11,213 matches
-
familiei Georgescu, urmată la scurt timp de cea a familiei Carabăț. După un moment de așteptare, judecătorul îl privi întrebător pe avocatul Diaconescu. Acesta se ridică și ceru președintelui să-i acorde dreptul de a lua cuvântul. Cerința sa primi încuviințarea. - Domnule președinte, clienta mea, Rafira Carabăț, fiind internată în spital, se află în imposibilitatea de a fi prezentă, fapt pentru care solicităm instanței amânarea și, în consecință, fixarea unui nou termen pentru continuarea procesului. Pentru a încredința completul de judecată
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
de dedesubt a apărut o vestă strălucitoare în ale cărei buzunare și-a îndesat amîndouă degetele mari. "Schneiderhahn," zise el, apoi. "Alfred Schneiderhahn. Doctor Alfred Schneiderhahn." La aceste ultime cuvinte a făcut o mică plecăciune, de fapt mai mult o încuviințare mulțumită. După aceea a mers de-a lungul bărcii pînă cînd a ajuns în dreptul lui David, și-a scos un deget din buzunarul vestei și a indicat cu un gest vag în direcția lui. După aceea a încuviințat din nou
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
de café au lait și un pahar de coniac după ce m-a selectat pentru o misiune al cărei scop nici măcar nu-l cunoșteam. Premoniția mea era corectă, chiar dacă nu știam ce acuratețe se va dovedi a fi avut. Cu acea încuviințare din cap, cu acea mică răsucire a cîrmei, Schneiderhahn a schimbat direcția vieții mele. Părinții mei nu m-au întrebat niciodată despre experiențele mele pe apă. Nici eu nu le-am povestit nimic, niciodată. Era ca și cum, nevorbind despre vizitele mele
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
căscată. — Ai spus că nu știi care din noi doi e tatăl. — Ba știam foarte bine. Când m-am culcat cu tine, am făcut sex protejat. — Dar nu și când te-ai culcat cu Adrian? Eleanor dădu din cap a încuviințare. Șam se apucă să gesticuleze indignat. — Sfinte Sisoe! De ce nu ne-ai spus de atunci? — Am socotit că-i mai bine așa. M-am gandit c-o să rămâneți amândoi alături de mine, că dacă nici unul din voi nu stie care-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
o „inimă de aur“ (Îi șopti Hana soră‑sii), atunci de ce nu se măritase, de ce nu‑și găsise un bărbat care să‑i lingă blidul cu linte! Miriam era de acord, fără cuvinte, și clipi din ochi În semn de Încuviințare: ăsta era adevărul - domnișoara Goldberg era o plicticoasă bătrână Fräulein! Asta era. La școală Însă... În regulă, doamna profesoară era frumoasă, tânără și amabilă; purta o pălărie cum nu vedeai În Seghedin, un turban cu pene, și avea o rochie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
suită. ― Haide, haide, Hedrock, îi spuse mustăciosul Prinț del Curtin. Doar n-ai de gînd să ții numai pentru tine această bucățică splendidă de bîrfă. Presupun că și asta provine tot din dosarele ilustrate ale Arsenalului. Hedrock tăcu. Zîmbetul de încuviințare păru să fie îndreptat către acest verișor al Împărătesei, dar de fapt aproape că nu-l vedea. Privirea și atenția i se concentraseră asupra singurei persoane din încăpere care conta. Împărăteasa Isher ședea la locul ei, îmbujorarea feții cedînd treptat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
se aude decît rumegatul marilor ierbivore din staulul icoanelor, vine doar o boare de vînt dinspre lepădarea omului de către om, dinspre vînzarea fără factură a lui Dumnezeu. Ridică-te, femeie! și vestește Începerea acestui carnaval, legalizat și autentificat, cu Înalta Încuviințare a procleților de la sanepid. Putem mînca În voie, putem În voie să ne ospătăm cu resturile cinei de taină. Ridică-te, femeie, și Împarte mulțimii flămînde cei cinci pești pe care pîntecul tău moșit Îndelung de lefegii mașinilor de război
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
Nu-i semăn tatei, lui nu i-a fost frică de apa cleioasă, de grinda cea mare, de podul casei... Ținînd-o pe mama de mînă ― la bine și la rău, după jurămînt ― a Înhățat bîrna, ca pe o amantă, cu Încuviințarea mamei, să treacă apa: cu dreapta ținînd-o pe mama, cu stînga potrivindu- și funia la grumaz, taman În ziua cea mare a carnavalului, taman atunci... Lumina scurmă ca o cățea În mormîntul tatei... Îmi vine În minte: ana, ana cea
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
Daniel, a anunțat tata. În curînd va Împlini unsprezece ani, iar Într-o bună zi el se va ocupa de prăvălie. A ajuns la vîrsta potrivită ca să cunoască locul ăsta. Numitul Isaac ne-a poftit să intrăm cu o ușoară Încuviințare. O penumbră albăstrie acoperea totul, insinuînd numai crîmpeie dintr-o scară de marmură și o galerie de fresce populate cu figuri de Îngeri și de creaturi fabuloase. L-am urmat pe paznic de-a lungul acelui coridor de palat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
profilului. Mă urmărea În tăcere, cu chipul ascuns În contralumina felinarelor. Rămase acolo preț de aproape un minut, fumînd cu nepăsare, cu privirea fixată Într-a mea. Apoi, cînd se auziră clopotele catedralei bătînd miezul nopții, figura schiță o ușoară Încuviințare din cap, un salut Înapoia căruia am intuit un zîmbet pe care nu-l puteam vedea. Am vrut să răspund, Însă rămăsesem paralizat. Figura se Întoarse și se Îndepărtă șchiopătînd ușor. În oricare altă noapte, abia dacă aș fi băgat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
de Sfinții Arhangheli Mihail și Gavriil, când e hram, la noi, în sat!... Ce de bunătăți v-ar trece pe dinaintea ochilor, că vi s-ar umple pe loc gura de apă! se lăudă el. Profetul a dat din cap , a încuviințare, ca și cum ar fi înțeles ce zice, deși era sigur că nu pricepe fir de vorbă românească. Iov, însă, după ce a stat, o țâră, pe gânduri, a zis: Poate că om mai veni, pe aici, neică Vartolomei. Poate că om mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
a scuturat din pletele lui negre și inelate și împingându-și înainte buza de jos a botișorului, se milogi: Gata, nene socrule! Cinstit și lăutărește: mașina asta năzdrăvană ți-o lăsăm domniei-tale, până iese pașaportul pentru Caterina. Fără să aștepte încuviințare, l-a ridicat pe Vartolomei la pieptul vestonului său nemaivăzut și îl sărută puternic, cu un pocnet răsunător, de ventuză medicală, smulsă de pe obraz. Lăsându-l în jos pe beteag, care, ca un gândac ce se chinuiește, răsturnat pe spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
el, urlând o dezvinovățire. Așa e Legea acum, iar după Revoluție, vă promit eu că va fi și mai dificil ca proletarii să scoată la bișniță asemenea substanțe periculoase... Svetlana, în uniformă de dirijor de fanfară, înclina din cap a încuviințare, iar la justificările Pelerinului, ridică brusc și autoritar toiagul cu măciulie de aur, al colegei ei de la Academie. Toți ca unul, instrumentiștii, care învățaseră, fără partitură, ultimul imn dedicat Tovarășului, un imn ce fusese compus de Svetlana însăși, porniră să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Tată, bine faci îndemnându-l să plece! Soarele e trecut de dricul Cerului. Adăstând în pădurea noastră fermecată, prisosul spiritului lui Albert ar atrage primejdia stârpirii lui însuși, precum și alte devastatoare urmări și năpaste. Vânătorul clătină din penajul multicolor a încuviințare. Îi strânse amândouă mâinile în palmele sale și-i îmbrățișă întreaga făptură. Se îndreptă cu măreție spre copacul spintecat de sulița lui, pe care o culese printr-o smucitură. Urmat imediat de unduirile Fetei, Vânătorul porni pe drumul prelungit sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
cel cunoscut în prezent, cel care a fost crescut de niște bunici nemaipomeniți, deoarece mama îl părăsise de la naștere, plecând să-și caute fericirea în alte locuri. La vârsta de 3 ani, mama a revenit și l-a luat fără încuviințarea bunicilor și la dus departe de unde crescuse, în Lupeni-Hunedoara unde își găsise fericirea ei dar nu și al copilului, și acum când scriu aceste rânduri mi-aduc aminte învățămintele ei; când intri zici frumos sărumâna tăticule și îl pupi, rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
grăit popa Ioil cu smerenie. Ce părere aveți, boieri dumneavoastră? a întrebat vodă. Și noi credem că ar fi o faptă bună, măria ta - a vorbit vornicul Țării de Sus, după ce și-a rotit privirea către ceilalți boieri și căpătând încuviințarea mută a acestora. Diac! Poruncă, măria ta! am răspuns eu sărind de pe locul meu, împins ca de un arc. Scrie: „Din mila lui Dumnezeu, noi, Ștefan voievod, domn al Țării Moldovei, facem cunoscut cu această carte a noastră...că i-
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
ai vrea să cunoști? Facem tot ce vrei pentru tine. Ce zici, Takamori? Gaston și-a pus stângaci mâinile pe genunchi. Takamori și Tomoe nu-l mai văzuseră în dispoziția aceea. De obicei dădea repede din cap în semn de încuviințare, dar în seara aceea și-l ținea, cu încăpățânare, nemișcat. Takamori s-a lăsat până la urmă păgubaș. Nu e nimic de făcut. Tomoe, trebuie să-l lăsăm să facă ce crede el de cuviință... Dar, Gas, te rog, întoarce-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
căzii, așezat în echilibru precar pe un prosop de față, era un calup de săpun carbolic. În afară de asta, nu mai era nimic. — Săpunul carbolic e foarte sănătos, zise domnul J.L.B. Matekoni. Îl folosesc dintotdeauna. Mma Ramotswe dădu din cap a încuviințare. Ei îi plăcea săpunul cu ulei de palmier, foarte bun pentru ten, dar înțelegea că bărbaților le place ceva mai tonifiant. Era o baie deprimantă, dar măcar era curată. Dintre celelalte camere, numai una era locuibilă, sufrageria, care avea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
confirmare. — Rra Matekoni o să aibă mare grijă de voi, spuse ea. O să fiți fericiți la el. Fetița se întoarse spre fratele ei și-i spuse ceva ce nu auziră adulții. Băiatul se gândi un moment, apoi dădu din cap a încuviințare. — Sunteți foarte amabil, Rra, zise ea. Vom fi bucuroși să venim la dumneavoastră. Mma Potokwane bătu din palme. — Mergeți să vă faceți bagajele, copii, îi îndemnă ea. Spuneți-i educatoarei să vă împacheteze niște haine curate. Fata întoarse scaunul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
uși, niște uși vechi, cu plasă, scoase din țâțâni, iar unele ferestre încă aveau geamuri. Aici stătea neamțul, spuse Mma Potsane, împreună cu americanul și sud-africanca și alți oameni de departe. Noi, batswana, stăteam acolo. Mma Ramotswe dădu din cap a încuviințare. — Aș vrea să intru în casa asta. Mma Potsane clătină din cap. — N-o să găsiți nimic, zise ea. Casa aia e goală. A plecat toată lumea. — Știu asta. Dar, dacă tot am venit până aici, aș vrea să văd cum e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
știți cum e. În alte țări erau persoane care considerau locul ăsta foarte important. Vroiau să demonstrăm că oamenii pot trăi împreună într-un loc ca ăsta și să împartă totul în mod egal. Mma Ramotswe dădu din cap a încuviințare. Auzise de oameni cărora le plăcea să testeze tot felul de teorii despre cum ar trebui să-și ducă traiul omenirea. Țara asta avea ceva care-i atrăgea, de parcă în ținutul acesta întins, secetos era destul aer pe care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
Tăcură amândouă câteva clipe. Mma Makutsi puse ceainicul pe tăblia mesei din melamină și-i puse capacul. — Încă trăiește? Acolo? — Nu, răspunse Mma Ramotswe. E mort. Dar e acolo. Înțelegi ce vreau să spun? Mma Makutsi dădu din cap a încuviințare. Știa. Orice persoană sensibilă din Africa ar fi înțeles ce voia să zică Mma Ramotswe. Când murim, nu părăsim în totalitate locul unde am trăit. Într-un fel, rămânem încă acolo; spiritul nostru rămâne acolo. Nu pleacă niciodată. E ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
ăștia și vorbim cu ei, se întrebă ea, ar avea vreo importanță? Poliția trebuie să fi discutat cu ei la vremea aceea. Probabil chiar doamna Curtin a vorbit cu ei când s-a-ntors prima oară. Mma Ramotswe dădu din cap a încuviințare. — Ai dreptate. Dar fotografia aia îmi spune ceva. Privește chipurile alea. Mma Makutsi se uită cu atenție la fotografia îngălbenită de vreme. În față erau doi bărbați lângă o femeie. În spatele lor erau încă un bărbat a cărui față nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
de oameni de tot felul. Nu-i nici o rușine să ceri ajutor. De fapt, interveni Mma Makutsi, cei puternici au curajul să ceară ajutor. Numai cei slabi se simt prea jenați ca să vină aici. Mma Ramotswe dădu din cap a încuviințare. Spusele lui Mma Makutsi îl mai liniștiră întrucâtva pe client. Iată un semn bun. Nu toată lumea știe cum să facă un client să se simtă confortabil și faptul că Mma Makutsi își alesese cuvintele cu grijă era de bun augur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
Vreau să stăm de vorbă, surorile mele, începu Mma Makutsi. Vreau să aflu câte ceva despre femeia care a venit în vizită, cea care conduce Mercedes-ul ăla. O cunoașteți? Tânăra scăpă bățul. Menajera mai în vârstă dădu din cap a încuviințare. — Da, o știm. — Cine e? Tânăra își recuperă bățul și se uită în ochii lui Mma Makutsi. — Aia-i o doamnă foarte importantă! Vine aici, stă în fotoliu și bea ceai. Asta face. Cealaltă chicoti. — Dar e și o doamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]