13,563 matches
-
de documente, despre tragediile celor deportați în Siberia, despre războiul declanșat de Moscova în Transnistria din 1992, fotografii, mărturisiri, cărți, jurnale, etc. La cumpărarea spațiului pentru muzeu au contribuit români din țară și străinătate, printre care: Sergiu Grosu, Franța, Ovidiu Creangă, Canada, Elvira Opran, California, SUA, Toma Istrati, Brașov, Ioan Alexa, Iași, Alexandru Budișteanu, București, Andrei Ciurunga, București, Irina Vrabie, Toronto, Nicolae Iașcinschi și mulți alții, cer iertare că nu i știu pe toți. Domnul Vadim Pirogan, a urmat renumitul liceu
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
California, SUA, Toma Istrati, Brașov, Ioan Alexa, Iași, Alexandru Budișteanu, București, Andrei Ciurunga, București, Irina Vrabie, Toronto, Nicolae Iașcinschi și mulți alții, cer iertare că nu i știu pe toți. Domnul Vadim Pirogan, a urmat renumitul liceu din Bălți „Ion Creangă”, unde i-a avut colegi pe renumitul poliglot Eugen Coșieriu, dr. Vlad Bejan, dr. Mihai Baltaru, prof. Alexandru Budișteanu, prof. Ciubara Metodiu, Boris Movilă, prof. univ. Mangeron, sunt doar câteva nume din acea pleiadă de mari personalități ale vestitei școli
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
fiecare joi era târg de vite și alte bunuri materiale ce se vindeau și se cumpărau. Am terminat școala primară din sat, unde director era fratele cel mic al mamei mele, iar în 1943 m-am înscris la Liceul “Ion Creangă“ din orașul Bălți, al doilea ca mărime după Chișinău. În 1940, când Basarabia a fost cotropită de sovietici, familia noastră nu s-a refugiat. În iunie 1941, când armata română a trecut Prutul, armata sovietică s-a retras în debandadă
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Nicolae Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1700]
-
Cerchez Mihai general în Războiul pentru Independență și alții înscriși în anexă. Înaintând mai departe spre nord, dăm de judele vecine, Neamț și Iași. Din județul Neamț, doar localitățile Săbăoani, Doljești, Bâra, Stănița, Poienari, Bozieni, Oniceni, Valea Ursului, Icușești, Ion Creangă, Roman, Horia, Sagna, Tămășeni și Cordun se găsesc pe malul stâng al Siretului. Pământul e roditor, lucrat de locuitori harnici, pricepuți în profesia de agricultori și iubitori de natură. Urcând spre nord vom găsi județul Iași, județ situat în mijlocul Moldovei
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
Cerchez Mihai general în Războiul pentru Independență și alții înscriși în anexă. Înaintând mai departe spre nord, dăm de judele vecine, Neamț și Iași. Din județul Neamț, doar localitățile Săbăoani, Doljești, Bâra, Stănița, Poienari, Bozieni, Oniceni, Valea Ursului, Icușești, Ion Creangă, Roman, Horia, Sagna, Tămășeni și Cordun se găsesc pe malul stâng al Siretului. Pământul e roditor, lucrat de locuitori harnici, pricepuți în profesia de agricultori și iubitori de natură. Urcând spre nord vom găsi județul Iași, județ situat în mijlocul Moldovei
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
la jumătate din prețul de vânzare pentru că se produceau milioane de becuri care, bineînțeles, aduceau profituri de milioane de dolari, cu mult peste pierderile de zeci de mii de dolari din primii ani. (cf. Barbu Apelevianu, Mari invenții, Editura Ion Creangă, București, 1977) Dincolo de faptul că produc mai eficient (mai avantajos) unele bunuri care răspund nevoilor umane, organizațiile au anumite structuri de organizare și anumite funcții asociate acestora sau, altfel spus, anumite structuri constituite pentru a îndeplini anumite funcții. Funcțiile cele
[Corola-publishinghouse/Administrative/1908_a_3233]
-
deveni semnificative pe plan regional sau global, organizațiile românești trebuie să se impună în primul rând la ele acasă, prin muncă, perseverență și creativitate - elemente esențiale și universale ale performanței în organizații. Bibliografie Apelevianu, B. (1977), Mari invenții, Editura Ion Creangă, București. Baum, Warren, 1994, The Project Cycle, The World Bank, Washington, DC. Bryson, M. John (2002), Planificarea strategică pentru Organizații publice și nonprofit, ARC Publishing House, București. Bochenski J.M. (1992), Ce este autoritatea?, Editura Humanitas, București. De Visscher, Pierre; Neculau
[Corola-publishinghouse/Administrative/1908_a_3233]
-
Nichita Stănescu ("Ordinea cuvintelor"), Marin Sorescu ("Tratat de inspirație"), Mihai Ursachi, Emil Brumaru, Cezar Ivănescu, Ion Gheorghe, A.E. Baconsky ("Corabia lui Sebastian"), Mircea Dinescu, Virgil Mazilescu, Ion Mureșan... Și texte interzise: "Doina" lui Eminescu, poveștile cu pricina ale lui Creangă... Aș adăuga și "Așteptându-l pe Godot", singura carte pe care, cu greu, mi-a împrumutat-o Aurel Dumitrașcu. O amintire sau mai multe cu Aurel Dumitrașcu? Poți să îi faci un portret la atâția ani distanță? Pentru mine, Aurel
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
o istorie ar trebui să vadă deopotrivă metamorfozele reale din timpul vieții concrete a evenimentelor, dar și perspectivele ulterioare. Două istorii, în paralel. Sau mai multe. În fond, Nicolae Manolescu are dreptate. Noi nu-l mai citim de mult pe Creangă, de exemplu, cu inocență. E la mijloc o istorie a receptării care, devenită bun comun, generează anumite coordonate ale interpretării. Or, cum anume facem în mod real înscrierea receptării în propria-ne viziune? De fapt, lucrurile ar trebui să stea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
agitație, se consumă multe energii a fost dintotdeauna așa. Unii se îmbată cu apă rece, alții se îmbată cu vin. Nici nu știi cum e mai bine, nu?! Dacă Maiorescu a scris despre Eminescu, despre Caragiale și îi invoca pe Creangă ori pe Slavici, negându-i în grup pe pașoptiști, nevăzându-l pe Negruzzi (Costache, nu Iacob), nici pe Nicolae Filimon, cu atât mai puțin pe Macedonski, făcea "cumetrialitate"?! Unde suntem în Europa cu literatura română? Dar cu critica literară românească
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
autorul Principiilor de estetică nu poate sta pe același plan cu Thibaudet. E drept că, în anumite privințe, Opera lui Mihai Eminescu ar putea concura La poésie de Stéphane Mallarmé; în schimba, monografia Gustave Flaubert e net superioară volumului despre Creangă. [...] Nici argumentul cantității nu valorează mai mult: căci condensata Istorie a lui Thibaudet respiră da capo al fine la o altitudine pe care Istoria lui Călinescu nu reușește să o atingă decât cu mari intermitențe (datorate citatelor uneori excesive sau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
o zi când criticii români vor fi (re)cunoscuți în marile universități europene și americane, când exegezele românești vor fi cerute și publicate de editurile occidentale, când istoricii noștri literari vor vorbi la congresele și seminariile internaționale despre Eminescu și Creangă și, mai ales, că străinii ne vor asculta cu interes și chiar cu dorința de a-i citi și comenta pe scriitorii noștri". Subscriu și sper. Evaluarea și integrarea în cultura română a marilor scriitori din diaspora, din perioada comunistă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
să îmbătrânești. Și dacă aș avea și timp și aș vrea să nu-mi uit limba, eu aș lua un Eminescu, cu postume cu tot, un Caragiale, și m-aș lua în fugă și pe mine. Sub braț cu Ion Creangă. Te rog să lași, pentru final, o poezie de-a ta, dintre cele pe care le mai descifrezi dintre manuscrisele tale vechi. Sau dintre cele mai noi? Nu ți-am spus? Sau încă nu ți-am spus?! Ca orice autor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
din raft Măgarul de aur, cică primul roman din literatura lumii, și recitesc niște pagini însemnate de mine la alte lecturi și mă întreb care e deosebirea dintre postmodernul X al României zilelor noastre și Apuleius. Dar, un basm de Creangă, megieșul tău, de ce nu este postmodernist, că are absolut toate ingredientele postmodernismului românesc? Dar Povestea poveștilor de ce n-ar fi postmodernă? De ce Povestea poveștilor a anilor'80 a lui Mircea Nedelciu este și a lui Creangă ba? Cât ajută și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Dar, un basm de Creangă, megieșul tău, de ce nu este postmodernist, că are absolut toate ingredientele postmodernismului românesc? Dar Povestea poveștilor de ce n-ar fi postmodernă? De ce Povestea poveștilor a anilor'80 a lui Mircea Nedelciu este și a lui Creangă ba? Cât ajută și cât stânjenește evoluția literaturii noastre această globalizare de care se face atâta caz ? Ar putea duce globalizarea la dispariția literaturii române, într-un viitor îndepărtat? Să fim serioși! Să scriem noi literatură mare cu marca Made
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
în momentul în care aproape că m-am născut. E un răspuns à la Nichita Stănescu. Da, poate fi o parafrază. Când ai citit prima oară pe Eminescu? L-am citit devreme, dar nu l-am priceput devreme... Dar pe Creangă? Și cu Creangă lucrurile au stat un pic altfel... Pe Creangă l-am îndrăgit un pic mai târziu, cum e și firesc, dar se pare că e o dragoste definitivă. Întâi mi-am luat licența cu Creangă cu "Lumea ca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
care aproape că m-am născut. E un răspuns à la Nichita Stănescu. Da, poate fi o parafrază. Când ai citit prima oară pe Eminescu? L-am citit devreme, dar nu l-am priceput devreme... Dar pe Creangă? Și cu Creangă lucrurile au stat un pic altfel... Pe Creangă l-am îndrăgit un pic mai târziu, cum e și firesc, dar se pare că e o dragoste definitivă. Întâi mi-am luat licența cu Creangă cu "Lumea ca spectacol în opera
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
răspuns à la Nichita Stănescu. Da, poate fi o parafrază. Când ai citit prima oară pe Eminescu? L-am citit devreme, dar nu l-am priceput devreme... Dar pe Creangă? Și cu Creangă lucrurile au stat un pic altfel... Pe Creangă l-am îndrăgit un pic mai târziu, cum e și firesc, dar se pare că e o dragoste definitivă. Întâi mi-am luat licența cu Creangă cu "Lumea ca spectacol în opera lui Creangă", după care am avut o tentativă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
devreme... Dar pe Creangă? Și cu Creangă lucrurile au stat un pic altfel... Pe Creangă l-am îndrăgit un pic mai târziu, cum e și firesc, dar se pare că e o dragoste definitivă. Întâi mi-am luat licența cu Creangă cu "Lumea ca spectacol în opera lui Creangă", după care am avut o tentativă de doctorat. Mi-am trecut examenele cu brio cu un mare profesor care a fost și e Zoe Dumitrescu-Bușulenga dar nu mai știu din ce motive
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
au stat un pic altfel... Pe Creangă l-am îndrăgit un pic mai târziu, cum e și firesc, dar se pare că e o dragoste definitivă. Întâi mi-am luat licența cu Creangă cu "Lumea ca spectacol în opera lui Creangă", după care am avut o tentativă de doctorat. Mi-am trecut examenele cu brio cu un mare profesor care a fost și e Zoe Dumitrescu-Bușulenga dar nu mai știu din ce motive n-am mai terminat doctoratul de vreme ce lucrarea era
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
trei, patru spectacole într-o singură stagiune, o șansă pe care alte teatre nu o oferă tinerilor actori. Aceasta e marea șansă. Ce înseamnă asta? Un început de profesionalizare. Ai scris vreodată în "Cartea de onoare" de la Casa Memorială "Ion Creangă" din Humulești? Nu cred! Dacă ai scrie acum, ce ai scrie? M-ai pus la grea încercare. Ar trebui să dau un răspuns sclipitor, nu-i așa? Hai, lasă-mă să ajung până acolo din nou, să scriu ceva, cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
neaoș? Ceva care ne caracterizează numai și numai pe noi? Cred că o asemenea imanență rezidă mai mult în limbaj. Într-o pastă a conexiunilor limbajului, intraductibilă, intransmisibilă în alte idiomuri în întreg spectrul său de nuanțe, de subtile savori: Creangă, Caragiale, într-un fel Eminescu, mai cu seamă Arghezi. Cum să-l traduci pe Arghezi reducându-l la noțiuni, despuindu-l de veșmântul de abur al zicerii sale geniale? Cum să-i păstrezi finețurile pentru cineva care nu ne cunoaște
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Ei bine, dragă Adriene, îmi asum universitaritatea și inexistența literatoare... Căci în afara câtorva strigături (împănate în textura cărților mele cu pietate filială, ca o deferență pentru performanțele jucăușe ale tătânelui meu cajvanian, dar și pentru a-l cinsti pe Ion Creangă: ori menipeea "umplută" a Antichității tardive?), Domnia Mea comite, cu neregularitate, eseu în toate sensurile cuvântului eseu și ale vocabulului sens. Eseu... în accepție britanică, spaniolă (cu ocheade frecvente la Savater, Eugenio d'Ors, Ortega și chiar Unamuno), franceză mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
largă comprehensiune. Tot vorbim, după cum se vede, despre critică. Să însemne asta că, în cultura noastră, cel puțin, critica e importantă? În mod paradoxal, Maiorescu, întemeietorul ei, nu era de aceeași părere. Prin simplul fapt al apariției scriitorilor adevărați (Eminescu, Creangă, Caragiale, Slavici), spunea la un moment dat mentorul junimist, necesitatea criticii încetează. Nu avea desigur, dreptate, chiar dacă el se referea mai degrabă la critica de tip normativ, aceea care se ocupă cu consacrarea valorilor și cu descurajarea nonvalorilor, decât la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
riscul imposturii. (Revista "Conta", nr. 17, 2014) Ion ZUBAȘCU Dacă m-a adus Dumnezeu pe lume, a făcut-o doar să pot depune mărturie cu viața mea despre cea mai mare tragedie pe care a trăit-o poporul român... Zice Creangă, la un moment dat: "Cum nu se dă scos ursul din bârlog, țăranul de la munte strămutat la câmp și pruncul dezlipit de sânul mamei sale, așa nu mă dam eu dus din Humulești când veni vremea să plec la Socola
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]