12,272 matches
-
de expoziții... nimeni. metroul ! Dumnezeule, cum de nu s-a gîndit ? X intră într-un magazin de articole electrice, se echipează cu o cască și cu mai multe lanterne puternice. Coboară în prima stație de metrou și străbate cîteva dintre galeriile orașului. Cînd urcă din nou la suprafață tocmai răsare soarele. X se întoarce acasă, se baricadează înăuntru. trage din nou storurile la ferestre și închide ermetic obloanele de metal. aprinde toate luminile. se așază pe un scaun în fața ușii. — Porcilor
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
fusesem cel care îi recomandase lui Kariatide, proprietarul unei papetării de unde cumpăram regulat hîrtie de scris, acel stagiu pentru fiul său. Femeia continuă să-mi dea informații despre respectivul stagiu, precizînd că el urma să se desfășoare și în niște galerii (sau mine), apoi brusc se oferi să vină să mă întîlnească personal pentru a-mi înmîna o documentație despre etapele stagiului, cu fotografii... De fapt, femeia se afla într-un tren care tocmai intra în gara orașului meu natal, r
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Iașiă a făcut parte, În calitate de președinte, Ion Inculeț. Actul Unirii a fost sfârșitul unui drum lung, greu și hotărât de cei mai mari patrioți ai Basarabiei printre care, la loc de frunte, se afla Ion Inculeț. El se Înscrie În galeria oamenilor de seamă care, cu cuvântul și fapta, au militat pentru realizarea unității politice și spirituale a neamului românesc. În perioada dintre cele două războaie mondiale, Ion Inculeț a ocupat diverse și importante funcții În conducerea Basarabiei și a țării
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
baștina sa. L-am aduce acasă pe acest om de știință și patriot Înflăcărat prin operele sale... dacă dorința sa de a-și dobândi odihna de veci În Basarabia, la Cornova nu i-a putut fi Îndeplinită. Constantin Bobeică: În galeria icoanelor scumpe sufletului meu, alături de figurile lui Alexandru Busuioc, Vasile Harea, L.T. Boga, Th. Lujanschi... chipul jovial exprimând iteres, dragoste și bunăvoință a lui Paul Mihail rămâne mereu viu, Încununat cu aura strălucitoare a omeniei și bunătății. Dr. Elena Ploșniță
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
le comportă din oficiu abia de sunt tangente cu fizicul fantoșelor, și insistă cu fericită Îndârjire asupra diferitelor chipuri de a vorbi. În schimbul folosirii abuzive savuroasei picanterii creole, panorama oferită de debordantul și tumultuosul nostru scriitor satiric prezintă o Întreagă galerie a vremii noastre, din care nu lipsesc marea doamnă catolică, de mare sensibilitate; jurnalistul cu pana bine ascuțită, care desfășoară, poate mai curând dezinvolt decât ponderat, cele mai diverse activități; hăbăucul fără Îndoială simpatic, care descinde din granguri și barosani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
-l mierlisem. Da negreșit, când am auzit râsu și urletu, m-am aiurit o clipă și-am schimbat ordinea zodiilor: pă candriu Îl cosisem dă zăpăcit. Poate iera chiar unu din ăia patru meșteri. M-am pus În prag la galerie și am strigat după iei. N-a răspuns nime. Dă groază, am izbit-o la goană În fundu galeriei; repetam Încetișor: Berbecu, Tauru, Gemenii, ca să nu să prăvale ceru pă mandezu. Am ajuns pă loc la ostrețe, deși quinta aia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
zodiilor: pă candriu Îl cosisem dă zăpăcit. Poate iera chiar unu din ăia patru meșteri. M-am pus În prag la galerie și am strigat după iei. N-a răspuns nime. Dă groază, am izbit-o la goană În fundu galeriei; repetam Încetișor: Berbecu, Tauru, Gemenii, ca să nu să prăvale ceru pă mandezu. Am ajuns pă loc la ostrețe, deși quinta aia ie cât trei fârtaie dă cvartal; Tullido Ferrarotti Îmi zicea mereu că viitoru mi-era cursele dă semifond. Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
toți gologanii: trei sute cincisprezece pesos și patruzeci de firfirici, pe care sticleții mi i-au sustras În chip arbitrar. N-am să uit niciodată duelul: plebeul Împotriva omului de lume, hrăpărețul Împotriva indiferentului, jidanul contra arianului. Un tablou prețios pentru galeria din mintea mea. Încercând să-și ia suprema revanșă, Goliadkin părăsește brusc vagonul-restaurant. Se Întoarce neîntârziat, aducând cufărul din imitație de crocodil. Scoate un etui și-l pune pe masă. Îmi propune să joc cei trei sute de pesos pierduți pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
lingvist, pe omul rece, rațional și pe cel cu inimă mare. A arătat că În alte vremuri taurii erau animale sfinte, oarecum sacerdoți și regi; mai curând zei. Că soarele ce-și arunca lumina peste parada taurilor văzuse defilând, În galeriile din Creta, oameni condamnați la moarte pentru că huliseră taurul. A vorbit de bărbați care, cufundându-și trupul În arzătorul sânge al unui taur, ajunseseră nemuritori. Montenegro a dat să evoce o coridă sângeroasă, cu tauri ce aveau vârfurile coarnelor Împodobite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
personaj. Să păstrăm neretușat portretul lui Fang She, de a cărui Înfățișare Îmi aduc perfect aminte, ale cărui urechi au găzduit sfatul meu părintesc și ale cărui mâini au strâns mănușa mea de șevro. Comparați: În al patrulea medalion din galeria mea se ițește un personaj oriental. Nici nu l-am chemat, nici nu-l rog să zăbovească: e străinul, evreul care pândește din fundul Înnegurat al poveștii mele, așa cum pândește, și va continua să o facă, dacă legislația prudentă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
-i mai Îngăduie ochiului perspicace să zărească nici chiar musca cea mai de râsul lumii, a opinat pe nepusă masă doctorul Shu T’ung. Observ, și mă hlizesc de plăcere, că neizbutitul meu portret nu aduce nici un soi de prejudiciu galeriei domnului Montenegro. Dar, dacă vocea unui crustaceu numește ceva, eu Însumi am pătat cu propria mea prezență edificiul din strada Deán Funes, deși sălașul meu nevăzut se ascunde de zei și de oameni În colțul pe care Îl fac străzile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Shaw, Florencio Sánchez. În al doilea, cele mai ingenioase măgăoaie arhitectonice, de la simplele patios deschise tuturor rigorilor ploii și fulguielii, În care Hamlet și-ar putea recita monologul, până la scenele giratorii ale modernelor temple ale operei, fără să uităm avanscena, galeria și cușca suflerului. În al treilea, viguroasa personalitate a mimilor - Zaccone, acest gigant, etcetera - care se interpune Între spectatori și Artă, pentru a-și strânge bogata recoltă de aplauze. În al patrulea și ultimul rând, cinematograful, televiziunea și teatrul radiofonic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
artei sale narative, patetică frescă a decadenței lumii aristocratice și rurale din Galicia. Pardo de Figueroa, Mariano. Cunoscut cu pseudonimul Doctor Thebussem, erudit și scriitor spaniol (1828-1918). Patio. Spațiu În interiorul caselor din Spania sau din America Latină, Închis cu pereți sau galerii și lăsat descoperit. Decorat cu faianță, gresie, plante ornamentale, mici fântâni sau palmieri, după zonă, la casele de țară este situat Între edificii și ține uneori rolul ogrăzii. Pava sau pavita. Vas special din metal smălțuit, cu mâner În partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
șinșilelor, care trăiește În pampa sud-americană; este cenușiu-Închis pe spate, are până la 66 cm lungime, capul mare, turtit, și picioarele dinapoi mai lungi, coada de 20 cm și burta albă. Trăiește În grupuri de până la 30 de indivizi, săpându-și galerii și Încăperi subterane (vizcacheras). Xirgu, Margarita. Mare actriță spaniolă de origine catalană (1888-1969). A studiat și debutat la Barcelona, unde a repurtat mari succese cu roluri atât din tragedii clasice grecești și spaniole, cât și din drame, comedii și vodeviluri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Hariton în al patrulea an de la plecarea prințului nici măcar n-a mai fost întrebată de firma Mott de cantitatea disponibilă pentru a fi transportată la București. Așa că vinul a rămas să doarmă în butoaiele uriașe, într-un cot al unei galerii. A urmat anul celălalt, Hariton a găsit și pentru vinul nou tot niște butoaie vechi, în alt capăt al pivniței și era foarte liniștit, zece ani la rînd putea să bage tot vinul în Cramă, loc era destul, numai că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
era târât pe jos, bumbăcit zdravăn, dar pe urmă se ridica, răspundea la înjurături, mereu cu un surâs și o sclipire vicleană în ochii lui care se înecau parcă în sudoare. Nu învăța nici bine, nici prost, făcea parte din galeria de tipi ai clasei, el era hoț, altul era gras și onanist, Tănase era tocilar, Enache era uriaș, afabil, Ene avea tot timpul ochii cât cepele, Amuza misterios, avea aerul să ne spună că el știa secrete mari, vorbea puțin
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Da, dar unde să mă duc? Să las manuscrisul unui necunoscut, se pierde printre atâtea manuscrise... Da, trebuie mai întîi să-l copiez și să încerc totuși la Gândirea... Deocamdată, rătăcind pe Calea Victoriei, am intrat la Teatrul național. Biletele la galerie erau ieftine. De ce nu? Am văzut Faust, cu George Vraca în rolul savantului care nu-și trăise tinerețea. Mă duceam pentru întîia oară la un spectacol de teatru și cum citisem piesa, am fost uluit să văd ce pot face
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
clar și călcând drept... Am publicat apoi la Popasuri, aproape la rând, încă patru sau cinci nuvele, scrise sub impulsul debutului, apoi m-am oprit. Venise primăvara, lepădasem de mult urâtul meu palton de aba, îmi cumpărasem două costume de la Galeriile Lafayette și spre surpriza mea, deși aveam două salarii, banii nu-mi ajungeau să mă mut din Tutunari, fiindcă deși camera îmi plăcea, proprietăreasa mă anunțase că vrea să mai aducă un chiriaș peste mine. I-am răspuns că voi
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
peste întrebări la sesiunile de discuții cu spectatorii, copii refăcute ale filmelor, odată cu subtitrarea în engleză, confruntări amicale și nu numai între vechea și noua generație de cineaști și de critici veniți din România, toate acestea compun un fel de galerie de imagini personale intense despre sezonul de film. Dar în spatele acestui puzzle sentimental, luni și luni de muncă extenuantă, de conflicte rezolvate greu, dar rezolvate, și un fel de stare de fanatism al convingerii că evenimentul are toate ingredientele unui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
a zis?“ „Limesh nu mai putea de bucurie, ca iarbă avea de unde să-i dea lui Volodea.“ „Ce bine!“ „Până a venit seceta... Dar asta îți povestesc mâine seară.“ Cântarea României din recycle bin Constantin Vică Vineri, 16 mai, la Galeria H’art din București, s-a vernisat poate cea mai ciudată expoziție din anul 2008 - Realpolitik. Ion Bârlădeanu, sau nea Ion cum îi spun vecinii și cunoscuții, a intrat în mediul artistic românesc triumfător, fără a-și propune vreodată să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
chit c-aș fi avut motive gârlă. Căci în ultima vreme muzica i-a făcut pe timișeni să iasă din bârloguri și să umple sălile de concerte, opera, domurile catolice, o biserică luterană, o sinagogă, dar și cluburile, cafenelele, terasele, galeriile de artă, parcurile, piețele, strada. Aș fi vrut să povestesc despre cum s-au întors acasă doi mari muzicieni, unul la Lugoj, altul la Timișoara, unde s-au născut acum 82 de ani: Gyorgy Kurtag și Gabriel Banat. Unul e
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
unui teatru al tenebrelor. Toposul nocturn al lunii, arborii întunecați clătinați de vânt, acesta este decorul nelipsit din piesele dramaturgului belgian 1. Maeterlinck proiectează de fiecare dată o lumină palidă, selenară, asupra castelelor cu înaltele lor bolți obscure, cu coridoarele, galeriile și subteranele lor. Castele cu uși secrete, ale căror chei fie că s-au pierdut, fie au ruginit. Castele în jurul cărora se întind parcuri și grădini unde pare să se mai audă încă, stins și îndepărtat, ecoul pădurii lui Shakespeare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
În Rosmersholm, spiritul răposatei Beate domină întreaga acțiune, fără a-și face vreodată apariția în mod efectiv, căci forțele care l-ar fi putut materializa rămân invizibile, insesizabile. Puterea amintirii, a trecutului obsedant e figurată în locuința familiei Rosmer prin galeria de portrete ale strămoșilor. Rosmer însuși este o chintesență a acestei îndelungate tradiții familiale și a superstițiilor oamenilor din partea locului, care cred că morții se pot întoarce printre cei vii, așa cum afirmă Rebekka: „Pe aici se spune că, atunci când morții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
căci, de-acum înainte, „caii albi de la Rosmersholm vor sta prin preajmă zi și noapte”. Rebekka va fi, așadar, înfrântă de dubla povară apăsătoare a trecutului, va fi atrasă, împotriva voinței sale, pe de o parte, în lumea prăfuită a galeriei de portrete strămoșești, iar pe de altă parte, în universul superstițiilor, al credinței nestrămutate în simbolul calului alb, în întoarcerea morților, în puterea lor asupra celor vii. O înfrângere asumată, al cărei semn este șalul alb pe care îl tricotează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
a contribuit - nu, în nici un caz - căposul, scorțosul meu stăpân, și nici împăratul Napoleon, ci potaia stăpânei, afurisitul Bichon. PAGINĂ NOUĂ 3 Exista și o față ascunsă a orașului. Dublul lui subteran. Un spațiu întunecat, dar primitor, o rețea de galerii boltite, un sistem eficient și vechi de câteva secole, construit pentru ocrotirea și salvarea locuitorilor. Iancu iubea mai ales acest oraș. Cunoștea bine fiecare galerie încă din adolescență. Faptul că acolo nu ajungea niciodată lumina zilei nu-l deranja. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]