1,433 matches
-
îndrăznește să încerce să își miște membrele, de altfel intuiește că brațul drept este în legătură cu traiectoria picăturilor care alunecă din cer. Îi trece prin minte imaginea tinerei care a plecat din salonul de spital în fotoliul cu rotile. Un gând fugar trece prin creierul care nu a avut încă timp să se odihnească : "Oare și eu ?" Ca răspuns la temerea ei vine un ordin șoptit : "Dora, te rog să încerci să miști ușor piciorul stâng !" Asigurată de blândețea tonului, Dora încearcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
de masa vâscoasă a unei cenușii gândiri informe. Clepsidra timpului a înghețat, nisipul a încetat să se mai scurgă pentru a măsura secunde, minute, ore... Așteptarea este strivită de prezentul care pare a fi devenit infinit. Clipa prezentului, mult prea fugară în viața de toate zilele, a decis să se oprească și să picure o tulburare demențială în gândire și în bătăile inimilor, greutate de plumb în membre, ghem de foc în viscere. Se pare că cele două persoane care stau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
nou Alindora m-a rugat să te salvez. Era vineri 13 și fără mine nu putea face nimic. Dar oare viața se cheamă salvare ? Eu mă simt bine în lumea spiritelor de unde pot ieși când vreau și face ce vreau." Fugarul gând al Dorei se transmite instantaneu : "Ce-ar fi să o rog să mă păstreze cu ea ? Mi-e teamă să nu rămân o legumă, dar în același timp nu pot să mă despart cu ușurință de trupul meu." O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
spiritelor predestinate unul altuia se întâlnesc atât de rar încât ar fi un sacrilegiu ca scurtul moment al acestei întâlniri să fie ratat. Se poate trăi foarte bine o viață onestă, dedicată familiei, profesiei, societății... Este însă destul o privire fugară, o strângere de mână, un zâmbet ca să realizezi că de fapt jumătatea ta perfectă ar fi fost cea căreia nu îi poți oferi decât o fărâmă din tot ceea ce ești capabil să dărui. Această întâlnire poate să nu știrbească cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
să te aștept pe tine ca să putem închide, prin întâlnirea celor două ramuri, cercul lui de dor. Cele două femei mănâncă în tăcere. Brânza și smântâna sunt cu adevărat delicioase și, alături de mămăliguța caldă, aduc în gura Dorei o amintire fugară de la masa copilăriei. Dar ea nu poate savura plăcerea ce o credea uitată. Mănâncă ca un automat, gândurile copleșesc simțurile : "Încercările prin care a trecut Minodora în scurta ei viață o îndreptățesc să sălășluiască acum "la dreaptă Tatălui..." Cât sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Manevra îi reușise, și-a zis, ochiul furat de coafura bogată și de nuanțele plăcute și stranii ale părului, uita să mai contemple în amănunt figura. Asta însemna că va face o bună impresie a doua zi. Ai adus mica fugară? A întrebat ea radiind de fericire și abandonând în farfurioară țigara, a venit către Carmina și a sărutat-o fugitiv pe obraz. Ți-am adus rochia de la croitoreasă e în camera Fanei, poți s-o probezi. Nu acum, a intervenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
pur. Asya a oftat uitându-se În jur cu o privire aproape disperată. Apoi, fără să știe de ce, Însă Îndemnată oarecum de nevoia bruscă de a-și turna piper În mâncare, a pus mâna pe solnițele de ceramică. O nehotărâre fugară a trecut peste chipul ei când l-a refuzat pe omul de zăpadă cel urât și a apucat femeia de zăpadă cea urâtă și cu ea a presărat prea multă sare pe ultimele guri de ouă jumări din farfuria ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
spre apă. Lumina verde licări drept răspuns. Încă mai vorbește, spuse el. Și cât timp vorbește... Cu o iuțeală fulgerătoare, tentaculul ieși brusc din apă și se balansă Într-un arc mare În spațiul camerei de dccompresie. Norman avu viziunea fugară a unei tulpini groase cât un trunchi de corp omenesc și a unei mari frunze incandescente, lungă de un metru și jumătate, legănându-se orbește În spatele său și, În timp ce se ferea, o văzu pe Beth izbită și aruncată Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
să mă sărute pe mine pe chelie. O scorpie, ce mai ! Din cînd în cînd îi cere Domnului M fie sarea, fie piperul numai ca să-i atingă degetele, exclusiv pentru a avea pretextul să-l excite tactil, să-l mîngîie fugar și lasciv timp de o secundă, cît durează transferul obiectului. Toate aceste atingeri sunt ca niște săruturi fugare executate deasupra mesei, în văzul meu și probabil cu scopul de a mă testa... De fapt ce vor ăștia doi de la mine
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
M fie sarea, fie piperul numai ca să-i atingă degetele, exclusiv pentru a avea pretextul să-l excite tactil, să-l mîngîie fugar și lasciv timp de o secundă, cît durează transferul obiectului. Toate aceste atingeri sunt ca niște săruturi fugare executate deasupra mesei, în văzul meu și probabil cu scopul de a mă testa... De fapt ce vor ăștia doi de la mine ?Mărturisesc, Guy, că mă simt uneori puțin deconcertat... Și te întreb, ești sigur că vrei să le transferăm
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
ajungea un ordin cu acest conținut!, o primejdie nemaipomenită pentru întreaga construcție de stat a Țării. Pomenirea unor nume atît de importante cum erau cel al șefului Jandarmeriei Bucureștilor ori cel al șefului Marelui Stat Major, ori apariția, e drept, fugară, a generalului Broșteanu în cercul ofițerilor cu gărgăuni în cap îl obligau să fie atent, alarmat, să ia o decizie. Era sau nu era cazul să anunțe guvernul, pe primul-ministru? Și, dacă da, atunci care să fie momentul potrivit? Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
văzuse vreodată în oricare altă familie. Lucru pe care mama ei îl detesta profund. — Problema ta, îi atrase atenția Stevie, este că nu vei găsi niciodată un bărbat ca tatăl tău. — Știu, încuviință Fran. Nici tu, de altfel. Un zâmbet fugar pecetlui complicitatea lor. Stevie se întoarse din nou spre biroul aglomerat. — Bun, voi doi, zise, întorcând privirea spre cei doi reporteri aflați cel mai aproape, care se prea poate să fi auzit totul, n-aveți altceva mai bun de făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
permis în lumea presei. Începu să picotească, dându-și seama că problema nu ținea atât de concurența neloială dintre cele două ziare, cât de faptul că redactorul-șef de la Express se simțea din ce în ce mai atras de omologul său de la Citizen. Amintirea fugară a Francescăi, cu părul strălucitor, de obicei strâns cu severitate, revărsat pe umeri, îi înfierbântă imaginația. Fantezia îi fu întreruptă de un zgomot ciudat, ca un râcâit, urmat de șușoteli. Se ridică. Ce naiba se întâmpla? Își trase pe el halatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
ei era mai puțin de un kilometru și Fran spumegă de furie tot drumul. Jack Allen avea tupeu, nu glumă. Cum îndrăznea să sugereze că e o ipocrită? Avusese noroc că scăpase fără să-i toarne ceva în cap. Imaginea fugară a lui Jack Allen, cu stropi de bere neagră scurgându-i-se din păr, udând haina lui caraghioasă de tweed cu întărituri de piele la coate de care făcea atâta paradă, când probabil că și le cosea special, în timpurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
că, întotdeauna, casa era numai a lor. Acum taică-său își încălcase propria regulă. Trebuia să fie ceva serios. Ben roși din nou amintindu-și trupul gol al lui Fran. Nu reușise niciodată să surprindă mai mult decât o imagine fugară până atunci, trăgând cu ochiul împreună cu un alt băiat în vestiarul fetelor, în urma unui pariu. Spera sincer să nu se fi purtat ca un nătărău sau să nu fi spus vreo prostie. Șocul de-a o vedea pe Fran fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
lui și i-o strânse cu căldură, uitându-se în ochii strălucitori, lucizi, ai mentorului său. — Ben îți transmite toată dragostea lui. Vine să te vadă mâine. O luminiță de aducere-aminte, ca sideful aruncat pe o plajă nisipoasă, se aprinse fugar în ochii lui Ralph. O să aducă și câinele? Pe Rover n-or să lase să intre, mă tem. Nu primesc haimanale ca el. Ralph zâmbi și păru că vrea să se ridice. Poate că voia să meargă la o plimbare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Deodată încremeni locului. Cunoscuse pe Ștefan Bucșan care venea domol la vale, drept prin mijlocul uliții. Venea fluierând încet un cântec, și din când în când focul țigării pe care o ducea în răstimpuri la buze, îi arunca o lucire fugară pe obraji. Înainte de a ocoli colțul, în hudiță, azvârli țigara. Apoi se opri plecându-și capul cercetător. Haia făcuse doi pași spre el. —Cine-i? întrebă el cu glas înăbușit. — Domnule Ștefan... Domnule Bucșan... eu sunt... nu mă cunoști?... Haia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
sfădit!... Atuncea de unde știi toate acestea?... Ștefan se opri și se întoarse spre fată. Se opri și ea. Erau singuri, într-un colț depărtat de toloacă, în capul mahalalei, împresurați de împletituri fantastice de spini și buruiene, sub pulberea nelămurită, fugară, schimbătoare, a lunii. Vântul fugea slobod împrejurul lor, îi împresura în vârtejuri călduțe. Ea îl privea deodată în față cu ochii arzători, țintuiți parcă cu două ace de argint. Și deodată prin pieptul lui Bucșan trecu o adiere, prin mintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
ci o urmează cu subtilitate, cunoscând momentul în care liniile de forță se aranjează astfel încât să îi acorde supremația. Mai mult decât atât, el nu este niciodată singur, povara necruțătoare a sublimei sale irepetabilități nu îl apasă: el este o fugară expresie a unui subiect colectiv, care, în acest moment, l-a ales pe el drept recipient. Obsesia afirmării de sine, încrâncenarea de a ataca redute îl ocolesc. De aceea forța lui va fi tot timpul superioară celei individuale, care îl
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
Don Juan, pe care într-o primă formă a cărții acesteia l-am și inclus, pentru că aveam credința fermă că explică multe din ciudățeniile și din felul cum se purta cu femeile. Ai să înțelegi mai târziu că întreaga aducere-aminte fugară a amorurilor lui mai mult sau mai puțin serioase are un rost, chiar așa expediată cum este. Însă mai mult chiar decât Don Juan îl frământa dorința de a scrie un roman-parabolă despre imposibilitatea comunicării dintre oameni într-o societate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
din pămînt la Mine. 11. Acum blestemat ești tu, izgonit din ogorul acesta, care și-a deschis gura ca să primească din mîna ta sîngele fratelui tău! 12. Cînd vei lucra pămîntul, să nu-ți mai dea bogăția lui. Pribeag și fugar să fii pe pămînt." 13. Cain a zis Domnului: "Pedeapsa mea e prea mare ca s-o pot suferi. 14. Iată că tu mă izgonești azi de pe fața pămîntului; eu va trebui să mă ascund de Fața Ta, să fiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
acoperi iarăși ținta. Veni lângă bărbat și acum erau din nou o pereche de nedespărțit în calea acelui ceva care înainta implacabil. Călărețul încă mai avea arma în mână când, din colțul pădurii, răbufni deodată o învolburare. Un zig-zag din fugare linii albe și negre, prin care, ici-colo, zărea ba o copită, ba coama sau coada unui cal. O mare herghelie năvălea, galopa vijelios drept spre perechea din mijlocul câmpiei. Vârtejul spulbera totul în calea lui. Cu fiecare clipă, călărețului îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
nu ducea lipsă de bani. I-a propus să devină medicul ei personal. Se mutase, cu laborator cu tot, în casa ei, un veritabil palat din centrul Parisului. În timp, relația medic-pacient virase spre o prietenie sinceră. Din mărturisirile ei fugare, din fragmente incomplete de mărturisiri, Guibert alcătuise un tablou aproape complet al nefericirii ei. Marioritza nu numai că detesta căsătoria, considerând-o cea mai cumplită capcană pentru o femeie, dar refuza cu oroare orice contact fizic. Devenise conștientă de această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
geamăn cu visul. Deasupra ciorchinilor de căline roșii creșteau deodată coarnele vreunui cerb singuratic. Ochiul unui animal nevăzut cerceta o clipă cuprinsul pădurii, ca să dispară apoi fără urmă. Când și când, puzderii de gâze, șerpi lunecoși, iezi rătăciți și iepuri fugari se ițeau din iarba înaltă și piereau dintr-odată, ca mistuiți de un pântec magic. Cu siguranță, cumanii care intraseră cândva în această pădure experimentaseră pentru prima oară vraja sau extazul. O numiseră Deli Orman, pădurea nebună. Și, în miezul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Iumhaidă”. E leagănul visurilor mele, cu fata pe care am îndepărtat-o pentru că a început să-mi plângă... Cu dânsa împreună au dispărut toți oamenii de pe atunci”. „Pe chipurile fetelor din Viena de azi, stăruie neliniștea zilei de mâine. Zâmbetul fugar, lasă locul liber tristeților de fiecare oră. O trepidație satanică strică tot... E o neliniște supărătoare în ochii fetei tinere ce trece tăcută pe linia trotuarului, în goană după pâine. Trage după dânsa o sandală cu ștaiful întors, și mârâie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]