12,355 matches
-
poftă decât să-l ia de bărbat pe bătrânul Împărat al Germaniei, și asta doar pentru că era Împărat. Curtată de regele Angliei (Carol al II-lea, pe atunci În Franța), ei nu-i păsa câtuși de puțin de asta. Privea liniștită cum se prăbușesc În jur, ca niște cărți de joc, toate castelele Închipuind căsătorii ce Încercau să se Înalțe În preajma ei, interesată de spectacol doar pentru că era o fiică a Franței! Dacă a visat - așa cum s-a spus - la vărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
din Bordeaux la Curaçao, și așa știa să vorbească de toate, cu asemănări din trecut, cu apropieri și amănunțiri fermecătoare de câte ori i se Întâmpla să povestească de călătoriile lui prin ținuturile străvechi ale Răsăritului; sau prin ostroavele pierdute ale oceanului liniștit, unde domnește primăvara veșnică”. Povestitorul proiectează peste existența „eroului” său o aură demonică: „Așa, de pildă, am Înțeles că se Îndeletnicea cu cercetări oculte Îndrăznețe, pentru cari era hărăzit, pe lângă o Înclinare Înnăscută rară, și cu cea mai uimitoare pregătire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de George! se auzi o voce. —Nu-i mare brânză, doar The Bill, observă Hugo. E omul potrivit pentru rolul inspectorului dolofan din Hicksville-in-the-Marsh. —Și nici Violet Tranter nu-i aici. Nu știu de ce. — La dracu cu Violet, spuse MM liniștită. Și să nu te-aud că vii cu vreo replică deșteaptă, Hugo. Matthew, sun-o. Dacă nu dai de ea, sună-l pe impresarul ei. — Cine e Violet Tranter? o întrebai pe Sophie. Îmi sună cunoscut numele. — A, e fata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
ceai, făcea lucrurile ca la carte: un set de ceai din porțelan și os, șervete de pânză și o tavă de argint. — Le-am găsit pe toate într-o piață din Bermondsey, zise el, arătând către masă. Cu excepția biscuiților, stai liniștită! Pe ăia i-am cumpărat proaspăt făcuți. Biscuiți cu unt și prăjitură cu ghimbir - de ce fornăi în halul ăsta? — Când aud de biscuiți cu unt, nu mă pot abține să nu sar în sus, îi explicai eu. Acum trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
câteva rânduri în fața mea; nu i-am recunoscut, dar cum nu erau destul de jigăriți, nu puteau fi altcineva decât membrii din consiliul teatrului despre care Margery spusese că urmau să vină la repetiția finală. Pe scenă, MM, cu o voce liniștită, trecea în revistă o serie de puncte. Își aranjase, ca de obicei, cele două taburete, unul pentru a asta jos, în timp ce pe celălalt, care era exact în fața ei, era sprijinit dosarul în care își făcuse notele. Matthew stătea pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
și comploturi peste tot. Ar trebui să i se dea rolul principal într-una din acele complicate drame de familie de pe BBC1 în care toată lumea înșală și se culcă cu toată lumea, de preferat în același timp. Între timp, Hazel dădea liniștită din cap. Fără îndoială că avea să-și facă propria idee despre personajul Christina și-l lăsa pe Ben să-și facă numărul ca să-i fie traiul mai ușor. Și, ca de obicei, nu puteam să nu mă întreb dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
-și facă propria idee despre personajul Christina și-l lăsa pe Ben să-și facă numărul ca să-i fie traiul mai ușor. Și, ca de obicei, nu puteam să nu mă întreb dacă viața lui Hazel era cu adevărat la fel de liniștită pe cât le dădea oamenilor de înțeles; cine știe, poate în timpul liber era o dominatoare sau mergea la petreceri swing 1 în Bromley... Când am trecut pe lângă ea, tocmai luase o altă înghițitură de vin și-și ștergea buzele. Impecabil. Ben
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
petreceri swing 1 în Bromley... Când am trecut pe lângă ea, tocmai luase o altă înghițitură de vin și-și ștergea buzele. Impecabil. Ben îi dădea cu putere înainte. Sally îl localizase deja pe Hugo, care îl urma către un colț liniștit al camerei, spre fereastra franțuzească prin care se ajungea în grădină. S-au întors cu spatele, aparent pentru a admira cerul înstelat, iar schimbul de bani și de droguri s-a petrecut atât de discret încât, dacă n-aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
ai mușcat. Și-a răsucit mâna ca să mi-o rate. I-am sărutat-o. Ne-am privit ochi în ochi, deasupra palmei întinse, și m-a trecut un fior puternic, până-n adâncul ființei mele. Ochii lui cenușii erau imenși și liniștiți, ca marea. O clipă, lumea s-a oprit în loc; după care am inspirat amândoi și ne-am răsucit, cu degetele încleștate unele într-ale celuilalt. — Hugo! Sam! Era vocea lui Sophie, care striga de dincolo de gazon. Se apropie în fugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
uite nicicând imaginea care se oferea ochilor ei de fetiță înfricoșată, după cum nu aveau s-o uite nici cei ce se aflau în ziua aceea blestemată de Paradă la Granada. În valea în care de obicei curgea zgomotosul, dar altminteri liniștitul Darro, iată că acum se formase un torent înspământător, care mătura totul în cale, părăduind grădini și livezi, scoțând din rădăcini mii de copaci, ulmi tineri și majestuoși, nuci bătrâni de sute de ani, frasini, migdali și sorbi, pătrunzând apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
și a da semnalul de plecare spre cimitir. Femeile însoțiră giulgiul până în pragul ușii, fluturând năframe albe în semn de tristețe și de rămas-bun. Boabdil se făcu nevăzut printr-o ușă ascunsă. De acum înainte granadinii din Fès puteau muri liniștiți: silueta lăbărțată a sultanului nu avea să mai vină să le tulbure ultimul drum. Condoleanțele se prelungiră vreme de încă șase zile. Împotriva durerii stârnite de dispariția unei ființe dragi, ce alt leac mai bun poate fi decât epuizarea? Primii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Khâli a luat în mâinile sale mâinile prietenului meu, mai subțiri, dar deja mai bătătorite, și a rostit aceste vorbe care, pe moment, m-au făcut să zâmbesc: — Dacă frumoasa Șeherazada le-ar fi cunoscut, ar fi consacrat o noapte liniștită istorisirii poveștii lor, ar fi amestecat și niști djinni, niște covoare zburătoare și felinare fermecate, iar înainte de ivirea zorilor, ar fi preschimbat în mod miraculos căpetenia lor în calif, cocioabele în palate și straiele de trudă în veșminte de mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
cu coada ochiului spre omul acela. Plângea, rezemat în coate la îngusta fereastră a camerei sale. Când m-a văzut, și-a acoperit ochii. Am făcut un pas spre el. A început atunci să-mi povestească, pe tonul cel mai liniștit, că el era un negustor cu frică de Dumnezeu, că fusese internat în urma denunțului unui concurent pizmaș și că familia sa nu izbutea să-l scoată de acolo, atât era de puternic și de bine văzut la palat adversarul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
aprindă, se spune, orice vas inamic ce încerca să se apropie de coastă. Mai erau desigur și alte lucruri de vizitat, însă noi eram zoriți să plecăm, făgăduindu-ne să ne întoarcem într-o zi în Alexandria, dar cu sufletul liniștit. Ne-am îmbarcat așadar pe o corabie egipteană care pleca spre Tlemcen, unde ne-am odihnit o săptămână încheiată înainte de a porni la drum. Îmi îmbrăcasem straiele maghrebine și, după ce am trecut de incinta din Fès, mi-am acoperit fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Dacă nu m-ar asculta chiar șeful Bisericii, aș spune că religia îi învață pe oameni smerenia, dar că ea însăși n-are nici un pic de smerenie. Aș spune că toate religiile au dat sfinți și asasini, cu aceeași conștiință liniștită. Și că în viața acestui oraș, există ani ai lui Clement și ani ai lui Adrian, între care religia nu îngăduie să alegi. — Oare islamismul îți îngăduie să alegi mai bine? Am fost cât pe ce să spun „noi“, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
patrii sau credințe. Cât despre mine, eu am ajuns la capătul călătoriei mele. Patruzeci de ani de aventuri mi-au îngreunat suflarea și pașii. Nu mai am altă dorință în afară de aceea de a trăi, înconjurat de ai mei, îndelungi zile liniștite. Și de a fi, dintre toți cei pe care-i iubesc, cel dintâi care o să plece. Spre acel Loc din urmă unde nimeni nu e un străin în fața Ziditorului. TABLA DE MATERII I. Cartea de la Granada Anul Salmei la Horra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
mai exploatezi latura sexy. Nu-ți mai lași părul peste ochi. Aici e mâna lui Edward, nu-i așa? — Pleacă. —O, o să plec. Nu-ți face griji. Dar mai întâi am o mică propunere. Maggie se holbă la el. — Stai liniștită, nu e genul ăla de propunere. Nu că nu m-ar tenta, dacă te saturi vreodată de Edward... —Sun la poliție. Se întinse după telefon. Nu, n-o să faci asta. Și știm amândoi de ce. Replica aceasta o opri. Puse receptorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
de tacâmuri și muzică de vioară în surdină pe fundal. Prânzul la La Colline, își închipui. —Acordă-mi două minute. Îl auzi pe Edward scuzându-se că trebuie să se ridice de la masă, trăgându-și scaunul și găsind un colț liniștit. Adevărul e că nu-i displăcea atât de mult să facă lucrul ăsta: întreruperea unei mese pentru a răspunde la un telefon urgent era procedură standard la Washington, o modalitate de a-ți acorda o importanță nemărginită. Da, spuse într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
sau Sf. Petru; teatrele din partea de vest a Londrei, cumpărăturile pe strada Bond. După haosul, grosolănia, praful și mizeria din Israel, era o adevărată ușurare să vină într-un loc mai răcoros, însă în același timp mai calm și mai liniștit. Unde cozile la autobuz nu se transformau în încăierări și unde, da, trenurile chiar circulau conform programului. Nicăieri nu se simțea Baruch Kishon atât de bine ca în Elveția, unde puteai să iei prânzul pe peronul gării și să îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
dar când se trezi, undeva după ora 2.00 a.m., nu mai putu ațipi. Uri dormea profund lângă ea, pieptul ridicându-i-se și lăsându-se de fiecare dată când respira adânc. Își zise că acesta era primul lui somn liniștit de când îi murise tatăl. Îi plăcea să-l privească. Rămase mult timp întoarsă pe-o parte, privindu-l doar, și simți un fel de pace răspândindu-i-se în tot trupul. Trecu aproape o oră așa, până când Maggie începu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
moment, nu până îi pusese Uri acea întrebare. O luă de mână, strângând-o de parcă ar fi vrut să compenseze cuvintele pe care nu le spunea. Și continua să o țină strâns. Când îi povesti despre Miller, pe un ton liniștit, pe fața lui se citi doar o vagă surpriză. —Îți dai seama, spuse ea, că asta merge tocmai până la vârf. —Desigur. Forțele speciale nu se pun singure în mișcare. Și apoi simți din nou aceeași nesiguranță pe care o simțise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
rău se întinde până pe gâtul osânditului și mă temeam să nu-mi ricoșeze securea... Până și după tăiere se zbătea mai mult... Ce sacrilegiu, să-ți bați joc în felul ăsta de osândit, să-l împiedici să moară calm și liniștit! Vi se pare moral? Vi se pare frumos? Noroc de guvernator, care și-a dat seama din timp... Dumneavoastră, domnule, sunteți un osândit norocos... (ARTUR ascute; saliva îi curge și lui în barbă; ochii lui s-au mărit, s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Apă... GRUBI (Îi aduce apă în pumni.): Na! (VIZITATORUL se aplecă să bea iar GRUBI desface pumnii.) Hi-hi! Vino și ia! VIZITATORUL (Cu prestanța pierdută, umil și transparent.): B-b-boule! (Ceilalți pufnesc în râs.) MAJORDOMUL: N-are nimic, domnule. Puteți veni liniștit. VIZITATORUL (Încercând să-și refacă demnitatea.): Eu... Ridică un deget în sus și brusc îi revine glasul.) plec! MAJORDOMUL (Speriat.): Unde să plecați? BRUNO: Zău așa, n-are nici un sens. GRUBI: Ș-apoi nu v-am povestit încă primul act
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
nu mă doare nimic. PARASCHIV: Ești beat. MACABEUS: Unge-mă cu ceva pe față. PARASCHIV: Cu ce? MACABEUS: Nu știu. (Pauză.) Cu ulei. PARASCHIV: Te ung. Se ridică.) MACABEUS: Nu pleca! PARASCHIV: Lasă-mă! MACABEUS: Nu pleca! PARASCHIV: Stai dracului liniștit! (Pleacă; se întoarce cu sticla de ulei.) MACABEUS: Unde ești? PARASCHIV: Aici. MACABEUS: Lumânarea arde? PARASCHIV: Arde. MACABEUS: Unde e? PARASCHIV: Pe masă. MACABEUS: Urâtă treabă. PARASCHIV: Te-au aranjat. MACABEUS: Ia pune mâna pe ochiul ăsta. PARASCHIV (Pune mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
mai putut pleca niciodată... deși... deși... Domnule! În lumea asta nici n-ai unde pleca... Unde să pleci? Și de ce să pleci? Dacă stăm să ne gândim... să ne gândim bine... Ce e mai frumos... decât o gară... ca aceasta... liniștită. Sigură... o gară despre care... n-are nici un rost să te îndoiești... că s-ar putea să te tulbure... nu? Aici? domnule, e bine pentru că e clar că nu s-ar putea întâmpla nimic... nimic din ce ar putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]