2,956 matches
-
scriam să se deosebească prin formă de cea anterioară, exercițiu ce contribuia după părerea mea la sporirea expresivității". Tonegaru concepe poezia ca pe o formă în perpetuă schimbare ceea ce amintește cu siguranță de răsturnările avangardei, dar și de căutările, de metamorfozele pe care le-a cunoscut literatura sfârșitului de secol trecut, căci, în fond, cum altfel s-ar putea caracteriza poezia ulterioară decât ca o încercare continuă de a căuta, în principal, la nivel formal, noul, de a imprima textului propus
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
China Meridională am străpuns un om galben cu baioneta;// Astfel am încremenit ștergându-mi baioneta de sânge cu batista/ și fără să știu am început să mă-nchin;/ laolaltă pentru morți și pentru vii la mânăstirea Sfânta Felicia" (Moment solemn). Metamorfozele acestea relevă o structură interioară aparte, eul poetic împrumută astfel adesea masca insului nemulțumit de cotidian, dar nu a unuia care caută o existență, social și material vorbind, mai bună, ci a celui care e în căutarea a ceva esențial
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
halucinant al suferinței universale, trăiește obsesiv coșmarul căderii: "bunda iernii-o să ne-ngroape,/ marea ne-o căra la fund.// Și pe-ntinderea opacă/ de cenuși, de scoici, de alge,/ antebrațul cât o cracă/ va da lemn pentru catarge." (Elegie). Metamorfoza în lumea vegetalului este departe de a fi un semn al renașterii, căci transformarea are ca punct final tocmai o ipostază moartă a lemnului tranformat, prelucrat și sortit pieirii prin sugestia scufundării în adânc. Călătoria ca simbol al vieții, al
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
pentru că în ordinul de serviciu strecurase cineva explicația "bis"." (Memorie). Cuvântul scris este cel care o modifică în datele sale esențiale, oricât de absurdă ar părea această schimbare. Deși cuvântul nu pare a fi înzestrat cu o anume conștiință a metamorfozelor pe care le generează prin intervenția sa în real, el capătă aceeași autonomie și acțiunea sa este aproape la fel de violentă ca în textele poeziei contemporane. Lumea s-a transformat în text fără ca acest fapt să poată împiedica o apocalipsă iminentă
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
vrea să ajute pe cineva (care nu-și ia prea multe măsuri de precauție pentru a nu fi prins), rezistă (psihic vorbind) presiunii la care este supus și refuză colaborarea cu Securitatea. Poezia, în viziunea lui Tonegaru, este una a metamorfozelor, a permanentei reinventări. Din acest punct de vedere, concepția sa despre creație se apropie de sfera avangardismului. Poezia pe care urmărește s-o creeze este, după propria mărturie, apropiată de onirism. Aceste idei se reflectă și în opera sa prin
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
Modern, modernism, modernitate (eseuri), Editura pentru Literatură Universală, București, 1969. Martin, Mircea, Generație și creație, ediția a II-a, nerevăzută, dar adăugită, Editura Timpul, Reșița, 2000. Mauron, Charles, De la metaforele obsedante la mitul personal, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 2001. Munteanu, Romul, Metamorfozele criticii europene moderne, Editura Univers, București, 1975. Negrici, Eugen, Sistematica poeziei, Editura Fundației Culturale Române, București, 1998. coord. Papahagi, Marian; Sasu, Aurel; Zaciu, Mircea, Dicționarul scriitorilor români, Editura Fundației culturale române, Editura Albatros, București, 1995-2002. coord. Papahagi, Marian; Sasu, Aurel
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
1979. Iorgulescu, Mircea, Al doilea rond, Editura Cartea Românească, București, 1976. *** Literatura română contemporană (coord. Marin Bucur), vol. I, Poezia, București, Editura Academiei R. S. R., 1980. Luca, Daniel, Dinamica prozei în perioada interbelică, Editura Lumen, Iași, 2009. Manolescu, Nicolae, Metamorfozele poeziei, Editura pentru literatură, București, 1968. Manu, Emil, Eseu despre generația războiului, Editura Cartea Românească, București, 1979. Manu, Emil, Dimitrie Stelaru, Editura Cartea Românească, București, 1984. Manu, Emil, Generația literară a războiului, Editura Curtea Veche, București, 2000. Manu, Emil - Ion
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
sa londoneză la un loc de muncă strict secret, unde se intersectează mai multe personaje, inclusiv personajul central, ofițerul american Tyrone Slothrop. Acesta din urmă este un fel de picaro combinat cu un Proteu postmodern, ale cărui istorisiri, aventuri și metamorfoze ating limitele credibilității și verisimilitudinii. Slothrop își asumă mai multe identități (Ian Scuffling, Rocketman, Schwarzknabe, Max Schlepzig), urmărind fantomatica rachetă a viitorului precum și elucidarea propriului trecut. Personajul este la rândul său urmărit de o serie de agenți implicați cu toții în
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
curs de scriere creativă (povestiri) cu un autor reputat, Whit Burnett, care a fost și primul ce i-a publicat în 1940 povestirea "The Young Folks" (Alexander: 72-73). Războiul avea să îi influențeze în mai multe feluri cariera literară și metamorfozele prin care urma să treacă protagonistul viitorului său roman de succes. În decembrie 1941, prestigioasa publicație The New Yorker, unde apăreau creații literare ale celor mai cunoscuți scriitori americani, îi acceptase lui Salinger povestirea "Slight Rebellion Off Madison", "ușoara rebeliune
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
Studii, 79-102; Brădățeanu, Istoria, I, 100-102; Anghelescu, Preromant. rom., 134-136, 143-173; Gáldi, Introducere, 118-122; Păcurariu, Clas. rom., 43-47; Cornea, Originile, 302-320; Paul Cornea, Lumières roumaines et libéralisme français: entre C. Conachi et Pierre d’Herbigny, CREL, 1976, 1; Roxana Sorescu, Metamorfoze ale liricii erotice, STRS, 99-102; Emil Manu, Costache Conachi, RL, 1978, 37; Alexandru Teodorescu, Costache Conachi, în Dicț. lit. 1900, 203-204; Simion, Dimineața, 231-292; Piru, Ist. lit., 35-36; Scarlat, Ist. poeziei, I, 180-186, passim; Manolescu, Istoria, I, 204-206; Negoițescu, Ist.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286353_a_287682]
-
românești (1976), „veritabil corpus de mitologie, credințe și artă” (N. Bot), una dintre puținele lucrări de acest fel din lume. În cele 126 articole ce o alcătuiesc, sunt prezentați protagoniștii poveștilor, diversele probe de curaj la care aceștia sunt supuși, metamorfozele prin care trec etc. Adevărate capitole monografice sunt rezervate categoriilor prozei populare și unor probleme teoretice, ca de exemplu: cercetarea și clasificarea poveștilor, legile epicii populare, experimentul folcloric, teoriile asupra basmului. Studiul impune prin excelenta sintetizare a unui material impresionant
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285647_a_286976]
-
41; Aureliu Goci, Dizolvarea satului tradițional și eșecul proprietății, „Ecart”, 2001, 157; Geo Vasile, „Destrămarea” vs. „Desfășurarea”, CNT, 2002, 11; Petre Isachi, Anatolie Paniș despre o nouă comedie a destrămării și a supunerii, „13 plus” (Bacău), 2002, 5-6; Cristian Măgură, Metamorfoza infernurilor, RL, 2002, 40; Liviu Antonesei, Cazul Anatolie Paniș, „Timpul”, 2002, octombrie. D.Mc.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288656_a_289985]
-
1965, 22; G. Dimisianu, Mihu Dragomir, „Dor. Poezii de dragoste”, FLC, 1969, 31; Popa, Dicț. lit. (1977), 196; Lit. rom. cont., I, 231-235; Emil Manu, La nordul iubirii, RL, 1989, 16; Dicț. scriit. rom., II, 135-137; Lucian Chișu, Mihu Dragomir. Metamorfozele creației, București, 2000; Popa, Ist. lit., I, 912-915, passim; Opriță, Anticipația, 142-146, 472-473. N.M.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286855_a_288184]
-
în 1950, la ziarul „Crișana” din Oradea, iar editorial cu volumul Cadențe, apărut în 1963. Va colabora la „Scrisul bănățean”, „Steaua”, „Contemporanul”, „România liberă” ș.a. A fost soția criticului și istoricului literar Marin Bucur. După o etapă marcată de plachetele Metamorfoze (1968) și Existențe (1969), ce filtrau sevele sensibilității și organizau materia din Cadențe și din Culorile complementare (1966) în sensul eliminării programatice a înconjurătorului în favoarea zonelor eterat-spirituale, poezia scrisă de T. cunoaște, după volumul Catharsis (1970), o perioadă tranzitorie, de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290099_a_291428]
-
în 1976, în colaborare cu Marin Bucur, Dicționarul de rime eminescian și a dat versiuni din scrierile Elenei Văcărescu și ale Iuliei Hasdeu. În 1983 i s-a acordat Premiul Uniunii Scriitorilor. SCRIERI: Cadențe, București, 1963; Culorile complementare, București, 1966; Metamorfoze, București, 1968; Existențe, București, 1969; Catharsis, București, 1970; Brățara lui Prometeu, București, 1972; Ion Pillat. Ceremonia naturii, București, 1972; Restituire, București, 1972; Imn, Cluj-Napoca, 1974; Paul Verlaine, București, 1974; Cartea zilelor, București, 1975; Cartea nopților, București, 1977; Recitativ, București, 1980
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290099_a_291428]
-
Paul Claudel, Cinci mari ode - Cinq grandes odes, ed. bilingvă, postfața trad., București, 1994. Repere bibliografice: Nichita Stănescu, „Culorile complementare”, GL, 1966, 33; M.N. Rusu, „Culorile complementare”, LCF, 1966, 36; Paul Georgescu, Gravitatea actului poetic, VR, 1966, 9; Dumitru Micu, „Metamorfoze”, GL, 1968, 36; Adriana Iliescu, „Existențe”, VR, 1969, 12; Radu Enescu, „Catharsis”, F, 1970, 9; Doinaș, Diogene, 221-222; Valentin Tașcu, „Restituire”, F, 1973, 1; Piru, Poezia, II, 198-201; Barbu, O ist., 135-137; Regman, Colocvial, 199-201; Popa, Dicț. lit. (1977), 556
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290099_a_291428]
-
Lucian Blaga, Începuturile și cadrul unei prietenii, G, 1940, 4; Vrabie, Gândirismul; Călinescu, Ist. lit. (1941), 773-802, Ist. lit. (1982), 857-886; Ion Pillat, Mărturisiri literare, RFR, 1942, 2; Pillat, Tradiție, passim; Crohmălniceanu, Literatura, I (1967), 78-109, II, 97, passim; Manolescu, Metamorfozele, 25-43, passim; Rotaru, O ist., II, 355-368; Mircea Braga, Sincronism și tradiție, Cluj, 1972; Micu, „Gândirea”, 363-680; Titu Popescu, Specificul național în doctrinele estetice românești, Cluj-Napoca, 1977, passim; Z. Ornea, Tradiționalism și modernitate în deceniul al treilea, București, 1980; Mircea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290235_a_291564]
-
cu trecutul de care se rupsese, în goana după „viață fără moarte” îmbătrânește brusc și devine cenușă. Prins în jocul ielelor, el fusese avertizat de drăgaica Tania Mitrofan, cea care îi desăvârșise transformarea: „Dacă te întorci, o să suferi cumplit”. În metamorfoza sa ireversibilă, dinspre ieri către azi - nu invers -, protagonistul repetă parcă istoria lui Gavrilescu din La țigănci sau a lui Viziru din Noaptea de Sânziene, prozele lui Mircea Eliade. Din nou există o teamă de propria viață și de schimbare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290379_a_291708]
-
animal în Evul Mediu? / 83 VI. Cantemir și tradiția creștină a simbolului zoomorf / 119 VII. Bestiarul / 127 A. BESTIAE DOMINI 1. Inorogul la Porțile Orientului / 128 2. Monocheroleopardaliprovatolicoelefas-ul / 167 3. Lupul filosof / 176 4. Brehnacea în căutarea adevărului / 192 5. Metamorfoza Șoimului / 207 6. Liliacul angelic / 219 7. Ciacalul în slujba dreptății / 230 8. Crocodilul rațional / 237 Index / 247 I. PREMISE DIMITRIE CANTEMIR ÎNTRE EPISTEME DIFERITE După o lungă perioadă în care nu a fost conștientă de tradiția sa, cultura română
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
una liber consimțită; ea este ghidată, orientată către o finalitate precisă: respectarea dogmei creștine. Animalul joacă, din această perspectivă, un rol de primă importanță. Cu o precizare de la sine înțeleasă: animalul transformat în simbol. Cum are loc această transformare, această metamorfoză, această derivare dintr-un regn natural în unul livresc? Care este imaginea animalului, recompusă din toate aceste interpretări? Cum funcționa cunoașterea, care erau instrumentele sale, metodele folosite pentru investigarea realității? Ce înseamnă, mai pe scurt, pentru un medieval, a cunoaște
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
nimic nu înlătura mai desăvârșit din zapisele ținerii lui de minte decât vrăjmășiile și nedreptele prigoniri de moarte împotrivă-i ale vrăjmașilor lui"10 (s.m.). Dar, dacă rămânem la un nivel strict biografic și dacă vedem în acest șir de metamorfoze o imagine alegorică a accederii lui Constantin Cantemir de la statutul de simplu răzeș la cel de domnitor (e drept, o "carieră" unică în epocă, dar atât de comună în istoria Bizanțului, de pildă), cred că limităm semnificațiile personajului și sensurile
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
dată prin naștere"15. Monocheroleopardalul este singurul personaj din Istoria ieroglifică apt să se contruiască pe sine, să se elibereze din chingile propriei firi și să-și clădească un destin. După acest moment-cheie, tot ceea ce se petrece, întregul șir de metamorfoze este rodul voinței, al acțiunii programatice a personajului. De acum, el este cel care provoacă faptele, el este cel care își creează prilejurile necesare unei avansări în ierarhia ontologică. Iese din sistem și se plasează în centrul unui sistem creat
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
al animalelor. Nu pentru a uzurpa un loc inaccesibil altora luptă personajul (a se observa că, descriind această transformare a sa, ezit să-l numesc Monocheroleopardalis, pentru că el își merită și își și ia acest nume abia în final, când metamorfoza s-a încheiat), ci pentru a-l depăși. În final, Monocheroleopardalul este mai mult decât un leu. Oricum, deocamdată știe bine că, pentru a-l învinge pe cel mai puternic, are nevoie de calități cumulate, de aceea, la cele ale
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
pare menit să-și câștige hrana prin fraudă, atunci când argumentele forței brute nu-i sunt de ajuns. Mitologia greacă confirmă această cruzime excesivă a lupului, chiar dacă, în unele texte, acesta este considerat animalul sacru al lui Apollo 2. Oricum, în Metamorfozele sale, Ovidius îl prezintă în două ipostaze extreme. Mai întâi, în lup este transformat trufașul rege Lycaon, care are cutezanța de a-l pune la încercare pe însuși stăpânul zeilor. Povestește chiar acesta: "Am dat semne c-a venit un
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
apare ca un dușman al omului; explicația o dă același etnolog: "Lupul fiind făcut de Nefărtat după modelul câinelui făcut de Fărtat, e un animal dușmănos omului. De aceea a fost mai târziu conceput ca un acolit, mesager, reprezentant și metamorfoză a diavolului"49. Prin urmare, Cantemir avea de înfruntat serioase rezerve pe care mentalitatea autohtonă (pe care demonstrează, în Descrierea Moldovei, că o cunoștea foarte bine) le-ar fi opus imaginii pozitive a lupului. Pe de altă parte, el pare
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]