1,237 matches
-
fata lui Aristică pentru prima dată la el. Înăuntru mirosea a sulfină și dușumelele pocneau sub pași. Pe masa scundă Veta a văzut un teanc de cărți groase, cu coperți de piele și câteva ramuri înverzite de salcie, care parcă înveseleau locul. Pe pereți, chiriașul așternuse preșuri colorate și tablouri. Nu mai cunoștea odaia lor rece. Maică-sa o chemase să-i ajute la strânsul rufelor, și ea n-ar mai fi terminat. - Atunci ai dumneata grijă, încheiase domnu Procopie înțelegerea
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
Păi tot aici, mînca-ți-aș sufletul, că s-a stricat timpu și-am chef de petrecere... Gheorghe, numai ochi. -La ghicit Bozoncea. Era omul ucenicului, va să zică săpau amândoi în puterea lui. - Beți, mă curcilor, ce vă uitați la mine? s-a înveselit hoțul deodată. Ia, Paraschive, ia, Sandule, ce stai Nicule? Să ne mai dea un rând cu întărîtarea sa, că mi s-a făcut foame. Mâna lui puternică a ridicat paharul și -la izbit de podele: - Lăutarii! Să vie lăutarii! Țiganii
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
de lângă pat: - Cum e, mă puișorule? îl întreba când deschidea ochii. 308 Pungașul avea o privire împăienjenită, tulbure. Abia vorbea de durere. Codoșul se ducea după doctor: - Scapă, mînca-ți-aș ochii? - Scapă, n-avea nici o grijă, e sănătos tun. Se mai înveselea ăl bătrân. Îi aducea vin negru, puterea ursului: - Ia, Paraschive, ia, nenică... Șutul se dezmeticise după aia. - Te doare? îl întrebase Gheorghe. - Nițel mă mai ține în spate, dar nu-i nimic. Mă fac eu bine... Privea pe fereastră și
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
am atâta energie s-o țin așa cât e ziua de lungă. Mie îmi place să am lângă mine pe cineva care are tot timpul ceva deștept de zis. După cum probabil ai observat. E rândul tău. Am remarcat că se înveselise puțin. —Eu și cu Hawkins, zisei eu cu resemnare, suntem și nu suntem împreună. El e cu o tipă pe care o cheamă Daphne și acum se gândesc să se căsătorească, motiv pentru care e dezorientat. Cu toate astea, lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
sentimentală. *** —Săraca de ea, zise Violet, compătimind-o. Luam un prânz târziu în Islington cu Hugo și Violet. În seara aceea urma să fie reprezentația pentru presă și ambii erau puțin cam încordați. Totuși, discuția despre necazul Tabithei îi mai înveselise. Nici că există o modalitate mai bună să te simți mai bine gândindu-te la iminentele recenzii legate de prestația ta decât o discuție despre dezastrele care li s-au întâmplat altora. — Partea bună, intervenii eu, este că toată lumea e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
negri și, pe deasupra, geci din acelea umflate. Rezultatul era de-a dreptul impresionant. Dacă Anna Sui1 sau Marc Jacobs 2 le-ar fi văzut, primăvara următoare ar fi invadat podiumurile prezentărilor de modă din New York. Fata care încerca s-o înveselească pe prietena ei avea acea alură adolescentină tipică: două bețe legate unul lângă altul, picioare lungi și subțiri, pliurile fustei atârnându-i exact acolo unde ar fi trebuit să se afle fundul. Avea părul prins în niște noduri micuțe, crețe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
drum de stația de metrou, pentru orice eventualitate. Acum, în schimb, aveam să câștig destul de mulți bani, după toate aparențele, și n-aș mai fi avut nevoie de soluția de rezervă cu casa de amanet. Gândul acesta nu m-a înveselit deloc. Se pare că nu-mi asumasem deloc perspectiva succesului financiar iminent. De fapt, singur lucru pe care mi-l asumasem era scufundarea mea într-o stare de adâncă tristețe. *** „And he said: Son, this world is rough And if
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
nostru nu vădea nicidecum disperare. Au circulat în tot cursul anului istorisiri deosebit de încurajatoare, adesea răspândite de neasemuita Sara. „De fiecare dată când Bălțata îmi făcea o vizită, știam că îi voi putea povesti tatălui tău lucruri care-l vor înveseli și îi vor da încredere pentru o săptămână întreagă. La sfârșit, el însuși mă întreba, nerăbdător, dacă «joljol-ul» nu răsunase cumva cât lipsise el de acasă.“ Într-o zi, Sara sosi încărcată de vești. Mai înainte chiar de a se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
antice sau de artefacte prețioase, dar nevoile lui erau modeste. Doar atât - o plimbare cu mașina după-amiaza, sub strălucirea soarelui de primăvară, fără alte obligații mai împovărătoare decât cea de-a asculta o telenovelă la radio - îi ajungea ca să se înveselească. I-a plăcut întotdeauna să conducă. Chiar și asta, o cursă de patruzeci și cinci de minute de la sala de expoziție de pe strada Bond până la aeroportul Heathrow, era o plăcere. Fără telefoane, fără nici un deranj. Doar timp de visare cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
a spus Henry când iordanianul a amenințat să-și mute marfa la un dealer newyorkez. —Americanii sunt și mai stricți în legătură cu asta decât suntem noi. În plus, situația nu era chiar atât de neagră. Henry păstrase niște vești bune, ca să înveselească apelul. Pentru articolele mai puțin pretențioase avea un plan, o modalitate de a scoate profit mai devreme. Nu, nu era înțelept să intre în detalii la telefon. Dar Henry știa exact unde vor merge acele tăblițe de lut. Și le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
întrebat:- "Domnul acela care stă în fund, ar putea să-mi răspundă?" întreabă Moreira. Toată sala întoarce ironic privirile către necunoscut; de data aceasta, cel puțin, va fi amuzant; tânărul "din fund" fără îndoială că va spune destule prostii ca să înveselească seminarul și să descrețească fruntea lui Moreira. Dar Salazar se ridica și începe să vorbească, măsurat, fără grabă, fără emoție, fără nici cea mai mică lucire de triumf în privirile sale - și vorbește destul de mult, precum și cu o uimitoare știință
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
de un regizor econom drept decor, deja confecționat pentru visurile noastre de adulți), vârful dealului de pe țărmul mării dintr-un anumit coșmar periodic al meu, În care introduc clandestin o plasă de fluturi pliantă din starea mea de veghe, este Înveselit cu cimbrișor și sulfină, dar, În mod inexplicabil, nu se zărește nici unul din fluturii care ar trebui să zboare acolo. Am descoperit de asemenea foarte curând că un „lepidist“‚ care Își vede liniștit de treaba lui, este predispus să producă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
pauză de două săptămâni Între semestre - pentru a face loc, ca să zicem așa, imensului pom de Crăciun care atingea cu steaua lui tavanul verde-pal al frumosului nostru salon - și o săptămână de vacanță de Paști, În timpul căreia micul dejun era Înveselit de ouă Încondeiate. Întrucât zăpada și gerul țineau din octombrie până În aprilie, nu e de mirare că tonalitatea amintirilor mele din școală este hibernală. Când Ivan Întâi (care a dispărut Într-o bună zi) sau Ivan al doilea (care va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
într-un trup de adevăruri. Povestindu-i bătrânului, simțeam cum îmi birui Moartea. Cum revin la viață cu alte puteri. Cum ea se duce spășită în pustia nopții. Nu înfrântă, nu am cum să o înving, ci doar spășită, ușor înveselită că s-a lăsat păcălită, amăgită de necazul meu, de spaima mea de pe acel pat de spital. Acum, când vede că îmi revin biruitor prin text, se retrage, amânându-și pentru altă dată clipa izbânzii depline. Știe că tot mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
ale unui timp fără dimensiuni. Gândul mi-a încolțit într-o dimineață la „Colombo“, prin ultimul an de studenție. Primisem cadou un aparat de fotografiat „Smena“ de la o mătușă care se gândea să-mi mai ușureze și să-mi mai înveselească, prin astfel de daruri, zilele studenției. Mai îmi dădea și bani, să-mi diversific alimentația. Să nu mă surmenez, Doamne ferește, cu atâtea cursuri, seminarii, examene și alte daraveri. Îmi dăduse o mie de lei chiar în ziua când Lia îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
că muncește mult. Judy C harlie s-a comportat cam ciudat în ultima vreme. Tot voluntariatul ăsta pentru a face cumpărăturile nu prea-i stă în fire. Știu că zice că e interesat de casierița grasă și vrea s-o-nveselească puțin, dar îmi e foarte greu să cred că asta face de fapt. Cred că a fost acolo deja de șase sau șapte ori în ultimele două săptămâni. Poate că se simte vinovat din cauza mea: știu c-am muncit prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
ești grasă? o-ntrebam eu mereu. Nu, Stacey, ți-am zis de-o mie de ori și-ți repet, n-are treabă cu asta. Lui taică-tu îi plăcea să aibă pe ce pune mâna. Așa zicea întotdeauna și mă-nveselea. Mi-l imaginam din pozele vechi, și-n capu’ meu îl vedeam pe plajă, cu mama, el apucând-o bine de dos și zâmbind cu gura până la urechi, iar ea prefăcându-se supărată și bucurându-se de fiecare clipă. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
oricum nu le vor primi înapoi. Plănuiam să deschidem o sticlă de vin și să uităm de toată povestea. Plimbarea împreună înapoi spre casă a fost una nefericit de apăsătoare. Am încercat tot felul de glume și diversiuni ca să-l înveselesc și să-l fac să iasă din tăcerea lui neagră, dar nu mi se părea că ajung undeva cu ele. Îi povesteam despre unii dintre cei cu care lucrasem la cea mai recentă inspecție și aveam impresia că sunt chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
tare și a-l plesni. Glumești, am zis eu în cele din urmă. Probabil că glumești. Ți-am suportat îmbufnarea nefondată și neplăcută încă de la povestea aia prostească de acasă, cu felicitarea; am ieșit să te găsesc și te-am înveselit tot drumul înapoi, ca să ieși dintr-una dintre dispozițiile tale proaste, obositoare, și-acum îmi zici să tac? De ce naiba trebuie să-ndur eu atitudinea ta de doi bani doar pentru că nu știu ce caz jalnic nu merge cum vrei tu? Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Ce, te referi la SavaPârț? De ce nu? Păi așa-i zicem, nu, mami? Charlie zâmbea la asta - nici nu apucase să zică salut sau ceva, și deja vedea cealaltă parte a gospodăriei Salton. Nuș’ de ce eram așa-ndrăzneață, da’ mă înveselise în drum spre casă, parcă i-ar fi fost teamă că sunt supărată sau mi se-necaseră corăbiile sau ceva. Dracu’ știe de ce - avea ceva de-a face cu felu-n care se uitase la mine și restu’. E greu de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
și-nainte, da-n ultima vreme m-a cam - ce? - speriat, aș zice. Mai ales c-a plecat Crystal, am rămas io și mama contra la babalâcu’ ăsta care-a-nceput să cedeze. Asta face - cedează. Am crezut că se-nveselește după ce pleacă Crystal și din astea, că-s iar numai a lui și din astea, da’ nu s-a-ntâmplat. Știu ce e, normal, nu-s proastă. Știe c-acuma chiar mă distrez, acuma că totu-mi merge așa bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Pe trotuare, frunzele strivite își îngropau în praf sigiliul galben, ud... ― S-a făcut târziu, observă bătrâna. Ploua mărunt, cerul de octombrie plin de apă și funingine părea gata să cadă. O umbrelă roșie traversă strada și Melania Lupu se înveseli. ― E ca un mac ud... Știu, fetițo, adori macii. Pe o florentină sau la o rochie de curse, firește! Dau o înfățișare extrem de proaspătă. Totdeauna am afirmat că după război femeile au uitat să se îmbrace... Acum însă trebuie să
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
umezi buzele arse: Eventual benzina. ― Ce-i cu benzina? ― Să nu umple suficient rezervorul. Înțelegi? Ne-ar obliga la o aterizare forțată. Cârnul chițăi: ― Vezi! Tot la ideea mea vă întoarceți. Și sărim în aer frumușel! Perspectiva părea să-l înveselească grozav. Melania atinse cu degetul o carte. ― Ce copertă frumoasă! Mi-aduc aminte că am văzut-o la librărie, dar n-am avut destui bani s-o cumpăr. "Ioniță nu va rezista, draga mea. E prea mare amator de cărți
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
subteran de la Universitate. În jurul lor, lumea mișuna, studenți gălăgioși, cu câte o mapă sub braț și mâinile încrucișate jos, la poalele canadienelor îmblănite, femei aruncând priviri distrate în vitrine, câte un puști care se "dădea cu scara", iar treaba îl înveselea nespus. Un bărbat cu capul gol și fular de mohair aștepta, lângă florărie, consultîndu-și mereu ceasul. În bar, chelnerii purtau tăvi cu pahare înalte și paie. O jună, cu vindiac lucios și plete până la talie, fuma plictisită în fața unui bărbat
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
pun boii la tânjală, Să mă sui în deal la poamă, Să mă primbl din cramă-n cramă, Cu opt ocă de pastramă Să bem vin, să mâncăm poamă. 251 Cu cât beu, cu-atît mă ieu, Cu cât beu mă-nveselesc, Cu-atîta mă răcoresc; De n-aș bea, n-aș veseli - Pe loc, mam-, - aș nebuni. {EminescuOpVI 247} P. STRIGĂTURI 252 Vecine, dragă vecine, Nu lăsa Nevasta ta Să spele cămeși la vale, Că-i prea albă la picioare - Că cîndu-i
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]