12,882 matches
-
să lupte cu un laș idiot ca mine? Vrei ca toată arena să-l insulte pentru că le oferă oamenilor o luptă de tot râsul? Manteus rămase o vreme tăcut, cu brațele încrucișate, privind încruntat iarba. Valerius se sprijini de un măr și scutură puțin trunchiul, făcând să cadă câteva petale. O văzu pe Velunda în lumina soarelui, venindu-i în întâmpinare într-o zi de primăvară și ridicând brațele spre copacii înfloriți înainte de a-l îmbrățișa. Scutură din cap. — Ce spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
să răsară l a Bâ rlad revista Florile Dalbe, înainte să pornească la treabă „Însemnările literare” de la Iași, ori „Zburătorul” lui E. Lovinescu de la București. „Cea dintâi producție literară după războiul din 1918”, deși a avut doar 23 de nu mere , nu că „n-a revoluționat nimic și nu a impus vreo doctrin ă”, a avut chiar un program precis, fiind prima din țară după război, și care pe deasupra desăvârșind „tezele” „Calendarului”, a stat sub auspiciile Societății literare „Academia Bârlădeană”: să
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
turcii au fost învinși la 10 ianuarie 1475, imediat după victorie la care a participat și soldatul dorobanț, Ștefan l-a făcut călăraș și la cererea promovatului, drept răsplată a viteji ei d ovedite, i-a dat în stăpânire Valea Mărului cu megieșiile ei. Și stabilindu-se soldatul călăraș Avram Huiban în Poiana Dealului, care tot a Mărului se numea, unde la 1904 se afla biserica „Sf.Nicolae” (vezi și Monumentele religioase medievale din zona Bârladului, de Laurențiu Chiriac, Editura Kolos
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
dorobanț, Ștefan l-a făcut călăraș și la cererea promovatului, drept răsplată a viteji ei d ovedite, i-a dat în stăpânire Valea Mărului cu megieșiile ei. Și stabilindu-se soldatul călăraș Avram Huiban în Poiana Dealului, care tot a Mărului se numea, unde la 1904 se afla biserica „Sf.Nicolae” (vezi și Monumentele religioase medievale din zona Bârladului, de Laurențiu Chiriac, Editura Kolos, Iași, p.142), poiană înconjurată de te i și acoperită de iarbă frumoasă numită „Avrămească”, s-a
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Eu Ștefan Voievod, bojie, domn Moldavschi; cu mila lui Dumnezeu, Eu Ștefan Voievod , Domnul Țării Moldaviei, înștiințăm cu această carte a noastră pe oricare o vedea sau auzi, cum că acestui adevărat Huiban i am dat în susul Bârladului, la apa Mărului, Valea Cornilor de arc e, pe unde este judele Sion; i-am dat lui acest uric cu dreptul de veșnicie, însă atârnare de la Curtea noastră domnească din Vaslui pentru vitejia lui în bătălia cu turcii din Susul Va slui ului
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
de miriade de ani la fel, pe aceleași frunze și f lori. E o închipuire a noastră numai, de a crede că totul a fost r ăstu rnat și că o lume nouă și a deschis porțile viitorului. Lumea este mere u aceeași, ascultă de aceleași legi și este călăuzită de aceleași idealuri. Viața ei se poartă neîncetat pe același fond, ind iferent de forma care poate varia.” Clarvăzătorul însă avertiza și puncta ceea ce trebuie făcut: „Ceea ce i lipsește umanității azi
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
îmi era mai apropiat, nu ar fi atât de anemiat, stors fără rost și fără adăpost. M-am trezit într-un haos și într-o risipire, cu întrebări și răspunsuri neputincioase cu idei mincinoase... Cine știe adevărul imaculat, proaspăt ca mărul rupt din copac? Mirosul e un balsam, o ploaie ce spală semnele de pe fruntea rămasă arsă: de soare, de lună, de stele și de nebănuitele iele, care au țesut un destin; amețite de atâta joc în balans de gheață și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
Pe orizontul ușor măslinit cu măslini apăru...o muscă. Opriți-vă din citit și verificați dacă curge apa caldă. S-a scumpit metrul cu tot cu cub. Cuvioșia Sa, Acachie, tocmai se ascunsese de câteva ore pentru un ceas de taină sub Măr când propriile sforături fură concurate de ceva străin, un fel de bâz exogen Lumii de Sus, necum ozenistic, necum necum. Cutremurat de viziunea apocaliptică și de urmările care puteau să urmEeze, Acachie scăpă smochina din gură. Urmă gestul, acțiunea care
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
te condamnă pentru binele tău și-al omenirii, scoțînd o povestire din mapă, că nu a mai citit ceva asemănător. Am tăcut, Întrebîndu-l dacă asta-nsemna că-i plăcuse. Îi plăcuse chiar foarte mult. După ce-am Înghițit surpriza lipită pe mărul lui Adam În care abia trăsese Wilhelm Tell, m-am pregătit să mă clatin de fericire, să mă dau cu fruntea de masă, Însă n-am avut răgazul cuvenit, fiindcă profesorul a Încheiat propunîndu-mi să-mi introducă două, trei texte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
nimic, sînt nemuritori. Ceea ce-mi provoacă iar acea nostalgie hidrică incurabilă de la ora patru dimineața, Mar azul, fiindcă e duminică de cîteva zile, ca un blues, nostalgie după serile de altădată, separate atît de net de real, mirosind a mere, după toate (b)locurile pe care nu le-am văzut, după iluziile pe care le-am avut sau nu le-am avut, după cărțile pe care Încă nu le-am scris, cu atîtea ciorne-n cap, iar timpul Își turtește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
s-ar putea numi ultima lui casă. Ce mai era prin mintea mea pe-atunci? O nevropată tînără În halat liliachiu și cu ruj strident Întins provocator pe tot obrazul, Împreună cu care mă uitam seara la televizor la meci. Un măr În floare. Naveta pe care-o reluasem de curînd, gîndul reconfortant al sinuciderii, coperta primei mele cărți, iepurele personal de la dispensar, silueta superbă a Mașei, ochii, părul, seringa cu care dormea sub pernă, cronicile pe care le-așteptam cu Înfrigurare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Marfa și banii am avut Însă ghinionul să-l văd pe Cristi Puiu Într-o emotivă, uteriană emisiune pe TVR 1, unde la un moment dat de inspirație a grăit că pe el Îl interesează natura, lui Îi place un măr, de exemplu, și față de el, de măr, toți marii scriitori ai lumii, cum ar fi Shakespeare, Cehov și alții care nu-i veneau pe loc În minte sînt un nimic, n-au reușit nimic În viață, și-ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
să-l văd pe Cristi Puiu Într-o emotivă, uteriană emisiune pe TVR 1, unde la un moment dat de inspirație a grăit că pe el Îl interesează natura, lui Îi place un măr, de exemplu, și față de el, de măr, toți marii scriitori ai lumii, cum ar fi Shakespeare, Cehov și alții care nu-i veneau pe loc În minte sînt un nimic, n-au reușit nimic În viață, și-ar trebui să se ducă la culcare: nu pot egala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
marii scriitori ai lumii, cum ar fi Shakespeare, Cehov și alții care nu-i veneau pe loc În minte sînt un nimic, n-au reușit nimic În viață, și-ar trebui să se ducă la culcare: nu pot egala frumusețea mărului. Singura inexactitate de aici ar putea fi legată de fructul pomului, cu frunze ovale, mari, păroase, dar În fața unei afirmații atît de fructifere de teorie a literaturii memoria-ți joacă feste, putea fi și o smochină, ideea contează. Atunci m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Așa simte ea, pe Înserat, cînd stă singură și coase, c-a fost selectată de magnetul poetului. La sfîrșit se ivește o caracterizare aflată sub semnul ovulului părăsit: „SÎnteți voinic și frumos - voinicul Tudor”. Femeia abia așteaptă să-i culeagă merele de aur. Deși par desprinse din Monitorul oficial, informațiile următoare apar În cel neoficial. Le rezum: „71% din femei declară că se simt satisfăcute după o Îmbrățișare tandră urmată de un sărut”. Atunci la ce bun atîta zbucium, atîta SIDA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
cu energiile, Dumnezeu, canalele din șira spinării și organismul omenesc care se Îmbolnăvește. „Ea recomandă pentru dezintoxicare ceapa.” Zice că trăiește zile și zile Întregi fără să pună altceva În gură decît această fructă, pe care „o ronțăie ca pe mere”. Doamna din articol, plină de-un har ce pare că-i coboară de undeva nu prea de sus, ne informează brutal că „bătrînețea vine de la rugină”. Iar rugina „este-un zaț compus din multe săruri, dintre care cel mai periculos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Deoarece rezultatul din țărînă, creația de vîrf pentru care-au fost modelate celelalte, e destul de deprimant. Ori ne-a mințit ? Și Adam și Eva locuiesc la aceeași adresă? Atunci sîntem coșmarul Tatălui. Creația diavolului, că ăsta umblă cu șerpi și mere, Îi plac fructele, unora le place jazzul, „mă uitam la televizor, ca contribuabil”, aud la radio În timp ce scriu și nu mă mir. Nu mai Înțeleg nimic din ce se-ntîmplă În realitate, la televizor, sau ce-o fi ăsta din jur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de televiziune, de ne cad capetele pe covor direct din Sony-ul plat cu diagonala mare. În Evul Mediu nu era plasmă, cetățenii se duceau În piață pentru spectacol, pe urmă povesteau nepoților cum s-a sfărîmat vertebra cervicală pînă la mărul lui Adam, În varianta antică nici nu se mai povestea, deoarece În amfiteatre intra Întregul oraș ca să se distreze privind cum sunt mîncați de vii oamenii de lei. Încă nu se inventase țeapa, nu doar mai ieftină decît un tigru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de piele ude, iar la bar chelnerii primeau băuturile pe deasupra a trei rînduri de oameni. Un chelner pe care-l cunoșteam Îmi făcu rost de un scaun, așa că m-am așezat lîngă un neamț alb la față, slab, cu un măr al lui Adam pronunțat, pe care-l știam pentru că lucra la cenzură, și lîngă alte două persoane pe care nu le cunoșteam. Masa era În centru, puțin spre dreapta cum intrai. Nu te puteai Înțelege de atîta cîntat, așa că am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ar duce și el să Înoate. Nu era bine să stea pe gînduri. Odată ce Începea, pe urmă o ținea tot așa. O luă În josul străzii, trecu de mașină și de depozitul mare din stînga, de unde se Încărcau toamna pe vase merele și cartofii, trecu de casa vopsită-n alb a familiei Bean, unde mai dansau uneori la lumina felinarelor, pe podeaua din lemn tare, și ajunse la doc, unde lumea ieșise să Înoate. Erau cu toții la celălalt capăt al docului. În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
bună, Untură, zise Kate. Odgar rămÎnea la casă. — Noapte bună, băieți, spuse Nick. Ne vedem, Morgen. — Noapte bună, Wemedge, Îi spuse Odgar de pe verandă. Nick și cu Untură o luară pe drum și intrară În livadă. Nick Își luă un măr dintr-unul din pomii Ducesei. Nu era copt, Însă el sugea zeama acidă după ce mușca și scuipa fructul. Da’ știu c-ai Înotat ceva cu Pasăre. Nu așa mult, răspunse Untură. Ieșiră din livadă și, după ce trecură de căsuța poștală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
să ne-nveselim, Nickie. PĂdurea asta ne-a făcut să fim prea solemni. — Ieșim din ea În curînd. Și atunci o să vezi locul În care o să stăm. Ți-e foame, Piticot? — Puțin. — Așa mă gîndeam și eu. SĂ mîncăm niște mere. Coborau un deal lunguieț cînd zăriră razele soarelui printre copaci. Ajunși la marginea pădurii, Începuseră s-apară perișorii și gladiolele, și pămÎntul era acoperit cu tot felul de plante. Printre trunchiurile copacilor Începea să se vadă o pajiște pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Înfipse două așchii În găurile pe care le făcuse În cutie. — Te-ai săturat? — SÎnt plină. PĂstrăvul a fost foarte bun, și șunca la fel. Nu-i așa c-am avut noroc să găsim pîinea asta de secară? — MĂnîncă un măr. Poate o s-avem ceva mai bun mîine. Cred că trebuia să fac mai multă mîncare, Piticot. Nu era nevoie. M-am săturat. — Sigur nu-ți mai e foame? — Da. SÎnt plină. Am niște ciocolată, dacă vrei. — De unde ai? — Din păstrătoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
foame. Ne treziserăm Înainte să se lumineze și acum era aproape opt și jumătate. Tata veni pe culoar și se așeză pe scaun: — Cum Îți e, Jimmy? — Foame. BĂgă mîna-n buzunar și-mi dădu un baton de ciocolată și un măr. Hai pînĂ-n compartimentul pentru fumători, Îmi spuse și eu Îl urmai prin tot vagonul, pînĂ-n celălalt. Ne-am așezat pe o canapea, tata pe locul de la geam. Compartimentul era murdar și pielea neagră cu care era Îmbrăcată canapeaua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
altceva. Tu nu ești paharul și gheața. Mai fă-mi asta Încă o dată, Roger, te rog. Încă o dată, nu că sună bine? — O dată și Înc-o dată. Îi mîngîie ușor șoldul, apoi urcă sub coaste și pe panta sînilor ca două mere. Îți place curba asta? Întrebă ea. Îi sărută sînii. — Fii foarte atent cînd sînt așa de reci. Atent și grijuliu. Știi că poa’ să doară? — Da, știu. Vezi că celălalt e gelos. N-au plănuit prea atent chestia asta - eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]