11,098 matches
-
sparse. Tot ce era ușor și pur a urcat deodată În sus, dând naștere cerului, iar ceea ce era greu și tulbure s-a lăsat În jos, zămislind pământul (K. Yuan, 1987, p. 48). Ca și În miturile indiene sau iraniene evocate de Mircea Eliade, divinitatea este consubstanțială cu universul creat. Altfel spus, formele esențiale ale acestuia sunt părți din trupul divinității, sunt transformări funcționale ale trupului ei: ochii devin astrele zilei și nopții, sângele dă naștere fluviilor, iar sudoarea ploilor, șira
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
propriilor pătimiri. Deși abulic, el întrevede în aceste clipe, ca singură cale de urmat, lupta. Lirica lui socială este notabilă prin accentele de satiră. În afara unor articole și a unor note critice, poetul a scris și câteva schițe, în care evocă anii copilăriei petrecute la țară. Prozele sunt pătrunse de simpatie și compasiune pentru cei sărmani, amărâți și năpăstuiți. Câteodată mila se preschimbă în indignare sau într-o ironie acidă. SCRIERI: Versuri și proză, București, 1896; Versuri, proză, scrisori, pref. G.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288726_a_290055]
-
pentru ele, metafizica, mitologia, gândirea magică, mistica, sub raportul importanței lor. Strădania sa speculativă e de a „anonimiza”, dacă se poate spune așa, creația spirituală umană, accentul căzând mereu pe „apriorism” și pe imbold „supraindividual”, chiar și acolo unde sunt evocate contribuții personale și se rostesc nume ca Democrit, Rembrandt sau Goethe. Tendința apare și mai marcată în argumentele aduse pentru reabilitarea culturilor așa-zis „minore”. Teoria minus cunoașterii, pe de o parte, și a coordonatelor abisale, pe de alta, deschid
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]
-
cataclismul inevitabil, către care se îndreaptă civilizația mecanizată modernă (Semne, Veac). Sensibilitatea metafizică a autorului proiectează acest dezastru universal pe plan cosmic, noul diluviu nu mai contenește, semne amenințătoare umplu zările, paradisul însuși intră în destrămare. B. excelează în a evoca o lume scăzută, stinsă, văduvită de sensurile vieții autentice. Oriunde întorci privirea nu întâlnești decât resturi calcinate, ca după un incendiu mistuitor. Tudor Vianu a atras atenția asupra recurenței cuvântului „cenușă” în visările poetului, atinse de „tristețea metafizică”. „Dezmărginirea” din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]
-
sa despre râs se susține. Saltul neașteptat dintr-o sferă a spiritului într-una materială rizibilă, exemplificată de Bergson prin plastica imagine a unui orator care strănută, trimite cu gândul, de pildă, la ipostaza comică a Prezidentului, capul revoluției ploieștene evocată cu disimulată nostalgie în schița Boborul!:" La 6, în Piața unirii plină de popor tocmai pe locul unde se ridică astăzi mândră statua Libertății (cetățenilor ploieșteni, Națiunea recunoscătoare!) Prezidentul, urcat pe un scaun de tocat cârnați, citește actul solemn al
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
să observăm coincidența de viziune a celor doi scriitori asupra rolului terapeutic al denunțului critic, mascat sau nu de ironie. Un caz aparte îl constituie romanul lui Mircea Horia Simionescu Redingota, publicat în 1984 datorită unui interesant concurs de împrejurări evocat de autor în Argumentul ediției a II-a: "Cunoaștem cărți amputate, cărți cenzurate, cărți exilate; Redingota a fost acceptată cu suspectă ușurință, s-a bucurat de liberă trecere printr-un procedeu al cenzurii pare-mi-se în premieră: a fost
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
reiese astfel din recompensarea personajelor superioare din punct de vedere moral. Soluția de tip melodramatic poate fi înțeleasă în cazul lui George Mihail-Zamfirescu și ca procedeu de intenționată delimitare de modelul caragialian pe care titlul piesei însuși Ion Anapoda -, îl evocă instantaneu, prin relaționarea intertextuală cu "omul sucit" din nuvela lui Caragiale. Cu același scop, de clară evidențiere a notei de originalitate într-un domeniu tipologic patronat de Caragiale, credem că a fost concepută și "comedia tragică" Domnișoara Nastasia, ca replică
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
caragialiene. Sonata lui Beethoven idolul dramaturgului este tradusă printr-o sinestezie specială, în așa fel încât anumite sunete și teme trezesc sentimente și creează instantaneu imagini, scene vii în care instrumentele devin activate prin personificare. Discursul melodic transpus în cuvinte evocă, la un moment dat, acea lume "scoasă din țâțâni" din mahalaua caragialescă: Așa cum era de așteptat, tot vioara întâi era cea pusă pe scandal. Răgușită, țâfnoasă, plină de parapon că nu ajungea să scoată o singură notă fără ca viola și
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
ianuarie-martie, 2009, pp. 1, 11. Florescu, Nicolae, Punctul pe i, din Jurnalul literar, serie nouă, an XX, nr. 7-12, aprilie-iunie, 2009, p.3, p. 24. George, Alexandru, "I.L. Caragiale în lumina interpretărilor reducționiste, România literară, nr. 11, 1990. Grigurcu, Gh., "Evocându-l pe Eugen Barbu", în România literară, nr. 51-52, 2004. Herescu, N. I. , Neschimbătorul Caragiale, publicat în Almanahul ziarului "America", 1961, pp. 245-255, reprodus în Herescu, N. I., Dreptul la adevăr publicistica exilului, Ediție îngrijită și prefată de Nicolae Florescu, Editura "Jurnalul
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
mistic, fără cine știe ce problematici interne. Oamenii râd, petrec și se bucură." (Mihai Ralea, Lumea lui Caragiale, în Valori, Fundația pentru Literatură și Artă "Regele Carol", 1935, p. 114) O astfel de interpretare complet neașteptată și contrară concepției cvasi-generale despre universul evocat în comediile lui Caragiale este oferită din perspectivă creștină de părintele Nicolae Steinhardt de la Rohia: În scoica aceasta, a unei comedii aprige și ostile, lumea românească poate străbate veacurile în tot mărețul ei farmec, prevestind de aici, de pe pământ, din
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
scrisoare anonimă. Scrisoarea anonimă este unul din semnele caracteristice ale societății românești (I. L. Caragiale, Opere, I, Proză literară, ed. cit. p. 1187). 32 E. Lovinescu, Critice, 2, Editura Minerva, București, 1979, p. 118. 33 Idem, p. 114. 34 Gh.Grigurcu, Evocându-l pe Eugen Barbu, ]n "România literară", nr. 51-52, 2004. 35 Ibidem. 36 Ruxandra Cesereanu, Imaginarul violent al românilor, Editura Humanitas, București, 2003, p. 4. 37 Idem, p. 6. 38 Idem, p. 15. 39 Idem, p. 41. 40 Idem, p.
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
care vorbesc despre originea grupelor totemice, conform cărora strămoșii totemici peregrinând prin țară, au lăsat În diferite locuri câte o piatră, un arbore sau un făt. „Concepția lor cosmogonică atribuie stabilirea ordinii În lume unui proces comun, Visul, care este evocat În povestiri și reprezentări alegorice ale peregrinilor unor demiurgi, cel mai adesea hibrizi, pe jumătate oameni, pe jumătate animale sau plante. Se zice că acești strămoși totemici ar fi instituit ritualurile și normele sociale, determinând În același timp aspectul actual
Asaltul tigrilor by Oltea Răşcanu Gramaticu () [Corola-publishinghouse/Science/320_a_1259]
-
nu a fost efectuată în ultimii 35 de ani. Raportarea acestor criterii pe baza unor tabele de valori ale populației din SUA introduce o aproximație ce necesită interpretarea atentă a clinicianului. Ilustrațiile incluse în volumul monografic îi sporesc autoritatea, deoarece evocă acele cazuri proprii tratate în Clinica de Endocrinologie de la Iași. Autorul mulțumește colegilor pentru sprijinul acordat în colectarea acestor cazuri. Nu lipsesc diagramele care clarifică mecanismele intime ale acțiunii hormonilor, medicamentelor, cu implicații în testele dinamice de stimulare sau inhibare
Tulburările de creștere: ghid de diagnostic și tratament by Dumitru Brănișteanu () [Corola-publishinghouse/Science/92272_a_92767]
-
sufletul, în animus/anima se situează eul individului. Se observă că imago se identifică într-o anumită măsură cu sufletul, sau se poate spune că imago este locul de întâlnire cu animus. În cadrul tradiției romane, masca de ceară sau imago evoca sufletul defunctului în situarea sa habituală în atrium și în pompa funebris. „Folosirea figurilor și măștilor funerare presupune manifestarea unei antropologii concrete, fiecare din trăsături putem spune că este universală, însă au fost culese și modelate în Roma cu o
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
lui Alexandru de Hales, care se referă la anumite definiții dualiste despre om, de origine augustiniană: înainte de toate, el afirmă că „există două substanțe în om, sufletul și trupul”: sufletul cu rațiunea sa și trupul cu puterile sale sensibile. Atunci când evocă noțiunea aristotelică de suflet ca formă sau perfecțiune a corpului, se observă și influența lui Bonaventura despre compatibilitatea cu doctrina unei dualități a substanțelor. O notă semnificativă se referă la caracterul natural al relației suflet - substanță cu corpul - substanță, pe
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
oxys, ascuțit, pătrunzător și moros, - tocit, prost) este vorba de un procedeu stilistic care constă în a apropia, în aceeași expresie, termeni cu o semnificație contradictorie și, în cazul nostru, probează posibilitatea de a concilia imagini derutante ale apocalipsei, care evocă răvășiri cosmice, războaie, temeri, sânge, moarte, cu tema nonviolenței și lansează o sfidare: în pofida prezenței violenței sub diferitele forme din Cartea Apocalipsului, mesajul său este de speranță și nonviolență. În spatele (background-ul) acestei teme există o dezbatere reală, care îi
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
se referă la o slujire specifică și generală a lui Dumnezeu, care include întreaga viață creștină. Slujirea lui Febe este caracterizată pe scurt: „a fost de ajutor pentru mulți și chiar pentru mine” (Rom 16,2). Cuvântul „de ajutor” (prostatis) evocă o uzanță bine cunoscută de antici ca „protecție” de asistență materială și suport moral pe care multe persoane influente l-au oferit comunității sau unor indivizi. Pe acest fond, este ușor să ne imaginăm rolul lui Febe în Cancreea. 3
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
de Perpessicius, Mâl a fost judecat cu asprime de E. Lovinescu („...viața de culise, de zonă inferioară, e zugrăvită în scene filmate, inexperimentate, deși cu intenții moderniste și de pigmentare sexuală”). Alt roman, Paradis uitat (1937), tot cu substrat autobiografic, evocă nostalgic copilăria personajului principal, în atmosfera idilică a vieții rurale patriarhale („...fenomen de sămănătorism evreiesc” - E. Lovinescu). „Dați-mi-L înapoi pe Iisus” e o nuvelă amplă (tipărită în 1944, scrisă însă în anii ’30), în care R. investighează problema
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289077_a_290406]
-
spiritualitatea românească, se sinucide. Autorul includea această nuvelă într-un proiectat ciclu de scrieri dramatice și în proză, realizat doar în parte și rămas în manuscris. În amintirile sale a schițat, selectiv, episoade din cariera de dramaturg și de editor, evocând figurile unor personalități literare și teatrale pe care le-a cunoscut: George Mihail Zamfirescu, Mateiu I. Caragiale, G. Bacovia, N. D. Cocea, Mihail Sebastian, G. Călinescu, Ilarie Voronca, Gala Galaction, Camil Petrescu ș. a. SCRIERI: Trei cruci, București, [1922]; Mâl, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289077_a_290406]
-
constant de-a lungul întregului traiect liric al lui I. Observația, poate prea tranșantă (nici celelalte „ispite” nu au dispărut ulterior), este în esență corectă: se rețin în primul rând obsesia unei mitologii rustice, ancestrale, de sorginte dacică (deși sunt evocate și „săbiile izvoarelor latine”), apoi filonul glorificării măreției voievodale, celebrarea marilor momente ale istoriei naționale, mitologizate prin recursul la o retorică solemnă și totodată ardentă (câteva titluri de poeme: Mihai Voievod, Motiv de baladă, Dacica, Voievozii, Țara mea de inimă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287641_a_288970]
-
a autonomiei politice cvasitotale. Atunci, mișcarea comunală se lovea de ostilitatea seniorului, sau avea consimțământul său (dar acesta participa printr-un staroste la administrarea orașului). Ar fi abuziv să considerăm democratizare acest început de eliberare a orașelor. Egalitatea nu era evocată decât cu prilejul jurământului de constituire a comunei, atunci când locuitorii se recunoșteau ca egali, își promiteau ajutor reciproc, se angajau să instaureze pacea și securitatea și să se opună împreună seniorului. "Ar fi zadarnic, în nouă cazuri din zece, să
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
că lucrările lui Haussmann sunt atacate și în memoria "subversivă". "O dorise în mod expres: străbaterea noilor străzi din Turbigo și Beaubourg atrăgea după sine dispariția străzii Transnonain, ștergând astfel din memoria colectivă amintirea masacrului din 1834, atât de puternic evocat de către Daumier"1. Dacă acest gând ascuns represiv a putut să stimuleze angajarea lucrărilor, să mai adăugăm un altul, care înseamnă, de asemenea, un avantaj suplimentar: principiul igienist pe care s-a sprijinit, de asemenea, fundamentul capitalismului: "circulația bunurilor, a
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
model spațial"3. Acțiunea sa a intervenit în momentul în care structura medievală a orașului se dezintegra, astfel că transformările se impuneau. Lucrările haussmaniene nu relevă un plan definit a priori, chiar dacă mai mulți martori, între care Haussmann însuși, au evocat mereu faimoasa hartă a Parisului pe care Napoleon al III-lea trasase, încă de la începutul domniei sale, diferitele căi noi pe care își propunea să le realizeze. Jeanne Gaillard 4 a arătat în ce măsură întinderea în timp a lucrărilor și evoluția intențiilor
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
audiență la ora modernizării din anii 1950 și 1960. Inventarea ideologiei politicii locuinței Indiferența politică a muncitorilor față de problema locuirii Problema locuințelor nu s-a pus cu adevărat în Franța decât în cursul secolului al XIX-lea, deși mai fusese evocată în timpul Revoluției franceze. Luarea la cunoștință a problemelor puse de insalubritatea locuinței populare nu a împiedicat burghezii și muncitorii să conteste dreptul statului de a interveni în acest domeniu. Pentru burghezie, legiferarea în domeniul locuințelor era percepută ca o atingere
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
chestiunii sociale Depolitizarea guvernării orașelor Până la cel de-al Doilea Război Mondial, conducerea orașului a transpus în act reținerea puterii publice de a trata problemele urbane ca pe probleme politice. Problemele urbane, din același motiv ca și faimoasele "probleme sociale" evocate de către Léon Gambetta, nu trebuiau să facă obiectul unor confruntări politice. Ele trebuiau gestionate, lăsate la latitudinea dezbaterilor publice, sub auspiciile administrației, dar mai ales a angajamentelor "oamenilor de bine". În toată această perioadă, statul republican a rămas ostil dezvoltării
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]