12,272 matches
-
vizitatori, iar Galeria de Artă Contemporană a atras aproape 15.000 de vizitatori. Programele începute în 2007 vor continua în acest an, spune directorul Muzeului Brukenthal, Sabin Luca: „Palatul este în plină revigorare. La 1 decembrie, doresc să inaugurăm noua galerie de artă europeană“. De asemenea, continuă reamenajarea spațiilor expoziționale. „Visul meu este să stea omul opt ore în palat“, spune Sabin Luca. „În rockul românesc, dacă vrei să te riști, te riști singur“ Anca Baraboi Au ieșit din underground, dar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
pe săptămână, se transformă în brute iraționale vor suferi crize de conștiință când vor vedea că întreruperea unui meci se lasă cu decorații. E greu de crezut deci că nu vor mai zbura brichete spre capete decorate sau nedecorate, că galeriile adverse se vor îmbrățișa în timpul meciurilor în urma semnalului dat de jucătorul-actor din fruntea țării, că violența verbală, condiție premergătoare și decisivă pentru violențele de orice alt tip, vor fi stopate de un președinte care, altfel, e un maestru al cuvintelor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
Londra cu obiectivele și atracțiile sale turistice este unul dintre cele mai frumoase orașe. Aici se află sediul guvernului, la Westminster, reședință regală de la Palatul Buckingham și cele mai importante galerii de artă, muzee și scene artistice ale țării. Un britanic din șapte locuiește aici. Londra are o capacitate nelimitată de adaptare, trecând, de-a lungul timpului, de la stadiul de fort român și fortăreața în Evul Mediu la cel de oraș
Carusel, nr. 15, Anul 2014 by Brînză Ştefania () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91783_a_107371]
-
acordate pentru cele șapte arte. Ministerul va contribui la definirea profilului cultural al centrului vechi al Capitalei, care, în viziunea lui Adrian Iorgulescu, va fi centru bancar, dar și centru cultural, cu săli de teatru și de concert, cafenele, buticuri, galerii, magazine. Anul acesta este Anul European al Dialogului Intercultural, astfel încât MCC va finanța aproximativ 60 de proiecte, printre care multe evenimente locale: „Dansul popular etnic în școlile ieșene“, Gala Premiilor de Jazz de la Timișoara, Cultura și literatura română în contextul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
lectură, mare, Întunecată și fără cititori, unde mirosea a camfor și a lemn umed. Cele mai multe rafturi erau goale, iar celelalte, În loc de cărți, erau Încărcate cu niște cutii de carton fără inscripții. Jos nu erau ferestre, În schimb, deasupra era o galerie Îngustă, cu ferestre mari și arcuite, ale căror geamuri erau pline de praf, pătate ori sparte. Galeria era Împodobită cu picturi modeste, Înfățișând lupte de cocoși, bizoni și lanuri de orez. Tot ce se găsește acolo vă stă la dispoziție
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
goale, iar celelalte, În loc de cărți, erau Încărcate cu niște cutii de carton fără inscripții. Jos nu erau ferestre, În schimb, deasupra era o galerie Îngustă, cu ferestre mari și arcuite, ale căror geamuri erau pline de praf, pătate ori sparte. Galeria era Împodobită cu picturi modeste, Înfățișând lupte de cocoși, bizoni și lanuri de orez. Tot ce se găsește acolo vă stă la dispoziție, a spus femeia arâtând un fel de firidă la celălalt capăt al Încăperii. — Dar am nevoie de
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
fiecare Înfășurată Într-o frunză verde și lucioasă și prinsă cu un mic ac auriu. și-a dat seama că trebuie să ia și el una. La capătul holului o scară largă În spirală, cu rampă aurită, urca la o galerie care Înconjura holul. Dacă ar fi ajuns acolo, avea să urce și de sus putea să vadă totul. S-a Îndreptat de bine, de rău spre scară, dar nu făcea mai mult de câțiva pași și iarăși cineva Îi tăia
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
grăbite și nu lua În seamă semnele agasate primite ca răspuns. Își fixase privirea pe marele candelabru cubic atârnat În centrul holului. Dacă ajungea măcar până acolo, ar fi fost În stare s-o rupă la fugă spre ieșire. La galerie era o orchestră militară care interpreta naive piese siropoase, cântece populare pe care părea să le cunoască, deși erau atât de transformate, Încât nu putea fi sigur că sunt aceleași. Era unul despre un pescar și despre un pescăruș. Pescarul
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
buza să-l vândă, zice că-i moștenire, o prostie de genul ăsta, dar orice are un preț, până și istoria unei familii. Firește, tranzacția n-o să apară În ziar, În vreun buletin de licitație ori la vreun proprietar de galerie. Nici vânzătorul, nici cumpărătorul nu țin să fie identificați, cum se zice. — Înțeleg, a zis Margaret. E exact ce i-ar plăcea președintelui. Era impresionată de priceperea cu care Bill găsea fără greș calea cea mai potrivită să stârnească cele
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
elevatorul puțului principal de extracție, în care, la un semnal sonor, ieșeau sau intrau și oamenii la schimburile de tură. Sarcina mea era să cuplez vagoneții goi și plini, să-i decuplez înainte de puțul de extracție și, în timpul mersului spre galeriile în care roca salină este aruncată în aer și spartă, să deschid și să închid ușile puțului de aeraj. Multă alergătură prin curent. Împiedicându-mă în șine. Rănindu-mă întruna la genunchi. Alți băieți de la cuple mă învățaseră ce aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
neobișnuit; pretutindeni, oprirea curentului făcea parte din cotidian și era acceptată la fel ca destinul. Când stăteam degeaba, ne așezam fie în apropierea elevatorului oprit din puțul de extracție, fie - surprinși fiind pe traseu de oprirea curentului - în vreuna din galeriile mari cât o hală create în urma exploziilor și care erau destul de spațioase pentru a adăposti acum și în viitor deșeurile atomice ale noastre, ale tuturor, pentru ca acestea să strălucească și să tot strălucească... Mai târziu, am mutat capitolul final al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
acestea să strălucească și să tot strălucească... Mai târziu, am mutat capitolul final al romanului Ani de câine într-o mină, din care însă nu se mai extrăgea rocă salină. Mai mult, la toate orizonturile de transport și în toate galeriile se instalaseră pretutindeni sperietorile de ciori produse acolo ca articol de export. Încremenite în anumite posturi sau mobile, cu ajutorul unor mecanisme încorporate, ele erau costumate ca replici ale societății umane, exprimau bucuria și suferința omenirii și erau o marfă care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
fost creat după chipul și asemănarea lui Dumnezeu, Dumnezeu putea fi considerat prima sperietoare de ciori. Când era pană de curent, doar lămpile cu carbid dădeau lumină și ne ajutau să avem umbre uriașe, care bântuiau peste pereții înalți ai galeriilor. Din galerii proaspăt deschise, din scocuri oscilante amuțite, din adâncurile de sub tavanele galeriilor, îi vedeai venind: mineri, havatori, meșterul genist, șeful de sector, băieții de la cuple cu mecanicii de locomotive. O adunare pestriță, alcătuită din tineri care învățaseră la iuțeală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
după chipul și asemănarea lui Dumnezeu, Dumnezeu putea fi considerat prima sperietoare de ciori. Când era pană de curent, doar lămpile cu carbid dădeau lumină și ne ajutau să avem umbre uriașe, care bântuiau peste pereții înalți ai galeriilor. Din galerii proaspăt deschise, din scocuri oscilante amuțite, din adâncurile de sub tavanele galeriilor, îi vedeai venind: mineri, havatori, meșterul genist, șeful de sector, băieții de la cuple cu mecanicii de locomotive. O adunare pestriță, alcătuită din tineri care învățaseră la iuțeală munci necalificate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
sperietoare de ciori. Când era pană de curent, doar lămpile cu carbid dădeau lumină și ne ajutau să avem umbre uriașe, care bântuiau peste pereții înalți ai galeriilor. Din galerii proaspăt deschise, din scocuri oscilante amuțite, din adâncurile de sub tavanele galeriilor, îi vedeai venind: mineri, havatori, meșterul genist, șeful de sector, băieții de la cuple cu mecanicii de locomotive. O adunare pestriță, alcătuită din tineri care învățaseră la iuțeală munci necalificate și din muncitori cu vechime - unii aproape de vârsta pensiei - care ședeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
când de o parte, când de alta, ca să văd cum e. Așa se face că mina Siegfried I a firmei Kali mi-a dat pe gratis meditații care au avut efecte schimbătoare: pendulând precum jocul de lumini și umbre în galeriile cât un dom ale minei, mă hotăram când pentru, când împotriva a ceva, eram când de o parte, când de alta, dar rămâneam surd de îndată ce încă-naziștii încercau să mă îmbrobodească. Pe de o parte, vorbeam în subteran, atunci când avea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
a treia foame a mea nu se potolea nici cu banii câștigați în plus pentru ore suplimentare. Numai fațadele aveau căutare. Atunci am primit în sfârșit un răspuns de la Academia de Artă. Cu o mapă plină de desene în creion - galeria de bătrâni, care-mi făcuse pe plac între accese de tuse - și cu trei sculpturi mici, torsurile de femei executate liber după Lehmbruck, capul expresiv -, îmi depusesem cererea de înscriere la timp, iar cererii îi atașasem un certificat de practică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
desen în vederea deprinderii structurii complete a unui schelet bărbătesc, pe care studenții îl numeau Tünnes sau Schäl, două personaje populare în Renania, despre ale căror vieți eroice circulau nenumărate bancuri. Și ce avea de oferit orașul: expoziții peste expoziții la galeria de artă. Pictorii din mișcarea Sezession din Renania, grupul „Tânăra Renanie“, expresioniști, colecția „mamei Ey“, personalități locale din Düsseldorf. Am văzut lucrări de Goller, Schrieber, Mecketanz, de sculptorul Jupp Rübsam. La modă era un pictor pe nume Pudlich. O expoziție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
care, după câte se știe, își avea sediul la Palermo. Prin urmare m-au ajutat. Iar de la Caltanisseta, un șofer de camion m-a dus absolut de bunăvoie până la Palermo. Mai înainte însă călătorisem prin Toscana și Umbria, văzusem în galeria Uffizi, în sfârșit în original, acele opere de artă - Venus din Urbino a lui Tizian și Nașterea lui Venus de Botticelli, mai apoi în Palazzo Pitti Sfântul Sebastian al lui Sodoma, trupul lui de băietan străpuns de săgeți cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
frică, ajungea să-i gonească și să-i înspăimânte pe alții. Se vedea urmărit, ieșea din camere mergând de-a-ndăratelea, evita trotuarele, încerca, mergând pe stradă, să-și șteargă urmele, înlătura amprentele, voia să fie ascuns de amenințătorii bărbați întunecați în galeria atelierului meu și m-a rugat să-i cumpăr un aparat de fotografiat special, tocmai de aceea nu chiar ieftin, cu care, așa spunea el în șoaptă, se putea fotografia pavajul prin cracul de la pantaloni. Plângea și râdea în același
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
două decenii mai bătrân decât mine. Ca pictor și sculptor, făcea parte dintr-o generație de artiști care, în 1933, erau încă prea necopți ca să fie interziși imediat. Iar când n-a mai avut voie să-și expună tablourile în galeria Stuckert sau la Mama Ey, a început războiul și el a devenit, pe toată durata acestuia, soldat. De curând îl făcuseră profesor în Grunewaldstraße, acolo unde, într-o clădire dezafectată, erau formați viitori pedagogi. Eu îl cunoșteam de la Czikos ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
se înscrie în nici o ordine. În plus, au scris alții despre aia și aia și mai mult chiar, cu dată și menționarea locației, despre ce-am făcut înainte, atunci și după. De pildă așa: „Între 19 octombrie și 8 noiembrie, Galeria Lutz & Meyer din Stuttgart, Neckarstraße, a prezentat 36 desene și sculpturi ale tânărului și talentatului...“ Ei, da. Așa a fost mai departe. De atunci încoace, totul este enumerat și datat, e tipărit și aranjat în rânduri, e evaluat cu note
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
aprinse becul pentru a-i arăta pereții înșiruiți pe dreapta și stânga cu portrete. Era familia Drăgănescu, reprodusă, în uleiuri convenționale, de vreo casă vieneză după fotografii: tatăl, mama, Drăgănescu însuși, un frate mort tânăr și surorile când erau domnișoare. Galerie proaspătă de familie cu aere vechi din cauza modei așa cum era purtată de bravii mahalagii și a pozelor înfipte și smerite. Păreau de acum o sută de ani, cu atlazurile rochiilor, cu lanțurile de ceasornic și brățăriie, cu pieptănăturile ticluite și
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
ia vernisajul intim al salonului lui, în chiar atelierul locuinței pictorului. Era un eveniment, o comemorare a zece ani de carieră. Adunase un număr mare din picturile lui de la început până acum, împreună cu cele mai noi, făcuse un fel de galerie completă a operei lui artistice. Atelierul mare era plin de sus până jos de pânze bine distribuite și care formau un tot foarte plăcut. Pictura era negreșit valoroasă, omul însă, văzut de aproape, o nemulțumise. După ce zgomotul de la început se
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
cu simplicitate, acest fapt divers proaspăt, pe care orașul îl absorbea în uzina lui de descompunere: "Hallipii divorțează!". Mini intră la Ateneu. Era o stație de odihnă. Sala cea mare de intrare, cu clarobscurul ei perpetuu, cu acea răcoare de galerie subterană parcă, îi plăcea, hall-ul pustiu da o impresie de vastitate și aula străjuită circular de statui mari adăpostea un parc sacru de marmore și bronzuri. Mini nu se oprea, îi plăcea să treacă printre ele, ca printr-un locaș
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]