11,098 matches
-
rezidențiale, "[ele] trăiesc o viață care li s-a "închis" deși, ca și celelalte familii, sperau la prosperitate"4. În aceste condiții, mai ales femeile sunt obligate să-și amâne proiectul profesional. Începând cu sfârșitul anilor 1980, Pierre Bourdieu a evocat suferința "micii burghezii" bulversate la gândul că va deveni proprietara unei case, dar conștientă că nu-și va putea niciodată construi viața așa cum crezuse la început. Acești aspiranți la proprietate "determinați să trăiască peste resursele lor, să facă împrumuturi [...] descoperă
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
nou mod de reglare a puterii locale. Acesta, mai complex decât "reglarea încrucișată" a puterii periferice, ar poziționa orașul ca "autoritate organizatoare delegantă" a politicilor concepute la primărie. Gestionarea delegată nu semnifică abandonarea competențelor sugerată de accepțiunea termenului de "privatizare". Evocând la momentul oportun eroarea de a reduce intervenția comunelor la serviciile publice industriale comerciale, Sylvain Petitet a extins validitatea modelului comunei ca "autoritate organizatoare delegantă" la serviciile numite administrative din punct de vedere juridic (educația, cultura, sportul, recreerea, sănătatea, politicile
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
Intensificarea democrației locale și creșterea numărului de persoane asociate deciziei ar putea să împiedice afacerile de corupție. Mulți primari par să fi cedat acesteia din cauză că nu au avut cui da seama de actele lor. Crearea unor "comitete de supraveghere", după cum evocă François Rachline, sub rezerva evaluării acestei practici încă destul de puțin răspândite, pare să meargă în acest sens. Aceste comitete, "reunind cetățeni, aleși, asociații de proprietari și de locatari, sindicate și alte persoane interesate de bunurile colective ale orașului, [ar fi
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
și fără îngrădire exprimarea intereselor particulare, și nu reflecția asupra binelui comun. Dezamăgirea pe care o provoacă astăzi democrația ține de involuția sa, care, sub influența schimbării moravurilor, pare să se fi golit progresiv de "ideea puterii colective, pentru a evoca mai ales libertatea individuală"1. Etalon al acestei societăți "elective și selective", în care nu se suportă decât frecventarea persoanelor de care ai nevoie, "orașul la alegere"2 secretă neliniști vii și justificate privind capacitatea de "a face societate". Cu
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
question du logement et le mouvement ouvrier français, Paris, Les Éditions de la Villette, 1981, p. 35. 1 Urmând o distincție importantă în secolul al XIX-lea, democrația desemna mai degrabă o formă de societate frământată de mișcarea către egalitatea condițiilor evocată de Tocqueville decât un tip de guvernământ. 2 Citat în J.-M. Merriman, op. cit., 1994, p. 294. 3 Edmond Préteceille, Thomas Regazzola, L'Appareil juridique de la planification urbaine, CSU, 1974. 4 Jean-Pierre Gaudin, L'avenir en plan. Technique et politique
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
sine, care era văzută doar ca un mijloc de a ajunge la destinația dorită. În Eneida lui Vergilius, marea este un "câmp" (campi aequorei) pe care îl lucrează navigatorul, iar în De natura rerum (Despre natura lucrurilor), poetul latin Lucrețiu evocă frecvent aequora ponti ("câmpia mării"). Sensul termenului mediterraneus avea să se schimbe în contact cu alți termeni care se refereau în mod explicit la spațiul maritim. În cele din urmă, mediterraneus va ajunge să semnifice "spațiu marin", devenind apoi, prin
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
Sărbătoarea glorifică "marele ciclu natural", "eterna întoarcere" a anotimpurilor cu tot cu muncile și recompensele pe care acestea le aduc celei mai nobile și mai vechi meserii din lume: cea de agricultor și, mai precis, cea de "lucrător la vie". Ritualul Sărbătorii evocă primăvara, vara, toamna și iarna, care au și o legătură strânsă cu generațiile de spectatori și cu compozițiile muzicale prezentate. La fel cum Frumosul este lumina Adevărului, tot la fel această sărbătoare țese lirism, poezie și artă coregrafică în sânul
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
intre în corabie din toate animalele, din toate târâtoarele, din toate fiarele și din tot trupul, câte două, parte bărbătească și parte femeiască...". 19 Vița de vie și vinul sunt menționate de 441 ori în Biblie. Vechiul și Noul Testament le evocă mereu în alegorii, în simboluri și în relatări. 20 Apropo de potopul biblic, Jean Bottéro observa că "pare puțin probabilă ideea unei astfel de inundații într-o țară cu coline și cu un teren propice scurgerilor în pantă precum Palestina
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
de-al doilea este he pétra (de genul feminin), care în greaca veche înseamnă "stâncă" (n. trad.). 75 T. Lafranchis, La vigne et le vin, Pardès, Puiseaux, 1993, p. 74. 76 Din cele 24 de parabole rostite de Hristos, 4 evocă vița de vie și vinul. 77 Care, pentru Hristos, este asemenea unei vițe de vie (Matei 20, 1). 78 H. Monteilhet, Ce que je crois et pourquoi, De Fallois, Paris, 1993, p. 132. 79 Citat de Hubert Monteihet: Roma nu
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
aprilie 1598 în celebrul Edict de la Nantes. 113 H. Johnson, Une histoire mondiale du vin. De l'Antiquité à nos jours, Paris, Éd. Hachette, 1990, p. 352. 114 Cartea Genezei (XLIX, 11) vorbește despre "sângele strugurelui", iar Deuteronomul (XXXII, 14) evocă "sângele ciorchinelui". 115 G. Messadié, Amérique: c'est la guerre!, Paris, Science et Vie, nr. 927, decembrie 1994, pp. 55-58. 116 Proceedings of the national Academy of Science, marți, 9 ianuarie 1996. 117 De la acest Cabot vine expresia "cabotaj", adică
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
discuție condiția creatorului și existența poeziei, se proclamă atotputernicia visului, virtuțile automatismului psihic pur, supremația hazardului obiectiv și libertatea absolută a eului. Modul de cunoaștere a sinelui - în serviciul căruia scrierea de texte poetice echivalează cu un fel de terapie - evocă „metoda paranoic-critică” a lui Salvador Dalí. Literatura este respinsă ca instituție culturală osificată, întemeiată pe convenții și coduri, în timp ce poezia (așa cum o gândeau acești poeți-teoreticieni) ar fi o formă ideală de exprimare a libertății imaginarului. De aici, caracterul deschis, nestructurat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285502_a_286831]
-
simultan „sacrificat” și „învingător”. În volumul Eulalii, tendința transcenderii realului ia aspectul unei dereificări programatice a limbajului. B. este, la rândul lui, victima ermetismului, „vițiu” rafinat, incriminat, ca exercițiu în sine, la Mallarmé și Valéry. Din „sunete-crin”, poetul conturează arabescuri, evocând o lume de curății virginale. Opalul, ametistul, aurul, safirul, diamantul, fildeșul, apele „fosforoase”, eterul „cerul de arme cristaline”, „sorii nuli”, toate alcătuiesc materia evanescentă a versului din Eulalii. Trupul însuși mai păstrează, chiar în cădere, ceva din aura lui siderală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285841_a_287170]
-
a principalului periodic inițiat și condus de critic. Nu lipsit de interes se relevă prozatorul în romanul Împăcare (1985), continuat cu Ultimii ani (1999). G. Călinescu este prezent și aici ca model venerat de personajul principal, Grigore Vântu, care îl evocă în ambianța universitară ieșeană a anilor ’30, într-un roman cu caracter cvasidocumentar, Manuscrisul profesorului Grigore Vântu. Romane de introspecție, confesiv-lirice, clădite pe structura unor povești de dragoste, Împăcare și Ultimii ani atrag prin fluența și, pe alocuri, chiar tensiunea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285236_a_286565]
-
la operele artistice publicul reacționează în termeni emoționali; - la produsele din știință și tehnică, reacțiile sunt de natură intelectuală și practică. 3. Raportul între interioritate și exterioritate implicat în creație, este variat de la un domeniu la altul: - în artă este evocat mai mult fondul psihologic al creatorului; - în știință sunt exprimate mai ales aspecte ale mediului investigat; - în arhitectură se consideră că interioritatea și exterioritatea se află în echilibru. 4. Tipul de informație valorificată: - în artă este valorificată informația figurală sau
PERSONALIATATEA CREATOARE by ELENA ISACHI () [Corola-publishinghouse/Science/1304_a_1892]
-
aplică persoanelor care sunt incapabile de a interpreta propriul personaj, sarcină care este preluată de altcineva, adică de un Eu auxiliar. Această tehnică are mai multe variante: - varianta dublului multiplu: când personalitatea subiectului este jucată de mai mulți actori, fiecare evocând o altă fațetă a ei; - tehnica televizorului, în care subiectul își urmărește pe ecran filmul propriului său ego; d. solilocviul: este un monolog al individului care dublează, în surdină, varianta oficială, comercială a gândurilor și sentimentelor sale, în scopul exteriorizării
PERSONALIATATEA CREATOARE by ELENA ISACHI () [Corola-publishinghouse/Science/1304_a_1892]
-
a publicației. Îi sunt găzduite aici articole privind situația românilor transilvăneni, dar și pe teme bisericești ori școlare, cuvântări, scrieri pastorale. Rămase o vreme în manuscris, memoriile mitropolitului cuprind însemnări de la 1846, anul sosirii lui în Transilvania, până la 1871. Notațiile evocă luptele pe care le-a purtat pentru apărarea Bisericii Ortodoxe de „duhul batjocoritor” și de ingerințele care ar fi putut să îi vatăme autonomia, despre marea adunare din 1848 de la Blaj și strădaniile depuse pentru cauza națională, despre înființarea de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289430_a_290759]
-
aflat în decubit dorsal va fi rugat să-și plaseze pumnii în regiunea lombară sau se va plasa un sul în această regiune. Examinatorul va pătrunde lateral de dreptul abdominal stâng încercând să palpeze pancreasul contra coloanei vertebrale; prezența durerii evocă suferința inflamatorie pancreatică (manevra Grott). Când se dorește palparea cozii pancreasului se va avea în vedere, că proiecția acestuia pe abdomen corespunde unei zone situate la 5 cm de ombilic pe o linie trasată de la aceasta la axilă (punctul Desjardins
Fitoterapie clinică by Florina Filip ciubotaru () [Corola-publishinghouse/Science/1133_a_2097]
-
A semnat și Brutus. Determinate de convingeri politice sincere, dar lipsite de „inspirația sfântă” la care râvnea, versurile din cartea de debut a lui Ș. condamnă egoismul și nepăsarea contemporanilor și pledează pentru încrederea într-o renaștere a neamului. Sunt evocați Ștefan cel Mare, Heliade („nemuritorul”), Bălcescu („martirul fără mormânt”), Alecsandri (poetul „deșteptării”). Stanțele antimonarhice au vigoare protestatară și limpezime, dar aparțin mai mult cronicii politice decât liricii. Volumul Poeme și maxime (1885) cuprinde versuri erotice și elegiace, fade ca expresie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289790_a_291119]
-
dramele școlare maghiare, în care anumite întâmplări grave din istorie erau parodiate - pretext pentru spectacole de divertisment, organizate cu ocazia unor serbări sau carnavaluri. În manieră de farsă, momente cu rezonanță dramatică alternând cu interludii grotești (cântece, scamatorii, dansuri), este evocată uciderea domnului moldovean Grigore III Ghica de către turci, în anul 1777. După un Praeambulum ce anunță subiectul, acțiunea începe printr-o scenă în care domnul plănuiește împreună cu sfetnicii săi o alianță cu puterile creștine (Rusia și Austria) împotriva împărăției otomane
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288505_a_289834]
-
aceeași manieră convențională e scrisă și prima secțiune a volumului Râu cu cerb în frunte (1984). Semne de lirism autentic se găsesc însă în partea secundă a acestuia, unde exuberanța juvenilă e contrapunctată de melancolia trecerii și a amintirilor. F. evocă aici copilăria, figura caldă a mamei, satul, grâul și pâinea, toamnele și pădurea paradisului natal. Cele mai reușite sunt poemele scurte, stilizate, ca în această stampă: „Cineva colindă prin mine / Și prin rugul pădurii. Un cocor a țipat. / Mugurii au
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286978_a_288307]
-
Lear în interpretarea lui John E. Nacullough. 1875 O distribuție americană cu Edwin Booth. 1881 Regele Lear, Thiel & Weiss, București, 1881 (traducere). 1884 În decembrie 1874 se publică în "Convorbiri literare" poemul lui Mihai Eminescu Împărat și proletar în care evocă pe regele Lear: Îi pare că prin cer în noaptea înstelata, Călcînd pe vîrf de codri, pe-a apelor măriri, Trecea, cu barbă albă pe fruntea-ntunecată Cunună cea de paie îi atîrnă uscată Moșneagul rege Lear. 1892 Cea mai
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
step CUI ÎI ESTE TEAMĂ DE REGELE LEAR? În primăvara anului 1998, în timp ce hoinăream prin județul Neamț (aflat în Moldova, pe versantul estic al Carpaților), am început să mă gîndesc din ce in ce mai mult la soarta regelui Lear. Pădurile Neamțului mi-au evocat imagini înfățișînd un Lear nebun, deposedat de întreaga-i avere și aproape abandonat capriciilor naturii și sălbaticiei. Spre deosebire de rege, ajuns pustnic fără voie și fiind victima a propriilor sale planuri egocentrice, schimnicii și sihaștrii veniți acum două sute de ani în
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
Franța, dar cum sora sa urma să rămână în lagăr, preferă să-și împartă destinul cu ea. Deportat la Auschwitz, va fi ucis prin gazare. Corpul îi va fi incinerat, conform registrelor, în crematoriul lagărului. Ultimele sale zile vor fi evocate de un alt prizonier, André Montagne, în „Les Lettres françaises” (1946). În 1934, cu mai bine de zece ani înainte, poetul scria, premonitoriu și cumplit, în „Viața studențească”, revista studenților români la Paris: „Mâine, în taberele de concentrare, va fi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
cu ritualurile câmpenești nu trebuie să ne inducă în eroare. Bucolismul acesta e fals, Fundoianu nu este nici un poet sentimental, nici unul descriptiv. El nu se supune la obiect în chip parnasian, nu exultă în maniera lui Fr. Jammes, nici nu evocă nostalgic, precum Ion Pillat. Contemplația nu-i provoacă adeziune, euforie, ci, mai degrabă, neliniște și tristețe. Fundoianu e un neliniștit care nu caută alinare în peisaj - ca un romantic sau ca un citadin -, dar care aleargă în natură spre a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
care vor da numele actualei Piețe Chirilă. Potrivit documentelor furnizate de familia Chirilă, vechimea locuirii acesteia în Tătărași ar putea fi plasată în secolul al XVIII-lea, cu o atestare certă într-un document inedit din 23.12.1899 (care evocă realizarea unor acte de proprietate de către N.I. Chirilă, G.I. Chirilă și C.I. Chirilă) și într-un document adițional - un arbore genealogic - în care se specifică existența a trei generații ale acestei familii în această regiune. În privința informațiilor referitoare la proprietățile
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by Claudia Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1722]