1,349 matches
-
și puțina putere pe care o mai aveau. Sărmanul om era pe jumătate inconștient, ca și cum traversa deja primul prag al morții. N-o să reușim, exclamă cu disperare ginerele, dar deodată imediat Îi trecu prin minte că soluția ar fi să Încalece mai Întâi el Însuși și apoi să-l tragă pe bătrân pe spinarea catârcei, În fața lui, Îl iau În brațe, nu există altă cale, voi ajutați de acolo. Mama copilului se duse la căruță să aranjeze păturica cu care era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
lup ca să-mi treacă de sperietură! Mai degrabă mă aflu rușinat de întâmplare decât vătămat. Măria Sa, tatăl meu, încă râdea de mine pe drum, și cu drept cuvânt, că m-am răsturnat de pe cal ca un prunc ne-nvățat care încalecă pentru prima oară. Mi-era gândul aiurea, altfel cum m-ar fi zvârlit calul de pământ? Așa că nu mă mai necăji și dumneata; o scrântitură, acolo... GÂND (se așază) : Îi trece până la însurătoare, fii fără grijă, nevastă. Da' o picătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
prelingea pe piele și Italia aștepta un copil. Ce vom face acum? Eram gol în baia casei pe care o împărțeam cu soția mea, îmi săpuneam ciuful de păr pubian. Trebuia să mă gândesc în tihnă, dar alergam, gândurile se încălecau, ca și cortinele din fundalul unei scene de teatru. Am ajuns la spital cu mult mai devreme, eram speriat, aveam presentimentul că n-o voi mai găsi. Într-adevăr nu mai era, semnase și plecase. Când? am întrebat-o pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
cum se Întîmplase, pînă nu demult, prin Răsărit? Loveau cînd nu mai aveau Încotro. Și Thomas fusese rănit, cocoșase și el destui; existența fusese ceva complicat Încă din comuna primitivă. Motorizații erau aproape antialcoolici, asta ar mai fi trebuit, să Încalece băuți caii și așa prea nărăvași. Mai fumau, bandiții, ierburi interzise, chiar dacă nu toți; se mai Îmbolnăveau de boli rușinoase unii, dar, una peste alta, aveau stil. Nu prea elegant, nu asta vroiau, dar apreciat, mai ales de către turiștii străini
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
aveau unii nordici -, răspîndea lumină, numai că, În poză, ochii fiecărui bărbat erau acoperiți cu o bandă neagră. Un chip viril, prietenos, păr bogat, o coamă. Înalt, puternic, Îmbrăcat În costum de motociclist, cu casca Într o mînă, pregătit să Încalece pe Triumph-ul argintiu - cum arăta În una din fotografiile de prezentare -, Thomas putea să fie și alesul unui regizor de cinema, nu doar al unor viitoare mame. Înfățișarea, pentru un viitor donator, era o primă condiție pentru a intra În
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Îl ajungea uneori nostalgia; Își proba, atunci, costumul din piele, Încă Îl cuprindea, mai era vreme; mai avea motocicleta, dar, tot mai mult, gîndul Îl ducea la o bicicletă, ce-ar mai fi rîs motorizații, de l ar fi văzut Încălecat pe una! Bicicleta, numai după ce și-ar fi Întîlnit măcar doi-trei dintre cei ce Îi erau urmași, dar nu și fii, după cum singur hotărîse să Îi socotească, nu demult. Ingrid nu știa de ce Thomas era tot mai neliniștit În ultima
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
mult, gata. Cam așa trecea vremea, pentru cine știa cu adevărat să o măsoare, la asta trebuia să ia seama Thomas, nu să se tot gîndească la plozii care nu fuseseră niciodată ai lui, chiar dacă se Întrupaseră din sămînța sa. Încăleca pe motocicletă, cuprins de un elan pe care nu Îl avusese nici În adolescență: iubea tot, nici urmă de resentiment față de cineva sau ceva, Își iubea cu ardoare țara, era În stare de fapte mărețe, dar nu i le cerea
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
două roți În oraș, de la o vreme, sub căștile făpturilor nu era nici un chip, doar ceva spectral, dincolo de vizierele lăsate. Copiii erau entuziasmați; ajunși acasă, manevrau, alergînd printre mobile, motociclete imaginare, cine avea să-i oprească peste cîțiva ani să Încalece unele adevărate? Și urmașii lui Thomas, pe unde or fi fost, se pregăteau să conducă unele, dacă nu cumva chiar făceau asta, cei majori de-acum. Dacă i-ar fi știut, Thomas ar fi alergat alături de ei, i-ar fi
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
majori de-acum. Dacă i-ar fi știut, Thomas ar fi alergat alături de ei, i-ar fi Învățat multe, motocicleta era ceva periculos, iar ei erau fiii lui. Și cîteva fiice s-ar fi dovedit Îndrăznețe, amazoane moderne; nu mai Încălecau armăsari adevărați, călăreau bidivii metalici, ascultau muzică metalică, respirau, odată cu aerul, metale grele. I-ar mai fi ferit, cît ar fi putut, pe urmași de drogurile dure. Ce să le mai spună despre cele ușoare, de vreme ce planeta era tot mai
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
unor tineri care, probabil, tocmai gustau din toate; Îi venea, uneori, să se prăpădească de rîs. Așa era făcută viața, să te usuci nu doar pe dinafară, ci și pe dinăuntru; lui Thomas, de multe ori, i se făcea frică. Încăleca pe motocicletă și mai trăgea cîte o raită pe șosele, mai rămînea o noapte prin Christiania, unde Încerca de toate, reîntinerind, murind, revenindu-și. Ieșea, spre ziuă, Întremat din cazanul cu smoală; Îl durea cîteva ore capul, dar acesta era
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Kant era mort! Nietzsche era mort! Dumnezeu era mort! după cum decretase, Înflăcărat, ultimul. Iar Thomas era bolnav. Avea să scape. Uneori Îi revenea o nesățioasă poftă de viață, chiar dacă nu la fel ca altădată; o oarecare cumpătare se făcea simțită. Încăleca iarăși pe motocicletă, fără Ingrid, dar nici nu sălta În șaua din spate prima tîrfă Întîlnită În drum - erau, venite din Est, o mulțime, acum să fi fost el Thomas cel din prima tinerețe! Urca spre patruzeci de ani, arăta
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
nouăsprezece ani, sătui deja de umblatul din floare În floare, hotărîseră să moară din iubire și să Întîlnească fiecare, pentru asta, femeia fatală! Ce ani! Thomas Încă Își mai potrivea casca roșie, nu o mai purtase de multă vreme. Va Încăleca bolidul de oțel, se va simți senin, fără grija urmașilor și a planetei, fără teamă de proorocirile Antoniei, de Sodoma, care nu era decît o poveste. Urletul motorului s-a amestecat cu al său. Așa Își propuseseră, cu mintea lor
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
la vîrsta ei, auzindu-l, simțea că măcar un strop de votcă i-ar prinde bine. Nici o existență nu era exemplară. Se găseau Antonii de toate neamurile care să arate cu degetul. De ce nu au mers la mănăstire? Punct. Thomas Încăleca pe Suzuki și dispărea o zi-două ; mergea, printre altele, să se reculeagă În Christiania, să mai guste plăceri pe care singur și le interzicea tot mai des; revenea liniștit. Le vorbea, sigur de el, studenților despre Kant, răspundea Întrebărilor. Întreba
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
opriseră și ei cîte ceva, mirosul de copil, linseseră și transpirația vremelnicului lor prieten, pentru sarea ei. Și motocicletele duseseră ceva din Thomas: fierul și cauciucul acestora căpătaseră mai multă rezistență, pentru că smulseseră din structura pasională a celui ce le Încăleca atomi nepuși În evidență de nici o fizică ori chimie; și claxonul avea ceva din strigătul călărețului; și spațiul străbătut Își lua partea, ducînd pînă la poli ceva din respirația celui ce credea că, gonind nebunește, va ajunge undeva. Thomas cel
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Tremura. Nu-i Înțelegeam violența reacției. I-am propus să ne Întoarcem, și a trebuit s-o susțin ca să nu se prăbușească. A doua zi, părea restabilită. Ca să Încerc s-o distrez, am călăuzit-o Întru descoperirea minunățiilor pachebotului, am Încălecat chiar și pe nesigura cămilă electrică, cu riscul de a Îndura hohotele de râs ale lui Henry Sleeper Harper, editorul hebdomadarului cu același nume, care rămase o clipă În tovărășia noastră, ne oferi ceai și ne povesti călătoriile sale În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
de izvoare și dealuri melancolice. Tânăr profesor, cu fulare colorate și replici-mitralieră, vedetă care năuceste adolescenți de provincie. Mereu iritat, plictisit, scuipând aforisme, însoțit de un alai pestriț, de imberbi haotici. Primul pas, pe pragul clasei: catalogul aruncat pe catedră. Încăleca scaunul, privea spre trântori. Buza atârnând, spleen, ochii ațipiți de silă. Arătătorul țintea un mocofan, somat să răspundă întrebării-surpriză. Tăcere audiența încântată, înfricoșată, așteptând lovitura. Profesorul nu are răbdare, privește plictisit pe fereastră. Apoi, se ridică, brusc, scrie pe tablă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
repetă cu voce grea, parșivă, strângându-i mădularul, frământându-l, belindu-l, trăgând de el întărâtată, ciudoasă, ca și cum ar fi vrut să i-l scoată din trup. „Altfel mă ia dracii!“ Răcnet hulpav, țipăt disperat, flămând, ars, de vintre spintecate. Îl încălecă zorită, băgându-l în ea, adâncindu-l în ea, scotocindu-se cu el, cutremurându-se cu el, scurgându-se în el, horcăind în el. „Numai să nu te-ndrăgostești și tu de mine, ca Irimia“, gemu într-un târziu. „Doctorică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
-o să-i lase liberi în lume, când cele nouă fete nebune își porneau hălăduirea prin sufletele singure, să nu care cumva să cheme izmele, amarnicele rânjitoare, aducătoarele de ciumă, holeră și brâncă, să n-o lase să latre, să încalece iepurele, să cânte cocoșește sau să guițe, să nu spargă oglinda, să nu pună mâna pe tabloul cu chipul tovarășului de pe peretele dinspre răsărit, să nu dezlege ceasul când strigoii își schimbă între ei mânăturile, chiuind, jucând și dupuind de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
tăcerea într-un loc separat. Și nu poți să taci cu zgomot? îl iscodi amicul său. Am separat și zgomotele! spuse Nilă. Voi trăiți tot timpul în iluzii crezând că-i realitate și invers. Eu știu când una încearcă să încalece pe cealaltă și mă trag de deget ca să fiu conștient unde sunt. În vis sau în realitate? Dar eu știu să fiu real și în vis. Adică sunt conștient. Ne-am încrucișat privirile, definindu-l pe Nilă nebun și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cum a auzit că vine Isus în Ierusalim, 13. a luat ramuri de finic, și I-a ieșit în întîmpinare, strigînd: "Osana! Binecuvîntat este Cel ce vine în Numele Domnului, Împăratul lui Israel!" 14. Isus a găsit un măgăruș, și a încălecat pe el, după cum este scris: 15. "Nu te teme, fiica Sionului; iată că Împăratul tău vine călare pe mînzul unei măgărițe." 16. Ucenicii Lui n-au înțeles aceste lucruri de la început; dar, după ce a fost proslăvit Isus, și-au adus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85101_a_85888]
-
ne împăcam cu interdicția de a merge la film de la 7 la 9 seara și gândiserăm noi, vreo trei mușchetari, că nimic nu poate sta în calea hotărârii de a nu ține cont de limitarea abuzivă din partea direcțiunii, așa că am încălecat cu curaj gardul din spatele internatului și am ținut-o tot într-o fugă să nu ajungem cumva ultimii la intrarea în sala cinematografului. Dar nu din cauza problemelor cu biletele. Bilete se găseau, nu de asta era vorba, pentru că nu mai
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
un loc mai tainic; se retrase, așadar, într-o odaie, unde Giovanni și toți ceilalți îl urmară. Dar, de-abia se așezară, când, din ascunzișuri, ișisreră soldații care îi omorâră pe Giovanni și pe toți ceilalți. După această crimă, Oliverotto încălecă și străbătu întregul teritoriu al cetății, apoi asedie în reședința sa pe magistratul suprem, astfel încât, de frică, oamenii fură nevoiți să i se supună și să alcătuiască un guvern peste care el se făcu principe. După ce fură uciși, de asemenea
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
victor37>: a zis: mie îmi pare frumos. Cel putin, nu s-a mai uritit. Eu în cîțiva ani voi fi urita. Și atunci? <maya>: e și acesta un mod de a pune lucrurile... <victor37>: well, ți-am spus povestea, am încălecat pe o sa și o iau din loc, că am treburi <maya>: nu este încă 2PM <victor37>: nu, dar am ceva treaba. ne mai vedem <maya>: îmi dai voie să visez? <victor37>: data viitoare voi fi Ion55 <maya>: de ce Ion? <victor37
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
drept, negrii sunt mai ales refugiați din Somalia, Sudan, Etiopia. Liniștiți, muncitori... Vor să se integreze. Seattle este un oraș frumos, măi ales partea veche. Este dificil să te plimbi prin el, sunt dealuri peste dealuri care se întretaie, se încalecă, merg paralel cu golful... Dacă nu știi orașul, riști să cobori o stradă doar pentru a urca o altă, spre dreapta sau stânga... Biroul este chiar în Centru, în zona Administrativă, la doi pași de Mall și Pyke Market. O
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
un moment dat am cam bănuit cine este. ‘de la munte’, ca și fătuca <maya>: cas, urda... <vic50>: da. Apoi ne-am întîlnit, ne-am plăcut, am omorit vreo 2-3 balauri și am trăit fericiți ever after <maya>: <vic50>: și am încălecat pe-o să și ți-am spus povestea. Acum mă duc <maya>: chiar? <vic50>: ce putem face? Domnul a dat, domnul a luat, fie numele Lui lăudat... <maya>: victor? <vic50>: da? <maya>: cu ea ai fost în aceeași lume? <vic50
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]