2,268 matches
-
din muzeu). În schimb, hoții au avut mari probleme după comiterea furtului: n-au fost în stare să vândă tablourile, nici să-și dea seama cât valorează lucrările pe care le-au păstrat în pungi de plastic, ca pe cartofi. Bieții de ei, cultural, erau niște ageamii: unul chiar a mărturisit că, pentru a ține minte numele unuia dintre pictori, Matisse, s-a folosit de asemănarea sonoră cu marca de mașini coreeană, Matiz. Incultura crasă din vremea noastră este păgubitoare, iată
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/3956_a_5281]
-
niște elefanți ajunși în magazinul de porțelanuri. Oricâtă onestitate ai avea, nu-ți poți reprima tentația de „a puncta” pe seama cărții și autorului despre care scrii. Subzistă în exercițiul criticii literare ceva din regulile jocului de-a hoții și vardiștii: bieții hoți-autori încearcă să sară gardul, iar tu, criticul-polițai, îi altoiești cu sete peste spinare. Dacă n-o faci, dacă lauzi prea mult, intri în categoria „criticilor de curte”, a celor fără personalitate. Și atunci, pentru a-ți salva obrazul, introduci
Contra cronicii literare by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/4762_a_6087]
-
a operat modificări conjuncturale care au afectat limbajul erotic natural și dimensiunea spirituală a cărții. Dintre cele șase ediții antume ale romanului Enigma Otiliei (1938, 1946, 1956, 1959 și două în 1961), ultima creditabilă este cea din 1946. În cazul Bietului Ioanide (care ar comporta o discuție mai lungă), Nicolae Mecu arată de ce edițiile din 1953 și 1965 trebuie folosite numai pentru comparație: pentru că ambele au suferit ingerințele serioase ale cenzurii, până la "ideologizarea romanului". Cele mai grave intervenții au fost operate
G. Călinescu în reeditări by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9681_a_11006]
-
cenzură. Din acest motiv, Nicolae Mecu optează pentru dactilograma romanului, așa cum a fost pregătită pentru editură, ca text de bază. Astfel că de acum încolo această de-cizie trebuie asumată de reeditările ulterioare. Ediția din 2006 de la Editura Gramar a romanului Bietului Ioanide adoptă "textul definitiv" din ediția de Opere șnu Scrieri, cum se spune în nota de la p. 4ț G. Călinescu, volumele V-VI, apărută în 1967 la Editura pentru literatură. Acolo, în vol. 5 de Opere (p. 2) există mențiunea
G. Călinescu în reeditări by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9681_a_11006]
-
Călinescu se ascunde un interpret subtil și un critic exersat în judecata de valoare. Nicolae Mecu nu colecționează pur și simplu inadvertențele dintre ediții sau manuscrise, ci deplânge discursurile de escortă sau intervențiile auctoriale supărătoare - absolut necesare „clarificărilor” politice - din Bietul Ioanide sau Scrinul negru. Refăcând geneza și întregul proces de receptare critică a operelor, el compară permanent formula romanescă avută în vedere cu rezultatele ei concrete, identifică ferm contradicțiile ideologice și psihologice ale personajelor, sau verifică omogenitatea stilului. Criticul merită
Critica de nevoie by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4857_a_6182]
-
literatura engleză și că Shakespeare o să ajungă un scriitor de oarecare importanță. Din fericire pentru el, a fost omorât două nopți mai târziu întro gâlceavă de bețivi, așa că n-a apucat să vadă ce s-a ales de profeția lui. - Bietul nenorocit, auzi, să spună una ca asta. O epocă grandioasă - epoca elizabetană să fie o epocă grandioasă! a urmat să se mire Greene. Așadar, dragul meu lord, a continuat el, instalându-se mai comod pe scaun și frecând paharul cu
Virginia Woolf ORLANDO by Antoaneta Ralian () [Corola-journal/Journalistic/3844_a_5169]
-
lui Eugčne Ionesco. Și înțeleg tot mai limpede de ce este atît de greu fără Vlad Mugur. și în duminica aceea în care am plecat la Teatrul "Bulandra". Am ajuns mai devreme. Stăteam în mașină și apa ne cuprinsese, încet-încet, jur-împrejur. Bietul meu Tico se transforma într-o insulă. "Eram uzi leoarcă, frigul ne intrase în oase, după atîtea ore, zile, nopți, săptămîni" În ploaie. Ne clănțăneau urechile, picioarele, genunchii, nasul, dinții"au trecut optzeci de ani de-atunci." A cui e
Ploua infernal by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/12836_a_14161]
-
director, pe culoarele editurii se vânturaseră numele unor potențiali urmași, între care, pe primul loc, se situa Eugen Jebeleanu, urmat de Marin Preda, deși în afara instituției, se mai vehiculaseră numele lui Ov. S. Crohmălniceanu și Paul Georgescu.” (p. 472) Că bietul Bănuță picase ca musca-n lapte e una. Din mărturia lui Niculae Gheran, acesta era mai degrabă om decât javră. Mai greu de digerat însă e reacția lui Vladimir Streinu, care, recunoscător, publică un articol cu titlul Arghezi, Beniuc, Bănuță
Oborul pentru totdeauna by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5722_a_7047]
-
cap ? De exemplu, în clipa asta aud un cucurigat, nu, un fel de răget ca de măgar castrat, sau... Mi-e frică, fraților... Voi n-auziți ? Ascultați: -"N-o să opriți voi ca parlamentarii să voteze la două mâini!" Bineînțeles că, bieții bucovineni, n-au cum să audă și privesc speriați spre Haralampy, fără să priceapă nimic, în timp ce el continuă: -Ce e asta, Dumnezeule ? Uite, iese prin ecranul televizorului! O fi personificarea virusului ? O fi Boul Apis metamorfozat în Pasărea Arheopterix, sau
Cât-îi retingu' de mare... by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/10548_a_11873]
-
pe telespectatori în cadrul emisiunii sale ,Dansez pentru tine"(Pro Tv), care ne-a zis profesoral nouă, telespectatorilor: ,Vă uitați la mine și vă întrebați de ce mă fâțâi așa..." Chiar asta și făceam, iar nevastă-mea, Coryntina, a și zis compătimitor: - Bietul, păcat de el că e așa, da' poate-l mai îndreaptă Andreea, sărmana... - Îl îndreaptă sigur, o liniștește Claustrina, că urmează un curs de karate... - Ai văzut, cuscre ? Mă interoghează Haralampy. Acum pricepi ce înseamnă cunoașterea de sine în cadrul unei
Cronica TV by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/10750_a_12075]
-
trecut frustrat de îndrăgitul personaj pozitiv, la datorie, e drept, dar cât de firav, de neconsistent, de transparent: o gelatină! Urâte, toate personajele din Enigma Otiliei, cu excepția eroinei condamnată să se retragă într-un destin banal. Urâte toate personajele din Bietul Ioanide, cu excepția eroului însuși, net ratat de autor. Urâtă lumea lui Bruegel, a lui Goya, a lui Picasso, frumoasă, pe cât de irelevantă, aceea a pictorilor academici. (Academic, de la acadea?) Iar dacă Boticelli pictează frumuseți, sensul tainic al pânzei se adeverește
24 de ore din 24 by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/17367_a_18692]
-
aceleiași politici, a aceleiași greșeli. Adică un oarecare dogmatism sau abandon, o lichidare completă a principiilor leniniste". Pentru că nu se revine, și aici tonul devine vibrant, "la ceea ce înseamnă leninism, la ceea ce înseamnă democrație directă, acea democrație de masă veritabilă". Bieții intelighenți, disidenții cum au fost numiți nu puteau protesta decît printr-o "atitudine de tip umanist", deci cum ar veni burgheză. Ca și cum ar fi avut de ales. Ce contează opresiunea ideologică, cenzura, prigoana? Mesajul lor n-ar fi avut decît
Opinii franceze (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7384_a_8709]
-
articol publicat în Nouvel Observateur atâta timp cât nu ești în stare să ai măcar un singur prieten. Așa cum de altfel o știi, nu mi-a plăcut niciodată vreunul din poemele pe care mi le-ai dedicat. Ai, desigur, sensibilitatea unui artist, bietul meu André, dar nu ai talent. Și de-asta vei fi mereu nefericit, și mi-ai distrus viața.» « Vrei să ți-o spun ? Sunt îngrozitor de geloasă pe cultul dedicat tatălui tău, care după câte mi-ai spus, trebuie să fi
Michel Lambert Fisura by Constantin Abăluță () [Corola-journal/Journalistic/2883_a_4208]
-
care se afla pentru moment s-au agitat cu mișcări comice, ia te uită, ce părere aveți?, un cuvânt care vrea să se scrie singur, nu mai lipsește decât să vrea să se și vorbească, de parcă ar fi stăpânul lumii. Bietul de el a replicat că, de fapt, ele toate, cuvintele, sunt stăpânele lumii, văzuse și auzise deja fraze afirmând exact asta, așa încât cum să nu se accepte această realitate?, cuvântul era începutul și sfârșitul, era totul, știa de existența cuvintelor
Adeus, Antonio Olinto! by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/6876_a_8201]
-
Că doar era „Ziua Muncii” și ca oricărui rus care se respectă i se cuvenea tocmai de ziua asta tradiționala rație de vodcă. Doar că-i puseseră gând rău taman mecanicii de locomotivă și câțiva sergenți mai însetați. Au așteptat bieții români două zile, până când rusnecii s-au trezit din beție... Dar calvarul încă nu se sfârșise. Aproape de țară, 8 camarazi din infernul de la Oranki au fost siliți să coboare din mărfar și urcați în altul, care apoi a luat alt
Agenda2006-17-06-senzational3 () [Corola-journal/Journalistic/284937_a_286266]
-
biograficul. Alți mari critici, G. Ibrăileanu și G. Călinescu, au fost mai „sinceri” când au “refuzat” să scrie jurnal, dar și de ar fi scris, esențialul despre ei, ca oameni, îl aflăm, susține Breban, din Adela a primului și din Bietul Ioanide a ultimului. N. Breban „refuză” și el să scrie jurnal, din motivele arătate, scriind în schimb aceste Memorii, operă tot „neficțională”, ca și Straja dragonilor, la urma urmei, cartea lui I. Negoițescu despre care spune că l-a dezamăgit
Credința în literatură by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/13189_a_14514]
-
atmosferă metafizic-bucolică a operei. Caseta avea și libretul operei, așa că am putut să urmăresc "acțiunea" în amănunt și să dau sens "zbaterilor" ce mi se păruseră - și mie - absurde ale cântăreților... Nu mă pot abține să nu-l citez pe bietul Puși Dinulescu din cartea care își propune să-l "demoleze" pe Nicolae Manolescu, dar care reușește să fie doar de-un zguduitor comic involuntar: "Asta îmi aduce aminte de o convorbire pe care am avut-o pe vremuri cu Iosif
Vă place opera? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7099_a_8424]
-
foștilor sovietici. Comparați reacțiile presei internaționale și ale pacifiștilor de toate nuanțele la acțiunile ,mascaților" de la Moscova - egale cu zero - cu protestele unanime la fotografiile arabilor umiliți de soldații americani și veți avea ecuația șchioapă a lumii în care trăim. Bieții arabi suspectați (ba chiar dovediți) de terorism contra Occidentului erau niște victime, pe când confrații lor masacrați de trupele speciale ruse își binemeritau soarta! Reacția lui Geoană, pe lângă demagogia respingătoare, poate fi explicată și prin contaminarea fostului ministru de Externe de
Piraterii de apă dulce by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/11294_a_12619]
-
salvează elanul creator, al doilea își impune intransigența morală. "Viața independentă" este blazonul lor - noblețe și orgoliu. Amândoi sunt inventați de creatorii lor într-un moment neprielnic (anii ´50), dar sunt plasați biografic cu câțiva ani mai înainte. Evenimentele din Bietul Ioanide (ascensiunea mișcării legionare, războiul) trimit clar la ce s-a întâmplat prin 1938-1941. Moromete este contextualizat și el în vremea de dinainte de război. Timpul din roman este o sfidare subtilă la adresa timpului scrierii romanului. E un efect de distanțare
Sfidările unui inactual by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9706_a_11031]
-
lumii sociale este filtrată printr-o lentilă îmbibată de cultură. Ochiul realist al naratorului exprimă rafinamentul unui stagiu îndelungat în muzee, mitologie și biblioteci. Livrescul, cap de acuzare proletcultistă, constituie specificul unei viziuni ce se îndepărtează de litera balzacianismului. Romanul Bietul Ioanide rămâne balzacian în tema parvenirii (mutată în mediul universitar), în portretistică, în nota de senzațional a unor rezolvări a conflictelor, în relaționarea destinelor cu ambianța socială - ceea ce înseamnă foarte mult în viziune epică. Dar desprinderea de balzacianism se realizează
Sfidările unui inactual by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9706_a_11031]
-
evita ca ea să devină, în mâinile sale, o expresie a comicului și a unui fel de joc estetic de esență barocă" (în Arca lui Noe. Eseu despre romanul românesc, Ed. Gramar, 2002, p. 221-222). Diferența de la Enigma Otiliei la Bietul Ioanide e considerabilă, după părerea mea, în sensul accentuării tendințelor structurale, în construcția narațiunii și a personajelor, spre comic și ludic - și deci al apropierii decisive de romanul corintic. Așa cum G. Călinescu nu mai e totalmente balzacian în Bietul Ioanide
Sfidările unui inactual by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9706_a_11031]
-
la Bietul Ioanide e considerabilă, după părerea mea, în sensul accentuării tendințelor structurale, în construcția narațiunii și a personajelor, spre comic și ludic - și deci al apropierii decisive de romanul corintic. Așa cum G. Călinescu nu mai e totalmente balzacian în Bietul Ioanide decât pentru cei care nu vor să vadă schimbarea, scriitorul nu mai e nici totalmente clasicist sau clasicizant. Aici lucrurile sunt și mai derutante, pentru că sunt mai neclare. Mediul intelectual obligă la culturalitate și livresc, iar epicul și percepția
Sfidările unui inactual by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9706_a_11031]
-
-l posedă și-l face receptiv la sugestiile romantice privind excepția excepțiilor umane, Geniul" (în De la Ion la Ioanide, Ed. Eminescu, 1974, p. 450). În ceea ce mă privește, aș scoate din triadă termenul de romantism, pentru că am impresia că în Bietul Ioanide nu se pune cu adevărat problema genialității, la modul eminescian din Luceafărul, cum s-a încercat la un moment dat să se acrediteze ideea. Ea este lăsată să plutească într-o oarecare ambiguitate, dizolvată în aproximația că Ioanide e
Sfidările unui inactual by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9706_a_11031]
-
nu un geniu, ci, mai vag, un om metafizic. Din acest motiv, aș scoate din discuție, cum am spus, termenul de romantism, pentru a reduce tensiunea spirituală a călinescianismului la opoziția moderată dintre clasicism și baroc, regăsibilă și în romanul Bietul Ioanide. În esență, distanța nici nu e atât de mare de la clasic la baroc încât să constituie o opoziție. E o diferență graduală, nu o antiteză, după cum glosează G. Călinescu în Impresii asupra literaturii spaniole: "Barocul stă pe o structură
Sfidările unui inactual by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9706_a_11031]
-
structură rațională, strict geometrică și nu face altceva decât să dezvolte datele prime ale clasicismului". De aceea compromisul clasicului cu barocul se realizează mai ușor. Mai mult decât o "propensiune spre baroc", remarcată de S. Damian, mi se pare că Bietul Ioanide ancorează în plin spirit baroc, depășind compromisul dintre clasic și baroc, pe care G. Călinescu îl găsește ca firesc în imposibila delimitare categorică dintre cele două sfere ale noțiunilor. Ioanide e un spirit clasic proiectat pe un fundal baroc
Sfidările unui inactual by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9706_a_11031]