transportului, care coborâse din mașină ca să cerceteze accidentul. Cu un cuțit la gâtul acestuia, i-au convins pe ceilalți doi însoțitori, aflați încă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
toți cei care l-au arestat. Lee e speriat, iar eu știu ce-i poate pielea lui Bobby. E dat dracului. Am îmbrățișat-o și am strâns-o la piept. — Șșt! Focul și Gheața se ocupă de problemă. Tu dormi liniștită. Kay se eliberă din îmbrățișare. — Nu-l știi pe Bobby. Nu știi ce m-a pus să fac. I-am dat la o parte o șuviță de păr de pe ochi. — Ba știu, dar nu-mi pasă. Adică îmi pasă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ei a construit cvartalul. Nu vreau să-l etichetezi pe tata doar după ce s-a-ntâmplat în seara asta. Primele impresii rămân pe termen lung și-mi placi și nu vreau să... Am tras-o pe Madeleine lângă mine. — Stai liniștită, iubito. Acum ești cu mine, nu cu familia ta. Madeleine mă îmbrățișă strâns. Voiam s-o asigur că totu-i în regulă, așa că am prins-o de bărbie și i-am ridicat fața spre mine. Avea lacrimi în ochi. — Bucky
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
spate și am străbătut o potecuță pavată cu dale de piatră, ce ducea spre ușa din față. Nu se vedea nici o lumină. Ferestrele erau acoperite toate cu ceea ce păreau a fi niște draperii groase, de camuflaj. Locul era cu desăvârșire liniștit. Mi-am scos arma și am sunat la ușă. Au trecut douăzeci de secunde. N-a deschis nimeni. Mi-am trecut degetele de-a lungul tocului ușii. Am dat de o crăpătură, am luat cătușele și le-am folosit drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
lui, cântatul individual nu era privit cu bunăvoință, se cânta mai mult în cor, sub atenta îndrumare a unui dirijor de specialitate. Doar doi-trei aveau dreptul la solo-uri. În ciuda acestor mici probleme, viața la bordul navei „Bourul” se scurgea liniștită. Cosmosul avea răbdare cu roboții. Până când, într-o zi... Episodul 33 Atacul Era într-o vineri. Ca de-obicei, nava interplanetară „Bourul” înainta silențios prin spațiu, când deodată o lumină puternică lovi hubloul din față, orbindu-i pe cei dinăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
mireasma asta de apă prospătă și dulce a însoțit-o mereu, agățată de pielea, și chiar de hainele ei. Când nu se știa pe unde dispăruse câte un copil, micul ticălos era găsit de cele mai multe ori dormind între rufele ei, liniștit și sugându-și degetul. Astfel nu e de mirare că Iacob a fost vrăjit în acea zi la fântână. Ceilalți bărbați erau obișnuiți cu frumusețea Rahelei și cu parfumul ei minunat, dar lui Iacob trebuie să i se fi părut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
zâmbea prin somn. Plină de veselie și de încredere, a lenevit în cort cele trei zile, adunând lichidul prețios într-un bol de argint - pentru că primul sânge al unei virgine era o ofrandă neprețuită pentru recolte. Au fost cele mai liniștite și mai senine zile din viața ei. De cum femeile și-au terminat ritualul lunar, Rahela a vrut să fie stabilită data nunții. Dar oricât a bătut ea din picior, Ada a rămas neclintită. Obiceiul cerea să se aștepte șapte luni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
forfotească. Lea a oblojit rana cu uleiul de cumin lăsat de Inna pentru propriile ei răni de la naștere. Ada l-a înfășat cum trebuie și i l-a dat înapoi mamei lui care l-a pus la sân, în sfârșit liniștită și apoi au adormit amândoi. Copilul s-a vindecat repede, ca și Lea de altfel, de-a lungul primei ei luni ca mamă în cuibul din cortul roșu. A fost cocoloșită de surorile ei, care aproape n-o lăsau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
să-i mângâie și să se joace cu ei cu pietricele. A făcut iar turtă de miere cum făcea înainte și a plănuit o nouă grădină cu flori care să atragă și mai multe albine de la stupurile din împrejurimi. Dormea liniștită noaptea și se scula împăcată dimineața. Lea își amintea acei ani neroditori ca pe o perioadă de mare mulțumire. Ținea rotunjimea fiecărei zile în mâinile ei, bucurându-se de dulceața copiilor și de plăcerea de a munci. Aducea mulțumire semințelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Bilhei că îl muncea gândul plecării și că nu mai dormea bine. S-a întâlnit și cu Zilpa într-o noapte când nici unul, nici altul nu puteau dormi și au stat amândoi la altarul de sub terebint. Chiar și în noaptea liniștită, perfectă, briza se simțea tremurând printre frunzele mari ale copacului Zilpei. Iacob i-a spus celei de-a patra soții că zeul lui îi apăruse în vis și-i spusese că e timpul să părăsească pământul dintre cele două fluvii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
urlet de animal. Îi puseseră piciorul la loc. Vaietele care au urmat au fost încă și mai sfâșietoare. Nimeni nu mă băga în seamă, iar eu stăteam în afara cortului și o urmăream pe Inna care părea sigură pe ea și liniștită și pe Rahela, care avea obrajii învăpăiați. Amândouă intrau și ieșeau. Mama își ținea buzele strânse într-o linie abia vizibilă și-și pleca capul ca să audă ce-i spuneau cele două. Ascultam prin pânza cortului cum tata striga la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
făcuți sclavi. Am început să plâng, dar Bilha a apărut de undeva și m-a luat în brațe. - Nu, nu, micuța mea, a zis ea, mângâindu-mă pe păr. Se simte bine. Și-a revenit în simțiri și acum doarme liniștit. Mamele tale dorm și ele, erau epuizate. La apusul celei de-a doua zile după acest coșmar, tata era destul de bine încât să stea la intrarea cortului său și să mănânce. Îl durea încă piciorul și abia putea să meargă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
nu-i mai tremurau. Am putut să dorm din nou fără nici o frică. Am stat două luni pe malul fluviului Jabbok, pentru ca Iacob să-și revină complet. Au fost ridicate toate corturile femeilor și ale servitorilor. Zilele deja se scurgeau liniștite, cu bărbații care duceau animalele la pășune și femeile făcând mâncare. Am făcut un cuptor cu argilă de râu și era bine să avem din nou pâine proaspătă, moale și caldă, în locul celei uscate pe care o mâncam pe drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
puternice și optsprezece oi sănătoase - mânate de frații mei. Am văzut-o pe Lea uitându-se înapoi, frica și tristețea îi întunecau fața ca norii cerul însorit, dar le-a ascuns repede și și-a arătat din nou chipul ei liniștit și mândru dintotdeauna. N-am mers prea mult - fustele noastre lungi nici măcar n-au apucat să se prăfuiască - și tata s-a oprit înfigându-și toiagul în pământ. Esau se arătase ochilor noștri la marginea unei vâlcele. Iacob s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
niște petale de floare. Am ținut-o în brațe pe sora mea. Nu i s-a dat nume, n-a deschis niciodată ochii. A murit în brațele mele. Nu mi-a fost frică să țin moarta aceea mică. Avea fața liniștită și mâinile perfect curate. Părea că se va trezi dintr-un moment în altul. Lacrimile din ochii mei au căzut peste obrajii ei de alabastru și părea că își plânge ea singură propria moarte. Mama a venit s-o ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ea afară, cu noi. Mi-a explicat că nu-i venise ciclul niciodată, dar nu se plângea că era lipsită astfel de odihna de care se bucurau celelalte. Împreună găteam și le serveam pe cele care sărbătoreau și râsetele lor liniștite mă umpleau de dor după cortul mamelor mele. Când femeile ieșeau, odihnite și zâmbitoare, în dimineața celei de-a treia zile, aveam voie să le însoțesc pe cea mai înaltă culme de deal unde așteptam împreună răsăritul soarelui. Bunica însăși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
de o asemenea soartă, tu ești ferită de asta. Mama ta nu va lăsa ca fecioria să-ți fie transformată într-un premiu. Ea va avea grijă ca sângele tău să fie o ofrandă în pântecul marii mame. Poți sta liniștită. Totuși, te așteaptă alte nenorociri, a mai spus ea, uitându-se parcă prin mine, cu maximă concentrare, încercând să-mi întrezărească viitorul. E ceva ce nu pot pătrunde. Așa cum n-am putut prevedea nici sfârșitul lui Werenro. Poate că nenorocirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]