1,389 matches
-
urbane de 2,3 ori. Aceste rezultate reflectă situația generală a populației din localitățile urbane și rurale. Opinia femeilor vârstnice în legătură cu satisfacția condițiilor de trai în mare parte este influențată de asigurarea cu mijloace tehnice. Din numărul total de femei intervievate din localitățile urbane, dispun de radio - 58,0±2,59%, TV - 65,9±2,48%, aparatură video-muzicală - 8,8±0,47%, frigider - 60,2±2,57%, mașină de spălat - 36,5±2,52%, aspirator - 40,4±2,56. În condițiile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2350_a_3675]
-
până la 5 (interes maxim). Jocurile au realizat o medie de Comitetul Internațional Olimpic ca miză politică în relațiile internaționale 106 3.8 pe scala de interes, mai mult decât orice alt eveniment sportiv. În studiul din 1996, 91% din spectatorii intervievați la JO centenare au declarat că ei au ales să participe deoarece JO sunt „cel mai mare eveniment sportiv din lume.” O medie de 79% din cei chestionați în perioada 1985-1996 a cercetării au fost de acord că sponsorii olimpici
Comitetul Internaţional Olimpic ca miză politică în relaţiile internaţionale by Oana Rusu Demmys Rusu () [Corola-publishinghouse/Administrative/753_a_1124]
-
în orice caz, criza olimpică n-a implicat încă sportivii olimpici. 91% din cei expertizați au declarat că sentimentele lor pentru sportivii olimpici nu a schimbat sau nu a devenit mai pozitivă în timpul dezvăluirilor cu privire la criza olimpică. 73% din publicul intervievat din SUA a fost de acord cu ideea conform căreia, companiile ce susțin JO deservesc afacerile lor - un procent mai ridicat decât în ultima decadă a cercetării asupra sponsorizării olimpice. 74% au declarat că atitudinea lor față de sponsorii olimpici nu
Comitetul Internaţional Olimpic ca miză politică în relaţiile internaţionale by Oana Rusu Demmys Rusu () [Corola-publishinghouse/Administrative/753_a_1124]
-
Am devenit tot mai interesat de femeia care trimisese scrisoarea și de soțul ei. Voiam să sondez personal terenul, să văd de unde își trage seva, în societatea noastră, această violență sporită. La puțin timp după aceea, m-am decis să intervievez victimele atacului cu gaz sarin. Scrisoarea nu a fost singurul motiv pentru care am început să scriu această carte, ea a fost doar scânteia. Această scânteie a trezit în mine niște intenții deja existente. O să vă povestesc mai pe larg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
În cele din urmă, însă, nu mi s-a dat voie să public interviul acesta, așa că toată munca mea a fost în zadar. Doi asistenți, Oshikawa Setsuo și Takahashi Hidemi, m-au ajutat să găsesc victimele pe care le-am intervievat. Pentru asta am folosit două metode practice: 1) Am luat lista cu numele victimelor atacului cu gaz sarin din ziare și din alte surse mass-media. 2) Am întrebat din gură-n gură dacă din întâmplare cunoștea cineva victime ale atacului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
exemplu, în cazul lui Nakamura Ichirō, nume des întâlnit în Japonia, este foarte greu să localizezi persoana numai după aceste date sumare. Cu toate că în felul acesta reușisem să luăm legatura cu peste 140 de persoane, multe au refuzat să fie intervievate din mai multe motive. „Nu vreau să-mi aduc aminte de atac!“ „Nu vreau să am de-a face cu cei din secta Aum.“ „Nu am încredere în presă.“ Pentru că oamenii manifestă ostilitate și neîncredere față de presă, mi s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
presă.“ Pentru că oamenii manifestă ostilitate și neîncredere față de presă, mi s-a întâmplat deseori să mi se trântească telefonul în nas numai când pronunțam numele editurii. În cele din urmă, doar 40% din cei peste 140 au acceptat să fie intervievați. Odată cu arestarea tuturor adepților mai cunoscuți ai sectei Aum, frica față de aceasta s-a diminuat oarecum. Cu toate astea, mulți ne-au refuzat spunând: „Simptomele nu sunt atât de grave, așa că nu are rost să dau declarații.“ (Probabil că a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
cazuri în care victimele voiau să vorbească, dar familiile nu le dădeau voie. „Aș prefera să nu te amesteci în chestia asta!“ Nu prea am reușit să smulgem informații de la funcționarii publici sau de la angajații instituțiilor financiare. Nu au fost intervievate decât câteva femei. Motivul principal - s-a dovedit a fi foarte greu să le identificăm numai după nume. Apoi, cred că femeile tinere și nemăritate au un sentiment de repulsie față de interviuri. Nu este decât o presupunere personală. Unele au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
viața. În plus, am avut sentimentul că pentru a înțelege mai bine atacul trebuie să avem imaginea adevărată a tuturor supraviețuitorilor, indiferent de gravitatea situației lor. Asta vă las pe dumneavostră, cititorii mei, să judecați. Câțiva dintre ei mai fuseseră intervievați și de alți reporteri. Însă erau total dezamăgiți. „În cele din urmă, ceea ce am vrut să spun cu adevărat a fost șters și declarația redusă la jumătate.“ Altfel spus, reporterii „folosesc sau elimină din conversație părțile care le convin lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Nu avem date concrete despre cei vindecați, dar, să fie în jur de 50%. Mulți subiecți pe care i-am consiliat erau destul de grav afectați. Au făcut un efort extraordinar ca să vină aici. — Mulți dintre cei pe care i-am intervievat s-au plâns că nu mai au putere de memorare. Am observat că asta e prima caracteristică. E una din trăsăturile definitorii sindromului? Există multe persoane care și-au pierdut puterea de concentrare și vigoarea. Mintea nu mai funcționează cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
vorbi), nu mi se părea corect mie, ca scriitor, să nu o întâlnesc pe fata despre care urma să scriu și care era în viață. Altfel spus, chiar dacă mi-ar fi răspuns la întrebări prin tăcere, măcar încercam să o intervievez. Sincer să fiu, în timp ce mă îndreptam spre spital, nu eram deloc încrezător. Oare voi putea aduna material despre ea fără să rănesc pe nimeni? Chiar și acum, a doua zi după interviu, când scriu la masa de lucru, nu sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
absolvit facultatea, a avut o slujbă obișnuită, dar apoi a renunțat la aceasta și a devenit casnică. Recent a obținut o diplomă de profesor și predă japoneza străinilor. Munca i se pare interesantă și incitantă. A fost printre puținele persoane (intervievate de mine) care în momentul atacului s-a gândit: „ăsta e gaz sarin.“ Pe când majoritatea oamenilor era în derută, trecea printr-un coșmar și nu știa ce se întâmplă, doamna Nakayama a fost unul dintre aceia care și-a dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
înăbușit tristețea și s-a dedicat unei cariere la sol. Și drumul pe care l-au ales în viață e asemănător. Pentru că s-au angajat în aceeși perioadă, în același loc de muncă, se cunosc, dar faptul că i-am intervievat pe amândoi e o simplă întâmplare. Amândoi sunt foarte inteligenți, au un comportament rezervat, totuși răspund precis la fiecare întrebare. Desigur, discuția despre atac a fost importantă, dar pentru mine a fost extraordinar de interesant faptul că am putut discuta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
clasă ai Forțelor de Autoapărare Japoneze. Probabil că e cam nepoliticos să spun asta, dar mi-au dat impresia că sunt mai degrabă „tehnocrați“, decât „militari“. Cât am strâns acest material, mi-au arătat cât de greu este să-i intervievezi pe angajații din Guvern. Cu greu scoți ceva de la ei și anonimatul este foarte important. Pe scurt, îmi iroseam timpul de pomană. Pentru că atacul a avut loc în apropiere de Kasumigaseki, trebuie să-i fi căzut victime destul de mulți guvernanți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
scoți ceva de la ei și anonimatul este foarte important. Pe scurt, îmi iroseam timpul de pomană. Pentru că atacul a avut loc în apropiere de Kasumigaseki, trebuie să-i fi căzut victime destul de mulți guvernanți, dar, din păcate, nu am putut intervieva nici una dintre aceste persoane. Totuși, surprinzător, cei din cadrul Forțelor de Autoapărare Japoneze au fost mai cooperanți și au acceptat să răspundă interviului. Le sunt recunoscător că mi-au pus la dispoziție acest loc. Am stat de vorbă într-un birou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
au câteva detalii care diferă, dar au fost prezentate aici cu toate contradicțiile incluse. Cred că, aceste discrepanțe și dezacorduri au, ele însele, ceva de spus. Câteodată, în lumea aceasta multilaterală, inconsecveța este mai elocventă decât consecvența. Totuși, deoarece am intervievat atâtea persoane, în mare, am ajuns să-mi dau seama de gradul de obiectivitate și de acuratețe al povestirii fiecăreia. Dacă la câteva declarații aș fi schimbat perspectiva, atmosfera de acolo ar fi fost mult mai clară. În locurile în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
prezentat poveștile lor ca atare, oare lucrul acesta nu s-ar fi transformat într-o propagandă religioasă? Oare vor fi percepute cum trebuie? Am avut multe îndoieli încă din prima clipă și de aceea nu prea avansam. Până la urmă, am intervievat de probă câteva persoane și am început să analizez lucrurile altfel. Sincer să fiu, am abordat aceeași metodă ca și în interviurile victimelor, am reascultat caseta. Colectivul revistei Bungei Shunjū a căutat actualii și foștii membri dispuși să răspundă cererii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
mod special». Au creat un cadru din care nu era cale de întorcere, au apelat la simțul datoriei. Încrederea în Aum însemna devotament absolut. Toate acțiunile erau făcute în numele devotamentului. Așa s-a procedat. - Am un singur dubiu. Când am intervievat victimele atacului, unele mi-au spus că poate dacă ar fi fost în Aum și li s-ar fi ordonat să răspândească sarin (vorbind din experiența pe care au acumulat-o lucrând la companii), ar fi făcut-o. Iar dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
de ajuns. Am asimilat părerile victimelor, însă am simțit că am nevoie și de părerea celor de pe baricada Aum. Nu puteam să am o imagine de ansamblu reală, fără să fac asta. Kawai: Mi se pare normal. Murakami: Așa că am intervievat câțiva membri ai sectei, respectiv foști credincioși Aum. Sincer să fiu, în calitate de scriitor, eram extrem de interesat de trăsăturile comune ale persoanelor care s-au alăturat cultului Aum. Este mult mai grăitoare atitudinea lor, decât relatările victimelor. Cred că ambele tabere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
va consolida. O mare greșeală. Societatea actuală este concentrată pe lucrul acesta. Murakami: Nici unul dintre cei care au plecat din Aum nu a spus că regretă faptul că a devenit membru al acestei secte. Kawai: Oamenii pe care i-ați intervievat nu au avut nici o legătură cu crimele. De aceea nu regretă, ba chiar li se pare normal să rămână în sectă. Așa cum ați menționat și dumneavoastră, chiar dacă ar renunța la sectă, ce ar putea face? De exemplu copiii care inhalează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
perseverență“, „efort“. Kawai: Hahaha. Așa se pare. „Răbdarea“ este primordială. Eu m-am resemnat. Sunt un ninja (persoană care îndură) al epocii noastre (râde). Murakami: Câteodată mă întreb dacă japonezii chiar își doresc libertatea. Am simțit asta atunci când i-am intervievat pe cei din Aum. Kawai: Nu, japonezilor încă le este greu să înțeleagă libertatea. Le place să facă ce-i taie capul. Libertatea îi sperie. Murakami: Cei din Aum mi-au lăsat impresia că nu ar fi putut să suporte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
academicienii aceștia au renunțat la pozițiile sociale care le erau asigurate și au fugit pentru a se alătura unei religii noi, este un indiciu serios al faptului că în sistemul educațional japonez există deficiențe fatale. Oricum, cât timp i-am intervievat pe membrii Aum și pe foștii membrii am simțit clar: nu s-au alăturat sectei cu toate că erau elite, dimpotrivă, tocmai pentru faptul că erau elite... Probabil că entitatea pe nume Aum Shinrikyō seamănă cu perioada anterioară războiului din Manciuria. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
informat, glumeț, obosit, disputat de multe proiecte, dar niciodată panicat. Refuza băutura sau mâncarea sau cheltuiala excesivă, ca orice alt exces, de altfel. Încheierea scrisorilor sau dedicațiilor sale pe cărți și articole era totdeauna lapidară. În 1999, Leon m-a intervievat, vreo șase ore, În cadrul unui program de Înregistrări video inițiat de The Jerusalem Literary Project, o instituție privată care alcătuiește o arhivă de interviuri filmate cu cei mai importanți scriitori evrei contemporani. Părea un fel de parte a doua, orală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
our new friends”. Urmase În același an telefonul de la Fundația Culturală Iudaică prin care eram solicitat, la cererea sa, să-l prezint audienței cu ocazia decernării Premiului pentru Literatură. În anul următor, insistase să fiu eu cel care să-l intervieveze În cadrul Programului Literar Ierusalim, dedicat celor mai importanți scriitori evrei de astăzi. Eram surprins și flatat de afecțiunea marelui scriitor al Americii, deloc ușor de abordat sau apropiat, dar mă Îndoiam că i-am intuit corect contradicțiile, știam că sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
teste, Weber nu-l mai văzuse niciodată pe Neil. N-avea idee ce se mai întâmplase cu omul acela. O altă pierdere îl răsese de pe fața pământului, îl redusese la o poveste. Omul pe care Weber îl cunoscuse și-l intervievase pe îndelete se transformase în omul pe care-l descrisese în paginile cărții sale. Îl lăsase în urmă pe „Neil“, în oglinda din carte, pierdut undeva, dispărut într-o direcție imperceptibilă, spre un loc intangibil din adâncurile oglinzii fictive... Weber
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]