2,052 matches
-
la părăsirea, la abandonul său de către adepții lui. Abandonul sau părăsirea, rămânerea întru solitudine, ideea de a fi ajuns singur ține de procesualitatea unei aruncări, unei proiecții într-un deschis ce lasă în spate coprezențele anterioare. Ai devenit singur, adică exilat de ceilalți într-o extensie anonimă, într-un câmp al nimănui și al nicăieriului. Deși cunoști poate unde te afli în parcursul sorții tale, a fi singur deplin este ca și cum nu ai mai fi o identitate personală stabilă ontic. După
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
incendiară, într-o lavă a cărei erupție pare de nestăvilit. Astfel, numele acceptate cândva pentru ființe, lucruri, stări, gânduri și tensiuni afective par a se uni simbiotic într-un flux comun, iar ceea ce ele indicau devin aștrii stinși, anonimi, orfani exilați în afara oricărei numiri, titulaturi, denominații ontice. Acest flux comun se intensifică conferindu-și din propria substanță o unică matriță de gândire, o inedită formă de sens în care se revarsă și așează devenind o singură rostire: te iubesc. Iar ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
doar eu sunt tolerat ca deținând un aport de ființă alături de persoana adorată, doar eu sunt acceptat ca alt pol de existență, desigur, eclipsat și restrâns la statutul celui ce iubește necondiționat adică dăruiește sub zodia primejdiei de a fi exilat în lipsa de răspuns și prețuire pentru dăruirea sa. Strălucind cu energia întregului univers, astrul ființei adorate este circumscris învăluitor de afectivitatea celui îndrăgostit precum un cerc selenar ce se rotește frivol. În această temporalitate specială, pentru mine doar ființa iubită
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
Apud L. Boicu, Adevărul despre un destin politic. Domnitorul Gr. Al. Ghica (1849-1856), Editura Junimea, Iași, 1973, p. 38. 34 Pentru detalii: N. Corivan, Din activitatea emigranților români în Apus (1853-1857), București, 1931; Cornelia Bodea, Lupta pentru Unire a revoluționarilor exilați de la 1848, în vol. Studii privind Unirea Principatelor, Editura Academiei, București, 1960 ș.a. 35 L. Boicu, op. cit., p. 39. 36 "Prezentul rezbel consemna, entuziast, D. Brătianu, într-o corespondență transmisă în țară s-a ivit în condiții așa de favorabile
[Corola-publishinghouse/Science/1576_a_2874]
-
achizițiile provenite din exterior, de cele mai multe ori Îmbunătățindu-le. A ține Întotdeauna cont de ceilalți! În fața schimbărilor și a incertitudinilor globalizării și ale pierderii avantajului industrial al țărilor bogate În competiția internațională, numeroși comentatori au preconizat o Japonie În criză, exilată În umbră, În fața expansiunii fabuloase a Chinei, a cărei evoluție viitoare nu o cunoaște nimeni! E un semn de slabă cunoaștere a acestui arhipelag, care, de atâtea ori, a surprins prin capacitatea sa de a răspunde provocărilor, sprijinindu-se pe
[Corola-publishinghouse/Science/2271_a_3596]
-
armata pentru a pretinde regatul Neapolelui. Deși Charles a fost nevoit să se retragă în Franța în 1495, invazia să a distrus iremediabil balanța puterii în Italia. Guvernele din toată Peninsula s-au schimbat. Familiile domnitoare de secole au fost exilate sau eliminate. Orașele, care se considerau bine aparate, au fost atacate unul după altul de trupe străine și au avut de suportat evenimente tragice în care au fost implicați mii de civili nevinovați. Infanteriști disciplinați, în special din Elveția și
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
că Papă Leon al X-lea în martie 1513 părea a fi fost propice pentru Totto care, ca și fratele său, l-a cunoscut probabil pe Giovanni de' Medici în copilărie la Florența, înainte de 1494, înainte ca Giovanni să fie exilat cu familia Medici. Niccolò a fost eliberat din închisoare și, pe lângă încercările sale de a dobândi cu ajutorul prietenilor din Romă o numire guvernamentală, a desfășurat și o puternică campanie pentru numirea lui Totto printre "apropiații" (familiares) Papei 22. Ideea, prezența
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
1512, Signoria a aprobat un document prin care i se interzicea lui Machiavelli părăsirea teritoriului statului toscan pe o perioadă de un an. Prin această relegatio în teritoriul florentin, Signoria i-a pus lesă lui Machiavelli, dar nu l-a exilat de la Florența, cu toate că în secolul al XIX-lea se considera că acest fapt a avut loc ca urmare a publicării mai multor documente ce păreau să acrediteze această variantă 55. Pentru a exemplifică o inexactitate datorată unei neînțelegeri pe scară
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
raporturile avute între Albizzi și Panciatichi, așa cum am arătat anterior 52. În anul 1466, pe parcursul crizei medice, Cancellieri au venit de la Pistoia în ajutorul lui Piero de' Medici 53, în timp ce, la încheierea crizei, liderul facțiunii opuse, Gualtieri Panciatichi, a fost exilat, fiind considerat un dușman al familiei Medici 54. Oricum știm că și în momentul exilului impus lui Cosimo în 1433, mai mulți pistoiezi din familiile subordonate lui Panciatichi, Brunozzi și Fabbroni, l-au urmat pe Cosimo în exil55. În plus
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
majore apăreau în momentul în care speranțele pistoiezilor erau spulberate, în ciuda faptului că Lorenzo garantase pentru îndeplinirea acestora. O astfel de mărturisire a apărut în urmă torturii la care a fost supus Piero Baldinotti 66. Conform mărturisirii făcute de Baldinotti, exilat din comuna, Lorenzo se obligase față de acesta să-i anuleze exilul impus de Florența. Cu toate promisiunile făcute, Magnificul nu a reușit să îi convingă pe membrii Colegiului celor 8 să anuleze decizia de a-l exila pe Baldinotti. Consecință
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
făcute de Baldinotti, exilat din comuna, Lorenzo se obligase față de acesta să-i anuleze exilul impus de Florența. Cu toate promisiunile făcute, Magnificul nu a reușit să îi convingă pe membrii Colegiului celor 8 să anuleze decizia de a-l exila pe Baldinotti. Consecință incapacității găsirii voturilor necesare pentru a onora promisiunea a condus, în 1478, la câteva luni după conspirația Pazzi [așa numita "Conspirație a nebunilor"], în sprijinul căreia era promis un ajutor extern, la încercarea zadarnica a lui Piero
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
șui generis, care asigură un contract financiar între societate, în ansamblu, si artist. Dacă termenii acestui contract sunt încalcați, cel mai puternic își exercită autoritatea asupra celui mai vulnerabil. În cazul nostru, Blake este taxat drept "un nebun nefericit" și exilat printre paria din Londra: "Multe dintre problemele lui Blake ca artist proveneau din inabilitatea sau refuzul său de a înțelege că geniul nu era suficient în sine; era necesar că el să acționeze în conformitate cu noțiunea care dictă cum anume ar
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
sub forma luminii, cum susțineau adepții maniheismului. L-a impresionat, în schimb, convertirea lui Antonie, care, înțelegînd creștinismul ca pe o experiență totală, renunțase la tot pentru a se dedica vieții de eremit: această „convertire” fusese relatată de Atanasie, care, exilat din Alexandria, se găsea la curtea imperială de la Treveri; unele persoane oficiale de la curte fuseseră impresionate de povestirea sa și renunțaseră la bogății și onoruri pentru a practica asceza. Un alt exemplu de convertire a fost acela al lui Marius
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
așadar, era probabil originar din Vita și fusese ales episcop ulterior. Ar putea fi acel episcop de Vita, primat al provinciei Bizacena, care în 507 l-a învestit pe Fulgențiu ca episcop de Ruspe și puțin după aceea a fost exilat de Trasamundus în Sardinia, unde a murit prin 510. Nu avem alte informații despre el: Ghenadie, care de obicei furnizează multe date prețioase despre literații din acest secol, nu-l amintește pe Victor, care era totuși contemporanul său. Victor de
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
toată durata secolului al VII-lea. Isidor s-a născut în jurul anului 560 într-o familie hispano-romană, așa cum dovedește numele tatălui său, Severianus; locul nașterii pare să fi fost Cartagina sau o localitate din provincia respectivă. Familia sa a fost exilată de vizigoți în jurul anului 559, probabil din cauza opoziției față de monarhie, care era de credință ariană; în plus, nobilimea hispanică privea cu simpatie Orientul bizantin, și acesta a fost un alt motiv pentru care a fost dispersată de puterea dominantă. în
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
îi ceruse împăratul la sesizarea celor patru frați, Teofil s-a împăcat cu aceștia și a organizat în septembrie 403 sinodul de la Stejar (după numele orașului de lîngă Calcedonia unde s-a desfășurat) cînd Hrisostomul a fost condamnat, fiind imediat exilat de către împărat. Rechemat în urma unei revolte populare, peste puțin timp Ioan a fost exilat definitiv; papa a intervenit în favoarea lui, însă fără succes, ceea ce a provocat o ruptură de mai mulți ani între Roma, pe de o parte, și Alexandria
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
și a organizat în septembrie 403 sinodul de la Stejar (după numele orașului de lîngă Calcedonia unde s-a desfășurat) cînd Hrisostomul a fost condamnat, fiind imediat exilat de către împărat. Rechemat în urma unei revolte populare, peste puțin timp Ioan a fost exilat definitiv; papa a intervenit în favoarea lui, însă fără succes, ceea ce a provocat o ruptură de mai mulți ani între Roma, pe de o parte, și Alexandria și Constantinopol pe de altă parte. în interior, Teofil a combătut fără milă cultele
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
al luptă și s-a întors la mănăstirea sa din Antiohia. în anii care au urmat, Chiril și liderul curentului antiohian, Ioan de Antiohia, s-au reconciliat și au emanat actul unirii în aprilie 433; ca urmare, Nestorie a fost exilat de către împărat întîi la Petra, apoi în Marea Oază din Egiptul de Sus. Aici a scris, după moartea lui Theodosius (28 iulie 450), Cartea lui Heraclid din Damasc. Nu se cunoaște data morții sale. Așa cum am spus, Nestorie și-a
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
să subscrie Tomul în mod individual și invoca situația părții occidentale a imperiului, devastată de Attila. Papa ar fi preferat să convoace conciliul la o dată ulterioară și dorea ca participanții să nu se ocupe de doctrină, ci de reintegrarea episcopilor exilați în 449. Conciliul, convocat întîi la Niceea pentru 1 septembrie 451 și transferat apoi la Calcedon (mai bine controlat de Constantinopol), unde s-au și deschis lucrările la 8 octombrie, a aprobat Tomul lui Leon și a promulgat în sesiunea
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
lui Marcian (în 457), succesorul lui Dioscor, Proterios, care mai fusese apărat cu ajutorul armatei, a fost făcut bucăți de către mulțime și a fost înlocuit cu monofizitul extremist Timotei Eluros, uns deja ca episcop al monofiziților (cf. p. 000). Expulzat și exilat între 458 și 460 de către noul împărat, Leon, Timotei a profitat de revolta uzurpatorului Basiliscus pentru a se întoarce (475) și pentru a-l determina pe Basiliscus să promulge întîi un Enkyklion care condamna Calcedonul, apoi un Antienkyklion care îl
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
funcția de episcop împreună cu alți trei nestorieni cu același rang, însă succesorul său, hirotonit de chirilianul Firmus de Cezareea, n-a putut să preia episcopatul. După încheierea păcii, Eutherius l-a comparat pe Ioan de Antiohia cu Iuda; a fost exilat la Scitopolis, în Palestina, de unde a plecat ulterior la Tyr; aici a și murit la o dată necunoscută. în Synodicon contra Tragediei lui Irineu s-au păstrat, într-o traducere latină mediocră, cinci scrisori ale lui Eutherius. Trei dintre ele, adresate
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
ales pe Timotei, zis Eluros („motanul”, din cauza constituției sale delicate), ca antiepiscop al lui Proterios, succesorul lui Dioscor. La puțin timp după aceea, Proterios a fost asasinat în biserică în timpul unor tulburări și Timotei a ajuns la putere. A fost exilat de împăratul Leon în 460 la Gangra, apoi, ca urmare a neîncetatelor sale uneltiri, la Chersones (464), însă a reușit să se întoarcă după un lung exil, rechemat de uzurpatorul Basiliscus în 475, și a rămas în funcție pînă la
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
extrase din alte epistole anticalcedoniene ale lui Timotei. Ioan Rufus, episcop monofizit de Maiuma, lîngă Gaza, în Pleroforiile sale („mărturii adevărate”) anticalcedoniene, scrise în 512-518 (cf. p. 000), citează un pasaj dintr-o operă istorică compusă de Timotei în timp ce era exilat la Gangra; e vorba despre exilul și moartea lui Nestorie la Tebaida. Bibliografie. J. Lebon, Le monophysisme sévérien, J. van Linthout, Louanii, 1909, pp. 93-111; H.G. Opitz, (Timotheos) Ailuros, PRE 2. R., 12. Halbbd, 1937, coll. 1355-1357. Ediție (fără traducere
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
condamnat de conciliul condus de Chiril, le-a comunicat orientalilor sentința la sosirea acestora și, în iulie, a fost trimis de ei la Constantinopol pentru a susține cauza lui Nestorie. După condamnarea acestuia, printr-un edict imperial, Irineu a fost exilat la Petra, în Arabia. îl întîlnim circa 10 ani mai tîrziu, prin 445, ca episcop de Tyr. Atacat cu duritate pentru nestorianism de către eunucul Chrysaphios, de Eutihie și Dioscor din Alexandria (care intervin pe lîngă Theodosius al II-lea și
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
epistolele lui Sever, declară că aderă la poziția sa, care corespunde tradiției Părinților Bisericii. Tot în traducere siriacă s-a păstrat amplul dosar al controversei dintre Sever și Iulian de Halicarnassus. Aceasta a început în anii în care amîndoi erau exilați în Egipt, lîngă Alexandria, ca urmare a politicii filocalcedoniene a lui Iustin. încă de la Constantinopol, unde în jurul anului 510 episcopul de Halicarnassus îl ajutase pe Sever să provoace depunerea patriarhului Macedonius, între cei doi prieteni apăruseră primele neînțelegeri privind compatibilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]