1,488 matches
-
până mi se înroșește găurica aia mică de-ajunge ca o zmeură, dar, oricât de mult mi-aș dori să-i fac pe plac maică-mii și, la sfârșitul fiecărei zile, să arunc la coșul de rufe murdare niște chiloți imaculați, care parcă ar fi acoperit un cur de înger, eu nu-i ofer (oare în mod intenționat, Herr Doctor? - sau, pur și simplu, în mod inevitabil?) decât niște chiloței puturoși de băiețel. Aici însă, la baia turcească, de ce-oi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
pricep: drept răsplată pentru faptele mele abominabile, într-o bună zi o să mă trezesc înlănțuit de o toaletă din iad, laolaltă cu toți codoșii din lume. — Ștarkes, o să zică diavolul când or să ni se împartă cămășile de un alb imaculat, cravatele marca Sulka, când o să ne îmbrăcăm cu noile și elegantele noastre costume de mătase; ganțe knokers, mari scule, cu cucoanele voastre cu craci lungi până-n gât. Bine ați venit. Ați făcut multe la viața voastră, băieți. V-ați distins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
-i papucii, ce mai stai - dacă vrei o doamnă în locul unei pizde, ia-ți frate o doamnă. Cine te oprește? Pentru că, după cum știm, acest mare oraș colcăie de fătuțe total diferite de dom’șoara Mary Jane Reed, de tinere promițătoare, imaculate, nedepravate - sănătoase, de fapt, ca niște lăptărese. Știu asta, fiindcă acestea i-au fost predecesoarele - numai că nici ele nu au reușit să mă satisfacă. Nici ele nu erau în regulă. Crede-mă, Spielvogel, le-am avut, le-am încercat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
rahatul lui neevreiesc. Ce zici, ai? De-a dreptul impresionant“. Ești obsedat? Ba fermecat! Pe urmă trebuie să mă hotărăsc dacă să mă așez sau nu pe colac. Nu e o chestiune de igienă, sunt convins că locul e curat, imaculat în felul lui antiseptic propriu goiș: întrebarea e dacă mai păstrează căldura vreunui dos de-al Campbell-ilor - al maică-sii! Al lui Mary! Care-i mama lui Iisus Hristos! Ce-ar fi să pun totuși un pic de hârtie pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
apăi auster să fie! O viață morală, istovitoare și dătătoare de satisfacții, bogată în sacrificii de sine și în renunțări voluptuoase! Ah, ce bine sună. Ah, simt deja gustul stâncilor! Ce zici, ia-mă cu tine - într-o existență portnoviană imaculată! Ar trebui să pleci acasă. — Dimpotrivă! Ar trebui să rămân aici. Da, să rămân aici! Să-mi cumpăr un șort kaki - să devin bărbat! — Fă cum vrei, zise ea, eu te părăsesc. — Nu, Eroino, nu, am strigat eu - nu de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
fi putut face mai bune și mai generoase pe cele două? Nimic. Sau poate iubirea? Să se simtă iubite cu adevărat. Dar, cine să le iubească? Erau așa de rele, de vulgare și de grosolane și aveau un trecut deloc imaculat, dimpotrivă, mai mult dubios. Femei viclene și cu fler, care știau să speculeze anumite situații și să le aducă-n avantajul lor. Femei cu nervii zdruncinați, cu tupeu și cu sufletul negru și urât ca o prevestire rea”. Lotti era
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93396]
-
mai degrabă niște arme ucigașe. Pe șervetul alb, prins în gulerul cămășii cafenii, se ghicesc urmele unor degete. Câteva firmituri punctează reverele uniformei negre. Marius împinge în spatele Smarandei un scaun, apoi se așează și el. Ceremonios, maître depune pe scrobeala imaculată a fețelor de masă două meniuri învelite în piele închisă la culoare și lista de vinuri. Se hotărăsc pentru supă de legume cu crutoane, pui cu smântână și ciuperci, iar ca desert salată asortată de fructe. Ce vin doriți? Tămâioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
exploziei se va propaga cu viteză amețitoare asemeni unui letal val tsunami care va pătrunde cu efecte devastatoare peste tot unde se afla stăpână umbra sinistră a vulturilor cu zvastica în gheare. V Chioșcul mic și cochet, vopsit în alb imaculat, ridicat într-o frumoasă armonie cu splendidul parc, era locul unde familia Marinescu lua vara câte o gustare și o cafea la adăpost de căldura toropitoare soarelui din lunile verii. Acum, sub cupola de lemn acoperită cu viță, un preot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
acoperită cu saci. Ferește-te! L-am auzit cum spunea că vrea să te omoare...și se va ține de cuvânt!.... Cine? Cine vrea să mă omoare? Dar de afară nu-i răspunde decât mugetul vântului. VII Întins pe zăpada imaculată și rece, von Streinitz trece binoclul însoțitorului său, Sturmbannführer Schultz. Fără nici un cuvânt, acesta privește concentrat către tabăra partizanilor. Bordeiele joase, acoperite cu crengi, sunt construite într-o mică depresiune, perfect camuflate în peisajul dominat de numeroși arbori seculari. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
bun și nepătat... Te caut în asfințit de soare Și-n umbra nopților Ce-mi prind privirile pe geam Uitate-n depărtarea lină A amintirilor... De ce nu vii? Te caut, năpădit de dor, În așternuturi Ce mă primesc în alb imaculat Să-ți simt în treacăt mângâierea Și-ntregu-ți trup să-l simt Cum vag se mișcă-n pat... Dar tu nu ești! Și buzele-ți sărut aievea Și degete se împletesc Ca într-o sfântă căutare Pierdută-n umbra Umbrei de pe
Celei ce nu mai este by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/501_a_726]
-
și deasupra o bluză de culoare ceva mai deschisă decât pantalonii. A venit. M-am ridicat repede în picioare. - Servus, servus, ce faci? am întrebat. Înainte să ne sărutăm protocolar pe obraz mi-am bombat pieptul, să se vadă cămașa imaculată, apoi am dat să mă așez. - El e Bogdan, mi-a spus, faceți cunoștință. - Sssssilviu, am rostit mecanic, întinzând mâna și mijind ochii. - Bogdan, mi-a răspuns un tip corpolent apărut din spatele ei, cu cămașă neagră cu guler răsfrânt, păr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
director, și Magda, și ceilalți. Parcă noaptea trecută nu arăta așa frumos. Era mai ceva ca în desenele animate, unde curățenia e sugerată prin sclipirile obiectelor. Scaunele ridicate pe mese aveau vârfurile picioarelor lustruite, ficușii se legănau unduitor, bucătăria era imaculată. Am simțat deodată că toată încrâncenarea pe care o acumulasem în mine de atâta timp se topește și piere. Am fost așa mulțumit, că am uitat să-l raportez pe Răzvan. Nu mă mai interesa nici măcar dacă colegilor le e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
adăugându-i an de an noi jaluzele, sau un tapet nou, sau o nouă mochetă. Intrând în vestibul, m-am descălțat, așa cum cereau insistent regulile casei. Eram sigur că Mama Mare ar fi remarcat orice urmă de praf pe gresia imaculată. Pe pereți agățase o serie nouă de fotografii, reprezentând nuduri de femei foarte slabe, aproape famelice, și le-am studiat în amănunt cu o oarecare îngrijorare pentru noile preocupări ale bunică-mii. Mi-am dat seama că n-aș mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
părăsite pe brațele fotoliului. Dar când am îngenuncheat, ca un paj, să-mi exercit meseria, nu și-a putut stăpâni un zâmbet - concordant cu atitudinea mea, involuntar galantă. Nu avea nimic. Nici un simptom îngrijitor. Nici măcar un semn exterior. Albul era imaculat. Numai călcâiul mic, de copil, îi era trandafiriu. "La peau, le cerveau, les nerfs - zice Charcot 1, maestrul nostru 1 Jean-Martin Charcot (1825-1893), medic francez, cunoscut prin lucrările sale asupra bolilor nervoase. al tuturora, - tout ça va ensemble".1 Epiderma
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
care pe femei le crede lipsite. Este, de fapt, tortura privitorului, a celui obiectivat, a cititorului devenit imaginea însăși a cărții citite. Față de Adela, Emil Codrescu are o dublă atitudine: una verbală, analitică, doctorală, pedantă. Și o alta vizuală, mută, imaculată de cuvânt. Dorința lui este de a se rezuma la această a doua formă de expresie (și cunoaștere), care este forma primară, paradisiacă, și în care este respectată postura sa de cititor autentic. Prin vorbirea lui "prețioasă", însă, își îndepărtează
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
deal unde, după niște salcâmi, se afla sinagoga. De la sinagogă, pe un platou destul de mare, se afla cimitirul, cu mormintele sale, care mai de care mai vechi, acoperite cu lespezi de piatră sau de marmură în diverse culori, de la albul imaculat, la negrul mat, cu inscripții în ebraică, uneori și în românește. De la poartă, urca spre stânga în sus, spre sinagogă, multe grupuri de scări din piatră șlefuită; la sfârșitul fiecărui grup de trepte, se continua cu un trotuar drept, unde
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
spus se risipise parcă în gerul Siberiei. Aveam fața plină de lacrimi căci, totuși, a fost o despărțire între două biete făpturi care nu se vor mai vedea niciodată. Am urmărit-o cu privirea până s-a pierdut în albul imaculat al mării de zăpadă. Am mers în neștire spre apus, prin zăpada aceea prăfoasă. Cât am mers? Nu știu, se făcuse seara și eu eram tot în imensitatea troienelor. Nicio mișcare, nici un punct de reper, zăpadă și iar zăpadă. Eram
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
un rățoi, foarte mare și frumos, gri pe corp și cu aripile negre. Dumnealui ridicase privirea și se uita atent spre apă. Ce se întâmplase? Pe malul celălalt era alt cârd de rațe, pestrițe. Din cârd se desprinsese un rățoi, imaculat de alb și înota harnic spre malul nostru. Făcu un mic ocol și acostă la mal cam la 15 metri în dreapta. Apoi, tiptil, am putea spune hoțește, uitându-se în dreapta și nu în direcția în care mergea, se apropie de
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
spre casele noastre, după o zi de joacă în sălbăticia de nedescris de aici. Eu să fi avut pe atunci vreo patru-cinci anișori. Eram o fetiță prizărită, cu ochii iscoditori și jucăuși, ca două diamante negre într-o sublimă albeață, imaculată, cu obrăjorii rozii; cam urâțică, ziceau cei mari despre mine, dar vioaie și inteligentă. Nu mă prindea nimeni, oricât ar fi fugit după mine, dar eram atât de fricoasă, încât mă temeam și de umbra mea. Aveam părul răsucit în
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
răzbate un abur de ceai cu aromă de iasomie. În dreptul camerei lui Sophie, franțuzoaica, miroase a coji de portocale și a șampon Garnier. Fiecare cămăruță este o pată de culoare care își înșurubează propriul tunel de mister în întinsul strălucitor, imaculat al Canadei. Mă trezesc bătând la ușa Danei. Dana e studentă la fizică și a sosit odată cu mine. Nu zâmbește niciodată, are mereu o mutră acră și chinuită. De la ea răzbește întotdeauna un damf de țigări Carpați. Din când în
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
de la duș. Apoi am văzut în stânga jos o etichetă cu prețul tabloului. De ce nu ? Să contemplezi dansul păsărilor în timp ce stai pe budă ar putea la o adică să stimuleze peristaltismul. Cu părul înfășurat într- unul dintre prosoapele de un alb imaculat pe care le-am găsit în baie m-am tolănit în așternutul impecabil, nu fără oarecare nostalgie după această ultimă seară burgheză de dinaintea marii aventuri, care, iată, era pe sfârșite. Însă cum am început să mă uit pe hărțile și
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
Jurnalul lui Kitty, 5 ianuarie 2005, New York Introtc "Intro" Ningea lin peste Manhattan. Taxiul gonea de-a lungul marginii insulei, pe șoseaua FDR, și pentru o clipă, ultimele raze ale apusului făcură totul să pară un vis frumos, sclipitor și imaculat. Taxiul părăsi autostrada aglomerată prin ieșirea dinspre Canal Street și dispăru În pădurea cenușie de zgârie-nori. „Orașul pare așa de Întunecat!“ Își spuse Kitty Roman, uitându-se pe geam. Își luă din poșetă un colier ce părea scump și Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
revelația ei. Charlie zâmbi fără să zică nimic, ca un motan, cu ochii pironiți pe drumul Întunecos care se Întindea În fața lor și cu gândurile pierdute Într-o zare neștiută, misterioasă. Studioul avea tavanul Înalt și pereți de un alb imaculat, acoperiți cu picturi șocante, de dimensiuni monumentale. Unele aveau un fond roșu aprins, o serie de portrete ale unor personalități comuniste precum Stalin, Lenin, Karl Marx și Engels. Altele erau În nuanțe de negru, gri și alb, și Înfățișau oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Și ieși repede din cameră. 6 Pe Coasta de Vest, visândla Coasta de Esttc "6 Pe Coasta de Vest, visând la Coasta de Est" Kitty adormi În patul imens al familei Rothschild din San Francisco. Cearșafurile erau de un alb imaculat. Mai Întâi, visă că era actriță În București. Se Îndrepta spre scenă, fără să știe dacă energia tuturor oamenilor din sala mare urma să o paralizeze sau să Îi dea putere. Apoi Începea să joace. Ascunși În Întuneric, spectatorii se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
nu voia să-l alunge. Nimic, totul e În regulă. Iubitule, vino cât poți de repede... număr deja minutele. În dimineața următoare, când se trezi și se uită pe fereastră, Manhattanul era acoperit cu un strat gros de zăpadă splendidă, imaculată; prima zăpadă de când plecase pe Coasta de Vest, cu o lună În urmă. Matthew o sună foarte devreme. — Bună dimineața... tocmai m-am cazat la Mandarin Oriental, am luat micul dejun cu mama și cu sora mea. Mă gândeam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]