11,780 matches
-
a survolat Iașul și mănăstirea Cetățuia cu avionul conceput de el. Clădirea are semisol, parter și etaj, în care se asigură spațiul viețuitorilor mănăstirii. La parter se află bucătăria obștii cu sala de mese, iar la etaj avem chilia starețului, cancelaria mănăstirii, două saloane pentru oaspeți și o cameră unde sunt găzduiți oaspeții. Acest arhondaric, cât și adaosul din ultima etapă sunt străine de arhitectura ansamblului. În spatele arhondaricului, în zid se găsește turnul foișor, care se ridică pe două nivele. La
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
devenit monah în obștea Mănăstirii Cetățuia în anul 1937, pe 30 octombrie, fiind frate de călugărie a duhovnicului Ieronim Gagea, consăteanul său. S-a născut în anul 1907, în localitatea Goești Lungani, Iași. „În registrul de evidență a monahilor din cancelaria de la Horaița se spunea despre el că a dus o viață smerită și a avut o vedenie înainte de moarte. Unii părinți din Horaița spuneau despre el că avea darul înainte vederii, făcea milostenie săracilor, și că, în cei 20 de
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
Din Mănăstirea Cetățuia au plecat 11 călugări care au apucat drumul pribegiei. Au mai rămas doar 5 călugări, aceștia îngrijindu-se de slujbele zilnice, ei ducând mai departe și ostenelile muzeului și ale gospodăriei<footnote Arhiva Centrului Eparhial Iași, fondul Cancelariei, Dosarul 135/1959, Regiunea Iași footnote>. În a doua jumătate a secolului al XX-lea, stareț pentru o perioadă de 26 ani a fost părintele Arhimandrit Mitrofan Băltuță. El s-a născut la 18 iulie 1927, în satul Nicolae Bălcescu
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
mult mai sincer decât toți intelectualii cu mutre triste și zâmbet ulcerat. Școala noastră era sub îndrumarea unui tovarăș Todea, de la municipiu, strungar, ajuns politruc printr-o școală la fără frecvență, la „Ștefan Gheorghiu”. Simțeam un freamăt de neliniște prin cancelarie în ziua când venea el. Profesorii erau mai nervoși, strigau la elevi în pauze, îi înfundau cu note de patru, reclamațiile curgeau spre diriginți. Tămaș stătea liniștit în fotoliul din mijlocul cancelariei și vorbea despre pisica lui siameză. Avea o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Ștefan Gheorghiu”. Simțeam un freamăt de neliniște prin cancelarie în ziua când venea el. Profesorii erau mai nervoși, strigau la elevi în pauze, îi înfundau cu note de patru, reclamațiile curgeau spre diriginți. Tămaș stătea liniștit în fotoliul din mijlocul cancelariei și vorbea despre pisica lui siameză. Avea o pisică alcoolică. El o învățase, punându-i sistematic pălincă în lapte, de pe când era pui. Mai târziu asta făcuse dependență. Dacă nu-i dădea ceva de băut, cum simțea sprayul de pe hainele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
și lua catalogul și pleca râzând pe coridor. Ne-a apropiat, într-o după-masă târzie de toamnă, cu soarele ca un ochi galben și obosit, Iuda. Eram amândoi într-o „fereastră”, o oră moartă între două ore de curs, în cancelarie. El era vesel, terminase de tradus Trei scrieri despre Iuda, al lui Borges, pentru o revistă literară, și voia să-și împărtășească cumva bucuria lucrului bine făcut. Eu mă uitam absent pe geam, poate scrijelind amintirea altor toamne, cu miros
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
un text, o să apară în curând, în Steaua, da’ vi-l dau să-l citiți în samizdat, că-mi păreți simpatic.” Am luat textul (îl citisem mai demult, într-o traducere franțuzească), l-am pus jos pe masa lungă din cancelarie și m-am așezat pe scaun, chiar în fața lui. „Dom’le, am și eu o variantă despre Iuda, eretică, da’ plauzibilă.” I-au sclipit ochii, copilărește. „S-auzim, s-auzim. Euu m-aam hotărât să nu mai produc idei, doar cumpăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Breaz ot Turda, profesor de română, stătea nemișcat în fața mea, încruntat, scormonindu-și memoria pentru un citat zdrobitor. Nu l-a găsit! Clopoțelul a sunat, ca la sfârșitul unei runde de box, iar profesorii au început să dea buzna în cancelarie. „Iuda, ereticule! Tovarășa directoare, pe ăsta trebuie să-l dați afară din școală, ăsta corupe tineretu’!” Directoarea se uită la noi și râse de figura teatral-declamativă a profesorului de română. Și el râdea. „Ha, ha, e bună, e bună, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
fi și foame, să-i dau să mănânce.” „Mănâncă, mă, mi-a zis, mănâncă!...” Mi-a găsit un loc la internat, apoi am intrat în școală. Tata își luase basca de pe cap și și-o frământa în mâini, privind spre cancelarie. Nu îndrăznea să intre. Într-un târziu a apărut o profesoară, și tata s-a rugat de ea să stea puțin de vorbă cu mine, „Să vedem, doamnă, mai are rost să stăm la examen sau plecăm acasă”. „Dar cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Îi voi prezenta un raport complet de azi În patruzeci de zile. Vizirul vrea să răspundă, dar Malik Șah s-a ridicat deja. Se Îndreaptă cu pași mari spre ieșire, rostind: Foarte bine, Hasan se va instala În divan. Întreaga cancelarie va fi la ordinele sale. Nimeni nu va intra fără Îngăduința lui. Și peste patruzeci de zile voi hotărî. XIV Imediat, Întregul imperiu e cuprins de agitație, administrația e paralizată, se raportează mișcări de trupe, se vorbește de un război
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
depline puteri lui Morgan Shuster pentru reorganizarea finanțelor țării. De acum Înainte, acesta avea să fie invitat În mod regulat să asiste la ședințele Consiliului de Miniștri. Între timp, un alt incident dădea naștere la discuții În bazar și În cancelarii. Un zvon, de origine necunoscută, dar lesne de ghicit, Îl acuza pe Morgan Shuster de apartenență la o sectă persană. Chestiunea putea părea absurdă, dar cei care o răspândeau Își distilaseră bine veninul, spre a da bârfei o Înfățișare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
bun echipament disponibil, cu muniții din belșug, sugerând el Însuși numele comandantului, Ephraim Khan, un strălucit ofițer armean care avea să reușească, În trei luni, să-l zdrobească pe fostul șah și să-l Împingă de cealaltă parte a graniței. Cancelariile din Întreaga lume reușeau cu greu să-și creadă ochilor: Persia să fi devenit oare un stat modern? Astfel de răzvrătiri durau, de obicei, ani În șir. Pentru majoritatea observatorilor, de la Teheran, ca și din străinătate, răspunsul era cuprins Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
optimizare a agriculturii. Studiaseră cei de la Bruxelles specificul economic al zonei și ajunseseră la concluzia că optimă era stimularea creșterii struților. Primarul pornise afacerea. Îl ajutase și Țongu cu relațiile lui. Mai investise și o nepoată a secretarului Carăbine de la cancelaria guvernului și până la urmă reușiseră să cheltuiască toți banii de la Comisie. Emilian își pusese termopanele și terminase în felul acesta vila de la Gura Lelii. Cheful de după inaugurarea struțăriei îl făcuseră la Țongu, la vilă. Popa Ioachim făcuse șfeștaniile, și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
fie la casele lor, în fața farfuriilor cu mâncare de pe mese în vreo trei ore jumătate. Ce aveam de făcut? Cum trebuia acționat? Oare să-i chem mâine pe colegii mei? Ce să le spun? Cum vom proceda cu profesorii din cancelarie? Doar nu puteau să rămână acolo până când se termină totul... sau puteau? Oare în câteva minute vor veni peste noi Gardienii chemați de către cei care au scăpat? Ce se va întâmpla? L-am căutat pe Alexandru Mirog și când l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
care mă asigura că totul avea să fie bine. Ce mult mă ajuta și încă mă ajută privirea asta a ei! Colegi, spusei eu tare ca să-i reduc la tăcere pe cei ce încă mai vorbeau, după cum bine știți, în cancelarie se află profesori, împreună cu un număr destul de mare de Gardieni. De asemenea, este copilăresc din partea noastră să presupunem că nici unul din cei existenți înaintea preluării controlului școlii nu au evadat din mâinile noastre pentru a se duce direct la cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
din aer ca să se evaporeze! Ceva trebuia să se întâmple ca să-mi strice dimineața! Oricum, ceva trebuia să se întâmple ca să-mi strice ziua, căci nu putea fi perfectă. Și ceva trebuia oricum făcut și cu profesorii și Gardienii din cancelarie. Poate e mai bine că au dispărut. Dimineața parcă era prea bună ca să fie stricată de un asemenea eveniment. Cerul era de un albastru ca safirul, iar soarele nu ardea ca în zilele trecute. Acum era mai liniștit. Era, parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Dutrumof. A fost trimis de Aneriu Dutrumof și, după grimasele făcute de "șeful" său, înțelese că e de rău, iar în lipsă de inspirație a trimis după mine. Rămăsese peste noapte. Făcuseră cu rândul. Cincizeci de elevi rămăseseră doar în fața cancelariei. Stăteau câte două ore treji și apoi schimbau. Pe coridoare erau patrule permanente de câte cinci elevi. Și aceștia făcuseră cu schimbul. Nimeni nu intrase, nimeni nu ieșise. Urcaserăm dealul, ce mai rămăsese de urcat, și acum eram la poarta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
școală, prima patrulă pe care o văzusem părea fericită să mă vadă. Probabil eram prima față mai străină pe care o vedeau după o lungă noapte fără prea mult somn. Aneriu? Unde-i Aneriu Dutrumof? Trebuie să-i vorbesc! În cancelarie, zise unul din ei fără prea multe întrebări. O pornisem în grabă pe scări, aproape fugind, ajungând la etajul unu foarte rapid. Am mai dat până acolo de încă două patrule. Ușa la cancelarie era deschisă. În fața ei erau câțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Dutrumof? Trebuie să-i vorbesc! În cancelarie, zise unul din ei fără prea multe întrebări. O pornisem în grabă pe scări, aproape fugind, ajungând la etajul unu foarte rapid. Am mai dat până acolo de încă două patrule. Ușa la cancelarie era deschisă. În fața ei erau câțiva elevi, puși mai mult de formă acolo, decât cu un scop anume, căci nu mai aveau ce să păzească. Razele de soare, ce se strecurau printre masivii de ciment și beton din fața colegiului și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mult de formă acolo, decât cu un scop anume, căci nu mai aveau ce să păzească. Razele de soare, ce se strecurau printre masivii de ciment și beton din fața colegiului și ajungeau pe scaunele albe și pe parchetul roșu al cancelariei, făceau mai degrabă din aceasta o catedrală. Părea lungă și mai lată decât era în realitate. Părea și mai spațioasă, chiar dacă era la fel de lată ca o sală de clasă. Era totuși mai lungă. Mai lungă de două ori decât o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
clasă. Să trimită câțiva oameni, vreo cinci sau șase la ușa mare, a profesorilor, și să mențină, pentru oricine ar putea veni din afară, o atmosferă normală. L-am rugat ca, atunci când va veni Ana, s-o trimită aici, în cancelarie. La fel să facă și cu Velail și cu Soliteraj. Pe Govar, dacă îl vede, să încerce să-l trimită acasă. A dat din cap amuzat și a plecat în grabă strigând pe unul, Mihai. M-am întors îngândurat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
nu pentru totdeauna. Le-am spus să fie tot atât de activi și de expeditivi și cu ceilalți musafiri care ar fi putut veni. Zâmbetul lor mi-a dat întrucâtva încredere în abilitățile pe care le posedă. Mă întorsesem și pornisem spre cancelarie, dar ceva m-a oprit. Ceva ce nu mă așteptam să aud în acele momente. Un sunet. Un sunet, pe care-l mai auzisem undeva, cândva, m-a oprit în loc. Curiozitatea m-a făcut să mă întorc înapoi grăbit, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
îți dai seama, eu nu am cum să îți spun. Dar... Niște ultime cuvinte. Alege-ți prietenii cu grijă. Ai face bine să începi pregătirile în seara asta și ai face și mai bine dacă ai face o vizită prin cancelarie după ce ieși de aici. Foarte interesant... foarte! Ultime cuvinte? zisei nedumerit. Întocmai. E timpul să pleci, iar eu să fac de asemeni. Acuși se va întuneca și tu ai treabă de făcut. Te caută prietenii, Corvium, iar prietenii sunt niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
motivul pentru care au fost puși să păzească o ușă. Mergem? Da, îngădui Constantin făcând primii pași. Ești ciudat, Corvium. Mulțumesc, spusei zâmbind. Unde mergem? Pentru asta am venit... e o întrunire și nu o să îți placă ce fac. În cancelarie? Da. De unde știai? Un profesor mi-a spus. Zâmbi, crezând că e o glumă. Am coborât pe scările zeităților. Am trimis după cei care m-au ajutat la intrarea în liceu și după cei pe care știam că mă puteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
pe care-i chemasem. Nu îi văzusem, dar îi auzeam. Nu eram nervos. Nici supărat. Într-un fel, eram iritat și foarte nemulțumit și pot să spun chiar... curios. Cine convocase întrunirea și de ce? Ne apropiam din ce în ce mai mult de ușa cancelariei. În fața ei erau doi elevi ce păreau să aibă rolul de a-i păzi pe cei care erau înăuntru sau cel puțin să nu dea voie celor din afară să întrerupă întrunirea. Rămâneau pe loc, chiar dacă noi ne apropiam. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]