1,895 matches
-
cu ardoare: - Am venit să vă rog să comunicați locului în drept că secomite o eroare strigătoare la cer împotriva mea, sunt urmărit, amenințat... Deși Hang6rliu știa perfect că pe Suflețel nu-l amenința nimeni, din maliție luă o figură îngrijorată, suspendând despicarea unei semințe. - Crezi că ești urmărit? Posibil, am să mă interesez. - Sunt canalii în stare să dea informații eronate, ca să măpiarză. Eu simpatizez cu popoarele tinere, am făcut studii în Germania, în Italia. Giovinezza, giovinezza... - ...prima,.. ve... ra
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
făcea impresia că pune la inimă necazurile de ordin profesional provocate de Pomponescu mai mult decât meritau. Sincer, Ioanide nu le acorda decât o minimă importanță. Când comisiile de ofițeri și preoți inspectară biserica, Botticelli făcu o figură meditativă și îngrijorată. " Pentru ce te posomorăști așa, Botticelli? Îi zise Ioanide în intenție, fără a scoate realmente un cuvânt. Crezi că o să ne dărâme biserica? E un lucru imposibil. Noi nu dărâmăm nimic, fiindcă n-avem nici curajul inimiciției. Nu vezi că
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
scopul de a se aduna și a merge apoi la șosea. Nu mai luăm în considerare faptul că locuințele celorlalte foste soții nu i se păreau lui Gonzalv suficient de confortabile. În cele din urmă, consultîndu-se cu soția ultimă, părintele îngrijorat hotărî a readuce seara într-o trăsură copiii acasă până la alte dispoziții. Toate aceste sâcâieli alterară simțitor sănătatea lui Gonzalv, care începu să slăbească și să dea semne de consumpție fizică. Ocupat ziua cu copiii, ședea până noaptea târziu să
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
de politețe îl făcea să-i respingă pe cei cu adevărat amabili. Majoritatea timpului și-l petrecea în patul din salonul lui. Fereastra nu mai era prilej de încîntare pentru că începuse să-i arate camere mici și înghesuite, cu oameni îngrijorați. Odată i se păru că o zărește pe doamna Fleck, vechea lui proprietăreasă, învelindu-i pe copii în patul din bucătărie. După aceea, prefera să urmărească misterioasele mișcări ale luminii printre șipcile jaluzelelor pe jumătate trase sau să asculte distrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ferestrele înalte, de lumina cenușie a cerului. Doamna Thaw stătea sprijinită de perne și arăta bolnavă, numai pielea și osul, dar ciudat de tînără. Anestezia îi netezise multe dintre trăsăturile tensionate. Părea mai deprimată decît de obicei, dar mai puțin îngrijorată. Thaw se duse în spatele patului și-i pieptenă atent părul încurcat în jurul capului și gîtului. Lua rînd pe rînd cîte o șuviță cu mîna stîngă și o pieptăna cu dreapta, observînd cum negrul părului părea prăfuit din pricina firelor argintii. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu atenție. — N-ar trebui să ții totul în tine, Duncan, a spus el. O să-ți fie mai greu mai tîrziu. — Nu cred că țin ceva. Coulter își trase o cămașă și un pulover și-i zise pe un ton îngrijorat: — Necazul e c-am aranjat sa mă-ntîlnesc la trei cu Sam Lang, pe terenul Tollcross. Aveam de gînd să facem niște exerciții de alergare și m-am gîndit c-o să vii și tu. — N-am nimic împotrivă. Cînd a ajuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
să discutăm asta. Ușile se deschiseră și o persoană îmbrăcată la fel ca Munro conduse înăuntru doi bărbați grăsulii, în haine de seară. Imediat după aceea, liftul se opri din nou și un alt șambelan aduse un grup de bărbați îngrijorați, în costume mototolite. Cei trei șambelani vorbeau în liniște lîngă piedestal, în timp ce ceilalți bolboroseau adunați în grupuri pe bancă. —...nu ne onorează, onorează doar creatura... — Secretarul lui suferă de algolagnie. —......dar el va menține diferențele... Dacă n-o face, deschide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
-nstelat. Era un joc frumos, el nu trebuia să facă nimic, ea era ceru-nstelat și el trebuia să privească. Încă de când era o fetiță începuseră să-i apară pe piele alunițe, peste tot-peste tot, și mama ei, mai întîi îngrijorată, renunțase s-o ducă totuși la doctor când își dăduse seama că alunițele se grupau, pe pielea fetiței, în constelații, cele pe care le vedeai arzând pe boltă în nopțile de vară, reproduse identic, mai întîi în contururile lor cele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
caută acolo. Se obișnuise cu statutul lui de prizonier și, în lipsa lui Mos, știa că nu poate avea nici o șansă în fața celor doi călugări înarmați care păzeau intrarea. Bătrânul împărat privise o vreme la Marii. Erau și ele acolo, privind îngrijorate când spre Alambic, când spre ușa pe unde ar fi trebuit să apară Stin. Nu se îndoiau că tânărul avea să se jertfească pentru ceea ce el credea că va fi mântuirea Satului său, găsirea unui leac pentru boala ce-i
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
V-am avertizat să vă purtați cum se cuvine! Ai uitat că avem nevoie de el? Kayuk, care rămăsese cu mâna plină de terci de grâu încremenită lângă gură, urmărea acel schimb de cuvinte cu o figură nehotărâtă, pe jumătate îngrijorat, pe jumătate amuzat. Odolgan ridică din umeri și răspunse cu vocea încleiată de prea multe multele pocale de bere: Dar ăsta e un nimeni! Femeia aia... O altă serie de scatoalce îl reduse la tăcere. — Ți-am spus să termini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
dorește să știe că tu și familia ta vă bucurați de sănătate și speră să te întâlnească în curând. Alpinianus i se alătură călare, invitându-l, cu o mișcare elegantă a mâinii, să-l însoțească la Pretoriu. Părea încordat și îngrijorat. — Prietenia lui Flavius Etius mă onorează. Trebuie, totuși, să-ți spun - observă, în vreme ce escorta sa se alătura escortei romanului - că până acum câteva zile speram să-l întâlnesc personal. Chiar și Gundovek conta pe sosirea sa aici, în fruntea unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
voce fermă: — Ei bine, cred că, oricâtă bunăvoință ar avea, nu va fi aici înainte de sfârșitul lui aprilie. Acum unsprezece zile, când am plecat de la Ravena, avea cu el cam zece mii de soldați. Gundovek schimbă cu fiul său o privire îngrijorată. — Numai zece mii de soldați! Și nu înainte de o lună! izbucni nemulțumit. Chiar acum mai înrolează și alții. Așa că numărul pe care l-am pomenit ieri în adunare nu ar trebui să se dovedească, până la urmă, prea departe de cel adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
îți spun imediat, îi răspunse Sebastianus, după care, dând pinteni calului, se întoarse la Chilperic. — Ai doar patru sute de soldați și nu toți sunt războinici pricepuți. Ce ai de gând să faci? Burgundul, înainte de a-i răspunde, aruncă o privire îngrijorată mulțimii care, printre strigăte, alerga spre ei disperată. — Singurul lucru pe care îl putem face, spuse în sfârșit. Aici valea se îngustează puțin și s-ar putea ca asta să fie în favoarea noastră. în plus, prin albia pietroasă a râului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ici și colo, în întreaga Sequania. Când Sebastianus și tovarășii săi intrară prin marea Poartă de Miazăzi, permisele lor de trecere militare fură supuse la un sever control din partea corpului de gardă. Văzând că veneau de la miazăzi, soldații le puseră, îngrijorați, tot felul de întrebări, cu speranța că vor afla despre sosirea grabnică a armatei lui Magister militum; Sebastianus, însă, preferă să nu se arate foarte informat. Pe străzi găsiră mulțimi de oameni, dar fără însuflețirea ce însoțea de obicei locurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
în fruntea grupului, îi opri pe toți cu un gest al mânii. Arătând spre moară, spuse doar atât: — A venit momentul să-i anunțăm pe prieteni. Așteptați-mă aici. în vreme ce el se îndepărta, Metronius îi aruncă lui Sebastianus o privire îngrijorată. — Ai încredere în el? întrebă, sprijinindu-se în oblâncul șeii. — Vreau să am încredere. La urma urmei, omul ăsta s-a predat lui Flavius Etius, deși putea să nu o facă, și și-a asumat o sarcină grea și riscantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
fi trădat niciodată legile Bagaudiei și, oricum, ar fi venit personal. Sebastianus îl încolți pe prizonier: — Deci? Spune ori îl las pe tovarășul meu să te ardă cum voiai tu să ne arzi pe noi. Aruncându-i o ultimă privire îngrijorată lui Metronius, bagaudul se hotărî. — A fost ideea lui, răspunse, arătând înspre trupul lui Bassianus. De îndată ce a aflat că sosiți, s-a gândit să... în sfârșit... voia să vă împiedice să sosiți la adunare. — Ordinele lui Eudoxiu? Omul tresări, fixându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ce-l însoțise și se șterse apoi cu șervetul pe care acesta îl ținea pe umăr; după aceea, dezlegându-și de pe frunte panglica albă pe care o purtase în timpul ritului, o fixă încruntat pe Hippolita, care îl privea întrebătoare și îngrijorată: — Drept e să-ți spun, domina, că răspunsul nu e bun. Un mare pericol amenință această casă și împreună cu ea și pe tine. Mâna ca de fildeș a Flaviei se lăsă delicat pe brațul domina-ei; nu era o încurajare, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
să mai răspundă. Coborî treptele în fugă și ieși, la rândul său, în parc. Smulse din mâna unui serv tânăr felinarul și, poruncindu-i să o urmeze, se îndepărtă pe una dintre aleile pavate ce traversau parcul. — Flavia! Flavia! strigă îngrijorată, ciulind urechile, în speranța că va auzi o voce răspunzând, o chemare, dar nu auzi decât vocile, cu fiecare pas tot mai îndepărtate, ale mulțimii ce ajunsese în fața villa-ei. Adâncindu-se iute printre tufișuri, se pregătea să-și mustre cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
fără cai, cu siguranță ca să se poată mișca în voie în interiorul viila-ei și să poată lua parte la jaf. Acela de jos trebuie să fie căpetenia. Vorbesc de noi, e limpede. Clemantius tuși din cauza fumului. — Da, admise pe un ton îngrijorat. Acum hotărăsc cum să ne gătească. Ai face bine să te întorci jos. Aici ești prea expusă și riști să fii lovită de o săgeată ori de o javelină. Hippolita, însă, nu-și putu lua privirea de la spectacolul halucinant ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
la spital, am vorbit și i-am spus: «Așa, am să-ți dau ceva.» Și am deschis geanta. Până să deschid geanta, am uitat complet ce voiam să-i dau. M-am speriat foarte tare. Și soția mea era tare îngrijorată. Și încă ceva, mă duceam la toaletă să urinez, dar nu puteam. De obicei, după ce te abții mai mult, dacă te strădui puțin, poți să urinezi. Dar eu, nici dacă mă încordam din toate puterile, nu reușeam. Eram șocat. Cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
da seama de adevărata lui suferință. Doar cel în cauză știe. Recent am început să simt cum e când ești bolnav. Sinceră să fiu, când nu mai spunea nimic și cădea în muțenie, casa se întuneca. Și copiii erau destul de îngrijorați. În ultima vreme parcă se străduiește mai mult. Așa simt eu.“ „M-am săturat. Nu mai vreau să vorbesc. În momentele astea e mai bine să dorm. Numai un pic să ațipesc și mă simt mai bine. Mă duc la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
mare parte, mi-am revenit. Doar pentru că am mers un pic prin stația Kodemmachō, mi s-a făcut atât de rău. Extraordinar! Mi-a fost destul de greu să mă gândesc la ceea ce avea să urmeze. Bineînțeles că și familia era îngrijorată. Asahara are aceeași vârstă cu mine. Lucrul ăsta nu are nici o legătură, dar, pur și simplu, cu cât mă gândesc mai mult, cu atât mă enervez mai tare. M-am înscris în asociația victimelor și mi-am trecut numele pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
simt mai în siguranță acolo, decât când sunt acasă. În caz de ceva, pot merge imediat la spital. Timp de o săptămână m-am simțit cam rău, dar nu insuportabil. Toți au aflat că am fost victima atacului. Chiar clienții îngrijorați m-au sunat la firmă și au rămas interziși când mi-au auzit vocea la telefon (râde). Le-am spus polițiștilor că nu m-am simțit bine. Ei mă suspectau că aș fi pus pachetele cu sarin acolo. Au venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Buddha nu-i place să plângi, dar nu mă puteam abține. Cu toate că știam că nu aveam voie să plâng... Copilul din burtă se mișca. Atunci când plângeam, se răsucea. După înmormântare, stomacul meu se îngusta pe zi ce trecea. Toată lumea era îngrijorată. „Poate naști!“ Se pare că după un astfel de șoc naști mai repede. De obicei, se pune o poză mică a persoanei decedate în altarul buddhist, nu? Eu mi-am pus una la capul pernei din sala de nașteri. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
dar cred că trebuie să dea și ei impresia că fac ceva. Uneori ne cer pâine și le dăm. Când ne cer mai multă, îi rugăm să plătească. Uneori le duceam pâine și vecinilor noștri și discutam despre diverse. «Eram îngrijorați că voi puneți la cale lucruri ciudate, dar sunteți pricepuți la pâine și prăjituri», ne spuneau. Asta era influența mass-media. - După ce ați părăsit Satyamul și ați revenit în societate, v-ați gândit la atacul cu sarin sau la incidentul avocatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]