11,725 matches
-
slujit patruzeci și ceva de ani. 20 A sosit un mesaj de la prințul Kung, prin care acesta cere permisiunea de a veni la Jehol pentru ceremonia de doliu. Potrivit tradiției, prințul Kung trebuie să facă o cerere oficială, aprobată de tron. Deși Kung e unchiul lui Tung Chih, îi este subordonat acestuia prin rang. Băiatul a devenit împărat, iar prințul Kung este ministrul său. Spre uluirea mea, cererea prințului Kung este respinsă. Legea casei imperiale interzice văduvelor lui Hsien Feng să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Chih să nu fie intimidat de dușman. Când lecțiile iau sfârșit, nu rostește niciodată „mulțumesc“ sau „la revedere“, iar când îmi desfac brațele și spun „te iubesc, fiule“, el mă dă la o parte. Ceremonia care marchează urcarea oficială pe tron a lui Tung Chih începe atunci când trupul lui Hsien Feng este pus în sicriu. La Curte se emite un decret pentru a proclama noua eră, iar Tung Chih trebuie să emită, la rândul lui, un decret în onoarea mamelor sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
pieptul tresăltând de emoție: — Unul dintre înțelepții antici ai Chinei a prezis că țara va fi distrusă de o femeie. Sper ca noi să nu grăbim ziua aceea. Înspăimântat de expresia de pe chipul lui Su Shun, Tung Chih sare de pe tron. Se repede întâi la Nuharoo și apoi la mine: — Ce se întâmplă? Când observă că îmi tremură mâinile, Tung Chih mă întreabă: Ți-e bine? Da, fiule, sunt bine. Însă Tung Chih începe să plângă. Îl mângâi pe spate ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
să poată vedea ce greșeală a făcut. Prințul Kung știe ceea ce Nuharoo și eu nu știm, și anume că Su Shun a eșuat deja în prima sa tentativă de a-l răsturna pe Tung Chih în ziua urcării sale pe tron. Marele consilier îl trimisese pe Chiao Yu-yin, un membru din Grupul celor Opt, să-i contacteze pe generalul Sheng Pao și generalul Tseng Kuo-fan pentru sprijin militar. Când Chiao a scăpat informația în mod accidental, Su Shun a negat totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
diabolică înainte ca ea să vă pună otravă în supă! Tung Chih este speriat. Ne imploră pe mine și pe Nuharoo să plecăm. Când îi spun că nu vom face asta, se scapă pe el. Văzând urina care picură de pe tron, Nuharoo aleargă lângă Tung Chih. Eunucii vin repede cu prosoape. Un membru mai în vârstă al clanului se ridică și începe să vorbească despre unitatea și armonia familiei. Tung Chih plânge și țipă când eunucii încearcă să îi schimbe roba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
ceremonial este pavat cu marmură și flancat de elefanți enormi, cămile, grifoni, cai și războinici ciopliți în piatră. La vreo sută de metri pe drumul de marmură, Nuharoo și cu mine ne apropiem de un pavilion în care sunt păstrate tronurile din aur și satin și robele galbene de dragon ale lui Hsien Feng. Acestea vor fi expuse în ziua anuală a sacrificiului. Ca și mausoleul strămoșilor săi, cel al lui Hsien Feng își va avea slujitorii și paznicii săi. Guvernatorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
mine și Nuharoo. În fața locului în care urma să stăm noi se afla, atârnând din tavan, un paravan transparent din mătase galbenă. Era un gest simbolic care spunea că nu noi suntem cele care conducem, ci Tung Chih, al cărui tron era plasat în centru, în fața noastră. În dimineața ceremoniei urcării pe tron, majorității miniștrilor importanți li s-a acordat dreptul de a merge în palanchine sau călare pentru a intra în Orașul Interzis. Miniștrii și oficialii erau îmbrăcați în splendide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
afla, atârnând din tavan, un paravan transparent din mătase galbenă. Era un gest simbolic care spunea că nu noi suntem cele care conducem, ci Tung Chih, al cărui tron era plasat în centru, în fața noastră. În dimineața ceremoniei urcării pe tron, majorității miniștrilor importanți li s-a acordat dreptul de a merge în palanchine sau călare pentru a intra în Orașul Interzis. Miniștrii și oficialii erau îmbrăcați în splendide robe din blană, decorate cu nestemate. Colierele și căciulile cu pene de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
suflet. Am băgat de seamă că Yung Lu mă observa dintr-un colț al sălii. În ultima vreme, fusesem prea ocupată cu umbra lui Su Shun pentru a permite gândurilor mele să alunece spre Yung Lu. Acum, în timp ce stăteam pe tronul meu, am văzut expresia de pe chipul său și i-am simțit dorința. M-am simțit vinovată, și totuși nu m-am putut împiedica să nu-i doresc atenția. Inima mea flirta cu el în timp ce chipul îmi era imobil. Prințul Kung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
nr. 2 din Vaslui și director al Casei Raionale de Cultură, în 1958 va fi anchetat și întemnițat sub învinuirea „delict împotriva ordinii sociale”, pentru că organizase, împreună cu alți colegi de facultate, sărbătorirea a cinci sute de ani de la urcarea pe tron a lui Ștefan cel Mare. Eliberat din detenție în 1964, este angajat scurt timp la Stațiunea de Mașini și Tractoare din Vaslui, de unde în 1965 se mută ca funcționar la Centrul de Librării și Difuzarea Cărții din Iași; trece în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290403_a_291732]
-
să fie stârpite viile. La începutul secolului al VIII-lea, încă nu putem vorbi de un "stat bulgar", ci un "popor al bulgarilor și șcheilor (slavilor)", conform lui Teofan. Un aspect nou: Justinian II, răsturnat de Tiberiu, este readus pe tron cu ajutorul lui Tervel, hanul bulgar. În schimbul ajutorului acordat, Justinian ajungea la o înțelegere cu Tervel, prin care muta pe bulgari mai jos în teritoriul primit, până la o linie care unea Marea Neagră cu Munții Haemus, având acum reședința la Aboba-Plisca. Statul
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
sprijinită și grăbită de stat, de legislația din timpul primilor hani și de biserică, după creștinarea din secolul al IX-lea. Puterea căpeteniei politice, hanul (kanas), în ceea ce privește autoritatea și prerogativele-legiuitor și judecător suprem, comandant al armatei-era ereditară, ca succesiune la tron și, după creștinare, considerată de origine divină. Hanul își alegea sfatul, alcătuit din marii boieri, bulgari și slavi, după centralizarea administrației și după înfrângerea rezistenței triburilor slave și anularea autonomiei cnezilor acestora. Adunarea poporului, o supraviețuire a regimului "democrației militare
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
a dat lângă Alba Iulia, după cum relatează Legenda Sf. Ștefan, iar 60 de familii de pecenegi au fost colonizate în Panonia. După moartea regelui Ștefan, în 1038, regatul arpadian a trecut printr-o criză acută datorită luptelor pentru succesiune la tron și revoltei anticreștine din anii 1046 și 1060-1063. De aceea, voievodatul Transilvaniei s-a separat de regat astfel că, în 1068, este amintit la Alba Iulia, ducele Gyula IV, care organizează o incursiune în Ungaria. Regele Solomon, împreună cu principii Geza
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
statornicit stăpânirea ta până la Dunăre" o susținere ireală, o fabulație. În plus, în sprijinul susținerii despre o dominație a Haliciului până la Dunărea de Jos este menționată replierea spre cursul ei inferior a lui Ivan Rostislavici (numit și Berladnicul), pretendent la tronul Rusiei haliciene. El este amintit pentru prima dată la Dunăre, în 1144, în momentul în care este izgonit de cneazul Vladimir al Kievului. Cneazul Ivan rămâne mai mult timp în regiunile dunărene, apoi, sprijinit de "mulți cumani" și berladnici (turanici
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
forța împrejurărilor, a trecut de partea revoltei de la Dunăre și a pornit împreună cu ei spre Constantinopol. În drum, ei au prădat și jefuit, împreună cu pecenegii, teritoriile Macedoniei și Traciei (cf. Attaliates, p. 205-206, 207-209). După câțiva ani, la urcarea pe tron a lui Nicephor III Botaniates, "sciții de la Dunăre" (localnicii, autohtonii) au trimis soli la Constantinopol pentru a-și mărturisi supunerea, iar cei aliați cu pecenegii, care au jefuit, au fost predați împăratului. Solii trimiși, ca și numărul mare de monede
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
o confirmare. După 1091, Anna Comnena menționează ca "duce al Paradunavonului" pe Leon Nikerites, general bizantin destoinic. După înlăturarea amenințării pecenege, împăratul Alexie a fost confruntat cu atacurile cumanilor la sud de Dunăre. În 1094, cumanii, susținând un pretendent la tronul Bizanțului, au trecut Dunărea prin vadul de la Isaccea și au înaintat până la Constantinopol. În acest context, Anna Comnena amintește pe un Pudilă (Pudilas), "fruntaș al vlahilor", poate comandant al frontierei de la Dunăre, care l-a înștiințat pe împărat despre atacul
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Hilandar primește 170 de familii de vlahi, împreună cu juzii lor, vlahii sunt menționați și lângă Adriatica, în Zenta și la Pristina, în sudul Serbiei. Momentul prielnic s-a ivit după moartea împăratului Manuel Comnenul (1180), în urma luptelor pentru succesiunea la tronul Bizanțului, care a adus la putere dinastia Anghelilor. La această revoltă au particupat, deopotrivă, români și bulgari. În istoriografia modernă s-au purtat dezbateri despre etnia celor implicați în revoltă și a conducătorilor ei. Iorga afirmă că, la sfârșitul secolului
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
sale Maria cu împăratul latin Henric de Flandra, el s-a bucurat de sprijinul său. În 1216, după moartea împăratului latin, situația țarului bulgar s-a agravat, Ioan, fiul lui Asan, întors în țară după ani de pribegie, a revendicat tronul, a ocupat Târnovo, în 1218, și a luat domnia, iar Borilă, încercând să fugă, a fost prins și orbit, după obiceiul de la Bizanț.28 Sub Ioan Asan II (1218-1241), statul Asăneștilor a atins cea mai mare întindere teritorială și un
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
-au provocat îngrijorarea papalității, care a cerut regelui Ungariei, în 1236, să intervină în favoarea Imperiului latin. În noua situație, Ioan Asan și-a schimbat brusc orientarea politică, s-a alăturat statului latin și, în dorința de a ocupa pentru el tronul bizantin, a încercat să-l atragă pe papă, propunându-i o nouă unire a celor două biserici. Dar bucuria papei a durat puțin deoarece Ioan Asan și-a schimbat din nou planul de alianțe politice și s-a apropiat, încă
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
fratele său, Mihai Asan II (1246-1256) a avut aceeași soartă. În acești ani grei, statul Asăneștilor a suferit pierderi teritoriale, Tracia, regiunea Munților Rodopi, țărmul egeean, aproape întreaga Macedonie, Albania și ținuturile din nord-vest. După Mihail Asan, a urcat pe tron vărul său, Căliman II Asan (1256-1257), care, în scurt timp, a fost detronat și ucis. Prin moartea acestuia, în 1257, se stingea linia masculină a dinastiei Asăneștilor, care condusese statul începând din 1185, dar tradiția statului întemeiat de ei, continuatoarea
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
alcătuirile politice din aceste regiuni. Aceste înjghebări prestatale sunt urmarea firească a evoluției generale a societății și a structurării sale. Astfel, în epica medievală islandeză, "Saga lui Eymund", se relevă implicarea vlahilor (Blokumenn) alături de pecenegi în luptele fratricide (intestine) pentru tronul Rusiei kievene. Pe sprijinul lor conta principele Sviatopolk, refugiat la pecenegi, în iarna 1018-1019, pentru ajutor împotriva lui Iaroslav cel Înțelept, cneazul Kievului. Aceasta este o dovadă a existenței unei formațiuni ce dispunea de resurse militare importante. Un alt episod
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Ladislau Cumanul, aflat în Transilvania, în vara 1287, se consultă cu nobilii unguri din țară, la care este asociat clerul catolic, reprezentanții sașilor și secuilor, adică adunarea stărilor privilegiate, care, în 1291, se transformă în congregație. După urcarea sa pe tron, regele Andrei III confirma privilegiile stărilor, în februarie 1291, apoi sosea în Transilvania, la Alba Iulia, și conducea congregația stărilor. De fapt, Andrei III încerca să atragă stările Transilvaniei în adunările de stări ale regatului, pentru a curma autonomia voievodatului
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
atacă și alte biserici. Înalții prelați catolici ai regatului reacționează și denunță "furia și cruzimea neamului săsesc"-evenimentele se petreceau sub minoratul regelui Ladislau. Conflictul violent a reizbucnit, în 1307-1308, când sașii au sprijinit pe Otto de Bavaria, instalat pe tronul Ungariei: în februarie 1308, sașii au atacat din nou catedrala din Alba Iulia, dar Otto și-a pierdut tronul, iar voievodul Ladislau Khan le era ostil. Puternici, la începutul secolului al XIV-lea, sașii își aleg comiții proprii, în decembrie
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
petreceau sub minoratul regelui Ladislau. Conflictul violent a reizbucnit, în 1307-1308, când sașii au sprijinit pe Otto de Bavaria, instalat pe tronul Ungariei: în februarie 1308, sașii au atacat din nou catedrala din Alba Iulia, dar Otto și-a pierdut tronul, iar voievodul Ladislau Khan le era ostil. Puternici, la începutul secolului al XIV-lea, sașii își aleg comiții proprii, în decembrie 1308, punctul culminant al mișcării autonome a sașilor. Comunitatea sașilor, alături de nobilii catolici unguri, se constituie într-un corp
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
lui Vladimir cel Sfânt, (978-1015), iar regele Poloniei, Boleslaw cel Viteaz, s-a aliat cu ei în luptele cu rușii din 1013 și 1018. Apoi, în conflictul din 1018-1019, pecenegii și vlahii au luptat alături de cneazul Sviatopolk în luptele pentru tronul Kievului. În același an, 1036, alte triburi pecenege au asediat Kievul, dar înfrângerea suferită din partea cneazului Iaroslav a pus capăt primejdiei pecenege.3 Astfel s-ar putea explica declanșarea luptelor pentru supremație, izbucnite între Tyrach și Kegen, când 11 din
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]