11,098 matches
-
după- amiaza zilei de 30 august, la orele patru și un sfert, "uriașul succes și uriașul rezultat obținut la Viena". Șeful secției pentru literatură din Radio, remarcabilul eseist Cs. Szabó László, aflase vestea în timpul vacanței de la lacul Balaton și a evocat-o într-una din cărțile sale minunate astfel: " După-amiaza devreme m-au trezit niște bătăi în ușă. Oradea, Clujul, Târgu-Mureș sunt ale noastre! Cred că am bâiguit ceva fără importanță. N-am simțit nimic. - Îmbracă-te și uită-te pe
[Corola-publishinghouse/Science/84986_a_85771]
-
pare excluși. Ea are ambiția de a ne restitui prin artă acest orizont pierdut și o face cu ingenuitatea unui entuziast. Țărmurile din tablourile ei sunt spațiile privilegiate ale visării. Tectonica țărmurilor se asociază marital cu vastitatea mării, plajele pustii evocă absențe sau despărțiri. Țărmul devine la Viorica Toporaș metafora unei iubiri defuncte, dar și locul unei întîlniri definitive. În orizontul marin al coastelor engleze sau din nordul Franței, artista identifică în nebulozitatea atmosferică prilejuri de analize cromatice, de transparențe și
Memoria acuarelei by Viorica Topora? () [Corola-publishinghouse/Science/84080_a_85405]
-
și-l privește cu ochii unui romantic exilat în rigorile secolului XX. Viorica Toporaș, prin trăire și temperament, pare consaguină cu ilustra locatară de la Balcic, și-i dedică întreaga devoțiune. Pictînd în acuarelă locuri îndrăgite altădată de regina Maria ea evocă un timp devenit istorie. Frazarea formelor, ritmul interior,coloritul nuanțat și pur evocă un loc și restituie o absență. Delicatețea acestei pagini de jurnal intim la Balcic are sensul și valoarea unei mărturisiri. Memoria restituie o lume și valori care
Memoria acuarelei by Viorica Topora? () [Corola-publishinghouse/Science/84080_a_85405]
-
Toporaș, prin trăire și temperament, pare consaguină cu ilustra locatară de la Balcic, și-i dedică întreaga devoțiune. Pictînd în acuarelă locuri îndrăgite altădată de regina Maria ea evocă un timp devenit istorie. Frazarea formelor, ritmul interior,coloritul nuanțat și pur evocă un loc și restituie o absență. Delicatețea acestei pagini de jurnal intim la Balcic are sensul și valoarea unei mărturisiri. Memoria restituie o lume și valori care au fost, priza directă exaltă un sentiment. La Nesseber, privește amplu dinspre larg
Memoria acuarelei by Viorica Topora? () [Corola-publishinghouse/Science/84080_a_85405]
-
mit și care, În timp, creează o asociere cu o povestire mitologică (nouă sau adaptată) și mituri care se ivesc spontan și care, după un anumit interval, generează rituri noi sau sunt legate de un ciclu ceremonial existent (vezi cazurile evocate de C. Kluckhohn, 1998). Legătura dintre mit și ritual nu este Însă una mecanică. Ea presupune mai multe axe și, implicit, mai multe poziții teoretice. La nivelul cel mai simplu, această asociere a fost concepută ca aceea dintre formele simbolice
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
vrăjitori/vrăjitoare - și fermecător, ghicitor, zodier, descântător, adică persoane care folosesc puterile magice obținute din diferite surse fie pentru a-i proteja pe alții sau a face bine altora, fie pentru a-și face bine lor. Ion Aurel Candrea (1999), evocând observațiile lui Marian, susține utilitatea acestei distincții, chiar dacă În practică ea nu funcționează În mod absolut. În schimb, alți cercetători precum I. Evseev (1997), F.E. Lorinț și J. Bernabe (1977), A. Olteanu (1998), I. Pavelescu (1998) o consideră inoperantă. Referindu
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Între familii sau clanuri, precum și multe altele depind și ele de o reinterpretare a faptelor (greșelilor) din trecut și de anticiparea magică a viitorului. Un exemplu elocvent de utilizare a divinației orientate atât spre trecut, cât și spre viitor este evocat de M. Eliade (1986, p. 133): Când al doilea război punic punea În cumpănă Însăși existența statului roman, religia a suferit o transformare profundă. Roma a făcut apel la toți zeii, oricare ar fi fost originea lor. Haruspiciile și Cărțile
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de Max Gluckman). Pe de altă parte, ritul face posibilă exprimarea tensiunilor sociale, le aduce În prim-planul conștiinței colective și oferă modele alternative de organizare socială, care, deși simbolice, nu sunt prin aceasta mai puțin amenințătoare pentru puternicii momentului. Evocând o metaforă a lui Turner, unul dintre discipolii săi, Barbara Myerhoff scrie: Ca să-l parafrazez pe Turner, communitas poate fi comparată cu izotopii radioactivi aflați Într-un container: ea nu trebuie să fie scoasă afară și generalizată. Trebuie să fie
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
prin mai multe sisteme semiotice. Astfel, traseul acestor manifestări consacră o anumită geografie socială, care, la rândul ei, exprimă imaginea valorilor și ierarhiilor care Întemeiază ordinea comun acceptată. Procesiunile și paradele reafirmă importanța centrelor consacrate, centre marcate prin construcții ce evocă autoritatea instituțiilor religioase, politice sau militare. Uneori, puterea evocativă a construcției existente este dublată de construcții efemere (arcuri de triumf mobile, care alegorice, tribune ornamentate), care aduc un surplus de imagini și referințe legitimatoare. Linearitatea coloanelor exprimă ierarhiile sociale: În
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
defilarea unităților componente, nu și la performanțele speciale. Structura coloanei exprimă, de asemenea, structura ideală a comunității. Uneori, acest lucru se realizează prin multiplicarea unor parade distincte, precum, spre exemplu, În cazul sărbătorii Zilei Constituției În Norvegia, unde parada copiilor evocă viitorul unei societăți În care indivizii de supun instituțiilor naționale, parada adolescenților (russ) libertatea și creativitatea tinereții, parada cetățenilor demonstrează varietatea de statuturi integrate social și importanța contribuției acestora la binele comunității (B. Blehr, 1999). Alteori, același mesaj este transmis
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
parada adolescenților (russ) libertatea și creativitatea tinereții, parada cetățenilor demonstrează varietatea de statuturi integrate social și importanța contribuției acestora la binele comunității (B. Blehr, 1999). Alteori, același mesaj este transmis prin comasarea tuturor categoriilor reprezentative Într-o singură paradă, care evocă prin anumite separări „diviziunea tradițională și naturală” a societății (N. Jarman, 1997, p. 108), ori Într-o procesiune integratoare (K. Ashley, 2001, p. 55). De asemenea, costumația și obiectele arătate public reamintesc și consacră valorile comun acceptate sau care, În
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
ci și acte de sancțiune socială. Altfel spus, procesiunea religioasă include elemente ritualice de tip carnavalesc și de tip charivari. În alte cazuri, referentul simbolic al unei parade este, prin natura sa, contestatar. Este cazul paradelor de 1 Mai, care evocă luptele clasei muncitoare și care, ambalate În formele consacrate ale procesiunilor oficale, transmit totuși un mesaj Împotriva ordinii sociale: Ritul ideal de 1 Mai se articulează În jurul unei structuri sintactice identice cu aceea a evenimentului fondator. Ea implică o manifestare
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
umane, deoarece reprezintă fie rămășițe ale unor oameni, fie lucruri făurite de oameni. ș...ț În al doilea rând, relicvele și imaginile care servesc drept obiecte de cult sunt considerate miraculoase, fie prin asocierea cu anumite evenimente, fie pentru că ele evocă admirația și credința. O a treia caracteristică a relicvelor și imaginilor venerate, În contrast cu locul sacru, este mobilitatea lor” (M. Nolan, S. Nolan, 1989, pp. 160-161; A. Morinis, 1992, p. 6; J.S. Strong, 1987, vol. XII, pp. 275-281). În speranța de
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
a acestor pelerinaje relevă, dincolo de raționalizarea sistemului (dimensiunea comercială, organizarea birocratică, aportul tehnologiilor În construirea ritului), caracterul autentic al trăirilor participanților. Aceștia sunt confruntați, pe de o parte, cu omniprezența lui Elvis (spațiul plin de fotografii, postere, obiecte care Îl evocă; timpul saturat de permanenta difuzare a muzicii sale și de evenimente festive precum recitalurilor sosiilor sale) și, pe de altă parte, cu omniprezența fanilor (Îmbrăcați ca Elvis, purtând Însemne ale identificării simbolice cu starul dispărut). Aceste mecanisme creează un spațiu
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Împreună cu acoliții săi, stăpânește pentru câteva ore. Ca În orice adunare veselă, se distribuie vin din belșug, pentru copiii din cor și cei adunați În biserică. Astfel Încât În fiecare an această liturghie degenerează În strigăte și scandal - pe care le evocă toate documentele interne ale Bisericii, predicile, scrierile moraliștilor, uneori până În secolul al XVIII-lea (J. Heers, 1983, p. 180). Comportamentul carnavalesc transpare ca atâtea forme ale universului ritual popular din condamnarea lui de către textele culturii de elită: Aceste texte - primul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
prin inversarea rolurilor femeii și bărbatului: prima Îl ținea În lesă și Îl conducea pe cel de-al doilea. În plus, aș adăuga, aceste charivari puneau În mișcare mai multe inversiuni simbolice, fără ca acestea să aibă neapărat funcția de a evoca haosul primordial. Ele arătau pericolul Încălcării regulilor matrimoniale prin punerea În scenă a unei antisocietăți. Comportamentul anormal, adică relația sexuală În afara căsătoriei, amenința Întregul edificiu social: Riturile căsătoriei sunt instituite pentru a reglementa o bună ordine În repartizarea femeilor În
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
satisface patru scopuri politice importante: integrarea organizațională, legitimarea, construirea solidarității, inocularea unor convingeri ideologice”, iar S. Lukes (1977, p. 68) afirmă: „Riturile politice trebuie văzute ca Întărind, recreând și organizând reprezentările colective”. Pentru C. Bell (1992, p. 195), ritul politic evocă simboluri tradiționale și, astfel, „el este construit pe un ansamblu de valori tradiționale general acceptate, producând un sentiment puternic de continuitate socială”, iar pentru B. Alexander (1987, p. 180) „simbolizarea reușită a puterii impune ca acele contradicții sociale care apar
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
naționale sau locale), activitățile curente sunt Întrerupte (zilele libere În care „nu se lucrează”), au loc activități febrile de pregătire, sunt instituite anumite protocoale de comportament, se desfășoară manifestări ritualice, mai Întâi solemne și apoi de relaxare, care sunt apoi evocate În mass-media sau prin convorbirile dintre membrii grupului, rămânând astfel prezente În memoria colectivă o anumită perioadă de timp. În plan spațial, sărbătoarea creează locuri de referință, marcate prin diferiți operatori simbolici: a) schimbarea funcțiilor curente În funcții ritualice (Întreruperea
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
locului consacrat al ceremoniei comemorative), decupajul asupra timpului (crearea memoriei comemorative), actorii și acțiunile lor. Dimensiunea spațială Comemorările creează spații de referință, fie prin evocarea și sacralizarea locului unde s-a desfășurat evenimentul primordial, fie prin ridicarea unui monument care evocă momentul, locul și faptele de instituire. Uneori, cele două mișcări se suprapun: pe locurile marilor bătălii, considerate definitorii pentru identitatea unei comunități, se refac vestigiile arheologice sau se ridică monumente comemorative, mausolee, statui, altare sau complexuri religioase: „Evenimentele trecute par
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Rushmore din SUA, Waterloo, Omaha Beach sau Verdun În Europa, mausoleele și monumentele de la Mărășești, Oituz, Oarba de Mureș, Păuliș ori locurile de instituire precum Câmpia Libertății sau Piața Revoluției În România. Alteori, În spațiul urban sunt Înălțate monumente care evocă faptele, locul, eroii și momentele respective: panteon, arc de triumf, statui, edificii religioase. Relevant În acest sens este procesul de monumentalizare inițiat de puterea sovietică: el implică o negare a sistemelor simbolice și ritualice precedente - imaginarului politic (țarist), imaginarul religios
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
muncă, aduse În timpul liber (C. Lane, 1981, pp. 211-212). Comemorările iau În stăpânire spațiul, după modelul riturilor În mișcare, prin cortegiile care schimbă modul de utilizare a orașului: coloanele strict organizate ale defilărilor unităților militare sau sportive, procesiunile alegorice care evocă momente ale istoriei sau cortegiile masive ale militanților și publicului larg, toate creează un nou cadraj spațial și „monumentalizează” spațiul urban profan de zi cu zi. Toate acestea alcătuiesc ceea ce istoricul francez Pierre Nora (1984) a numit locuri ale memoriei
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
cortegiile masive ale militanților și publicului larg, toate creează un nou cadraj spațial și „monumentalizează” spațiul urban profan de zi cu zi. Toate acestea alcătuiesc ceea ce istoricul francez Pierre Nora (1984) a numit locuri ale memoriei, adică elemente spațiale care evocă un anumit trecut și Își metamorfozează permanent semnificațiile În funcție de procesele sociale de construire a memoriei colective. Perspectiva temporală Memoria socială este produsul unui proces complex de identificare, negociere și construire a unor semnificații, colectiv acceptabile, despre un anumit eveniment din
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
revoluției din 1789 (M. Ozouf, 1976, p. 200). Astfel, Încă din primii ani de după 1789, un ansamblu ceremonial articulat Începe să se contureze și să se generalizeze, având În centrul său comemorarea evenimentelor din 1789 și impunerea elementelor simbolice care evocă semnificațiile acelui moment: Ceremonia cunoaște diferite variante, dar liturghia laică se modelează progresiv, prin cortegii alegorice, cântece, embleme, psihodrame. Cântecele au revelat gestul civic: vehicule ale noului credo, ele exprimă aspirațiile comunitare. Alegerea acelorași atribute și a acelorași Însemne a
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
al libertății și propriul arc de triumf pentru gloria patrioților. Cetățenii purtau cocarde tricolore și boneta frigiană, simboluri ale eliberării, și, uneori, coroana din frunze de stejar, ca recompensă pentru virtuțile sociale. ș...ț Uneori, cetățenii nu se mulțumeau să evoce trecutul, ci Îl reînviau: În 14 iulie 1794, la Rouen, Reims, Cahorts, Angers și În alte părți, machete ale Bastiliei au fost luate cu asalt și dărâmate În aplauzele spectatorilor. Acest eveniment ține de actul religios, care nu mai este
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
ț Între defilarea militară, care are loc dimineața, și jocurile și distracțiile de după-amiază are loc banchetul republican, loc al sociabilității de stânga, versiune laică a slujbei religioase, unde participanții se Întâlnesc să cânte, să bea În cinstea Republicii, să evoce luptele victorioase ale trecutului și să dezbată problemele politice ale momentului. În acest context, marcat de căldura și fervoarea fraternă, se exprimă cel mai ușor, În fața unui public de susținători, prin diverșii oratori, concepția partizană și militantă specifică memoriei republicane
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]