2,055 matches
-
celei de a doua etape își pierd sensul din perspectiva finală a operei care cucerește, dincolo de pesimism sau optimism, o conștiință tragică a existenței într-un univers în care zeii s-au refugiat în neființă, dar condamnă lumea să existe, făurindu-și, prin gândire, chipul și istoria (Ioana Em. Petrescu: 2005, 26). Eminescu și Hegel Mai mult decât în Schopenhauer, în confluențele parțiale cu hegelianismul se află premisele marii modernități a gândirii emines ciene. În același "eseu de semantică ontologică" (Irina
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
performanțele creative să poată fi atenuată printr-o educație bine orientată, de la o învățare necreativă la o învățare creativă. CAPITOLUL 1 CONCEPTUL DE CREATIVITATE Definire Termenul de creativitate își are originea în cuvântul latin "creare", care înseamnă "a zămisli", "a făuri", "a crea", "a naște". Însăși etimologia cuvântului ne demonstrează că termenul de creativitate definește un proces, un act dinamic care se dezvoltă, se desăvârșește și cuprinde atât originea cât și scopul. Termenul și noțiunea generică au fost introduse pentru prima
Creativitate şi îndemânare by Amalia Farcaş. () [Corola-publishinghouse/Science/689_a_1281]
-
parte, această susținere se poate repercuta uneori printr-un sprijin venit din zonele periferice cele mai nea(teptate, cum ar fi Bretania sau Alsacia. 4. Programul politic. Programul politic centralist a fost la început strict naționalist, anume acela de a făuri Statul-națiune. Pentru aceasta, toate diviziunile sociale, etnice sau religioase sînt prezentate ca antinaționale; însă, această trăsătură, le poate conferi un caracter destul de autoritar. Procesul de edificare odată încheiat face ca programul să se îndrepte mai ales spre modernizare, singura garanție
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
elemente ale lumii pe care nu le putem tolera (1930/1995). Refugiul în reverie este extrem de frecvent. În mod curios, adultului îi este rușine de el, remarcă Freud (1908c/1985), își ascunde reveriile și crede că este singurul care-și făurește în mintea lui himere. Pentru el este „ceva infantil și interzis”. Totuși, cei mai mulți oameni recurg, în anumite perioade ale vieții lor, la visele diurne. Janet (1898/1990) face aceeași constatare: „Reveria interioară și continuă joacă la mulți oameni un rol
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
că este vizitată de un zeu care a luat înfățișarea lui Ulise. Pentru a-l testa, Penelopa îi cere servitoarei să mute patul nupțial în camera lor de nuntă. Ulise spune că acest lucru nu este posibil, deoarece el a făurit patul, iar unul din picioarele lui este un măslin viu. În acest fel, Penelopa, se convinge că cel dinaintea ei este Ulise. Se spune că zeița Atena a lungit durata acelei nopți pentru ca cei doi să-și povestească unul altuia
MICROGRAFII ASUPRA PRODUSELOR APICOLE by Andriţoiu Călin Vasile [Corola-publishinghouse/Science/273_a_935]
-
în rândurile Evangheliei: Dați lui Dumnezeu ce este al lui Dumnezeu și Cezarului ce este al Cezarului. Sigur că Cezarul roșu, care stăpânea țara de la distanță, putea face neamului mult, foarte mult rău, dar dacă elementul om va fi cel făurit de Legiune, cu dragostea lui nemăsurată pentru țară și semeni, undele răului se vor atenua sau chiar vor fi stăvilite. Nu se uită suferințele pe care ni le-au hărăzit conducătorii și conducerile țării numai pentru că „țelul final și permanent
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
lecturi, biograficul și livrescul având funcție anamnetică. Din mărturisirea afinităților esențiale, adevărate prezențe formative („Zeii ficși”), nu lipsește G. Bacovia, în descendența căruia se situează C., deși îl deosebesc de bacovianism gesticulația amplă și încrederea în puterea poeziei de a făuri noi lumi. Dar adoptarea unui limbaj poetic sacral amenință sinceritatea comunicării. Ceea ce „salvează” în bună parte poemele este scepticismul ivit din conștiința unui antecedent livresc, resimțit ca o piedică („presimțeam că voi rămâne închis într-o carte”). Acest fapt duce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286412_a_287741]
-
a fost cucerită de primul homo autentic: „Omul de Neanderthal”, Homo sapiens fossilis 4. El a creat cultura musteriană (răspândită în tot spațiul euroatlantic, inclusiv la noi, la Ohaba Ponor, Baia de Fier și în Munții Gorjului). El învăța să făurească topoare de mână cu care vâna mamuți, rinoceri, reni, urși de peșteră și, foarte probabil, semeni. Viața în hoardă îl obligă la asimilarea unor „reguli de conviețuire” care, bineînțeles, erau învățate prin educație în familie și educație socială, pe baza
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
care, din păcate, a fost uitată. Socrate, cel puțin „Socrate platonicul”, a intuit perfect că educatorul este mult mai mult decât paidagogós sau grammatistes. El are responsabilități pe care mitologia le atribuia doar zeiței Ananke și fiicelor sale, moirele. Educatorul făurește (și deci predestinează) oameni - ca și când i-ar face să se nască a doua oară. Este deci un paideutes, zămislitor de „naturi secunde”, care întregesc anthropoii aleși, transformându-i în personalități. Merită să reproducem acest text neglijat care conține - în termeni
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
precare. O consecință ce poate fi anulată acționând asupra cauzei; iar aceasta nu se poate realiza decât prin curricula apte să determine o educație de masă solidă, multidisciplinară, integrală. Gândirea curriculară postmodernă poate fi considerată atelierul mondial în care se făurește - teoretic și practic - această înnoire paideutică menită să ducă spre o lume mai bună (vezi infra, 15.3.10, „Curriculumul global”). 15.2. Panorama gândirii curriculare postmodernetc "15.2. Panorama gândirii curriculare postmoderne" 15.2.1. Expansiunea „imperială”tc "15
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
o activitate birocratică, formală, ce se desfășoară în instituții școlare. Ea este conștientizare și înțelegere a lumii. Educatorului i se cere să declanșeze, să orienteze, să orchestreze, să conducă aceste procese vitale, trudnice și de mare profunzime prin care se făurește însăși umanitatea dinlăuntrul fiecărui membru al speciei noastre. Cercetarea educațională fenomenologică se concentrează asupra acestor „fenomene”. Ea nu seamănă deloc cu analiza superficială privind componentele curriculumului sau modul în care trebuie organizate școlile pentru a produce absolvenți „competenți”, capabili să
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
analitică. El nu predă tot și exact curriculumul oficial, ci ceea ce crede că este esențial, fundamental, important și demn să fie asimilat de către elev. Curriculum-in-use nu este decât imaginea personală, adaptată și simplificată a „curriculumului scris”, pe care și-o făurește și o predă educatorul. Cele două nu sunt perfect coincidente în mintea sa, chiar dacă el crede acest lucru. Același written curriculum este „tradus” în practica educativă în diverse curricula-in-use de către diverși profesori care le predau. Curriculum-in-use este forma subiectivă a
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
a început să cedeze locul adevărului cercetat - produs al minții omului. Tronul celest al lui Dumnezeu - centru al Lumii - a fost uzurpat de l’uomo unico, l’uomo universale, pe care Pico della Mirandola îl descria ca pe un Titan „făurit după chipul lui Dumnezeu” și capabil, ca și acesta, să devină atotcunoscător și atotputernic. Obsesia erei moderne a fost, fără îndoială, rațiunea - înțeleasă ca virtute infailibilă pentru găsirea și stabilirea „tuturor adevărurilor lumii acesteia”. Diavolul Secolului Luminilor a devenit superstiția
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
explicit. Am renunțat la lucrările referitoare la curricula implicite și tacite, plecând de la supoziția că ele prezintă mai puțin interes pentru specialistul contemporan. Referințele complete pot fi regăsite însă la sfârșitul fiecărui capitol de către oricine are dorința de a-și făuri o imagine exhaustivă asupra devenirii teoriei curriculumului ca știință. Abbs, P. (1974), Autobiography in Education, Heinemann, Londra. Aceland, R. (1967), A Move to the Integrated Curriculum, University of Exeter, Exeter. Adler, M. (1982), The Paideia Proposal, Macmillan, New York. Aggleton, P.
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
atunci dezvoltarea culturală ((n măsura (n care aceasta scapă de constr(ngerile de natură economică) nu era receptată ca nedorită de către marile puteri, ceea ce a permis dezvoltarea a ceea ce Ilie Bădescu numește "cultura eroică". Reprezentanții acesteia sunt cei care au făurit ș( statul național rom(n. 1.2. Momentul 1848 Anul 1848 se impune de asemenea ca reper crucial. Av(nd ca nucleu revoluția pașoptistă, trebuie să ne (ndreptăm totuși atenția către ceea ce este identificat (n istoria noastră drept "momentul 1848
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
standarde profesionale și nu numai, ceea ce reprezintă o manieră de legitimare a lor. Capitolul XII Situarea noastră în lume Tot ceea ce am prezentat și analizat în această lucrare este continuu raportat la destinul nostru, la ceea ce ne este menit să făurim și să întemeiem. În această a doua parte încercăm să ne apropiem mai direct de ceea ce suntem, cum suntem, cum trăim. Poate că trăim în ceea ce identifica Lucian Blaga aplicând spațiului românesc teoria matricei stilistice. Într-un "spațiu-matrice, înalt și
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
de acaparare ș( (mpărțire de către cei ce nu au a bogățiilor celor ce au. Acceptarea ideii că cel bogat are dreptul la bunurile sale lăsa o singură cale celor care doreau să ofere ș( celor nevoiași șansa de a-și făuri un trai mai bun: creșterea producției agricole ș( manufacturiere. Proprietatea trebuia păstrată ca un pilon important al societății, dar ceeea ce trebuia realizat era participarea mai multor indivizi la aceasta. Soluția lui Fourier, (n esență aceeași ce va conduce nu
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
când personajul principal, deși se făcuse util în calitatea sa de inspector de minister, pleacă în producție (la sugestia unui secretar de partid „exemplar”), pentru a depăși insatisfacția de funcționar ce simte că se plafonează și a căuta să își făurească „adevărata” personalitate. Promițător la început, ca roman al unui tânăr cuplu aflat în dificultate temporară, Zona de umbră (1978) înglobează mai multe „povești” din „înalta societate”, amestec de „foști” și de actuali „oameni de lume”, având mai mult sau mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289659_a_290988]
-
relatând „fapte eroice” sau întâmplări plicticoase, menite a suplini atmosfera diferitelor medii sociale. Și aici neprevăzutul, senzaționalul, neverosimilul invadează realitatea. O dezbatere-parabolă în jurul raportului dintre individ și societate, oricare ar fi ea, și a iluziilor pe care acesta și le făurește despre libertate încearcă S. în Bricheta roz (1985). Construit schematic, tributar ideologiei din plină „epocă de aur”, romanul pune problema emigrației în Occident. Personajul bun, numit generic Malacul, exponent al „socialismului multilateral”, are un accident și se trezește, printr-o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289659_a_290988]
-
a revelat tendința indivizilor de a se arăta foarte ascultători în fața normelor grupului școlar. Majoritatea covârșitoare a studenților de la acest colegiu provenea din familii înstărite, cu orientare conservatoare în câmpul politic. Newcomb a constatat că în mediul de grup se făurise o normă care încuraja opiniile liberale și că foarte mulți studenți renunțau treptat la atitudinea pe care le-o impunea norma grupului familial în favoarea atitudinii promovate de grupul informal. Cei ce-și mențineau concepțiile politice conservatoare nu puteau face parte
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
și să-i deslușească determinismele, căci numai astfel își pot duce la bun sfârșit acțiunile. În cazul în care nu reușesc să obțină explicații mulțumitoare cu privire la evenimentele mediului ce-i înconjură, ei trăiesc o stare de disconfort psihic. Oamenii își făuresc explicații atât pentru fenomenele lumii fizice (de exemplu, pentru un trăsnet sau pentru erupția unui vulcan), cât și pentru comportamentele umane (pentru manifestări de furie, mărinimie sau pentru eșec). În general, astfel de explicații au o natură cauzală, în sensul
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
Această interiorizare a opiniei celuilalt pare să fie veriga principală în procesul de auto-îndeplinire a profețiilor. Încă G.H. Mead a arătat în ce măsură observatorul poate influența conceptul de sine al actorului, fără să-i influențeze mai întâi comportamentul. Un alt model, făurit de R. Rosenthal însuși (vezi Cooper, 1983; Dafinoiu, 1996) indică dimensiunile sociale ale comportamentului profesorului ce sunt implicate în acest proces. Rosenthal a stabilit patru factori determinanți pentru confirmarea comportamentală: atmosfera, output-ul (ieșirile), input-ul (intrările) și feed-back-ul. Potrivit lui
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
abordează opera cărturarului - scrierile filosofice, cele literare și istorice - din punctul de vedere al temelor și motivelor caracteristice acestui curent: afirmarea demnității omului ca ființă rațională și liberă; natura sa bună - ca la Rabelais și Erasmus; capacitatea de a-și făuri propria soartă prin adaptarea la întorsăturile norocului („norocul nestatornic”) - ca la Machiavelli -, cu care, spune Cantemir, omul trebuie să lupte folosind inteligent „vremea” și „prilejul”; simțul civic; concepția despre cultură dezvoltată în jurul noțiunii humanitas; elogiul culturii; cultul civilizației antice și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290408_a_291737]
-
societății. Dar filiația nu este atît de simplă precum pare. Dacă este adevărat că creștin-democrații datorează mult tradiției intransigente și filosofiei contrarevoluționare, aceștia au acționat în secolul XX mai ales asupra joncțiunii cu principiile democrației moderne, afirmînd dorința de a făuri o adevărată democrație politică, întîlnind astfel o altă tradiție, aceea a catolicismului liberal, ceea ce presupunea o anumită complexitate. Odată cu trecerea de la tradiția liberală, atașată formelor reprezentative ale democrației, la tradiția intransigentă, se trece de la noțiunea de mișcare (adică ansamblul de
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
Nici un compromis cu vreun procedeu de inspirație satanică nu ar trebui să fie posibil. René Rémond scrie: "catolicii resping tot ceea ce ține de Revoluție: scopul acesteia, care li se pare a fi orgoliul uman dus la extrem, dorința de a făuri o societate bazată pe fundamente noi, inspirația, principiile, operele ca și societatea care rezultă. O societate care a dorit să se sustragă tutelei Bisericii, care a pus în opoziție drepturile ființei revoltate cu drepturile lui Dumnezeu, care admite libertatea conștiințelor
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]