13,026 matches
-
avea despre gândirea acestuia: Problemele foarte vechi și, În consecință, foarte dificile pe care dl Bergson le-a tratat, precum cea a timpului, cea a memoriei și mai ales cea a dezvoltării vieții, au fost reînnoite de el, iar situația filozofiei, așa cum se prezenta ea În Franța acum cincizeci de ani, straniu modificată. Faptul că Bergson s-ar fi ocupat de timp și de memorie - care filozof n-a făcut-o? - poate cu greu să treacă drept o prezentare, chiar și
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
acum Jorge bătea cu degetul În masă, alături de cartea pe care Guglielmo o ținea dinainte, aici se răstoarnă funcția râsului, aici e ridicat la rangul de artă, i se deschid porțile lumii celor Învățați, se face din el obiect de filozofie și de perfidă teologie.... Râsul este așadar un pericol pentru credință prin Îndoielile pe care le conține În mod intrinsec. Iar acest pericol e În cazul de față cu atât mai mare cu cât autorul cărții se numește Aristotel, a
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
Memoriile lui Saint-Simon, Mommsen și istoria Greciei a lui Grote. Cea de-a doua categorie, la fel de Întinsă, ar cuprinde cărțile care merită să fie recitite, ca Platon și Keats. În „domeniul poeziei”, Wilde adaugă „maeștrii, nu menestreii”, În cel al filozofiei, „cercetătorii, nu savanții”. Acestor două categorii-cumul foarte banale, Wilde adaugă o a treia, mai surprinzătoare. Ea cuprinde cărțile pe care publicul e important de convins să le citească. Pentru Wilde, o asemenea activitate de persuasiune este esențială și ar trebui
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
pune cel mai bine În valoare subiectul, adică autobiografia: „Critica superioară nu este altceva decât o cronică a propriului suflet. Este mult mai fascinantă decât istoria pentru că se preocupă de sine Însăși pur și simplu. Este mult mai plăcută decât filozofia pentru că subiectul ei este unul concret, nu abstract, nu indefinit. Ea este singura formă civilizată de autobiografie...” Critica este vocea sufletului, iar acest suflet este obiectul său intim, și nu operele literare trecătoare care constituie suportul acestei căutări. Ca și
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
capitolul de analiză a retoricii poeziei interzise din perioada comunistă, prin comparație cu poezia Generației '60 (1960-1980), urmărind elementele inedite de culoare politică, generatoare de cenzură, precum și dacă, dincolo de acestea, mai exista și altceva: un nou limbaj, imagini artistice, intelectualism, filozofie, prozodie specifică, duplicitate lingvistică etc. În altă ordine de idei, cercetarea creației interzise constituie un element esențial, în demersul propus de a stabili o nouă direcție în analiza stilistică a poeziei Anei Blandiana din perspectiva limbajului, văzut atât ca sursă
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
degrabă, o schimbare de semnificație, în virtutea a ceea ce se deconstruiește, o recontextualizare a vechiului în nou. Având convingerea legitimității demersului nostru, ne propunem să explicăm ce reprezintă deconstrucția, prin prisma intimei sale legături cu deconstructivismul, curent manifestat, cu precădere, în filozofie și în arhitectură, dar și în studiile culturale și literare. Un periplu, în acest sens, printre definirile și clasificările făcute de teoreticieni, istorici și critici literari, cu privire la acest concept, îl considerăm oportun, concluziile extrase în final reușind, astfel, să ofere
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
poate fi o doctrină sau o metodă (în sensul lui Descartes), fiindcă nu are reguli fixe, pe care să le aplice. Nu e nici măcar o tehnică. Totuși, deconstrucția supune analizei și pune la îndoială distincțiile conceptuale fundamentale sau opozițiile, din filozofia occidentală, printr-o examinare detaliată a limbajului și a logicii textelor literare și filozofice. În studiile literare, deconstrucția se manifestă prin parodie, ironie, pastișă. În polemicile cu privire la tendințele intelectuale ale sfârșitului de secol XX, termenul de deconstrucție a fost, uneori
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Cu privire la înțelegerea mai profundă a legăturii dintre deconstructivism și postmodernism, considerăm esențială o prezentare succintă a fenomenului postmodernist în literatura română, pus în legătură cu modernismul. Postmodernismul este termenul de referință aplicat unei vaste game de evoluții în domeniile de teorie critică, filozofie, arhitectură, artă, literatură și cultură: "Diversele expresii ale postmodernismului provin, depășesc sau sunt o reacție a modernismului. Dacă modernismul se consideră pe sine o culminare a căutării unei estetici a iluminismului, o etică, postmodernismul se ocupă de modul în care
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
pe cele multiple"75. Postmodernismul nu poate fi conceput și apreciat critic decât prin raportare la modernism (așa arată și prefixul post-). Termenul este aplicabil și funcționează nu doar în literatură, cultură, arhitectură sau în artele plastice, ci și în filozofie, disciplinele social politice etc. De asemenea, atât postmodernismul cât și neomodernismul trebuie puse, evident, în relație, cu termenii: modernism, modernitate. "Modernitatea, în primul rând, ca perioadă istorică din evoluția omenirii, este derulată, între Epoca Luminilor (sec al XVII-lea) și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ermetice, suprarealiste, naturaliste, expresioniste, dadaiste, moderniste, neomoderniste, șaizeciste etc., precum și tot ce ține de estetism, formalism, purism, experimentalism. Însuși locul în literatură al lui Eminescu e pus sub semnul întrebării, căci poetul nu numai că a împărtășit și propagat o filozofie idealistă și un pesimism contagios, dar a și compus versuri ce poartă semnele periculoase ale formalismului decadent"224. Comunismul românesc milita pentru "accesibilitate și uza cam de același set de etichete infamante atunci când se referea la produsele artistice ale capitalismului
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
mod de interpretare". 3 ***, The Cambridge History of Literary Criticism, vol. 8, From Formalism to Poststructuralism, Cambridge University Press, 1995, p. 10. 4 "deconstrucția a fost folosită ca inițiativă teoretică radicală în diverse arii ale științelor umane și sociale, pe lângă filozofie și literatură, cum ar fi psihanaliză, arhitectură, antropologie, teologie, feminism, teorie politică, istoriografie și teoria filmului". Dan Negruț, op. cit., p. 6. 5 Florin Marcu, MDN Marele dicționar de neologisme, București, Editura Saeculum, 2009. 6 Vezi Alexandru Săndulescu, Dicționar de termeni
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Fiind o formă de analiză relativ recentă, volumul Despre Gramatologie al lui Derrida fiind tradus și lansat în România abia în iunie 2009, deconstrucția a fost folosită ca inițiativă teoretică radicală, în diverse arii ale științelor umane și sociale, pe lângă filozofie și literatură, cum ar fi psihanaliză, arhitectură, antropologie, teologie, feminism, teorie politică, istoriografie și teoria filmului". 64Ioana Em. Petrescu, Modernism Postmodernism. O ipoteză, Cluj-Napoca, Casa Cărții de Știință, 2003. 65Ioana Bot, în Ioana Em. Petrescu și poetica postmodernismului, Prefața la
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
înveți filosofie... Val: Poate că nu-i chiar prea devreme să afli că învățătura e rădăcina verbului "a face". Alex: A face ce? Val: Chiar și filosofie. Alex: Cum s-ar spune "lumină din lumină", cuvînt din cuvînt, filosofie din filozofie. (ia ceva de pe masă) Irina: Unde-i mama să mă vizioneze? Val: Lasă că te vizionăm noi. (o examinează) Se aprobă. Dar cu unele obiecții... Ești prea frumoasă. Alex: Asta așa e. Val: Și prea multă frumusețe, dacă nu strică
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
ar putea să vadă cînd se întoarce Val) Maria: (lui Mihai) Sper că nu dormi? Mihai: (cu gîndurile lui) Nu, nu dorm. Maria: Nu m-ar mira. Trebuia să te duci tu. Ce autoritate poate să aibă un profesor de filozofie? Nu înțeleg de ce nu mai vine odată! Cît e de cînd a plecat? Mihai: (greoi, istovit) M-ai mai întrebat de o sută de ori pînă acum. Nu știu cît e de cînd a plecat. Nu știu. Alex: (exersînd) Demult
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
altă carte de căpătîi pentru francofonul anului 2000 este Mirajul lingvistic a lui Toma Pavel (1988). Dintre cele trei, cea de față este cel mai puțin teoretizantă. Constatarea n-are o intenție axiologică, ci mai degrabă de diagnostic epistemologic: Între filozofie, lingvistică și literatură, ultima este și cea mai amenințată. Pentru că, dintre toate, ea are Încorporată cea mai mică doză de variabilitate. Filozofia poate migra spre reflecția politică, acolo unde sînt atîtea de spus, lingvistica este investită de științele cognitive, dar
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
este cel mai puțin teoretizantă. Constatarea n-are o intenție axiologică, ci mai degrabă de diagnostic epistemologic: Între filozofie, lingvistică și literatură, ultima este și cea mai amenințată. Pentru că, dintre toate, ea are Încorporată cea mai mică doză de variabilitate. Filozofia poate migra spre reflecția politică, acolo unde sînt atîtea de spus, lingvistica este investită de științele cognitive, dar literatura nu poate rămîne, identitar vorbind, decît ea Însăși. Asta o face cel mai greu adaptabilă serpentinelor istoriei, pentru că, obiectiv vorbind, literatura
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
plateaux (O mie de farfurii), volumul masiv al lui Deleuze și Guattari din 1980, care decupează din istoria culturală mondială date aparent obscure și inițiază dialoguri ilizibile pentru adepții beleartelor și beleliterelor. La fel cum Deleuze este un anarhist al filozofiei, Jauffret e un anarhist al literaturii. Încercarea celor doi filozofi de a dezgropa marginile discursurilor intelectuale ale lumii este urmată Îndeaproape de fervoarea lui Jauffret de a reprezenta lumea nu printr-un tip de personaj sau de situații, ci printr-
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
spațiului mediator dintre viață și reprezentarea ei literară În exercițiul conversiunii acestuia În timp printr-o sintaxă incantatorie și hipnotizantă. Spațiul Înseamnă descriere; timpul, narațiune. Autoficțiunea este reprezentarea literară a unei dialectici cu un efect verificat În altă parte, În filozofia subiectului. Absorbit de șuvoiul autobiografic inițial, cititorul Îi urmează mecanica, convins de autenticitatea relatării și, În consecință, de faptul că nu se află În fața unei simple povești (teza). Pentru aceasta, naratorul recurge tacit la o tehnică testimonială formulată magistral de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
a enunțului. Diferența dintre enunț și enunțare constituie una dintre ofertele teoretice cele mai generoase ale teoriei enunțării a lui Oswald Ducrot, cu rădăcini În gîndirea dualistă franceză, la Benveniste, care opune axa discursului axei povestirii și, mai departe, În filozofia carteziană a eului, acolo unde, printr-un salt transgresiv, eul devine identic cu cuvintele care le proferează. Este un salt echivalent cu cel al materializării simbolice, de la, de pildă incipitul epic "credeam că" cînd eul se Împarte În instanța enunțătoare
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Încearcă să ademenească un public european și mondial În mare parte pierdut. Mișcarea trash apare la sfîrșitul anilor 1970 ca un soi de fotografie În negativ a hippie-ului puțin rezistent la asaltul consumismului În plin avînt. Sex Pistols, curentul și filozofia de viață punk reprezintă imaginea unei revolte resemnate, lipsită de ideal, un mod de a trăi a cărui miză unică rămîne hedonismul violent aflat la confluența durerii și plăcerii - un fel de sadism modern care exaltă trauma ca singură experiență
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
pe Sartre, cu a sa piesă de teatru Muștele (1934). Numai că aici, ca și la Rimbaud, de pildă, În celebrissimul poem Voyelles, percepția la care este supusă musca o extrage din cotidian, conform esteticii romantice a extremelor, conform unei filozofii romantice a subiectului transcendental, pentru a fi investită cu o puternică Încărcătură simbolică. Musca, așa cum apare ea ca simptom facultativ al literaturii de apartament, trimite probabil În cea mai mare măsură la omul occidental, „unidimensional”, al școlii de la Frankfurt, conform
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
estul sărac. Familia lui este și ea una marginală. Mama lui e bretonă, dar tatăl este originar din Birmania, moștenitor al unei civilizații, dă de Înțeles romancierul, superioare celei europene. Antoine pleacă la Paris la vîrsta majoratului, se Înscrie la filozofie, la Paris V, Își face un cerc restrîns de prieteni, pentru că „gusturile lui nediscriminatorii, disparate, Îșl excludeau din grupurile care se formează pe baza dezgusturilor.” Prietenii Îi sînt aidoma, puțini reali față de realitatea socială Înconjurătoare: Ganja, Charlotte, Aslée și Rodolphe
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
cultura modernă: texte la Înțelegerea cărora nu ai nevoie de parcurgerea unei tradiții - și nici de cunoștințe lingvistice foarte vaste - și care nu se adresează unei facultăți umane care are nevoie de antrenament (intelectul, de pildă, așa cum se Întîmplă cu filozofia) ci sensibilității și imaginației, adică exact facultăților de relaționare cu lumea pe care gîndirea secolelor 18 și 19 le-a exaltat cel mai mult: sensibilitatea, de către materialismul senzualist al Luminilor, imaginația, de către romantismul nordic paneuropean. Literatură poate citi, la o
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
canonizabile, dar a căror cunoaștere contribuie la introducerea În mitologia europeană nordică. Cred Însă că lecturile literare din perioada medievală fac destul de puțin dacă nu sunt Însoțite de cunoașterea unor texte sacre, apoi a unor texte care stau la baza filozofiei moderne. Scrupulul purității genurilor nu contează aici, pentru că el aparține unei istorii literare retrospective. Literatura premodernă trebuie să fie studiată nu numai din unghi retoric, nu recreată Într-un spațiu muzeal pentru uzul unor spectatori care habar nu au de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
franceză ca să afli cum stă treaba cu Balzac, altfel decît prin lecturi de măna a doua-a treia, să trebuiască să faci un drum la Filosofie, iar, pentru a vedea ce e pozitivismul. E la fel de ineficient să faci studii de filozofie franceză contemporană, cum se Întîmplă la Cluj, fără să citești literatură franceză contemporană (cînd, se știe, sursa literară a gîndirii franceze recente este atît de consistentă). Studiile românești ar trebui să includă toate scrierile importante pe care le cuprinde cultura
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]