1,184 matches
-
sine429, și care trebuia să definească noua instituție imperială: principatul. Intenția lui Ovidiu e prea evidentă ca să mai fie comentată. Rezumăm în câteva rânduri ceea ce sperăm să fi clarificat până aici. Ovidiu, în Fasti, deci cu puțin timp înainte de apariția edictului de exilare, își propunea să elogieze figura lui Paulus Fabius Maximus și a casei sale mai mult decât pe cea a lui Augustus însuși, transformându-l într-un adevărat erou, vrând parcă să-l imite poate pe Vergilius care făcuse
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
pentru care îl trimitea în exil, Ovidiu, însă, îl considera un simplu pretext pentru a camufla adevăratul motiv, care pare să afirme poetul lui Augustus nu-i convenea să-l dezvăluie. Ovidiu se simțea oarecum justificat să atace motivarea din edictul imperial, pentru a dezvălui ipocrizia lui Augustus, care se agăța de un pretext, pentru a ascunde motivul adevărat. Cum se știe, sulmonezul ne oferă o dezbatere completă în unica elegia din cartea a doua din Tristele, pe care nu o
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
majoritatea populației, el reprezintă totuși în istoria lumii mediteraneene unul dintre rarele exemple de popor învingător care îl lasă pe învins nu numai să participe la viața politică a țării cucerite, dar și să obțină aceleași drepturi, evoluție consacrată de edictul împăratului Caracalla, în 212 d.I.C., care îi transformă pe toți oamenii liberi ai lumii romane în cetățeni romani. Pentru Galia, această atitudine, care s-a putut menține timp de patru secole, a permis înflorirea unei civilizații originale. DOCUMENT 1 Împăratul
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
rămîne cimentul societății. Orice supus al lui Francisc I sau al lui Ludovic al XIV-lea se naște "creștin și francez", după spusele lui La Bruyère. Desigur, succesul calvinismului în secolul al XVI-lea și regimul de toleranță instituit prin edictul din Nantes (1598) vor rupe pentru un timp unitatea religioasă a francezilor în spatele suveranului lor; dar, din 1685, Ludovic al XIV-lea va restabili această unitate, cel puțin oficial, revocînd edictul din Nantes, în aplauzele tuturor supușilor, aproape. Acest catolicism
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
al XVI-lea și regimul de toleranță instituit prin edictul din Nantes (1598) vor rupe pentru un timp unitatea religioasă a francezilor în spatele suveranului lor; dar, din 1685, Ludovic al XIV-lea va restabili această unitate, cel puțin oficial, revocînd edictul din Nantes, în aplauzele tuturor supușilor, aproape. Acest catolicism unanim împărtășit își are rădăcinile, se știe, într-un foarte îndepărtat trecut. Totodată, la începutul secolului al XVI-lea, creștinarea societății franceze rămîne ambiguă și incompletă, în special din cauza mediocrității unui
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
mai mult prin urcarea pe tron al lui Henric al II-lea, în 1547. Către 1550, în ciuda acestei represiuni, aproape toate provinciile sînt atinse, mai ales Normandia, Poitou, Languedoc, iar marii seniori trec la calvinism. La 2 iunie 1559, prin edictul de la Ecouen, regele hotărăște să lichideze erezia, trimițînd în toate provinciile comisari, pentru a înteți represiunea, dar în zilele de 27 și 28 mai, primul sinod național al Bisericii reformate (sau Calvinistă) se ține clandestin la Paris. Cu o lună
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
dar care este în același timp o foarte gravă criză națională, favorizată de slăbirea autorității regale sub cei trei fii ai lui Henric al II-lea. Înțelepciunea politică a lui Henric al IV-lea aduce restabilirea păcii, în 1598, cu edictul din Nantes. Războaiele religioase, criză națională Criza religioasă. Între moartea accidentală a lui Henric al II-lea în 1559 și semnarea edictului din Nantes în 1598, Franța cunoaște, timp de aproape 40 de ani, una dintre perioadele cele mai dramatice
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Henric al II-lea. Înțelepciunea politică a lui Henric al IV-lea aduce restabilirea păcii, în 1598, cu edictul din Nantes. Războaiele religioase, criză națională Criza religioasă. Între moartea accidentală a lui Henric al II-lea în 1559 și semnarea edictului din Nantes în 1598, Franța cunoaște, timp de aproape 40 de ani, una dintre perioadele cele mai dramatice din istoria sa. Opoziția violentă dintre catolici și protestanți, care se înfruntă în războaie cu rezultate neclare, constituie aspectul cel mai spectaculos
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
bătuți, mai ales la Dreux, în 1562, la Jarnac și la Moncontour în 1569, dar smulg curții, prin încăpățînarea lor, condiții de pace tot mai favorabile, ceea ce provoacă exasperarea grupării catolice care, după ce și-a refăcut forțele, reia lupta. Astfel, edictul de împăcare de la Amboise, din 1563, acordă hughenoților libertatea de cult în foburgurile unui oraș prin bailliage. El este confirmat în 1568 prin pacea dela Longjumeau. Războiul reîncepe, iar protestanții, din nou învinși, datorează doar abilității politice a lui Coligny
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
libertatea de cult în foburgurile unui oraș prin bailliage. El este confirmat în 1568 prin pacea dela Longjumeau. Războiul reîncepe, iar protestanții, din nou învinși, datorează doar abilității politice a lui Coligny avantajele pe care li le aduce în 1570 edictul de la Saint-Germain, mai ales dreptul de a deține patru fortărețe, dintre care La Rochelle. Dar, cu timpul, principalii șefi ai celor două tabere au fost eliminați, fie uciși în luptă (Antoine de Bourbon în 1562, Montmorency în 1567), fie asasinați
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
și Liga Sfîntă. Henric al III-lea (1574-1589), care i-a urmat fratelui său în 1574, se trezește curînd într-o situație oarecum disperată. Protestanții, grupați într-o puternică Uniune calvinistă, îi smulg regelui, la sfîrșitul unui nou război indecis, edictul de la Beaulieu (1576), care le dă libertatea cultului și sporește la opt numărul fortărețelor lor. Catolicii, considerînd că regele nu susține îndeajuns cauza lor, se organizează curînd într-o Uniune Sfîntă a catolicilor sau Ligă Sfîntă, din care Henri de
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Henric al IV-lea îi bate la Fontaine-Française, în Burgundia, la 5 iunie 1595 și, în septembrie 1597, le ia înapoi Amiens pe care aceștia îl ocupaseră cu șase luni mai devreme. Ridicarea regatului sub Henric al IV-lea (1598-1610) Edictul din Nantes. La 2 mai 1598, tratatul de la Vervins restabilește pacea cu Spania, confirmînd clauzele tratatului de la Cateau-Cambrésis. Cu cîteva zile mai devreme, la 13 aprilie, Henric al IV-lea a semnat Edictul din Nantes. Prin această expresie sînt în
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
regatului sub Henric al IV-lea (1598-1610) Edictul din Nantes. La 2 mai 1598, tratatul de la Vervins restabilește pacea cu Spania, confirmînd clauzele tratatului de la Cateau-Cambrésis. Cu cîteva zile mai devreme, la 13 aprilie, Henric al IV-lea a semnat Edictul din Nantes. Prin această expresie sînt în general desemnate atît edictul propriu-zis cît și două grupuri de articole secrete semnate la 2 mai. Aceste texte, care reiau anumite stipulări din edicte anterioare, acordă "celor din religia pretins reformată" (expresia este
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
2 mai 1598, tratatul de la Vervins restabilește pacea cu Spania, confirmînd clauzele tratatului de la Cateau-Cambrésis. Cu cîteva zile mai devreme, la 13 aprilie, Henric al IV-lea a semnat Edictul din Nantes. Prin această expresie sînt în general desemnate atît edictul propriu-zis cît și două grupuri de articole secrete semnate la 2 mai. Aceste texte, care reiau anumite stipulări din edicte anterioare, acordă "celor din religia pretins reformată" (expresia este semnificativă), în afara libertății de conștiință, libertatea cultului, dar însoțită de importante
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
la 13 aprilie, Henric al IV-lea a semnat Edictul din Nantes. Prin această expresie sînt în general desemnate atît edictul propriu-zis cît și două grupuri de articole secrete semnate la 2 mai. Aceste texte, care reiau anumite stipulări din edicte anterioare, acordă "celor din religia pretins reformată" (expresia este semnificativă), în afara libertății de conștiință, libertatea cultului, dar însoțită de importante restricții, de vreme ce aceasta nu este autorizată decît în două orașe prin bailliage și în locuințele seniorilor cu funcții înalte în
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
mi-parties". Totuși, faptul că Henric al IV-lea a socotit necesar să le acorde foștilor săi coreligionari dreptul de a ține adunări și de a păstra 151 de fortărețe pentru a le permite să-și impună eventual drepturile, arată că edictul din Nantes este un act de realism politic din partea regelui și nu traducerea unui adevărat climat de toleranță. Stau mărturie în acest sens violenta opoziție a parlamentelor la înregistrarea edictului, rezistențele îndîrjite ale mediilor catolice celor mai diverse și chiar
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
a le permite să-și impună eventual drepturile, arată că edictul din Nantes este un act de realism politic din partea regelui și nu traducerea unui adevărat climat de toleranță. Stau mărturie în acest sens violenta opoziție a parlamentelor la înregistrarea edictului, rezistențele îndîrjite ale mediilor catolice celor mai diverse și chiar nemulțumirea a numeroși hughenoți. Cel puțin gestul lui Henric al IV-lea punea capăt unei perioade de aproape 40 de ani de război civil și avea să permită protestanților francezi
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
care i s-au raliat încă din timpul Ligii. Reluînd opera întreruptă a lui Francisc I și a lui Henric al II-lea, el supraveghează îndeaproape marile instituții ale statului. Parlamentele nu mai pot prezenta observații critice decît după înregistrarea edictelor regale. Stările generale nu mai sînt reunite. Clerul este invitat să contribuie mai mult la cheltuielile publice. Înalta nobilime este constrînsă la ascultare: în 1602, ducele de Biron, care a complotat cu Spania, este judecat și executat. Guvernatorii de provincie
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
incompletă și mai există amenințări atît în interiorul regatului cît și la frontierele sale. Membrii înaltei nobilimi nu sînt supuși decît în aparență. Protestanții rămîn în defensivă și înțeleg să scoată un profit din avantajele militare pe care li le acordă edictul din Nantes. Clerul și anumite medii catolice se îngrijorează de politica regală ostilă Habsburgilor. În afară de aceasta, cedarea regiunilor Bresse și Bugey în 1601 de către ducele de Savoia asigură o mai bună protecție a Lyonului, frontiera rămîne vulnerabilă față de Franche-Comté și
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
domnilor, dat fiind ceea ce sînt eu între voi, voi fi primul care o va face; mă jur în fața Dumnezeului meu; vă ofer exemplul meu. Să nu mai vorbim între noi despre hughenoți, nici despre papiști; aceste cuvinte sînt interzise prin edictele noastre. Să se stingă de asemenea animozitățile din inimile noastre. Cînd nu va mai exista edict pe lume, dacă sîntem francezi, dacă ne iubim patria, familiile noastre, pe noi înșine, aceste lucruri trebuie de acum încolo să fie șterse din
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
jur în fața Dumnezeului meu; vă ofer exemplul meu. Să nu mai vorbim între noi despre hughenoți, nici despre papiști; aceste cuvinte sînt interzise prin edictele noastre. Să se stingă de asemenea animozitățile din inimile noastre. Cînd nu va mai exista edict pe lume, dacă sîntem francezi, dacă ne iubim patria, familiile noastre, pe noi înșine, aceste lucruri trebuie de acum încolo să fie șterse din inimile noastre. Nu mai trebuie să fie decît un steag între noi. Cine va fi bun
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
castele dovedesc încă din 1626 voința regelui și a ministrului său de a-i reduce pe toți nobilii la ascultare. De asemenea, luarea marii fortărețe hughenote din La Rochelle, după un asediu de 13 luni (1627-1628), permite ruinarea partidului hughenot: edictul de la Alais (1629) îi lipsește pe protestanți de avantajele politice și militare pe care li le concedase edictul din Nantes, menținîndu-l totuși pe acesta, spre marea nemulțumire a majorității catolicilor. În sfîrșit, Richelieu, foarte neliniștit de politica ambițioasă a împăratului
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
la ascultare. De asemenea, luarea marii fortărețe hughenote din La Rochelle, după un asediu de 13 luni (1627-1628), permite ruinarea partidului hughenot: edictul de la Alais (1629) îi lipsește pe protestanți de avantajele politice și militare pe care li le concedase edictul din Nantes, menținîndu-l totuși pe acesta, spre marea nemulțumire a majorității catolicilor. În sfîrșit, Richelieu, foarte neliniștit de politica ambițioasă a împăratului Ferdinand al II-lea, îi încurajează pe ascuns pe toți adversarii acestuia. Richelieu și regimul de război. În
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
morale ale jansenistului Quesnel. În 1709, Ludovic al XIV-lea le dispersează pe călugărițele de la Port-Royal-des-Champs și distruge mănăstirea și, în 1713, obține de la papă condamnarea Reflecțiilor morale prin bula Unigenitus, dar vreo cincisprezece episcopi refuză să o accepte. Revocarea Edictului din Nantes. Cît despre supușii săi din RPR (religie pretins reformată), el intenționează, din 1661, să-i "reducă puțin cîte puțin". Pentru aceasta, preconizează o aplicare restrictivă a Edictului din Nantes: tot ceea ce nu este autorizat ad litteram este interzis
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
bula Unigenitus, dar vreo cincisprezece episcopi refuză să o accepte. Revocarea Edictului din Nantes. Cît despre supușii săi din RPR (religie pretins reformată), el intenționează, din 1661, să-i "reducă puțin cîte puțin". Pentru aceasta, preconizează o aplicare restrictivă a Edictului din Nantes: tot ceea ce nu este autorizat ad litteram este interzis. În același timp, clerul catolic se străduiește, fără prea mare succes, să obțină convertiri. Începînd din 1679, atitudinea regelui se asprește. O serie întreagă de hotărîri atacă Edictul din
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]