1,719 matches
-
Când ceea ce este intim-străin în noi devine pur și simplu străin, când în locul acomodării cu zestrea noastră apare revolta împotriva "celui" care ne-a înzestrat fără să ne consulte, și astfel când în locul iubirii de noi apare ura, disperarea și dezgustul că sîntem fără să ne recunoaștem ca autori a ceea ce sîntem - libertatea se întoarce împotriva condiției ei gravitaționale, vrea să se emancipeze de ea și să se afirme ca libertate pură. Duelul dintre ceea ce este gravitațional în mine și libertatea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
cuprinzător. "La Geneva mi-am dat seama că știa Calvin și privea altfel orașul, cu un ochi cultural care mie-mi lipsea. În filozofie o apucase altfel decât mine, cu comentatori germani plicticoși de secol 19 și cu filozofia culturii. Dezgustul de filozofie clasică de aici i-a venit." Mi-a povestit apoi cum a trăit toată viața în marginea societății ("dacă a avut un an-doi de slujbe"), la început din burse prelungite până sub ocupația germană, apoi din ajutoarele mărunte
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Pot eu schimba tonul acestei zile scriind ce scriu acum, pur și simplu scriind? Să mai rămân agățat de cuvinte ― încă o propoziție, și apoi încă una ― cu speranța că ele mă vor scoate la mal din acest înec în dezgustul de mine? Dacă îmi spun asta, dacă îmi scriu, mă ajut oare? Și apoi cum poți scrie în timp ce îți vine să te ascunzi și să dispari? Cât timp se poate prelungi acest exercițiu pe fond de lehamite continuă, cu un
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
rămâne pentru ceilalți cel mai adesea închisă, se desfășoară drama fiecărei vieți. Acolo au loc complezențele noastre cu noi, acolo își au sălașul duplicitățile noastre, de acolo ne procurăm scuzele pentru tot ceea ce facem. Însă tot acolo apare și crește dezgustul de noi, acolo cad măștile pe care îndeobște le purtăm, acolo are loc suplicierea noastră, judecata noastră și, în sfârșit, tot de acolo obținem un nou termen de grație pentru a putea parcurge o altă bucată din drumul pe care
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
rău că pleci“. Ally Benn, fosta adjunctă a Lisei, alesese cadoul de plecare cu grijă. Se gândise îndelung la ce anume ar detesta Lisa cel mai mult să primească și a concluzionat că niște cupoane M&S i-ar provoca dezgustul maxim. (Ally Benn purta numărul cinci la pantofi.) — Pentru Lisa! concluzionă Barry. La acel moment toți erau îmbujorați și amețiți, așa că ridicară paharele albe de plastic, stropind cu vin și cu bucăți din dop pe hainele lor în timp ce chicoteau și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
lor. Lângă ea, încă adâncit în somn, Dylan se muta de pe o parte pe alta, după care își aruncă brațul peste ea. S-a cuibărit la pieptul lui pentru un moment, căutând liniște. Apoi a împietrit într-o stare de dezgust familiar și s-a îndepărtat încet, simțindu-i excitația din ce în ce mai puternică pe stomacul ei. Fără sex. Asta n-o mai putea îndura. Ea își dorea afecțiune, dar, de fiecare dată când își apropia corpul de al lui, căutând mângâiere, el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
rost de una? De la tine, desigur, spuse Joy, dând la o parte o claie impresionantă de bucle. Uite, dacă nu te deranjează. Dar mă deranjează. — Te rog. Și pentru că era genul de om care se conforma, Ashling și-a înăbușit dezgustul, și-a plasat fără nici o tragere de inimă dinții pe gâtul lui Joy și i-a aplicat o vânătaie. Cam pe la jumătatea procesului de făcut vânătăi, cineva a spus „Oh!“. Au ridicat ochii, cu o expresie împietrită de vinovăție. Ted
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
până s-a terminat The Dukes of Hazzard. Apoi a ieșit și a cumpărat pâine, suc de portocale, țigări și ziare - o porcărie de ziar și unul serios, ca să îl anuleze pe cel de nimic. După ce s-a îndopat până la dezgust cu povești înflorite la maxim despre infidelitatea în cuplu, s-a decis să facă curățenie în apartament. Asta consta în principal în căratul a aproximativ douăzeci de farfurii cu firimituri și pahare de apă pe jumătate goale din dormitor până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
iar Clodagh trăgea de o parte a fustei pentru a nu lăsa vântul să i-o lipească de picioarele ude. 8tc "8" Luni, Lisa a ajuns la serviciu la ora opt dimineața. Fiecare începe așa cum vrea să continue. Dar, spre dezgustul ei, clădirea era închisă. A stat o vreme în aerul umed și, până la urmă, a plecat să bea o cafea. Însă până și asta a necesitat ceva efort. Nu se afla în Londra, unde cafenelele se deschideau odată cu venirea zorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
noastră culinară, spuse Dervla, înmânându-i Lisei altă broșură. Shauna Griffin editează revista asta, pe lângă Gaelic Knitting și Irish Gardening. Tocmai sosise un alt membru al personalului. Prea plicticos pentru a se spune ceva despre el, se gândea Lisa cu dezgust - înălțime medie, început de chelie și verighetă. Tapet uman. Abia dacă merita să se obosească să îl salute. El este Gerry Godson, directorul de design. Nu vorbește prea mult, spuse Trix tare. Nu-i așa, Gerry? Clipește o dată pentru da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
lui Molly au transformat-o într-o cârpă mirositoare fără formă. —Era împuțită, spuse Clodagh disperată. Apoi se întoarse de la telefon. —Molly, încercă ea. Era murdară. Bleach, urâtă, puh! Ashling asculta răbdătoare în timp ce Clodagh scotea sunete de scuipat și de dezgust. —Era un pericol pentru sănătate. Te-ai fi îmbolnăvit din cauza ei. Strigătele s-au intensificat și Clodagh reveni pe fir: —Vaca aia bătrână de la creșă a spus că Molly nu va mai avea voie să o mai aducă dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
informă Kelvin pe Ashling, Lisa și Mercedes. — Numai necazuri aduce fata aia, dacă e să mă întrebați pe mine, spuse domnișoara Morley țâfnoasă. —N-aș prea crede, domnișoară Morley, spuse Kelvin lasciv. Domnișoara Morley se îndepărtă, cu un gest de dezgust profund. —E jumătate irlandeză, jumătate vietnameză, spuse și Gerry Mutul. Se ceartă ca chiorii, spuse Trix încântată. E foarte violentă. —Ei, asta sigur nu ține de partea ei vietnameză, spuse hotărâtă Dervla O’Donnell, încântată să abandoneze pentru câteva momente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
reușit să descopere trei role de film care lipseau, Oliver a tras la răspundere tot colectivul de la Chic: — Ascultați aici, adunătură de fraieri nefolositori, fata asta e un geniu. Voi de ce nu puteți fi ca ea? La această replică, un dezgust general s-a împrăștiat în tot biroul ca un curent electric. Lisa găsise rolele lipsă, dar în următoarele două zile a făcut totul pe dos. Lisa știa ceva vag despre faptul că Oliver avea o prietenă, dar nu a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
de unde până unde? —Eh, mă gândesc la asta de ceva vreme. Probabil că nu este sănătos să îmi canalizez toată energia înspre copii. În particular, Clodagh se gândea că de acolo provin sentimentele de disconfort, de lipsă de satisfacție și dezgust. —Trebuie să ies mai des din casă. Să port conversații cu adulți. Doar despre asta voiai să vorbești cu mine? încercă Ashling să verifice. Ce altceva să fi fost? spuse Clodagh, surprinsă. —Nimic. Lui Ashling îi venea să îl ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
retardată. Găsea treaba asta îngrozitoare, dar îngrozitoare. Însă trebuia să se gândească la binele revistei. Poateă spuse ea, înghițindu-și furia. Poate că îmi poți spune de ce ai atât de mult succes. —De ce? De ce? întrebă Frieda, cu ochii bulbucați de dezgust. Pentru că sunt un afurisit de geniu, de aia. Aud voci în cap. Poate ar trebui să mergi la un doctor, nu se putu abține Lisa să spună. —Vorbesc despre spirite care mă ghidează, idioato! Ele îmi spun ce să creez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
băieții să dispară cumva. Dar, dintr-odată, spre surprinderea ei, o văzu pe Lisa că îl studiază pe Boo cu mare interes. —Lisa Edwards. Cu un zâmbet larg, le întinse mâna și - foarte surprinzător - nu a schițat nici un gest de dezgust când întâi Boo, apoi Hairy Dave dădură mâna cu ea. Lisa aruncă o privire la potcoava de oameni care așteptau în jurul ei. Bun, spuse ea cu un zâmbet de reptilă. O lăsăm baltă cu coșul de gunoi. Am o idee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
a înfiripat în minte. O amintire de când avea în jur de cincisprezece ani, fuma și pierdea vremea în centrul Hamel cu alte două fete, plângându-se de cât de rahat era totul. —Plin de crizați, spusese Carol, strâmbându-se de dezgust, în timp ce privea strada. —Și cretini cu haine de căcat și cu vieți de căcat, o aprobase Lisa urâcios. —Uite, ea e mama ta, nu? Ochii împodobiți de mascara albastru erau amuzați și jucăuși când arătase cu capul ei, cu părul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
moarte oriunde mă așteaptă ; sunt un om fatal./ Respiri în a mea casă un aer infernal (IV 2). Dintre invitați, patricianul Barrus simulează intenția sinuciderii : Aș vrea să mor, o credeți ? Căci viața-mi pare seacă./ Puah ! Ghiftuit de toate, dezgustul mă îneacă (IV 4). Umbra morții stă de fapt pe fruntea lui Ovidiu, pe care Actea îl vede palid, aiurit, ceea ce provoacă explicația poetului : Eu ?... ți se pare... Sunt vesel, fericit/ Și vin să râd de moarte cu râsul nebuniei
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
făpturi nedemne : Aceștia îți fură muritorii,/ Grozavii tăi prieteni, fierarii și păstorii,/ De-al căror drag Olimpul ne fuse tulburat ! (IV, p. 112). Prometeu își deplânge amar iluziile pierdute cu privire la favoriții lui : Mă vezi înfrânt de atâta nerecunoștință,/ Revolta și dezgustul sunt noua mea credință/ Cu ochii stinși contemplu tot visu mi nimicit (IV, p. 113). Titanul își vede năruite speranțele de a contribui la înfrumusețarea lumii prin încurajarea oamenilor, căci aceștia au profitat de binefacerile civilizației doar spre a- și
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
și de mîrșăvie de care nu mai avea să se descotorosească vreodată. Erau ani de sărăcie și de mizerie, binecuvîntați În mod straniu de pacea aceea pe care o inspiră muții și ologii, undeva la jumătatea drumului Între milă și dezgust. După cîțiva ani În care am căutat, zadarnic, de lucru ca traducătoare, am găsit, În sfîrșit, un post de corectoare de șpalturi la o editură fondată de un Întreprinzător nou, pe nume Pedro Sanmartí. Acest Întreprinzător Își clădise afacerea investind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
monden ce se afla, avusese nevoie de multă inteligență și perspicacitate), Nastasia Filippovna era în stare să se nenorocească singură, iremediabil și monstruos, apucând drumul Siberiei și al ocnei, doar ca să-și bată joc de omul față de care nutrea un dezgust atât de neomenesc. Afanasi Ivanovici nu făcuse niciodată un secret din faptul că e întrucâtva fricos sau, mai bine zis, conservator în cel mai înalt grad. Dacă ar fi știut, de pildă, că ar fi ucis în fața altarului sau că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fi refuzată. Mult timp n-a putut înțelege acest lucru. I se părea posibilă numai explicația că mândria acelei „femei umilite și fantastice“ ajunge de-acum până într-un asemenea hal de frenezie, încât preferă să-și exprime de la început dezgustul în refuz, decât să-și consolideze pentru totdeauna situația, ajungând la o măreție inaccesibilă. Însă cel mai rău era că Nastasia Filippovna luase un ascendent teribil față de el. Nu reușea s-o ademenească cu avantaje materiale, unele chiar foarte importante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
acolo, chiar el mi-a fixat întâlnirea... Prințe, la revedere! Cu pași repezi, generalul se făcu nevăzut. — Știu eu la care conte se duce! spuse tăios Elizaveta Prokofievna și, iritată, își mută privirea asupra prințului. Ce ziceam? încercă ea, cu dezgust și năduf, să-și amintească. Ei, despre ce era vorba? Ah, da: ce-i cu egumenul? — Maman! dădu s-o dojenească Alexandra, iar Aglaia chiar bătu din picior. — Nu te amesteca, Alexandra Ivanovna, îi spuse răspicat generăleasa, vreau și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
insistent la acest acoperiș și la aceste raze, răsfrânte pe el; nu-și putea lua ochii de la ele: i se părea că aceste raze sunt noua lui natură, că peste trei minute se va contopi cumva cu ele... Necunoscutul și dezgustul provocate de acel nou, care urma imediat să înceapă, au fost teribile; însă zice că în acel timp n-a fost nimic mai greu pentru el ca gândul necontenit: „Ce bine-ar fi să nu mor! Ce nemărginire ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
am avut cine știe ce mustrări de conștiință. Sunt sigur că n-aș mai repeta fapta; credeți sau nu, cum doriți, nu mă interesează. Ei, cam asta-i tot. — Numai că, firește, asta nu-i fapta dumitale cea mai urâtă, spuse cu dezgust Daria Alexeevna. — E un caz psihologic, nu o faptă rea, observă Afanasi Ivanovici. — Dar servitoarea? întrebă Nastasia Filippovna fără să-și ascundă repulsia. — Servitoarea, bineînțeles, a fost dată afară chiar a doua zi. E o casă cu principii severe. — Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]