3,581 matches
-
mai proaste, dar cu toate acestea, în doi ani suntem membri ai Uniunii Europene. Ce ne facem? Mihai-Răzvan Ungureanu: Pe mine mă miră faptul că dumneavoastră găsiți în aceasta un motiv de îngrijorare. Eu cred că este un motiv de optimism. Robert Turcescu: Aș fi vrut să spună domnul Călin Popescu-Tăriceanu: „Nu contează că ne integrăm în Uniunea Europeană...”, putem să-i batem și pe americani în produse, nu numai pe nemți. Mihai-Răzvan Ungureanu: Domnule Robert Turcescu, să nu ne amăgim și
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
să le dăm: „Puteți să le dați, că vouă oricum nu vă mai trebuie”. Eu știam, auzisem că mergem undeva În străinătate, dar oamenii nu credeau - ziceau că mergem undeva În Ungaria, până se sfârșește războiul. Am avut speranța, știți, optimismul ăsta prost al evreilor - poate că și ceilalți oameni Îl au, nu știu, optimismul ăsta până În ultima clipă. În tot cazul, noi n-am crezut - nici atunci Încă nu credeam. După 3-4 zile am sosit la Auschwitz. Nu știa nimeni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Eu știam, auzisem că mergem undeva În străinătate, dar oamenii nu credeau - ziceau că mergem undeva În Ungaria, până se sfârșește războiul. Am avut speranța, știți, optimismul ăsta prost al evreilor - poate că și ceilalți oameni Îl au, nu știu, optimismul ăsta până În ultima clipă. În tot cazul, noi n-am crezut - nici atunci Încă nu credeam. După 3-4 zile am sosit la Auschwitz. Nu știa nimeni numele ăsta - nu locul, dar nici numele ăsta, Auschwitz. Atunci l-am Învățat. S-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
și În lagăr, cu toate bătăile, cu toate necazurile, niciodată n-am fost trist și n-am plâns, decât de două ori, de ziua ei și de ziua eliberării: „Oare ce-i cu mama?”. Eu am fost totdeauna de un optimism incurabil și treaba asta m-a ajutat foarte mult: moralul mi-a fost totdeauna ridicat, nu m-am lăsat pradă disperării. Interesant, apropo de supraviețuirea asta, este că foarte repede s-au stins cei evlavioși: se rugau, așteptau ajutorul ceresc
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
polonezi te lăsau În pace. Nu pot să spun că era o spiritualitate organizată, dar exista totuși, cât de cât, credința asta că, rugându-te, te poți salva. Dar niciodată nu am crezut că nu voi supraviețui. Cred că acest optimism a contat foarte mult. Erau foarte mulți care dimineața, la Auschwitz, se sinucideau punând mâna pe sârma ghimpată... Și parcă fiecare zi scăpată era o victorie... Cu circa o lună Înainte de evacuarea lagărului am fost tatuat cu numărul B 14849
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
furnicarului uman și după cum nu știm de ce nașterile se reglează de la sine, tot așa nu știm care e legea coeziunii popoarelor sau legea desbinării lor și cât de fatale sânt aceste legi și pentru cine." "Ioane, îi spusei, e remarcabil optimismul tău și credința că forțele divine nu ne vor condamna înainte de termen. Pe mine însă mă interesează termenul renew, deși nu sânt nepăsător față de cel al omenirii. Eu vreau, adică, simt chemarea spre filozofie. Or, Hegel spune, și nu poate
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
un muncitor care ai fi zis că e inocent, dar iată ce ieșea din el; pe-ăsta Matilda îl cunoștea bine, credea ea, totdeauna vesel, zâmbăreț, adică "optimist", ducea o viață de familie infernală, îl bătea nevastă-sa, exasperată de optimismul lui stupid, când ea se chinuia cu cinci copii încă mici și muncea ca o roabă spălând rufele altora, singura sursă de câștig care se mai adăuga la salariul lui de zidar, nu mai mic decât al altora, clar insuficient
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
fizica și matematicile, sau o limbă străină în vreun liceu? Sau cel puțin abecedarul?" "Nu", zise el și tăcu. Apoi deodată îmi spuse cu un glas de parcă îi părea rău că nu se gândise mai devreme, un glas plin de optimism pentru mine, o soluție excelentă: "Tovarășe Victor, de ce nu vă duceți dumneavoastră la Brațele de muncă? Acolo ei au tot felul de posturi, pentru toate profesiunile, au o schemă exactă de necesități și vă pot soluționa foarte rapid. Eu sânt
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
oficiu, pentru că nu ridică mâna, deși se lăsase o tăcere după Amăicălițului: nimeni nu mai dorea să vorbească. Devenise evident că era rândul lui. Dar el, cu acel surâs stupid pe buze, surâs de gips, încremenit, care vroia să exprime optimism, încredere... în realitate părea mai degrabă îndobilocit de loviturile primite, căci abia putu articula câteva fraze că, zise el, tot ce s-a spus nu o adevărat, nu se poate dovedi... El nu-și pregătise o apărare, fusese luat prin
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
să rămână unită... Amăicălițului, foarte vesel, declară că el întotdeauna l-a stimat pe tovarășul Ion Micu și e gata și acum să-i întindă mâna Și i-o și întinse și tovarășul Ion Micu i-o strânse cu același optimism afișat ca și al poetului, nu fără un gând, desigur nereciproc, dar poate că reciproc totuși, că împăcarea n-ar fi imposibilă. D.D.-Dolj nu se împacă cu tradusul prozator, care era destul de inteligent să nu jubileze, dimpotrivă, părea sincer
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
să... Ce serviți?" Și nu așteptă să-i spun eu, îmi făcu el meniul. "Ce-o mai fi făcând, zise apoi, domnul Micu, cu simpatica lui soție? V-ați reîntors la universitate?" "Nu", zisei. "O să vă reîntoarceți", zise el cu optimismul său filozofic. Renunțai deci să mai încerc să descifrez chipurile, ca să zic așa, ale cobraserienilor mei de pe la mese și rămăsei cu privirea pierdută spre geamurile localului. Erau uriașe și țineau, din două părți, loc de ziduri. Grele draperii, roșii, le
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
chiabur care fusese însărcinat de conspiratori să-l ucidă pe erou la o vânătoare, cu un glonț de urs, fiu de chiabur care trece de partea eroului și îi mărturisește totul, erou care nu se alarmează pentru atât, dat fiind optimismul său debordant, mă relaxai și mă mișcai în scaun cu intenția să schimb poziția genunchilor partenerei mele. "Îți place?" o întrebai la ureche. "Fiul ăsta de chiabur e cam neverosimil, zise, dacă ar fi spus că îl apucase frica să
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
în simple vizite la prieteni." "Dumneata, zice, n-ai conștiință? Trădezi jurământul lui Hipocrate." "Ba da, zice Sălăjan, știu cine sânt și ca să vindec un bolnav, să nu trădez jurământul lui Hipocrate, trebuie să fiu sănătos, să pot inspira bolnavului optimism, încredere. Ce impresie face bolnavului un medic palid, iritat de grijile existenței? Vrei să-l vindeci pe bolnav de ficat și tu ești bolnav de ficat." "Ce-ar fi, a zis atunci șeful ăla, dacă toți medicii ar face ca
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Însăși esența lui” (UNESCO, 1960, p. 533). Lupta Împotriva rasismului se confunda deci cu un apel la Luminile științei și la luciditatea spiritului rațional. Idealul antirasist trebuia să se realizeze prin instrucție și educație, nu prin interdicție și sancțiune. Relativul optimism al antirasismului cognitiv promovat de UNESCO s-a izbit curând, Încă de la finele anilor ’40, de concluziile cercetărilor (influențate puternic de conceptele psihanalitice), efectuate de specialiști În psihologie socială, cu privire la prejudecăți și stereotipuri. Idealul educațional este de fapt condamnat să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
o luptă frontală Împotriva efectelor sau simptomelor la o luptă indirectă Împotriva manifestărilor rasismului, o luptă care s-ar duce Împotriva cauzelor acestor manifestări. Însă ar fi În mod necesar o cu totul altă luptă, presupunând, nu fără un anumit optimism, că voința politică poate modifica situația sub diverse aspecte ă pe scurt, că acest tip de acțiune nu ține de iluzia că acționăm. Dacă am proceda astfel, ne-am angaja În ceea ce eu numesc cuplăcere un antirasism prudențial, evitând maximalismul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
o reputație destul de proastă. Și totuși, multe dintre criticile care i se aduc În mod obișnuit par exagerate, dacă nu chiar injuste. În primul rând, trebuie să-i recunoaștem meritul de a furniza câteva argumente acelora care, purtați de valul optimismului evoluționist, prevedeau dispariția, o dată cu modernitatea triumfătoare, a sentimentelor identitare excesive. În plus, acuzația de naturalism, termen care dorea să discrediteze, se bazează pe o interpretare pripită. Această acuză este, În schimb, valabilă În cazul tezelor neodarwiniste ale lui Pierre Van
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
evoluat cu repeziciune. În perioada de puternică creștere economică ce a urmat sfârșitului celui de-al doilea război mondial, toată lumea credea că acest fenomen este unul rezidual, că prosperitatea crescândă avea să sfârșească prin a elimina „zonele de sărăcie”. Astăzi, optimismul acesta nu prea mai există: nu vorbim cu toții de „precarizare”, de „descalificare” și de „dezafiliere”? Cum se poate Însă combate un asemenea flagel? Ce procedee trebuie adoptate? Și, În centrul acestor preocupări: problematica integrării și a legăturii sociale. Repere care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
un rol În istorie: mereu inevitabile, deseori fecunde și, În același timp, pline de pericole când sunt exacerbate”. Ambivalența acestor atitudini și Înclinații „normale” este astfel recunoscută, dar numai derivele lor sunt condamnate, fără iluzii excesive În ceea ce privește eficiența condamnărilor posibile. Optimismul istoric, altfel spus bucuria de a fi intrat În era postrasistă, lasă să se Întrevadă un pesimism antropologic radical care postulează caracterul natural sau normal al pulsiunilor „de excludere” și al auto-preferințelor de grup. În 1988, În discuțiile sale cu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
și strălucire ce o sidefează, făcând-o feerică. Cu aspectul inefabil și spectacular, devine o aventură coloristică ce se lasă cu o blândețe protectoare, ca un văl continuu, acoperind întreaga viață și materie a Terrei. Cu o generozitate infinită aducând optimism și speranță, mișcare și culoare, diversitate și transformare, armonie și dragoste necondiționată, multă, multă, răbdare în dorința ei de a fi utilizată prin rugăciune. Dăruindu-se cu generozitate și așteptând ca fiecare om să o folosească cu ce-și dorește
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
acestor situații critice, uneori limită, copilul trebuie să aibă (să dezvolte) următoarele trei aspecte: I Să se simtă iubit și acceptat în familie (nu răsfățat). II Să-și dobândească putere interioară, fapt determinat de: încrederea în el, stima de sine, optimism, pozitiv în intenții, respectuos și responsabil. Părintele poate construi aceste lucruri prin aprecieri și încurajări, de câte ori face un lucru bun, și ignorate sau, mai târziu, pedepsite (prin frustrări) cele urâte. III Să aibă deprinderi de socializare (să gândească spre binele
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
ne descărcăm nervii, tensiunile pe ei. La întrebarea " De ce are nevoie, de fapt, un copil?" răspunsul este: "DE O MAMĂ NEEGOISTĂ, LINIȘTITĂ, SECURIZANTĂ!" O astfel de mamă îi va transmite întotdeauna o stare pozitivă de armonie și echilibru, încredere și optimism, forță și rezistență în fața vicisitudinilor vieții. Și va fi capabilă să nu-l facă pe copil un simplu executor al imperativelor ei. Calmul și răbdarea ei (ca și nervii și anxietățiile sale) le va transmite automat copilului, iar el le
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
munte nu prea înalt, împădurit și cu trei mănăstiri de măicuțe. Bunicuța pusese în fața căsuței lângă scări o tufă mare de forstiția. Primăvara când ea înflorește prima după ghiocei, arăta ca o explozie de steluțe galbene pline de veselie și optimism, făcută parcă să anunțe o nouă explozie vitală de renaștere a naturii, ca și cum un pictor ar fi aruncat o găleată de culoare galbenă peste crenguțele triste, ale tufei de peste iarnă. Apoi, verdeață multă, copaci mulți fructiferi, flori, plante medicinale, astfel
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
profesorii. Care le dădeau lecții de făcut și de învățat ca și cum ora următoare numai obiectul acela îl aveau. Sau: profesorul "are ceva cu mine, nu mă suportă". Cum să mai faci față ? Părinții îi înțelegeau și le dădeau dreptate. Cu optimism sperau în final să-și încheie onorabil semestrul sau anul școlar, indiferent pe care cale, pentru că pe cele normale uneori nu se mai putea. Important era să te descurci în final vorba lui Caragiale: "pupat toți Piața Independenți". Și, treceau
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
apogeul energetic, treptat, în drumul său spre elevare, se transformă, se desprinde pe nesimțite, ca o punte, în ORANGE-ul ce caută drumul spre jovialul GALBEN luminos și transparent. El ne face să simțim căldură și intimitate, satisfacție și veselie, optimism. Ajutând să se vadă lucrurile mai clare, dar și mai entuziaste. Intim și apropiat, dorește dilatare și expansiune prin dorința de comunicare. Aceste impulsuri și trăiri, treptat, încep să capete tente și străluciri verzui ale începutului de conștientizare de sine
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
extrem de evoluate. Asemenea ca la război. Unde ai dușmanul mai puternic acolo îți trimiți și tu oastea ta mai puternică, pentru echilibrare. Țară unde, datorită ignoranței și indolenței, se trăiește printre masacre psihologice. Unde totuși, din creațiile populare se degajă optimism și căldură. Acolo sunt niște energii speciale, de care nu-ți dai seama imediat ca pământean. Pentru că în acea țară sunt zone cu emisii energetice speciale, cărora oamenii nu le prea dau atenție. Unde și pietrele au o formă de
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]