13,179 matches
-
schimba numele, de a-și inventa altul, oarecare, dar apoi a considerat că asta ar fi ca și cum ar dori să devină o altă persoană, ca și cum ar încerca să se înșele pe sine însuși și să înșele pe toată lumea cu o minciună stupidă. Era mai bine să nu aibă nume, pentru că astfel o rupea cu trecutul, dar nu încerca să caute un fals viitor. Continua să fie același, același din totdeauna, dar fără nume, fără carte de identitate, fără amprente digitale înregistrate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Tureanu o are pe Dana, un boboc de fată. Se uită Dana la mine? Fată cu facultate și eu un biet șofer de camion! De ce nu vorbești cu taică-tu, Ionele? Să-l aud ce crai era prin Rusia? Numai minciuni îndrugă. N-ai dreptate, Ionele. Nici eu nu l-am vrut la început. Și cine te-a obligat? Ionele, nu pot spune tot. De ce, mamă? Poate învăț ceva de la mata. Îmi era nesuferit, dar m-a prins singură acasă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
de om. Îi venea să țipe de durere cînd auzea cioclul ăla în negru: Onorată instanță, partea vătămată îl provoca adesea pe clientul meu... Bătu-te-ar Dumnezeu să te bată, vocifera Liana. Domnul judecător nu credea o iotă din minciunile satanei în negru și zîmbea într-un fel disprețuitor. Procesul se derula greoi, avea și animalul acela martori, care n-aveau rușine și nici frică de Cel de Sus. Dar Liana avea dreptatea de partea ei și răbdarea era punctul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
se grăbească de plecare. Nu este ce ai crezut, dar o mînă de gospodină ar face din casa asta minuni. De cînd stai singur? De zece ani. Mai venea cîte o femeie, dar pleca repede. De ce mi-ai îndrugat atîtea minciuni? Nu credeam că o să vii. Îți prezentam totul așa cum doream eu să fie. Deci mințeai... Da. De altfel ce-ți trimiteam ție mai trimiteam la încă 10-12. Doar eu te-am crezut? Exact. Restul mă cam luau peste picior. Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
mergem acolo, În casa aia miroase a ratare!“. Hotărît că nici cu această carte - habar n-am dacă o s-o duc sau nu la capăt - nu voi ajunge un mare scriitor. De fapt, nici nu vreau o recunoaștere publică - ce minciună frumoasă! În ierarhia intereselor mele gloria coboară vertiginos ca termometrul de cameră pe măsură ce Înaintăm În iarnă. Vreau doar să se știe cum am trăit. CÎnd scriu aceste rînduri, o femeie bătrână, umflată cît un boloboc, doarme pe canapeaua extensibilă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
În spatele căruia Îți presimți respirația. Și Aleea filosofilor și Erlenpark și bernardinerii uriași purtați În lesă de cîte o fată În șorț, pe care o cheamă invariabil Karin sau Helga, pe lîngă turnul cu ceas din Kleiner Ring, peste Podul minciunilor, pretutindeni ochii somnolenți ai ferestrelor din acoperișurile Înalte care-ți urmăresc chipul din spatele secolelor, un văz continuu al obiectelor care te recunosc, În care te recunoști. Acolo În orașul de jos, dincolo de Cibin, zidurile greoaie cu contraforți ale cazărmii vechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
sugruma de fapt libertatea de manifestare a spiritului uman. Știi la ce a dus asta. Cum a putut muncitorul cinstit din Germania să pronunțe cuvinte ca Volksgemeinschaft sau Freiheit sau deutsche Treue sau deutsche Jugend sau Vaterland, fără să simtă minciuna odioasă care le desfigura monstruos, făcîndu-l pe cel ce le rostea automat complice la holocaustul declanșat de chiar manipularea lor. Vreau să spun că Într-o atare situație tragedia poporului „conducător“ nu este cu nimic mai blîndă decît cea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
Zweig — Și mata ai impresia că nu se mai repetă? Mereu se naște o generație și un lider care operează dintr-o convingere dementă asemenea odioase epurări! — Deci ești de acord că mulți dintre aceștia nu eram conștienți de capcana minciunii În care căzuseră — Da, fără Îndoială, dar erau la fel de mulți cei care aplaudau de frică sau dintr-o, hai să-i zicem, omenească tendință de parvenire. Parcă și noi cunoaștem unele exemple similare, nu? — Te referi la Bârsan? Bineînțeles că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
pierdute ce moșteniri fastuoase cînd lava vulcanului se va fi răcit În cerc pașii reintră În buestru doar ecoul copitelor În ochiuri de gheață În iurte tîrzii candelabre sleite aș lătra cu balenele În pustiuri acvatice aș ninge cu toate minciunile lumii deasupra acestui hipodrom din care n-am Înaintat nici un pas. Dar de fapt ce ar trebui cu adevărat să mă preocupe, mișcarea inutilă a visului sau mutarea pionului pe terenul advers Într-o pîndă exactă și neîntreruptă? Urmăriri În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
urmări reacția. — S-a întâmplat deja așa ceva? — Nu. A fost un răspuns reflex, de genul „și așa lucrurile sunt destul de complicate “, nu avea nici o legătură cu ce era sau nu era mai bine să fac. Era oare într-adevăr o minciună? Am încercat s-o dreg, hotărându-mă să mă gândesc mai târziu la asta: — Păi, am zis, lângă ușa de intrare era un bilet în care scria să te sun și mi se spunea cum să ajung aici. Doar atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
privirea, înghiți în sec, se uită în jos. — O, rahat, zise. Și-n clipa aceea am crezut în sfârșit cele spuse de Fidorous. Aveam impresia că înghițisem cioburi de sticlă. — O, rahat, am spus, imitând-o. Totul a fost o minciună, nu? Toate ceasurile se opriră. Timpul rămase suspendat. O șuviță rebelă de păr negru, buclat cădea pe fața lui Scout, terminându-se sub bărbie. Ea nu făcu nici o încercare de a o îndepărta. Continuă să stea în picioare, cu capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
urmă, fără să ridice ochii. — Cum poți să spui asta? Simțeam că mă cutremur; gâtul, mâinile, toate îmi erau slăbite și tremurau, lipsite de orice vlagă. — Pentru că ai avut grijă să-ți alegi cuvintele așa încât, practic, să nu spui nici o minciună? Ideea e că nu mi-ai spus de ce mă aduceai de fapt aici. M-ai lăsat să cred că mă ajuți, în paștele mă-sii. — Dar chiar te ajut. Așadar, ai apărut la spital din bunătatea sufletului tău, nu? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
înțelegi ce-i în joc pentru mine; nu puteam să-mi asum nici un risc și tu nu aveai nici un motiv să ai încredere în mine. Așa că... — Așa că, chiar și după ce te-ai culcat cu mine, ai continuat bine mersi cu minciuna? — Prea bine. Acum, ochii lui Scout erau încinși, luminoși, umezi. Mă se păru că ceva vital se scurgea din ea, ceva limitat și minuscul și care nu putea fi înlocuit. Voiam s-o țin în brațe și să împiedic scurgerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
toți, chiar și pe el însuși, cu răspunsurile pe care le dă. — Mda. Adică, poate dacă lucrurile ar fi continuat și dacă asta nu s-ar fi... Am strâns din buze ca să opresc avalanșa de cuvinte. — Dar toate au fost minciuni. Ce importanță are ce simt, când nimic n-a fost real niciodată? — A venit la mine după ce voi doi ați discutat. — Știu. Am încercat să vorbesc de parcă nu mi-ar fi păsat. — Ce a spus? Că eu, dintre toți oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
ta; am regretat-o încă de-atunci. Mă simțeam dintr-odată fără astâmpăr. — Scout m-a mințit, am spus. Părea ceva meschin când am spus-o și m-am luptat cu sentimentul, stânjeneala înfuriindu-mă. — Toate n-au fost decât minciuni. Cum să am acum încredere în ea, chiar dacă aș vrea? — De ce mă întrebi pe mine? — Pentru că nu am pe cine altcineva să întreb. Atunci, poate că n-ar trebui să mai întrebi și ar trebui să începi să gândești singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
ca un precar pod de urgență aruncat peste un abis. Italo Calvino 30 Rămas bun și adio, încântătoare doamne spaniole Am căzut și m-am rostogolit, m-am lipit și m-am învârtit printre promisiuni gânduri povești planuri șoapte tânjiri minciuni trucuri secrete doruri surprize iubiri pasiuni dureri melodii amintiri dorințe griji îndoieli, de jos în sus și dinăuntru în afară într-un infinit lichid al istoriei, minții și învolburatului, formidabilului concept. Imediat sau târziu - nu avem cum să știu - turbulența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
manifestări sunt depășite și uzate moral în contextul momentos, iar protagoniștii din zilele noastre sunt doar niște imitatori a ceva ce cândva a fost original și de actualitate, iar ludicul și inocența au fost confundate și înlocuite în postmodernism cu minciuna și infantilitatea, forma extremă a frivolității și neseriozității remodelând într-o formă nouă concepția despre artă și joc<footnote Matei Călinescu, Cinci fețe ale modernității, Polirom, 2005, p. 252 footnote>. Perioada postmodernă hypermaterialistă dezvoltă în individ acute ”calități” - considerate, probabil
ARTĂ, DEGENERARE , KITSCH Arta holotropică, o reeducare a ”bunului simţ estetic'' by Edi APOSTU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/381_a_550]
-
că ea Însăși intenționase să-l ajute În acest joc al lui Împotriva poliției. Atîtea Întrebări rămăseseră pentru totdeauna fără răspuns! Dar cînd poliția Îl interogase efectiv, el n-avusese tăria să mintă. Probabil dacă le-ar fi spus vreo minciună ar fi fost spînzurat... Era timpul ca judecata să ia sfîrșit. 2 — Nu vor reuși să distrugă Tamisa lui Whistler! auzi Rowe un glas. — Îmi pare rău, dar n-am auzit ce-ați spus, se scuză el. — Adăposturile subterane sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
unui pacient, deși Johns avusese grijă să rămînă foarte vag - care Îi Îngăduia lui, personal, să pozeze În avocatul unui mare neînțeles. „Nu-ți poți imagina cîtă invidie există printre medici, Îi spunea el adesea. Și cîtă răutate. Și cîte minciuni.“ Johns se Înflăcăra vorbind despre ceea ce numea „martirajul doctorului“. Avusese loc, pare-se, o anchetă. Metodele doctorului erau prea avansate pentru epoca lui; la un moment dat, fusese amenințat - pe cîte Înțelegea Digby - cu pierderea dreptului de practică medicală. „L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
o trădătoare, adăugă el pe un ton sec. — Întîi să-mi dai filmul, și pe urmă stăm de vorbă, spuse Rowe. „A sta de vorbă“ - asta suna aproape ca o capitulare. Se și gîndea, cu jale, la lungul șir de minciuni pe care va trebui să le spună domnului Prentice pentru a o salva pe Anna... Trenul vibra puternic, În urma unei explozii. — Ei, pornim, În sfîrșit! zise bătrîna, și aplecîndu-se puțin, eliberă mîinile lui Hilfe. Ce bine se distrează aviatorii! exclamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
pe care-o avea În prezența lui... Rowe se așeză pe pat și-și puse mîna pe umărul ei. Draga mea... te iubesc atît de mult! Se condamna pe sine și o condamna și pe ea la o viață de minciuni, dar asta o știa numai el. — Și eu, spuse ea. Și eu... Rămaseră multă vreme nemișcați, În tăcere; erau la Începutul calvarului lor, ca doi exploratori care văd, În cele din urmă, de pe creștetul unui munte așternîndu-li-se la picioare imensa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
aceste Împrejurări, Într-o noapte de iulie 1974, Annabelle căpătă conștiința dureroasă și definitivă a existenței sale individuale. Revelată animalului mai Întâi sub forma durerii fizice, existența individuală nu ajunge În societățile umane la deplina conștiință de sine decât prin intermediul minciunii, cu care practic se poate confunda. Până la șaisprezece ani, Annabelle n-a avut secrete față de părinții ei; la fel cum n-a avut secrete - iar asta, Își dădea acum seama, fusese ceva rar și prețios - nici față de Michel. În noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
părinții ei; la fel cum n-a avut secrete - iar asta, Își dădea acum seama, fusese ceva rar și prețios - nici față de Michel. În noaptea aceea, În câteva ore, Annabelle deveni conștientă că viața oamenilor e un șir neîntrerupt de minciuni. Tot atunci, deveni conștientă de frumusețea ei. Existența individuală, sentimentul de libertate ce decurge din ea constituie baza naturală a democrației. Într-un regim democratic, relațiile dintre indivizi sunt de obicei reglementate sub formă de contract. Orice contract care Încalcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
a avea un copil nu mai are nici un sens, astăzi, pentru un bărbat. Cazul femeilor e diferit, ele continuă să simtă nevoia de a iubi pe cineva - ceea ce nu e și nici n-a fost vreodată cazul bărbaților. E o minciună că bărbații simt și ei nevoia să-și dezmierde copiii, să se joace cu ei, să-i giugiulească. Chiar dacă ne-a fost repetată ani În șir, e o minciună. După ce-ai divorțat, după ce cadrul familial a fost sfărâmat, relațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
e și nici n-a fost vreodată cazul bărbaților. E o minciună că bărbații simt și ei nevoia să-și dezmierde copiii, să se joace cu ei, să-i giugiulească. Chiar dacă ne-a fost repetată ani În șir, e o minciună. După ce-ai divorțat, după ce cadrul familial a fost sfărâmat, relațiile cu copiii Își pierd orice sens. Copilul e capcana În care ești prins, e dușmanul pe care va trebui să-l Întreții În continuare și care Îți va supraviețui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]