11,213 matches
-
asta. Ai toate motivele și te ajută toate calitățile s-o faci. Și, cînd vei afla răspunsul la întrebările tale, întoarce-te. Îți vom duce dorul și te vom aștepta ca pe copilul nostru. Multumesc, Mare Arus. Acum, că primesc încuviințarea ta, inima mi-e ușoară. Voi pleca mîine, în zori. Aș vrea să ne întoarcem acum, dacă n-ai nimic împotrivă. Vreau să petrec tot timpul care mi-a rămas lîngă minunata mea familie adoptivă! Să mergem, Lupino, să mergem
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
se mulțumesc să adune În fiecare zi câte un pumn de bănuți ca să ne lase În pace. Crede-mă, messer Alighieri, noi, tâlharii, suntem Într-o bună tovărășie În cetatea florinului. Dante lăsă să Îi scape un semn involuntar de Încuviințare. Într-adevăr, Între oamenii atârnați În spânzurători și gloata care aplauda nu exista o mare deosebire. Poate că mișelul acela i-ar fi putut fi de folos. — Ai văzut pe careva fugind, nu demult? Întrebă poetul. — Am zărit pe cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
Căutați-l! Oamenii se uitară În jur perplecși. Între timp, mai apăruseră și restul. — Distribuiți-vă printre uscătorii și străbateți din nou culoarele, trebuie să-l Înconjurăm! strigă Dante. Soldații se Întoarseră spre șeful lor, care făcu un semn de Încuviințare. În timp ce ei alergau, poetul se Îndreptă către unul din coridoarele din centrul Încăperii. Avea impresia că tocmai acolo se ascundea atacatorul, după ce Îl lăsase liber pe neașteptate. Nu văzu pe nimeni. Nici ceilalți nu găsiră nimic În explorarea lor de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
-i explice, cu gîndul la Pistruiatul, Andrei, și Calu, tiparnițe, manifeste, ilegalitate, dărîmături. O experiență unică, e ca și cum ai avea cel mai mare teatru de operațiuni din lume desfășurat înainte, în care nimic nu se clintește de la locul său fără încuviințarea ta. Buftea, Fabrica de Cărămidă, strada 30 Decembrie, totul la un loc, își mai amintește, asta bineînțeles cu o singură condiție, să fii regizor adevărat, adaugă. — Cred că mă confunzi cu altcineva, începe să-i rîdă în nas Comandantul, scotocindu
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
la revoluție... Nu știm noi de ce trăim, darmite de ce murim, zise Dionisie oftând. Era mulțumit de ascuțișul cugetării sale pe care poștașul ăsta prostănac nu o putea pătrunde. Din păcate. Da, asta cam așa e... Dionisie tresări neplăcut surprins de Încuviințarea neașteptată a lui Gheretă. O fi având și el momentele lui de inspirație. Numai că Întrebarea rămâne, continuă imperturbabil Gheretă. Care? A fost sau n-a fost? Păi, acum vine interpretarea! zise Dionisie și izbi cu pumnul În masă. Paharele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
a testicolelor, dacă domnișoara știe cumva ce sunt coaiele. Ignoranța ca dovadă a buneicuviințe și a unei creșteri alese, de care nimeni nu se Îndoia În cazul domnișoarei Koblicska, crescută la Ursuline, fu spulberată brutal printr-o neașteptată mișcare de Încuviințare grav-senină a capului ei gingaș, provocând pe cale de consecință domnului Coriolan Moduna un scurt seism urmat de o moleșeală plăcută, cum numai recunoașterea târzie a vanității lumii Îți poate prilejui. Coriolan Închise ochii fericit, indiferent la echilibrul precar al valizei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
părintele Socolan, Îi curmă zbuciumul, căci toate confirmau neputința de a da glas sentimentelor și Îl Îndemnau să creadă că doar o faptă anume ar putea răsplăti pe de-a-ntregul bunăvoința gazdelor sale. Și gândul faptă se făcu. Dar fără Încuviințarea sa: pătura cu care era acoperit, verde și roasă până la urzeală, Încât semăna mai degrabă cu o pânză de sac, Începu să se Înalțe puțin câte puțin deasupra pântecelui său: ca un palmier În deșert, șopti Amalia, ca o pagodă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
lung, aceste urme pot duce oriunde... În cazul lor nu văd nimic. Adăugă Însă imediat, ai fi zis fără voia ei. Deocamdată... În cazul lor... Dar În cazul altora... Al nostru, bunăoară, Îndrăzni Petru, În sfârșit, să treacă fără nici o Încuviințare peste o frontieră care Îi separa chiar când Încă mai făceau dragoste. În vremea din urmă. Trecuseră doar câteva zile, dar el se simțea bătrân. În cazul nostru, dacă mai e un asemenea caz, nu știu. Oriunde. Zâmbi pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
amintea de preotul ăla luteran blând, prieten cu tata până când Bund-ul a fost calificat drept subversiv. Polițistul de lângă mine îmi șopti: — Locotenentul Millard. Adjunctul de la Omucideri, dar de fapt adevăratul șef. Un suflet mare. Am dat din cap a încuviințare și l-am ascultat pe locotenent, care vorbea cu o voce numai miere: — ...iar legistul a decis că în cazul Russo-Nickerson este vorba de un omor urmat de sinucidere. Biroul se ocupă de accidentul rutier din intersecția Pico cu Figueroa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
în vârstă. Era îmbrăcată în haine bărbătești și avea părul tuns scurt, ca un bărbat. Le-am văzut cu ea doar atunci, așa că poate asta nu-nseamnă că... — Vreți să spuneți că femeia era lesbiană? Marjorie dădu din cap a încuviințare și se întinse după un alt șervețel. Bill Koenig intră și-mi făcu semn cu arătătorul să mă apropii, apoi îmi șopti: — Tipii au ciripit. Mi-au zis că pațachina moartă își dădea fofoloanca pe bani când era pe geantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Război Mondial. Am ucis o mulțime de compatrioți de treabă de-ai tăi în timpul războiului ăluia, flăcău! Dar și ei încercau să mă omoare, așa că n-am remușcări. L-ai văzut pe Balto în hol? Am dat din cap a încuviințare. Madeleine gemu. Ramona Sprague tresări și își înfipse furculița într-un cartof. Emmett continuă: — Vechiul meu prieten visător, Georgie Tilden, l-a împăiat. O grămadă de îndeletniciri ciudate avea Georgie, visătorul ăsta... În timpul războiului am fost în același regiment scoțian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
cu cei doi Vogel așezați în față, iar eu pe bancheta din spate. Am încercat să ațipesc, dar, din cauza monologului lui Fritzie despre curve și ucigași de femei n-am reușit. Johnny nu făcea decât să dea din cap a încuviințare. De fiecare dată când tatăl lui se oprea să-și tragă răsuflarea, spunea „Așa e, tată“. Pe la Cahuenga Pass lui Fritzie i s-a terminat sămânța de vorbă și, drept rezultat, încuviințările lui Johnny luară și ele sfârșit. Am închis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
nu făcea decât să dea din cap a încuviințare. De fiecare dată când tatăl lui se oprea să-și tragă răsuflarea, spunea „Așa e, tată“. Pe la Cahuenga Pass lui Fritzie i s-a terminat sămânța de vorbă și, drept rezultat, încuviințările lui Johnny luară și ele sfârșit. Am închis ochii și m-am sprijinit de geam. Tocmai o vedeam pe Madeleine prinsă într-un striptease lasciv, în ritmul motorului care torcea, când i-am auzit pe cei doi Vogel șoptind: — ...a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
crimele violente, cu victime prostituate. De ce? — Păi, eu... — Le bați pe fetele tale, Charlie? Le droghezi? Le pui să-și ofere serviciile amicilor tăi...? M-am oprit, amintindu-mi de Kay și Bobby De Witt. Issler dădu din cap a încuviințare. la început încet, apoi din ce în ce mai tare. Nu după mult timp plângea în hohote. — Da, fac lucruri așa de rele! Lucruri îngrozitoare. Îngrozitoare, îngrozitoare, îngrozitoare... Fritzie se apropie și se opri lângă mine. Avea boxuri trase pe degetele ambelor mâini. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
dar asta numai până când am zărit ieșind dintr-un cazan partea din spate a unui hoit de câine. Femeia i se adresă în spaniolă bucătarului-șef, un individ dubios, cu o mutră de corcitură mexicano-chineză. Acesta dădu din cap a încuviințare și se apropie de mine. Țineam în mână fotografia lui Lee. Am auzit că tipul ăsta ți-a dat ceva bătaie de cap acum câtva timp. Individul aruncă o privire grăbită, după care întrebă: — Cine vrea să știe treaba asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
se uită acuma rugător. Preotul înțelese și clătină din cap. - Nu! Pietrele sunt departe; câteva zile de mers, și noi plecăm mâine. Auta se întristă și lăsă ochii în pământ. Tefnaht zâmbi sau rânji. - Nu te sfătuiesc să pleci fără încuviințare: dincolo de marginea taberei te va aștepta moartea. Sclavul își ridică atunci fruntea, strivindu-și între buze un surâs. - Stăpânul meu n-are de ce să se îngrijoreze. Nu mai pot să doresc pustiul după cărțile de la Piscul Sfânt. Tefnaht se făcu
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
nu-i era foame. Își sprijini ceafa de pământ. Apoi simți ceva mătăsos și rece trecîndu-i ușor pe frunte. Zâmbi, fără să ridice pleoapele. Simți gustul vântului molcom pe buze. Se gândi la aceea pe care de câțiva ani, cu încuviințarea ei, o prefăcuse în zeiță, fără să aibă nici parte de ea, nici măcar speranță. Își aduse apoi aminte de timpul petrecut în Ta Kemet și de convorbirea cu Tefnaht, când preotul Zeului Puterii l-a îndemnat să se desfăteze cu
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
coada ochiului la Auta, apoi urmă repede), este mai ales Marele Templu. - Cine locuiește în acesta? zise străinul. Auta tălmăci întocmai. Apoi îl întrebă pe Tefnaht dacă îi este îngăduit să-i deslușească străinului înțelesul cuvintelor Marele Templu și, căpătând încuviințare, încercă: - Este o casă a zeilor... adică (își aduse aminte că străinii tot n-au ajuns să priceapă ce sunt, sau ce ar putea să fie zeii) un palat... un palat în care de fapt nu locuiește nimeni, dar care
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
absorbit într-una dintre bulboanele neantului. Alcibiade Adrian Nicolici nu mai exista. Sub nici o altă formă. Afară de cea a amintirii. Un demon din apropierea cutelor draperiei (care până atunci se tot îmbulzise, pentru a-și tăia pârtie prin vălmășagul sufrageriei), căpătă încuviințare de-a imita particularitățile și comportamentul pieritului Alcibiade Adrian Nicolici. Degetele se electrizară. Încăperea fu brăzdată de schije de foc minuscule. Masa circulară, cu cele cinci scaune și ocupanții lor, fu catapultată 150 de centimetri în văzduh. 364 DANIEL BĂNULESCU
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
frânele taman pe maidanul de unde fuseseră bărbierite, cu lama buldozerului, acaretele și hrubițele tăinuitului Sile Smalț, calif odinioară peste hoți, tata a tuturor sfîrtecătorilor și pârjolitorilor din Bucureștiul interbelic. De îndurările Smalțului își ascuțiseră ei hoții cosoarele și din ugerul încuviințărilor lui supseseră ei cu buza și Gigă Muci și Paranghielie Indianul și Marțafache și Gărgăriță. Din jeepul milițienesc, zăbrelit și mânjit cu șapte litere albe pe ușița din spate, de la marchiză, nu se înghesui însă să debarce nici un caschetar. Fierul
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ea la fel de mult. Știu că ea și Caitlin sunt... au fost... două femei foarte diferite, dar asta nu înseamnă că nu pot să le iubesc la fel de mult... nu-i așa? a spus el și s-a uitat la Fiona căutând încuviințarea femeii. — Sigur că da. În fond, oamenii au doi, trei, patru copii și îi iubesc pe toți cu aceeași intensitate, așa că de ce nu ar fi la fel și în cazul partenerilor de viață? — Într-adevăr. Nick părea mulțumit de analogia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
După un timp și-a dat seama că nu învățase absolut nimic. Multele, numeroasele lui experiențe, mulțimea de oameni și nenumăratele sale crime îl pustiiseră, lăsând din el un rânjet fără chip. Acum nu mai era decât un gest de încuviințare, o plecăciune de supunere. Trupul lui a continuat să arate perfect. Mintea nu i-a slăbit niciodată. Trăia mereu, iar și iar, aceeași zi fiziologică. Trupul său: un imperiu fără un soare care să apună. într-o zi, cum plutea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ale mele, nu ale mele, nu ale mele! spunse el. Prin mărinimia bunului conte Cerkasov. Ajutor între vecini. Așa-i că-i plăcut? Mai e și semn bun. Nu-i minic rău dacă porți hainele unui om căruia îi ceri încuviințarea, nu? Gnomul îi trase lui Vultur-în-Zbor un ghiont scurt în coaste, ținând unul din ochii violeți închis. — Nu, într-adevăr, spuse repede Vultur-în-Zbor. Elfrida Gribb intră în cameră. Nu părea deloc urâțită de nopțil de nesomn. Mai mult, împrejurimile casei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
dezgustată. — Ți-a pus deja viața în pericol de două ori. Era gata s-o facă din nou. Și nici măcar nu ți-a spus. — Mi-a salvat viața de două ori, răspunse Vultur-în-Zbor. Iar pentru încercarea de-acum a avut încuviințarea mea. Dar ce-i cu fața mea? — Biet tinerel idiot! zise Liv, întinzându-se pe pat. Vultur-în-Zbor se așeză țeapăn pe scaun, în mijlocul grămezii de mizerie. — Biet tinerel idiot! repetă ea. Fața ta seamănă cu cea a lui Grimus, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
va veni mereu să mă vadă, În timp ce mama a rămas În genunchi, ghemuită și cu fața ascunsă În palme. Nu au stat prea mult cu mine. Șoferul insista mereu că este presat de timp, că făcuse drumul acesta lung fără Încuviințarea șefului său, că putea fi prins și concediat. Au fost nevoiți să plece până la urmă mult mai repede decât crezuseră. E o dimineață frumoasă, cu un aer curat, limpezit de ploaia din zori. Soarele răspândește pretutindeni lumina-i ocrotitoare, iar
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]