11,098 matches
-
așa, ca o dubă sau nu știu cum să-i spun, și Într-un colț În vagon era făcută așa o gaură... și așa, din scîndură, două scînduri așa, dacă Doamne ferește, te-apuca ceva, să faci pe-acolo. Aceleași sentimente au fost evocate și de Maria Cocîrlă: În noapte ne-a Încărcat, ne-a... pe mașină și ne-a dus la gară, acolo ne-așteptau vagoane de boi. Am fost urcat pînă... indiferent, femei... femei, fete, bărbați, pînă la 50 de persoane. Era
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
cu certitudine. Într-adevăr, În povestirile femeilor deportate din alte țări, ca și În cele ale femeilor Închise În perioada comunistă, atentarea la modestia și demnitatea lor este o temă recurentă, amintită permanent În mărturiile lor. În timp ce multe femei au evocat În discuțiile lor astfel de atentate la demnitatea lor, unele, precum Regine Șimon, nu au făcut-o. În schimb, ea și-a mutat atenția asupra aspectului spiritual al vieții. Într-adevăr, credința În Dumnezeu a fost cea care a ajutat
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
creștea” (p. 54). Politica statului român privind emigrația s-a schimbat În funcție de conjunctura internațională, astfel Încît evenimentele din anii ’43-1944 vor determina autoritățile române să colaboreze cu organizațiile evreiești pentru ajutorul acordat celor care plecau spre Palestina. De asemenea, autoarea evocă eforturile depuse de Centrala Evreilor din România pentru emigrarea evreilor. Un studiu foarte interesant este cel al lui Radolph Braham, directorul Institutului „Rosenthal” de Studii asupra Holocaustului. Articolul reflectă tendința unor pseudoistorici xenofobi, cu o vădită tentă antisemită, de a
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
membrul unei familii respectate și iubite În localitatea din munți. Astfel, În raporturile cu ceilalți membri ai grupului prevalează fie prestigiul militar al lui Arsenescu, fie autoritatea morală a lui Toma Arnăuțoiu. Maria Plop este o prezență inedită printre personajele evocate de Aurora Liiceanu. Experiența (poate povestea) ei este aceea a unei femei care, În condițiile dificile ale muntelui, trăiește experiența maternității. Ion Chirca și Ion Marinescu sînt personalități extreme, aflate În imposibilitatea de a coabita cu ceilalți membri ai grupului
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Totuși, dacă Încercăm o selecție a articolelor În funcție de temele care revin, trebuie precizat că autoarea se apropie de literatura română, analizînd nu numai calitatea operei literare, ci și implicarea scriitorilor În colaborarea cu regimul. În al doilea rînd, Monica Lovinescu evocă scena culturală franceză dominată de stînga și, În fine, Încearcă În cîteva articole să analizeze unele evenimente politice sau culturale semnificative pentru situația țărilor din blocul comunist, În general, și a României În special. În acest sens, autoarea Încearcă să
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
prin data constituirii sale, dar și pentru că nu mai este În stare să explice evenimentele și stările sociale ale zilelor noastre” (p. 36). Totuși, Monica Lovinescu insistă mai mult pe dezbaterile legate de renunțările spectaculoase la comunism. În acest sens, evocă o dezbatere inițiată În 1961 de revista Arguments care pune În discuție noțiunea de intelectual, căci „adeziunea la comunism dinamitează Însăși noțiunea de intelectual”. Căci adeziunea la comunism În Occident a luat forma unei convertiri religioase, așa cum afirmă Edgar Morin
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
mecanismele și sensurile pe care le capătă memoria: depozitară a unei experiențe de calvar, recuperatoare, justificativă, manipulatoare, evaluatoare și apreciativă. Se cuvine să observăm cum acționează bine cunoscutul mecanism de tipul „vîrsta de aur” În cuprinsul volumului. Trecutul apropiat este evocat cu nostalgie ca simbol al unei epoci de prosperitate În opoziție cu prezentul dificil și viitorul incert. Lipsurile, inflația, grijile cotidiene Își fac simțită prezența În discurs. Intervievații balansează adesea cu ușurință Între trecut și prezent, proiectînd asupra primului o
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
de provocare se manifestă mai curând la nivelul reprezentărilor (reguli, convingeri), iar formele de exprimare a agresivității traduc nivelul cognițiilor (reprezentări organizate în structuri ce conțin atât cunoștințe, cât și reguli de conduită) agresive pe care această situație le poate evoca. În opinia lui Richardson și Green (1999), două tipuri de pro-cese ar putea influența probabilitatea diferențiată a agresivității în funcție de factorul sex: percepția amenințării și frica de pedeapsa socială. Argumentele autorilor au la bază două ipoteze. Pe de o parte, ideea
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
în conceptualizarea comportamentelor agresive Rezultatele unor lucrări recente arată că explicarea comportamentelor agresive prin prisma teoriilor unidimensionale nu este suficientă. Nevoia, surprinsă mai ales la tineri, de a situa evenimentele agresive în propriul context social, istoric și cultural a fost evocată de mai mulți autori. S-a și văzut, de altfel, că înțelegerea și explicarea comportamentului agresiv nu pot fi disociate de antecedentele acestuia, de consecințele și procesele care intervin între condițiile de instigare și de manifestare a comportamentului. Pentru a
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
erotic al violului, la bărbații non agresivi din punct de vedere sexual, atunci când aceștia sunt expuși unor aspecte violente ale violului. La violatori, aceste aspecte atenuante n-au fost constatate. Violatorii, în totalitate insensibili față de suferința victimei în descrierea violului, evocă cel mai adesea starea lor de activare sexuală și mai puțin normele morale împotriva acestor acte (Rice, Chaplin, Harris și Coutts, 1994 citat de Malamuth, 1998). Unii autori insistă asupra factorilor motivaționali implicați în agresivitatea sexuală. Preferința pentru un anumit
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
în cinci grupe, propusă de V.I.Grosu, care paralelizează secvențele temporale delimitate cu diviziunile corespunzătoare etapelor migrației sarmaților în câteva valuri succesive, care au putut atinge Nistrul încă din perioada de cumpănă a secolelor IV-III î.Hr., în contextul luptelor scito-sarmate evocate de Diodor din Sicilia. În afara izvoarelor literare, alte argumente ale acestei datări sunt tezaurele cu obiecte de harnașament și diverse alte piese așezate în cazan și îngropate sub tumuli, identificate la Bubuieci, Brăviceni, Vernneploskogo, Semionovki și Marievki, corespunzătoare acestei perioade
PREZENŢE SARMATICE ȘI ALANICE TIMPURII ÎN INTERFLUVIUL PRUTO-NISTRIAN by Cezar Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/91551_a_107351]
-
în țară. Colaborează cu poezie Ion Anghel, Ion Arcaș, Horia Bădescu, Petre Bucșa, Ioan Biriș, Adrian Popescu, Rodica Marian, cu proză - C. Zărnescu și Cornel Udrea, iar cu eseistică - Adrian Marino, Constantin Cubleșan și Gh. Cordoș. Într-un număr este evocat N. Iorga la cincizeci de ani de la moarte, reproducându-i-se poezia Brad bătrân. La un an de la evenimentele din decembrie 1989, revista scoate o ediție specială, în care se publică portretele martirilor de la Cluj-Napoca, este evocat Călin Nemeș, iar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286952_a_288281]
-
un număr este evocat N. Iorga la cincizeci de ani de la moarte, reproducându-i-se poezia Brad bătrân. La un an de la evenimentele din decembrie 1989, revista scoate o ediție specială, în care se publică portretele martirilor de la Cluj-Napoca, este evocat Călin Nemeș, iar C. Zărnescu îi acuză, în articolul Cea mai mare înșelătorie a anului: reapariția Partidului (neo)comunist, pe cei care au profitat de pe urma evenimentelor. Alți colaboratori: Teodor Mihadaș, Valentin Tașcu, Gh.I. Bodea, V. Lechințean, Florentina Florescu, Marius Jucan
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286952_a_288281]
-
și consistentă, deși efemeră, a reprezentat un caz mediatic și a rămas în istoria spiritului public românesc sub o rumoare de aprecieri contradictorii, pornite chiar din stricta contemporaneitate. După 1944, a suportat câteva decenii de tabu total, apoi a fost evocată echivoc, în fond (cripto)reprobator, pentru orientarea precumpănitor de dreapta a unora dintre redactorii ei; în 1990 s-a tipărit „colecția completă în ediție anastatică” și revista a început a fi des invocată, de astă dată (cripto)apologetic, fără a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286515_a_287844]
-
una dintre cele mai nefericite întâmplări din istoria editării clasicilor români: acest editor, filolog și textolog experimentat, cum puțini sunt, este împiedicat să ducă până la capăt seria și nu i se permite să alcătuiască ediția critică a operei argheziene. A evocat el însuși, în „Familia”, motivele care l-au împiedicat să finalizeze proiectul. Cum ar fi arătat ediția critică se poate înțelege din ediția Versuri (I-II, 1980). Tehnica de editor foarte scrupulos a lui P. este vădită, de asemenea, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288810_a_290139]
-
honoris causa la Sorbona, diarista remarcă: „Toată seara, nota pariziană s-a pierdut în concertul de adulații în stil românesc, cu care cei prezenți îi înconjoară pe cei mari”, tot atunci sesizează „noua atitudine românofilă” a lui Eugen Ionescu, care, evocând timpul când împreună cu Eliade și Cioran inaugurau o generație, declara: „Dacă România nu ar fi fost o țară mică, cu limbă necunoscută, s-ar fi știut că ea se afla atunci la avangarda expresionismului și a tot ce a urmat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289963_a_291292]
-
XIX-lea. Construcția romanului se bazează pe capitole-portret, un bun prilej pentru autoare de a povesti tot ce știe despre cineva și, în egală măsură, sursă pentru minunate descrieri de toalete, bijuterii, interioare. Reușita este conferită de bucuria de a evoca o epocă la care V. ține mult. „Scris cu o matură stăpânire a tonului și a materiei, într-o frazare impecabilă, dar fără efort vizibil, atent ritmată, romanul [...] explorează inteligent filonul pitorescului [...], împletește poezia un pic melancolică a unor vremuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290669_a_291998]
-
nu e pregnantă, ci asemenea unei succesiuni de picături rare. Viață nu are nici bunicul povestitor din E mult de-atunci, neajungând totuși la golul persistent din existența femeii. Memoria lui confruntă epoci agitate („zaveră... ciumă... jaf”) cu momente calme, evocând „vin bun și cântece frumoase”. Scurgerea timpului nu declanșează crize dramatice, iar nucul „falnic”, simbol al unor „vremi de trai patriarhal”, întinde peste lucruri coroana-i protectoare. Câte o notă mai dinamică se consumă repede. Sfidând vifornița hibernală, la „orândă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287609_a_288938]
-
piară!” Chemarea din 1901 lansată în „Sămănătorul” viza alienarea, decadentismul cu „vânturi rele”. În fapt, sensibilitatea rănită a poetului nu rezistă eforturilor, el nefiind o fire voluntară. Urmează inevitabil evaziunea în natură și istorie. Repudiind forfota Parisului (În atelier), transilvăneanul evocă „vremi patriarhale”. Trudit de mecanismul existenței citadine, el se adresează orizontului: „O, natură, împrumută-mi/ din odihna ta o clipă” (Rugă). Refractar „glasului urii”, „copil cuminte al naturii”, crede, împreună cu alții, în forța regeneratoare a pădurilor. Germinația universală, în primăvară
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287609_a_288938]
-
mie de ani înainte sa, stătea călare pe măgărușul regesc în momentul proclamării regalității sale (1Reg 1,32-40). O astfel de intrare răspundea unei vechi profeții care prevedea venirea unui rege umil (Zah 9,9). Nu numai gestul lui Isus evocă speranțele fiului lui David care vine, dar și răspunsul mulțimii reflectă aceeași interpretare populară. Osanalele lor, ca aluzie la Ps 118, erau o recunoaștere că cel care intră în templu „în numele Domnului” nu este nimeni altul decât David, cel destinat
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
liber. În concepția asupra liricii, poetul nu excelează prin ineditul punctelor de vedere, ci prin claritatea cu care își configurează structura. Conceput ca un „surd protest împotriva rutinei”, versul liber nu înseamnă o dezicere de la ordine. Esența poeziei - crede autorul, evocându-l pe Stéphane Mallarmé - constă în tehnică, în exercițiul îndelung. Ceea ce caută el este „precizia neglijentă” sau, altfel spus, „înregistrarea exactă a mișcărilor sufletului”, „reconstituirea grafică a unui sentiment”. Libertatea versului se traduce în felul acesta printr-o libertate constrângătoare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288691_a_290020]
-
fripți umpluți cu trufe Pate de ficat de gâscă de Nancy Salată Sparanghel cu sos muslin Înghețată Succes Desert Cum puteam oare să descifrăm acele formule cabalistice? Potârnichi și ortolani! Prepelițe de podgorie à la Lucullus! Bunica, înțelegătoare, căuta echivalente evocând alimentele foarte rudimentare ce se găseau încă în magazinele din Saranza. Încântați, gustam din acele mâncăruri imaginare agrementate de răcoarea cețoasă a oceanului (Cherbourg!), dar trebuia deja să pornim din nou pe urmele Țarului. Ca și el, pătrunzând în palatul
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
o stâncă uriașă, modelată, parcă, de o ingenioasă eroziune a veacurilor... Aceste fațete sensibile trasau contururile încă vagi ale universului franțuzesc. Continentul ivit din apă se umplea de lucruri și de ființe. Împărăteasa îngenunchea pe un enigmatic „prie-Dieu” care nu evoca pentru noi nici o realitate cunoscută. „Este un fel de scaun cu picioarele tăiate”, explica Charlotte, și imaginea mobilei mutilate ne lăsa perplecși. Ca și Nicolae, ne-am stăpânit dorința de a pipăi mantaua de purpură cu fireturi de aur stins
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
la altă onoare, nevenind singură (întorcându-se spre Împărăteasă): prezența dumneavoastră, Doamnă, aduce în sobrele noastre ședințe ceva cu totul neobișnuit... Farmecul. Nicolae și Alexandra au schimbat repede o privire. Iar oratorul, ca și cum ar fi simțit că era timpul să evoce esențialul, și-a amplificat vibrațiile vocii, întrebându-se extrem de retoric: - Îmi va fi îngăduit să o spun? Această dovadă de simpatie nu se adresează numai Academiei, ci înseși limbii noastre naționale... care nu este pentru domniile voastre o limbă străină, și
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
că replicile funcționarului semănau cu un ciudat ecou deformat al întrebărilor pe care i le punea ea. Vorbea despre Comitetul Francez de Întrajutorare și auzea, ca răspuns, un scurt discurs despre țelurile imperialiste ale Occidentului sub masca filantropiei burgheze. Ea evoca dorința lor de a se înapoia la Moscova și apoi... Ecoul o întrerupea: forțele intervenționiste ale străinătății și dușmanii de clasă dinăuntru erau pe cale de a sabota reconstrucția din tânăra Republică a Sovietelor... După un sfert de ceas de astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]