11,524 matches
-
Când se putea, călcâiele ieromonahului îl făceau pe Leu să-și grăbească pasul în trap liniștit, când nu, urmăreau cum crește umbra înaintea lor, ei mergând spre răsărit, apoi cum apare din față discul lunii ușor ciunt luminându-le calea. Luni după-amiază în chiote de surugii sosea la București prințul Ștefan în careta-i luxoasă, gonind pe Podul Mogoșoaiei. Duminica Floriilor fusese o zi însorită și foarte caldă; speriați să nu le-o ia alți pomi înainte, caișii și piersicii de
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
reamintește că e femeie. CÎnd se plictisește de ea și de ceilalți, schimbă parfumul și are impresia că a Îmbrăcat altă piele”. Parfumul, viciul nepedepsibil, madlena băcăuană . Interesant... Într-o revistă din Cluj citesc, În dreptul programului Teatrului Maghiar, următoarea știre :” Luni, ora 19I.L.Caragiale , O scrisoare pierdută - comedie În două acte. Interzis copiilor sub 12 ani ” ! După cîte știu, capodopera Conului Iancu are patru, și nu două acte. Probabil că este vorba de-o confuzie - spectacolul jucîndu-se cu o singură
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
Fire Island e plină de trupuri de băieți evrei frumușei, în bikini și Bain de Soleil, care se purtau și ei în restaurante ca niște gentlemani mititei, sunt convins, și care își ajutau și ei mamele să amestece pietrele când, luni seara, veneau cucoanele la o partidă de mah-jong - unu trosc! doi pleosc! mah-jong! - rămâne un mister cum de-am reușit să răzbesc până la urmă în lumea fofoloancelor. Închid ochii și nu-i deloc, dar deloc greu - mă și imaginez împărțind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
cumpănind la duhurile rele, care par să fie întotdeauna în altă parte decât acolo unde ți se pare că le vezi. Ritualul alcătuirii frazelor și al aranjării lor în paragrafe devenise o voluptate și un viciu, culminând cu momentul de luni dimineața, când se înființa cu noaptea-n cap la chioșcul de ziare ca să cumpere Blocada, ca să-și recitească, pentru a șaptea oară, cele trei articole săptămânale. A consemnat pentru dumneavoastră, da, s-ar fi cuvenit de-acum să se întrebe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
ușii. - Madam Ionescu, Mitică... - Ce-i cu el? - Îi acolo, sub pod, în pârâu. - Da' mai suflă? - Nu știu, cred că da. - Bine, mulțumesc, lasă-l să se trezească! C-am să-l țesăl eu când o veni acasă! Dar luni dimineață, din zori, ca și cum nimic nu s-a întâmplat, pleca la treabă pe la jidani și români, căci era căutat, fiind foarte bun meseriaș. Câteodată, duminica dimineață se înfățișa mereu, același petrecăreț, un oarecare om din Țicău, nărăvit la ospitalitatea doamnei
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
de angajări, spuse Nicoleta, eu fac doar preselecția. Am grijă să selecționez numai fete educate, care vorbesc cel puțin engleza, arată decent și eventual au terminat o facultate sau sunt studente. Tu întrunești toate aceste condiții, deci dacă vrei, vino lunea viitoare la șapte seara la Hilton să-l cunoști pe patron. Voi fi și eu acolo. — Cine e patronul ? am tras-o eu de limbă. Îl cheamă Sjork, e olandez, răspunse ea sec, ridicând sprâncenele, mirată și oarecum iritată de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
producător, despre felul în care a reușit să strângă un buget record pentru producțiile de la noi - aproape 2 milioane și jumătate de euro -, o sumă infimă însă raportată la cel mai low budget film de la Hollywood. Festivalul s-a încheiat luni, 3 decembrie, la sediul Institutului Cultural Român din New York, cu o dezbatere prelungită despre filmul românesc, la care au participat toți invitații și pe care o puteți asculta pe site-ul revistei noastre, www.supliment.polirom.ro. Corina Șuteu, directorul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
Maicii Domnului, ai cărei preoți parohi se schimbau regulat, fiind toți trimiși la noi de Patriarhatul din Constantinopol. Toți veneau cu barba și autoritatea intacte, cu veșmintele brodate ale sanctității, și toți se săturau după o vreme - de obicei șase luni - de ciorovăielile din congregație, de atacurile personale asupra felului În care cântau, de nevoia constantă de a-i șușui pe enoriașii care se comportau În biserică de parcă ar fi fost În tribunele de la Tiger Stadium și, În cele din urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
-l pe bunicul meu. ― Engleză știe? ― Nu așa de bine ca mine, dar Învață repede. ― O să trebuiască să meargă la curs și să treacă testul. Altfel zboară. ― Ne-am Înțeles. Acum scrie-mi adresa de acasă și aranjăm o livrare. Luni seara, să zicem, pe la opt jumate. E bine? ― Veniți la ușa din spate. Angajarea de scurtă durată a bunicului meu la compania de automobile Ford a marcat singura perioadă În care vreun Stephanides a lucrat În industria automobilelor. În loc de mașini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
meu. Sunt sigur că-i o greșeală. E un om bun. Muncește din greu. ― Îmi pare rău, domnule Stephanides. Dar trebuie să Înțelegeți că domnul Ford nu acceptă muncitori cu asemenea legături. Nu e cazul să mai veniți la uzină luni. În timp ce bunicul meu se străduia să amortizeze șocul veștii, cel scund se aplecă spre el: ― Sper ca asta să vă fie Învățătură de minte. Dacă te Încurci cu cine nu trebuie, dai de belea. Păreți un om cumsecade, domnule Stephanides
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
confuzie. Pentru prima oară În viață, Milton Stephanides se lovea de o posibilitate la care nu se așteptase niciodată: eșecul. Ce putea face cu restaurantul? Să-l vândă pe o nimica toată? Și apoi? (Deocamdată se hotărî să Închidă bufetul lunea și marțea, pentru a reduce cheltuielile salariale.) Tata și mama nu discutau despre situația aceasta de față cu noi și o dădeau pe grecește când discutau cu bunicii. Capitolul Unsprezece și cu mine n-aveam Încotro și trebuia să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
creștem Îndărăt. Turiștii cu părul alb din autobuzele italiene pot să-ți spună Întotdeauna ceva despre etrusci. Până la urmă lui Luce i-au trebuit două săptămâni ca să-și dea sentința În legătură cu mine. A stabilit o Întâlnire cu părinții mei pentru lunea următoare. În cele două săptămâni Milton zburase cu avionul de colo până colo, ocupându-se de francizele Hercules dar, În vinerea dinaintea Întâlnirii a venit cu avionul Înapoi la New York. Am petrecut weekendul vizitând orașul,lipsiți de chef și asaltați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
două săptămâni Milton zburase cu avionul de colo până colo, ocupându-se de francizele Hercules dar, În vinerea dinaintea Întâlnirii a venit cu avionul Înapoi la New York. Am petrecut weekendul vizitând orașul,lipsiți de chef și asaltați de anxietăți nerostite. Luni dimineața părinții m-au lăsat la Biblioteca Publică din New York, iar ei s-au dus la Întâlnirea cu doctorul Luce. În acea dimineață tatăl meu se Îmbrăcase deosebit de atent. În spatele aparenței de calm, Milton era copleșit de o senzație neobișnuită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pe la colțuri. Și am avut obrăznicia să mai și citesc după o săptămână la cenaclul lor un ciclu de versuri ("Calea regală"), care a fost pur și simplu aneantizat sub o jerbă exuberantă de înjurături. Războiul meu cu "Cenaclul de Luni" era notoriu și a durat vreun an, după care am început să mai și citesc ceea ce scriau băieții (spre a-i putea combate...) și, surpriză! am fost cucerit de-a dreptul de poezia lor care nu avea egal ca fantezie
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
drăguță. Fosta prietenă a lui Spencer era model. — Nu crezi că ai fost cam imprudent să pleci singur În Africa și să lași o femeie frumoasă singură În Manhattan, timp de șase săptămâni? Ce era să facă ea În fiecare luni, marți, miercuri, joi, vineri, sâmbătă și duminică seara? Întrebă Kitty ironic. — Aș vrea să văd toată lumea singur, Înainte de-a invita o femeie să mă Însoțească. Oricum, credeam că nu-i așa greu să fii credincios cuiva dacă Îți place
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
care nici măcar nu văzuse bara zburând în spatele lui, pentru că n-avea ochi la ceafă ca zmeii și suferea și el din cauza fetei cu nume băiețos, a căzut într-o baltă de sânge și a murit. A scris și-n ziar. Luni. În Informația Bucureștiului, la rubrica „Aflăm de la Miliția Capitalei“. Era după-amiaza, tata plecase pe unul din șantierele lui (poate se întorcea peste o săptămână, poate peste două), mama moțăia, Matei nu se născuse, eu îmi construisem o colibă sub birou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
clipă; la primul gest necugetat al adulților, dușmănia se reaprinde și ripostele sunt nemiloase. Matilda, bunăoară, dacă scapă vorbe oțetite sau trage pe cineva de perciuni, e pierdută, chiar pierdută, oricât și-ar păzi ghivecele de pe palierul de la etajul trei. Luni dimineața, în zori, tipul rotofei cu skodiță bej, inginerul agronom care înnoptează la ea sâmbăta și duminica, ajunge lac de transpirație (și pachet de nervi) tot dând la pompă, o oră, o oră jumate, după ce găsește roțile mașinii dezumflate, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
duminica, așa că a doua zi nu l-am văzut deloc pe Norman. Duminică noaptea m-am Întors de la Rialto cu o senzație de greață. De la crenvurștul consumat, probabil. Se mai Întîmplase și altă dată, și nu eram Îngrijorat. Și, deși luni dimineața m-am simțit mai bine, nu-mi revenisem Încă de tot, așa că am hotărît să nu risc și să nu mă duc la Rialto noaptea următoare, chiar dacă asta Însemna să nu mănînc nimic pînă la următoarea tură, cea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
pași de cadavru. Nu întâmplător cei doi, Mierck și Mateziev, fără să se cunoască dinainte și contemplându-se reciproc, s-au înțeles perfect. Nu e, în definitiv, decât o chestiune de murdărie comună.“ - Philippe Claudel, Suflete cenușii Aici e Teatrul LUNI Mihaela Michailov Dragi parlamentari care vreți să-i luați lui Voicu Rădescu spațiul și lui Otto - câinele lui Voicu - curtea de la Green Hours, Am ghinion. N-am un frate în Parlament să-l conving să vă convingă să-i lăsați
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
de ani. Că au trecut prin beci și „mari monștri sacri“ (formula îi aparține unui taximetrist care e fan Rebengiuc - „mare monstru sacru, păcat că n-are statuie în Cișmigiu“) - Coca Bloos, Maia Morgenstern etc. -, dar și debutanți. Că Teatrul LUNI a reprezentat o comunitate deschisă. Că Florin Piersic jr. a luat Premiul UNITER pentru cel mai bun actor pentru un spectacol creat acolo jos, la răcoare. În Sex, Drugs, Rock and Roll, Piersic jr. se lua la trântă cu personaje
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
și fidelizat un public pe termen lung, lucru care pare o utopie pentru majoritatea teatrelor bucureștene. Spațiul a devenit la fel de important ca spectacolele concepute în el, pentru că tocmai raportarea indusă de structura lui a reprezentat partea relevantă a montărilor. Teatrul LUNI a generat o relație face to face actor-spectator, care i-a pus și pe unii, și pe ceilalți, de multe ori, într-o poziție incomodă și solicitantă, dar cu atât mai provocatoare. I-a obligat pe actori și pe regizori
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
incomodă și solicitantă, dar cu atât mai provocatoare. I-a obligat pe actori și pe regizori să-și gândească propunerile în funcție de o apropiere care necesită abilitatea de a face priză instant. Am fi fost mult mai amorțiți și blazați Teatrul LUNI a fost un spațiu propulsiv, productiv și permisiv. Pentru mulți artiști a constituit o trambulină. Aici am văzut primul spectacol bucureștean al lui Radu Afrim, No Mom’s Land, din care mi-au rămas scanate pe retină floarea-soarelui și WC
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
incomplet, a făcut posibilă țâșnirea unor spectacole de bar substanțial diferite, fiecare însă cu o estetică clar cristalizată, mă gândesc doar la agitatorul Stop the Tempo, în regia Gianinei Cărbunariu sau la alveola comică - Kinky ZoOne, regizată de Afrim. Teatrul LUNI a bătătorit un climat underground în absența căruia multe dintre salturile și sincronizările teatrului românesc de astăzi ar fi fost imposibile. Fără LUNI am fi fost mult mai amorțiți și blazați și am fi resimțit acut lipsa unor guri de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
un festival cu impact național sau internațional, așa cum sunt festivalul de la Sibiu, cel de la Craiova sau cel de la Piatra-Neamț, atunci prezența criticilor, a oamenilor de presă este foarte importantă, pentru că ei îți dau feedback-ul. PROGRAM Euro Art Iași 2008 Luni, 19 mai: » Ateneul Tătărași, ora 18.00 - Amor venețian, Universitatea „Babeș-Bolyai“, Cluj » Teatrul „Luceafărul“, ora 20.00 - Dialoguri și fantezii în jazz, cu Ion Caramitru și Johnny Răducanu » Casa de Cultură a Studenților, ora 22.00 - Sânziana și Pepelea, Teatrul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
nu înseamnă că va fi ușor, mai ales că nu există precedent. ---------- „Am o tot mai acută senzație de deja vu“ Ce te plictisește cel mai mult în momentul ăsta în teatru? Am văzut mult mai mult teatru în ultimele luni decât de obicei (și vedeam destul de mult în mod obișnuit). Am o tot mai acută senzație de déjà vu, care naște foarte multe întrebări. Suntem chiar atât de izolați și de lipsiți de informație teatrală, încât să perpetuăm aceleași modele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]