4,193 matches
-
de echivoc sau de basculare ideologică pe care le observăm În interacțiunile rasismelor și antirasismelor. În multiplele mobilizări identitare bazate pe Întoarcerea stigmatelor, se pot observa efecte contrare celor scontate. Oricum, este sigur că frontierele, presupuse clare și recunoscute, Între infernul locuit de rasiști și paradisul populat de antirasiști se dovedesc uneori nesigure și dificil de recunoscut. „Rasism”: Între o extindere fără măsură și o definire ultrarestrictivă De la sfârșitul secolului XX, cuvântul „rasism” este nu numai folosit adesea, ci și aplicat
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
cineva (nu contează cauza sau motivul). Când dorești "sânge", adică răzbunare, atunci când ai fost frustrat, nedreptățit, înșelat, invidie, gelozie etc. de cele mai multe ori, aparent, pe nedrept. Cum te detașezi de toate aceste otrăvuri și gunoaie interioare umane? Cum scoți acest infern din sufletul tău? Cum te lupți și ce șansă ai să te eliberezi de aceste sinucideri sufletești, spirituale? Care dacă persistă și se repetă îmbolnăvesc și trupul, dar nu numai, îți îmbolnăvesc destinul, soarta, existența, spuse și, schimbându-și tonalitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
nu puteai să le asociezi nici cu fum, nici cu miros de gaz metan, nici cu cauciuc ars. Un miros cu totul necunoscut și ciudat ce apare în zonele epicentrice ale cutremurelor de pământ. Era mirosul ce anunța deschiderea porților infernului. S-a făcut noapte. A mai durat câteva ore și s-au culcat. Toți dormeau. Deodată, Noel și Roxana se trezesc la auzul unui huruit urmat la scurt timp de zgâlțâială. Totul se zgâlțâie. Se zgâlțâie patul, lustra, mobila, pereți
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
din moment ce ne este luat. Parcă ar vrea să spună: Nu aici trebuie căutat paradisul". Sau trebuie căutat sub altă formă. Nu pot realiza un paradis doar pentru mine, pe care doar eu să-l am, iar alături se trăiește în infern și suferință. Eu nu pot avea paradis pe infernul celuilalt. Totul, mai devreme sau mai târziu, se întoarce împotriva mea. Adevăratul paradis este când toți îl construim pentru toți. Moment zero de pierdere, de alienare sau reconversie fortuită. Pentru unii
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
Nu aici trebuie căutat paradisul". Sau trebuie căutat sub altă formă. Nu pot realiza un paradis doar pentru mine, pe care doar eu să-l am, iar alături se trăiește în infern și suferință. Eu nu pot avea paradis pe infernul celuilalt. Totul, mai devreme sau mai târziu, se întoarce împotriva mea. Adevăratul paradis este când toți îl construim pentru toți. Moment zero de pierdere, de alienare sau reconversie fortuită. Pentru unii poate deveni momentul metanoic. Momentul zero pe care îl
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
a căzut o sticlă pe ciment, tresare întreg sistem nervos, dar când la două străzi de Noel cădea un bloc de cinci etaje... urlete, țipete, răgete, zgomot, huieli, vuieli, trosnituri, cărămizi zburând, pereți rupându-se, cabluri electrice căzând, ape țâșnind... Infernul declanșat. Toate acestea doar în câteva secunde hotărâtoare, când îngerii trec la acțiune și îndeplinesc ce ordine au primit. Doar câteva secunde. Dar ele nu mai sunt secunde, sunt momente interminabile, infinite. Percepția timpului se schimbă. Apare senzația de oprire
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
ce nu va fi deconspirată pînă la declanșarea reeducării prin tortură neîntreruptă. Studenții de la Jilava, dar și de la alte închisori, vor fi afluiți la Pitești, o închisoare complet izolată de oraș. Nimeni din cei adunați acolo încă nu știa ce infern se va declanșa începînd cu 6 decembrie 1949. Reeducarea se producea în patru etape. Prima era denumită demascarea externă în care deținutul își afirma lealitatea față de partid și O.D.C.C., mărturisind tot ce reușise să nu spună în timpul anchetelor de la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
nu numai cei trecuți prin sindromul Pitești, de obicei tac și-și refulează amintirile. Din punct de vedere psihologic e cea mai proastă soluție. Ei ar trebui să povestească, să facă mărturii măcar prietenilor intimi sau duhovnicului, epuizînd astfel tot infernul acumulat în suflet. Spovedania are un miraculos efect purificator. Important este totuși că, în finalul finalului, experimentul Pitești, pentru cei care nu s-au dereglat grav, a eșuat. Treptat, mai devreme sau mai tîrziu, cu infime excepții, foștii "reeducați" și-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
vreme cît nu vom fi în stare să ne asumăm (în cunoștință de cauză) trecutul; să percepem, corect, cinstit, prezentul nu vom avea dreptul la viitor" ne avertizează Paul Goma, în paginile ce însoțesc cartea lui Costin Merișca (trecut prin infernul reeducator de la penitenciarul Pitești), Tărîmul Gheenei. Și autorul Gherlei continuă: "Deci, la statutul de popor și nu de populație cum sîntem, oricît de sfîșietoare ne-ar fi constatarea. Un adevărat popor se recunoaște înainte de toate prin memorie: cei care-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
Paul Goma subliniază un adevăr care, la scară națională, se încearcă a fi obscurizat, denaturat, desconsiderat, marginalizat pînă la uitare de către cei interesați, mai exact foștii călăi și cei care i-au instrumentat: "Închisoarea comunistă a fost o Gheenă; un Infern; O Casă a Morților iar printre cei care au vărsat sudoare și lacrimi și sînge și pișat, acolo au fost apropiați, rude, chiar părinți ai celor care au construit o "istorie literară" a unei Românii normale cînd România era anormalizată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
unul dintre ei. L-au identificat mult mai tîrziu, după 1989. Piteștiul a continuat ca axă a degradării omului în detenția politică și uneori la scara întregii societăți comuniste". (L.H.L.) Securitatea, partidul comunist și NKVD-ul au coordonat incredibilul, dantescul infern de la Pitești, ceilalți au fost direct sau indirect instrumentele lor. Deportările și dislocările de populație au debutat pe 13 ianuarie 1945, circa optzeci de mii de persoane, femei cu vîrste între șaptesprezece și treizeci de ani și bărbați între șaptesprezece
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
fost insula cea mai odioasă, în care s-a experimentat reeducarea prin tortură pe loturi de studenți. Botoșani, închisoare politică din 1960, sediul pentru deținerea reprezentanților partidelor politice, țărăniști, liberali, social-democrați. Aici s-a practicat reeducarea non-violentă prin convingere. Un infern a creat Goiciu pentru țăranii revoltați din Vrancea, dar și pentru liderii țărăniști, foame, frig, izolare, solitudine. Între anii 1945 și 1956, Mislea este închisoarea centrală a deținutelor politice din România, renumitele carcere de la Secretul Mare erau destinate viețașelor. În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
1949-1950 pleacă primele loturi, recrutate de la Aiud, dintre cei cu condamnări mai mari de zece ani, cu destinația Baia Sprie. Unul dintre foștii deținuți, arh. Nicolae Goga, își amintește în episodul Noaptea de înviere în minele de plumb: "Subteranul reprezenta infernul, nu este exagerat. Dar, în acest infern, am avut și satisfacții. Prima era că personalul MAI: gardieni, ofițeri, nu intrau în subteran. În subteran nu intrau decît deținuții, iar acolo îi așteptau maiștrii civili recrutați din comuniștii verificați, care s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
dintre cei cu condamnări mai mari de zece ani, cu destinația Baia Sprie. Unul dintre foștii deținuți, arh. Nicolae Goga, își amintește în episodul Noaptea de înviere în minele de plumb: "Subteranul reprezenta infernul, nu este exagerat. Dar, în acest infern, am avut și satisfacții. Prima era că personalul MAI: gardieni, ofițeri, nu intrau în subteran. În subteran nu intrau decît deținuții, iar acolo îi așteptau maiștrii civili recrutați din comuniștii verificați, care s-au angajat să facă această treabă". În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
neînfricatul militant pentru drepturile omului, despre muncitorul angajat, cu modestele sale forțe, să preschimbe sindicatele compromise în sindicate libere, numai din emisiunile postului de radio Europa Liberă. Marile cotidiane titrau: Dosarul Paraschiv, Cazul Paraschiv, Tragedia unui Walesa român, Coborîrea în infernurile lui Paraschiv. Alături de el se situau marile conștiințe românești, de la Doina Cornea la Monica Lovinescu, de la Paul Goma la Eugen Ionescu" (L.H.L.). Vasile Paraschiv, în semn de protest față de abuzurile și nedreptățile regimului, se retrage din noiembrie 1968 din partid
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
episcopi deveniți măturători la Sighet și de academicieni aruncați în șantierele morții de la Canal". În primele luni de montaj, împreună cu un experimentat editor, am început să lucrăm la imagistica filmului: porți, cătușe, zăbrele, foișoare, sîrmă ghimpată, toate au trecut din infernul penitenciarelor și au devenit relicve sfinte în film. Cele mai copleșitoare amintiri ale prizonierilor erau legate de sunetul porților care se închideau în urma lor, de spațiul zărcilor în care vor fi zidiți de vii și care vor deveni, în memoria
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
închise în lagăre și închisori din motive politice. Dintre acestea, cu aproximație 20% au murit în detenție și alți 20% la scurt timp de la eliberare. Cifrele în sine sînt seci, statistică goală. Numai concretizînd putem, cît de cît, cuantifica ororile infernului carceral, Pentru mulți poate părea inutilă înșiruirea cazurilor concrete, particulare, elocvente în sine și ilustrative; doar prin ele putem dezvălui, in concreto, abjecțiilor regimului. Cum cu un umor negru observă președintele IICCR, justiția nu doar e oarbă, cînd vine vorba
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
urma. În februarie 1959, la miez de noapte, după bunul lor obicei, doi securiști bat în ușa familiei Pavlovici și au somat să deschidă în numele poporului. Precum în Simfonia a V-a, bătăile în ușă ale celor doi mesageri ai infernului îi vor schimba pentru totdeauna destinul lui Florin Constantin Pavlovici. Nu altfel s-a întîmplat cu destinul a sute de mii de români în cei aproape cincizeci de ani de dictatură. După o scurtă și sumară percheziție, ce are ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
stins opal e/ albu-acelor vremi în spulber de petale”. A tradus din Hugo von Hofmannsthal și Henrik Ibsen; este coautor al volumelor Antologia poeziei franceze de la Rimbaud până azi (1974-1976) și Simbolismul european (1983). SCRIERI: Figuri ale Antichității clasice în „Infernul” lui Dante, București, 1966; Stelele lui Filoctet, București, 1969; Antichitate orientală și clasică (în colaborare cu Alexandru Cizek), București, 1971; Esențe antice în configurații moderne, București, 1973; Dincolo de coclauri, București, 1979; Umblet subțire, București, 1986; Aud înfrunzire, București, 1999; Descântec
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285390_a_286719]
-
noi." scrie el în februarie 1996. O cumințenie, salvatoare de altfel, îl obligă pe cel dornic să iasă din rolul în care nu mai crede, îl menține pe o orbită a cărei alternativă ar fi evident, dacă nu chiar neantul, infernul propriului eu: "Caietul ăsta mă apasă ca o piatră de mormânt. El e conștiința mea trează și imbecilă. Trebuie să-l deschid din când în când, pentru a nu suferi prea tare, pentru a nu ajunge să mă urăsc prea
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
anul următor. Ulterior, atras de „vocea” documentelor, P. se concentrează asupra studiului istoriei contemporane. În 1988 publică la Veneția Requiem pentru Convenția de la Geneva, o reconstituire a destinului tragic al prizonierilor germani capturați în România după 23 august 1944. Epistolarul infernului (1993) cuprinde corespondența dintre Ion Antonescu și liderii democrați Iuliu Maniu, Dinu Brătianu, Gh. Tătărescu, alte mărturii și investigații istorice fiind incluse în volumele Sioniști sub anchetă (1993), Legendă și adevăr (1994), care se referă la atitudinea evreilor în timpul invaziei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288751_a_290080]
-
și pianiști, pref. Laurențiu Fulga, București, 1967; Inaderență, București, 1968; Miorița nu s-a născut lângă stele, București, 1973; Căderea Plevnei, București, 1977; Șa pierdută pe mare, București, 1983; Speranța, București, 1984; Requiem pentru Convenția de la Geneva, Veneția, 1988; Epistolarul infernului, București, 1993; Sioniști sub anchetă, București, 1993; Legendă și adevăr, București, 1994; Culisele spionajului românesc. DIE (1955-1980), București, 1997; Operațiunile „Melița” și „Eterul”. Istoria Europei Libere prin documente de Securitate, București, 1999; Miza războiului: 6 septembrie 1940-12 iunie 1941, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288751_a_290080]
-
ale orașului martir), ecoul dezbaterilor din prima adunare liberă a Uniunii Scriitorilor, dilemele legate de relația scriitorului cu puterea în situația în care are loc „asaltul scriitorilor asupra funcțiilor politice de vârf” (Puterea politică și condiția scriitorului). La ancheta Între infern și câmpiile elizee: Ce ați așteptat de la Adunarea Generală a Uniunii Scriitorilor? Vi s-au împlinit speranțele?” răspund Radu Theodoru, Radu Cârneci, Gheorghe Tomozei, Iosif Lupulescu, Ion Marin Almăjan, Viorel Cacoveanu, Lucian Valea, Laurențiu Cerneț, Nicolae Calomfirescu, Titus Suciu, Mircea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288093_a_289422]
-
Imre Kertész în Fără destin, "zidurile strîmte ale închisorilor nu îi pot trasa o limită." Grație acestei facultăți atribuite inocenței copilărești, concepute ca o sursă spirituală, Kertész poate scrie că este posibil să găsești "pacea, liniștea, ușurarea", chiar și în infernul de la Auschwitz. Grație faptului că a știut să-și păstreze această inocență, i-a fost posibil să reziste și în noile condiții de existență impuse imediat după întoarcerea sa de la Auschwitz. În asta constă diferența dintre situația lui Jorge Semprun
Eugène Van Itterbeek - Imre Kertész sau lupta cu "Eul" by Traiana Necșa () [Corola-journal/Journalistic/14121_a_15446]
-
secundei/ născut din fiecare dezastru,/ programul genetic din verbe a fost mișcat,/ trăim toamne, veri, primăveri că pe niște urme ale focului/ amestec de neguri și murmure." (pag. 85) Poezia lui Aurel Pântea nu reprezintă atât o supraviețuire într-un infern terestru, cât o etichetă elocventa lipită pe geamul unui terariu. Să nu ne lăsăm amăgiți de puzderia de maluri, clise, bolboroseli vulcanice, ape infecțioase și flăcări gazoase din Negru pe negru. Aleg, la întâmplare, un poem din secțiunea secundă, cea
Retori și limbuți by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6924_a_8249]