7,215 matches
-
anxietățile. De exemplu, te invită să vorbești cu durerea pe care o simți Într-o anumită parte a trupului, să o vezi ca pe un animal. Sau te Îndeamnă să construiești diverse scenarii, absolut fascinante pentru mine ca pasionat al imaginarului. „Acum traversezi o câmpie și ajungi la o casă. Cum arată casa?” Și tu descrii casa, așa cum ți-o imaginezi: ca o cocioabă, ca un palat, ca o casă cu multe etaje, ca un blocturn... Pe urmă imagoterapeutul Îți cere
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
corelative obiective duc mai departe fantasma - deci nu o explică, ci Încearcă să o elaboreze până la capătul ei. Cu o asemenea metodă mă gândeam că s-ar putea, dar nu știu Încă cum, să se lucreze În niște focus-grupuri aplicate imaginarului. Anca Hațiegan: Lucrurile acestea seamănă cu metodele de lucru ale actorului. Ar trebui invitați și oameni de teatru la aceste discuții! Iată, Miruna Runcan este deja prezentă printre noi cu cartea Modelul teatral românesc - o carte pe care am adus
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
sine din exterior. De aceea spuneam să nu accepți sugestia Sandei, „șerpească”, de factură modernistă, de a folosi niște instrumente care țin de un explicabil deja prestabilit. Scopul este să folosești niște instrumente care țin de tehnici de interpretare a imaginarului - participatory observation, focus-group, self interpretation (am vorbit englezește, groaznic!) - și să le dai această dimensiune a inexplicabilului fantasmatic. Mihaela Ursa: S-ar putea să spun o mare prostie, dar mă Întreb dacă nu ar fi foarte „sănătos” pentru termen și
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
teoriei literare este și ea de la sine Înțeleasă. Semnalarea acestei modificări nu poate fi nici apologetică (pentru că era hipertextului nu aduce numai câștiguri), dar nici apocaliptică (pentru că nu Înseamnă sfârșitul culturii). Ea trebuie Înțeleasă ca o mutație nu numai de imaginar teoretic, dar și de statut epistemic: Criticul trebuie să renunțe la ideea de stăpânire, dar și la aceea de text unic, deoarece stăpânirea și obiectul stăpânit dispar. Acceptând această poziție comparabil mai slabă, mai puțin autoritară, atât În raport cu textul, cât
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
surse comune a conștiinței teoretice și a conștiinței ficționale, metaforice, sursă imaginală ce ar constitui punctul de adâncime la care se articulează modelele cosmologice. „Un nou gnosticism” anunță Culianu În analiza sa fantasmologică neterminată din Iocari serio, care face din imaginarul modern o reducție imaginală, o castrare a posibilităților de figurare renascentiste. Preocupat de modul „cum ar trebui să arate subiectul cunoscător pentru ca magia să nu fie o superstiție?”2, Culianu imaginează o modalitate de presupunere ontologică prin care să se
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
astfel Încât la infinit toate construcțiile (pe care le voi numi „lumi imaginare” sau „lumi posibile”) să coincidă. Soluția este oferită, crede Culianu, de gândirea magică. O foarte interesantă observație a lui Patapievici, din postfața cărții, pune În legătură mutația de imaginar cu modificarea epistemică: Nu s-a subliniat niciodată Îndeajuns faptul că suportul acestei teorii a schimbării istorice este nu atât schimbarea de imaginar ș...ț, cât Înlocuirea cunoașterii fantastice și a subiectului epistemic care a făcut-o posibilă (subiectul transcendental
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
gândirea magică. O foarte interesantă observație a lui Patapievici, din postfața cărții, pune În legătură mutația de imaginar cu modificarea epistemică: Nu s-a subliniat niciodată Îndeajuns faptul că suportul acestei teorii a schimbării istorice este nu atât schimbarea de imaginar ș...ț, cât Înlocuirea cunoașterii fantastice și a subiectului epistemic care a făcut-o posibilă (subiectul transcendental al magiei) cu o formă de cunoaștere bazată pe opoziția subiect/obiect, făcută posibilă de subiectul transcendental carteziano-kantian3. Revenirea unui nou gnosticism (ca
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
vreau s-o fac - mai curând termenul virtualitate; trăim, cred, Într-o lume mai degrabă de realități virtuale, iar nu de ficțiuni. Îmi vine oarecum ușor să dau un exemplu chiar plecând de la planurile legate de Centrul de Cercetare a Imaginarului prezentate de Corin, care nu ne-a prezentat o ficțiune, o invenție, ci o virtualitate, o posibilitate cu o mare șansă de Împlinire. Sau, pentru a mai da un exemplu, În momentul În care intru În dialog cu o persoană
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
asemenea foarte incitante. Găsesc deosebit de interesantă ideea de reprezentare a auctorialității și, În această privință, sunt convins că subiectul este, ca să zic așa, În revenire, ca aspect al intenționalității, cel puțin. Deschid un sertar aici pentru a aminti diferența Între imaginar și imaginal. Îngerul, după Andrei Pleșu, ori Henry Corbin, este expresia imaginalului, expresia unei voințe a Subiectului creator, a prezenței sale care afectează În cele din urmă dimensiunea umană. E o zonă de dezbatere total diferită față de ceea ce face Toma
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Paradigma hermetică Corin Braga: Ceea ce face Mihaela nu e chiar așa de izolat, fără paralelisme, de negăsit În alte gândiri contemporane. Exact acesta este demersul lui Gilbert Durand. Și nu mă gândesc la acel Gilbert Durand din Structurile antropologice ale imaginarului de acum patruzeci de ani, ci la cel din Introducere În Mitodologie, o carte publicată În 1996. El practică un tip de analiză culturală asemănătoare, care pornește de la modele și paradigme din fizică și din științe tari, din științe ale
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Pop" Cercetare și interpretare Întrebarea centrală a studiilor asupra vizualității: „Cum pot fi cercetate imaginile, mesajele vizuale și structurile persuasive care utilizează vizibilul?” trebuie transferată asupra metodologiilor. Metoda cercetării aplicată asupra manifestărilor „văzutului” devine fundamentală pentru trecerea studiilor aplicate asupra imaginarului Într-o zonă a credibilității și veridicității științifice. Problematizarea metodologică este necesară din moment ce studiile cantitative din științele sociale, de factură statistică sau sociologică, nu permit decât o descriere superficială a fenomenelor imaginilor și imaginarului. Premisa rămâne aceea că descriptivismul mecanismelor
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
fundamentală pentru trecerea studiilor aplicate asupra imaginarului Într-o zonă a credibilității și veridicității științifice. Problematizarea metodologică este necesară din moment ce studiile cantitative din științele sociale, de factură statistică sau sociologică, nu permit decât o descriere superficială a fenomenelor imaginilor și imaginarului. Premisa rămâne aceea că descriptivismul mecanismelor și al elementelor palpabile nu fac posibilă pătrunderea În adâncimile imaginilor, În impalpabilul imaginarului. O a doua problemă importantă este aceea a modelelor interpretative aplicate fenomenelor vizualității - nu din perspectivă strict subiectivă sau din
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
studiile cantitative din științele sociale, de factură statistică sau sociologică, nu permit decât o descriere superficială a fenomenelor imaginilor și imaginarului. Premisa rămâne aceea că descriptivismul mecanismelor și al elementelor palpabile nu fac posibilă pătrunderea În adâncimile imaginilor, În impalpabilul imaginarului. O a doua problemă importantă este aceea a modelelor interpretative aplicate fenomenelor vizualității - nu din perspectivă strict subiectivă sau din direcția unei hermeneutici utilizate În analiza pictorială, ci pornind de la o metodologie cât mai exactă și mai specifică. Identificarea unei
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
face posibilă Îngustarea materialului interpretabil. Această Îngustare a câmpului de studiu acționează atât pe plan cronologic, cât și pe plan ontologic, referindu-se la activitățile specifice culturii moderne, În special cele legate de apariția și dezvoltarea tehnologiilor vizualului. Imaginea și imaginarul au dobândit funcții sociale, iar manifestarea lor În contextul modern/postmodern trebuie văzută altfel decât În tradiția literară anterioară. O asemenea abordare este generată și de suportul teoretic al metodei calitative În studiul imaginilor. Teoriile critice ale comunicării - marxismul târziu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
se manifeste metodologiile analitice calitative: cercetarea contextului, cercetarea expresiei și cercetarea conținutului, care integrează toate cele trei paliere centrale ale rolului vizualității: ideologic, material și simbolic. De aceea, pe de o parte, ne interesează modul În care imaginile și studierea imaginarului permit construirea identității sociale (de la arhitectură până la expresiile publicitare ale identității corporațiilor), iar pe de altă parte, urmărim expresiile vizibile ale culturii populare (de la cinematografie până la identitatea „vedetelor” de muzică). În cele din urmă suntem confruntați cu imaginile ca moduri
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Acestea sunt considerate rezultate ale acțiunii sau discursului social, descriu relațiile dintre participanții la dinamica grupului, au valoare socială și dimensiune structurală (țin de natura repetitivă a existenței membrilor grupului), și de aceea pot să reconstituie modul de funcționare al imaginarului societăților umane. George Gmelch a definit 3 tipuri de practici: ritualuri (acțiuni pozitive), tabuuri (acțiuni negative) și fetișuri (obiecte Învestite cu semnificație). Studierea acestor tipuri de manifestări ale umanului devine exemplară pentru existența intimă și cea colectivă. Aceasta presupune: - Analiza
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
descrierea metodologiei); stilul asumat: metaforic, generic, ironic, detașat etc. Toate devin funcții ale studiului calitativ, preocupat nu numai de obiectivitatea analizei, ci și de gradul de receptabilitate al informațiilor, adaptat pe specificul fiecărui context. Discutarea relațiilor sociale și a structurilor imaginarului manifestate În cultură deschide calea spre interpretări de factură calitativă, mai ales acolo unde demersul se axează În special pe diversele conexiuni stabilite Între structurile reprezentării. Ca modele de cercetări În analizarea sistemelor referențiale specifice sunt teoriile reprezentării, analiza rolurilor
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
special pe diversele conexiuni stabilite Între structurile reprezentării. Ca modele de cercetări În analizarea sistemelor referențiale specifice sunt teoriile reprezentării, analiza rolurilor culturale, aplicabile mai ales mesajelor publicitare și procedeelor vizuale ale persuasiunii politice. Analizele „mitologice” și interpretările arhetipale ale imaginarului aparțin aceluiași domeniu interpretativ. Metodologiile expresiei O altă direcție importantă a analizei calitative este interpretarea discursivă. Convențiile narative sunt extrem de importante În abordarea calitativă. Definiția convențiilor narative este preluată din domeniul etnometodologiei. Scopul cercetării calitative este acela de a prezenta
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
o practică fundamentală În orice studiu calitativ. Într-un „inventar” deloc exhaustiv, Roger Sanjek 4 descria o varietate amplă de metodologii, de la jurnale și consemnări zilnice până la notițe și reflecții cotidiene sau reacții personale, toate aparținând arsenalului cercetătorului imaginilor și imaginarului. Cercetătorul „În-scrie” discursul social 5, Îl face să devină palpabil, Îl aduce din starea sa trecătoare și imponderabilă Într-un plan al consemnării și reactualizării. Trans-scrierea evenimentelor, personajelor și a faptelor face ca acestea să intre În zona reprezentabilului și
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
actanții intră În interacțiune. Notele, la rândul lor, pot fi organizate În două forme narative: episoade și repovestiri ale situației, conturând o analiză discursivă și pe acest palier. În această categorie de cercetări intră grupul de analize ale imaginilor și imaginarului care pornesc de la tradiția freudiană. Psihanaliza utilizează copios narațiunea și descrierea ca metode practice de identificare a unităților vizibilului. Fenomenologia și hermeneutica fenomenologică recurg și ele la această tehnică. La rândul lor, teoriile critice utilizează abundent narativitatea ca instrument interpretativ
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
imaginilor până la analizele de conținut din publicitate sau marketing. Aici intră interpretările imaginilor fotografice, tradiția citirii imaginilor pe structuri calificate În descendența lui Roland Barthes, studiile critice ale lui Althusser sau studiile aplicate imaginilor În cadrul școlii poststructuraliste. Teoriile europene asupra imaginarului/ teoriile americane asupra imaginii Corin Braga: Îi mulțumim lui Doru Pop pentru această trecere În revistă a metodelor de factură anglo-saxonă de cercetare a imaginilor și a imaginarului. Este ca și cum ne-ar pune În față o panoplie de concepte, lăsându
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
lui Althusser sau studiile aplicate imaginilor În cadrul școlii poststructuraliste. Teoriile europene asupra imaginarului/ teoriile americane asupra imaginii Corin Braga: Îi mulțumim lui Doru Pop pentru această trecere În revistă a metodelor de factură anglo-saxonă de cercetare a imaginilor și a imaginarului. Este ca și cum ne-ar pune În față o panoplie de concepte, lăsându-ne să medităm În ce măsură le-am putea adapta și translata În cercetarea românească, În cea pe care o desfășurăm aici, la Phantasma. Este o foarte binevenită punere la
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
și translata În cercetarea românească, În cea pe care o desfășurăm aici, la Phantasma. Este o foarte binevenită punere la curent cu o metodologie care nouă, europenilor, ne este mai puțin cunoscută. Mai puțin cunoscută În sensul În care cercetarea imaginarului are În Europa o coloratură puternic franceză, legată de investigațiile lui Gaston Bachelard, ale lui Gilbert Durand, de tipul lor de filosofie și de metafizică a imaginarului, În timp ce această incursiune În spațiul american ne apropie mai mult de demersurile pragmatice
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ne este mai puțin cunoscută. Mai puțin cunoscută În sensul În care cercetarea imaginarului are În Europa o coloratură puternic franceză, legată de investigațiile lui Gaston Bachelard, ale lui Gilbert Durand, de tipul lor de filosofie și de metafizică a imaginarului, În timp ce această incursiune În spațiul american ne apropie mai mult de demersurile pragmatice și de cercetarea aplicată, interesată mai degrabă de efectele decât de cauzele imaginației, de posibilitățile de a prelucra imaginile pentru a le eficientiza efectele. Voi continua cu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
a le eficientiza efectele. Voi continua cu o observație de ansamblu: la o primă vedere, abordarea propusă de Doru Pop se află la un pol complementar față de ceea ce s-a discutat până acum În cadrul Centrului. Noi am explorat cu precădere imaginarul, În timp ce aici e vorba mai mult despre imagine. Această distincție ar merita aprofundată, fiindcă, pe de o parte, imaginarul este un concept care se simte mai acasă În cultura europeană, se leagă de o metafizică și de o filosofie specifice
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]