12,420 matches
-
de o remarcabilă unitate structurală. "Veghea lui Roderick Usher" (1930) pare să fi ultima, dar și cea mai completă, varianta a poeticii barbiene. Exceptând, poate, unele nuanțări, parafrază barbiana nu pare să aducă în discuție idei esențialmente noi; lectură ei compensează, în schimb, si fascinează, prin calitatea expresiei, prin memorabilitatea formulărilor, ingenuitatea imaginilor și simbolurilor. "Veghea" este un cristal prelucrat la incandescenta celei mai înalte gândiri poetice. Atât pentru Edgar Allan Poe, cât și pentru Ion Barbu, realitatea imaginației, manifestare a
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
fusese retractată). Elementul esențial al acestui acord era constituirea unui mini-parlament provizoriu de 100 de membri, CPUN (Consiliul Provizoriu al Unității Naționale), unde să fie reprezentate toate partidele politice înscrise oficial până la 31 ianuarie 1990. Această aparentă deschidere democratică era compensată de faptul că FSN își aroga dintru început 51 de locuri, în vreme ce toate celelalte partide, asociații, ca și reprezentanți ai Academiei Române și ai marilor universități își împărțeau celelalte 49 de locuri. Cum existau multe asociații și partide care gravitau deja
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
strategic cu SUA din 1997, înfrățirile de ministere și unități, cu Franța (jandarmii) și Marea Britanie (MApN), urmate de "foaia de parcurs" pentru aderarea la NATO, au deschis calea unei reformări profunde a armatei. Reorganizarea și diminuarea drastică a corpului generalilor, compensată de întărirea celui al subofițerilor, renunțarea la serviciul militar obligatoriu și profesionalizarea armatei, au mers mână în mână cu modernizarea tehnică și logistică. Trebuie să remarcăm faptul că aceste reforme dureroase și la nivel material, și la nivel simbolic nu
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
care susține această perspectivă este teoria sistemelor. Într-un sistem toate părțile sunt legate, interdependente și integrate și este evident că schimbarea unui element al societății va conduce probabil la schimbări în alte părți. Schimbările mici din sistemul social sunt compensate cu relativă ușurință de acesta, dar schimbările mari sau bruște pot cauza dezordine socială majoră. Din această cauză, argumentează funcționaliști, sistemele sociale sunt caracterizate prin stabilitate și tendința către echilibru stare a balanței în care relațiile între părțile variate ale
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
astfel, la un moment dat, pot distruge echilibrul social mai mult decât să contribuie la realizarea acestuia. Spre exemplu, încurajarea familiilor mari într-o societatea care este deja suprapopulată poate fi disfuncțională. În general, teoria funcționalistă arată că atunci când funcțiile compensează disfuncțiile, înseamnă că un aranjament social probabil va continua să existe deoarece echilibrul este benefic pentru societate. Însă deoarece situațiile se schimbă, un element care astăzi este funcțional poate deveni în viitor disfuncțional. Datorită acestui lucru, sociologii când studiază orice
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
muncitori sunt mai alienați decât alții și că femeile, minoritățile și cei cu educație limitată probabil pot sfârși în roluri alienate. Din fericire, oamenii din organizații au dobândit abilități să se adapteze în mod informal la această situație care parțial compensează trăsăturile alienate ale birocrației. Vom vedea în continuare câteva din modurile în care aceștia reușesc să facă acest lucru. 6.4.3. Perspectiva interacționistă a birocrației Structura formală și informală. Am văzut în definiția birocrației dată de Weber cum arată
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
iar cucerirea ținuturilor românești [...] a fost determinată de o necesitate" (Petrescu, Ilie și Totoiu, 1935, p. 217), "Mihai a luptat ca un erou pentru binele Europei creștine" (Constantinescu, 1928, p. 175). Starea obiectivă de înapoiere a societății românești a fost compensată simbolic prin mitul sacrificiului creștin în fața puhoiului otoman întru salvarea Europei (Boia, 1997, p. 180). Conclusiv, discursul istoriografic din perioada interbelică etalează un naționalism critic, în care excesele interpretative ale naționalismului romantic sunt drastic temperate. Coexistența unor multiple manuale școlare
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
mai putea fi interpretată în cheie naționalistă. Profesionalizarea câmpului istoriografic, precipitată prin asumarea criticismului, prevenea asemenea "anacronisme psihologice". Niciun istoric serios nu își mai permitea să atribuie unirii principatelor din 1600 semnificații naționaliste. Concesia pe planul unității politice este însă compensată pe planul unității spirituale. Adevărata moștenire lăsată posterității de Mihai Viteazul nu a fost nici politică, nici națională ori socială (faimoasa "legătură" a lui Mihai prin care a legiferat iobăgia în Transilvania probează că principele nu a fost interesat de
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
majoră din care se desprinde cu necesitate logică concluzia eternității românești. Această sarcină conclusivă a fost preluată de M. Eliade (1990, II) [1935], în paginile articolului cu titlu sugestiv, "România în eternitate" (pp. 127-129). Mai puțin dogmatic decât Stăniloae, dar compensând prin credința în posibilitatea de eternizare a României prin creație culturală, Eliade definește naționalismul autohton nu doar prin "marea iubire pentru morții și pămîntul nostru", ci mai ales prin "setea de eternitate a României" (Eliade, 1990, II, p. 127). Eliade
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
conviețuire de două mii de ani ne dă dreptul la o convingere aproape aprioristă că sufletul românesc a fost frământat și răscopt în mustul ortodoxiei" (Stăniloae, 1939, pp. 67-68). Sublimitatea expresivă a metaforei mustului în care s-a răscopt ortodoxia nu compensează totuși excesul de a întinde ortodoxia și românitatea la o existență bimilenară. Posedați de ideea că ființa românească este străbătută de duhul ortodox - în care rezidă miezul spiritual și identitar al românismului - teologii națiunii au elaborat eboșa doctrinară a unei
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
fiind mulabil pe noua întorsătură ideologică operată dinspre sovietismul internaționalist înspre naționalismul socialist. Pentru a se legitima, regimul național-comunist a recurs la ideologia naționalistă, iar precursoratul românesc pe toate planurile susținut de protocronism a contribuit din plin la betonarea sistemului, compensând lipsurile structurale cu producții mitologice consolatoare. În condițiile accentuării crizei sistemice a economiei planificate și a instaurării economiei de penurie, protocronismul a însemnat o "terapie prin mit" (Tomiță, 2007, p. 12), regimul încercând să compenseze eșecurile economice printr-o supraproducție
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
din plin la betonarea sistemului, compensând lipsurile structurale cu producții mitologice consolatoare. În condițiile accentuării crizei sistemice a economiei planificate și a instaurării economiei de penurie, protocronismul a însemnat o "terapie prin mit" (Tomiță, 2007, p. 12), regimul încercând să compenseze eșecurile economice printr-o supraproducție mitică. Monografiat în toate cutele sale politico-culturale de studiul acribic al lui A. Tomiță (2007), care a întocmit "dosarul protocronismului românesc", curentul neaoșist în cultura română a intensificat neîndoielnic turnura naționalistă ale cărei efecte s-
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
cât o persoană se află mai sus în ierarhia socială, cu atât vocabularul său de cuvinte este mai bogat, în timp ce, cu cât o persoană este mai puțin educată sau necalificată, cu atât vocabularul său este mai sărac și, pentru a compensa, folosește mai multe gesturi pentru a transmite intențiile și gândurile sale. Comunicarea statutului ocupat și a puterii se poate transmite celorlați prin intermediul mai multor indicatori nonverbali: • înfățișare și îmbrăcăminte: persoana aflată într-un post de conducere trădează poziția socială ocupată
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
Îi cere lui Moromete să furnizeze informații lingvistice suplimentare pentru identificarea referentului la care asta trimite Ce anume, nea Ilie? Vom vedea, În subcapitolul dedicat teoriei pertinenței, că absența informației lingvistice suficiente necesare dezambiguizării unor cuvinte sau expresii poate fi compensată, parțial, printrun efort sporit al interpretului, care va fi obligat să parcurgă un proces inferențial complex, fiind nevoit să caute conexiuni pertinente În contextul extern și, mai ales, În cel psihologic.. 2.1.3. Intertextualitatea context pentru text/discurs Până
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
emoții, dispoziții și sentimente negative sunt descoperite contradicțiile, nepotrivirile, ceea ce la rându-le amplifică emoțiile și sentimentele negative existente. b. Creșterea/dezvoltarea conflictului În multe situații, conflictele escaladează. Escaladarea relațiilor conflictuale poate fi explicată prin faptul că "victima vrea să compenseze pierderea sa psihologică" și va răspunde la insultă cu o altă insultă; dar nu cu una mai slabă, ci cu una mai puternică. Este greu să ne abținem de la ispita de a-i da o lecție celui care ne-a
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
ne-)o protejăm). De aceea, Fr. Lelord și Ch. André (2003) ne propun câteva strategii cu ajutorul cărora să readucem stima de sine afectată la nivelul obișnuit. Între acestea, reținem: • devalorizarea avantajului celuilalt; • găsirea la celălalt a unor dezavantaje care vor compensa avantajul lui față de noi; • devalorizarea globală a celuilalt; • devalorizarea sistemului care i-a permis celuilalt să obțină avantajul; • la toate acestea, putem adăuga și pura și simpla sinceritate față de noi înșine, autoanaliza și judecata echilibrate (Epstein, 2008, p. 159). Strategiile
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
aveau și un nucleu de fascinație asupra societății. Nebunii erau în mod egal considerați nu numai niște persoane dezechilibrate, ci și niște „inspirați” (profeți, vizionari etc.). În cazul alienației mintale, teoria degenerescenței care încerca să le dea o explicație era compensată de teoria geniului, adesea reamintindu-se celebrul adagiu aristotelic: Nulum magnum ingenium sine mixtura dementia fuit. Medicalizarea nebuniei și constituirea psihiatriei ca disciplină medicală introduce un termen nou, cel de „boală psihică”. Pentru K. Schneider, în psihiatrie, conceptul de boală
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
unor pulsiuni acumulate sau refulate ale inconștientului colectiv, sau aspirații ale Supra-Eului spiritual și moral. Raportate la reprezentările și miturile colective, specifice unei comunități social-umane, comportamentele ritualizate reprezintă modalități de „refugiu” sau de „descărcare”, un catarsis colectiv care completează sau compensează protectiv viața cotidiană cu rigorile ei, cu sistemele și normele sociale, precum și cu tabu-urile socio-culturale și moral-spirituale impuse ca obligativități. Nu vom insista asupra acestor manifestări, ci ne vom referi la relațiile dintre aceste conduite ritualizate și nebunie. Rolul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
persoane, conduite afectiv-emoționale neconforme cu vârsta cronologică. Ea se datorează unor carențe afective, factorilor psihotraumatizanți sau frustrărilor infantile, absenței unor modele afective pozitive și, în final, unei nerezolvări a situației oedipiene a persoanei respective. Poate fi reversibilă sau mai exact compensată prin psihoterapie analitică, sau prin metode de psihopedagogie. 6) Defectul Defectul este consecința acțiunii unui proces psihopatologic, de regulă a unui proces psihotic care acționează distructiv asupra sistemului personalității. În urma evoluției unui proces psihotic, se va produce, după retragerea evoluției
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
respectivă. Acest model psihopatologic este întâlnit de regulă la cazurile bolnavilor psihotici cu o îndelungată evoluție clinică a bolii: vechii bolnavi schizofrenici, deliranții cronici, în cursul psihozelor afective etc. Defectul post-procesual este o stare ireversibilă a personalității, care poate fi compensată, într-o anumită măsură prin socioterapii sau psihoterapii ocupaționale. Aspectele mai sus prezentate, constituie repere importante în înțelegerea dinamicii sistemului personalității umane în condițiile oferite de psihopatologie. Se poate desprinde clar faptul că înțelegerea fenomenelor psihice morbide și a dinamicii
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
au ca scop menținerea constantă a „mediului intern”. W.B. Cannon desemnează cu termenul de „homeostazie” această tendință generală de restabilire a echilibrului intern tulburat, afirmând că orice ființă vie este un organism care dispune de capacitatea de a-și compensa tulburarea echilibrului său intern prin neutralizarea factorilor perturbanți. Instinctele sau trebuințele sunt activități ale organismului îndreptate spre satisfacerea nevoilor acestuia în vederea menținerii și dezvoltării vieții individuale. Ele se caracterizează prin următoarele: a) trebuința instinctuală are întotdeauna un obiect; b) fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
dispariția cauzei care a produs-o. Mecanismele reacției Din definițiile de mai sus rezultă că reacția este un „răspuns” specific al persoanei la „acțiunea” neobișnuită a mediului fizic sau social al acesteia. În cuplul „acțiune-reacțiune” trebuie să vedem o pereche compensată în care al doilea termen îl redublează pe primul, în mod reciproc, printr-o mișcare inversă (J. Starobinski). Acest aspect a fost remarcat de numeroși specialiști. Apar două noțiuni noi, specifice patologiei, care derivă din cele de mai sus, în
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
infatuare ridicolă. Neîncrederea, manifestată ca o teamă, o rezervă inutilă, stare de neliniște și susceptibilitate, îndoială, sentimentul penibil de a nu fi înțeles de ceilalți, de a se simți izolat între oameni. Sentimentul de „a fi neînțeles de ceilalți” este compensat de satisfacția vanitoasă de „a se considera diferit de ceilalți” și, în consecință, superior acestora. Falsitatea judecății în raport cu realitatea constă în faptul că logica paranoicilor este greșită, falsă prin sensul ei interior, deși este construită corect din punct de vedere
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
dezorientare temporo-spațială, fabulație, deteriorare mintală lejeră. Această afecțiune apare în special la femei, cu conservarea aspectului exterior, a ținutei și chiar a cochetăriei. Tulburările de memorie constau într-o amnezie de fixare, în special a datelor recente. Ea este însă compensată de producții fabulative și de false recunoașteri de tipul paramneziilor. Deficitul intelectual este construit, dar el nu are gravitatea pe care o întâlnim în demența senilă simplă. Sentimentele afective și cele morale sunt, în general, bine conservate. 3) Demențele abiotrofice
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
cu alte persoane. Un aspect psihopatologic interesant, este dat de faptul că suferințele psiho-morale, sunt caracterizate prin relații de factură nevrotică cu ceilalți. Aceste persoane se atașează de alții nu din considerente afective, ci din tendința inconștientă de a-și compensa propriile lor frustrări, carențe afective, stări complexuale, pe care le proiectează asupra celorlalți. În momentul în care conținutul conflictual-nevrotic este descărcat proiectiv asupra celuilalt, persoana cu „probleme psiho-morale” dispare. Dar existența ei va continua în același mod. Este cazul de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]