1,633 matches
-
am prins! Ray dă din cap spre George Mackie, cel care se ocupă de câini, care stă jos pe trotuar, iar o polițistă-l consolează. Îl știu pe George de la masoni. Loja St John, Corstophine. — Bruce... șuieră el... s-a prăpădit, Bruce... Pedro-i mort... Pedro al meu... cel mai bun cățel din poliție la detectat droguri... s-a prăpădit... — Ce s-a Întâmplat George, Îl Întreb, aplecându-mă spre el. — A găsit o punguță de LSD... da o ascunseseră În bucătărie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
pe trotuar, iar o polițistă-l consolează. Îl știu pe George de la masoni. Loja St John, Corstophine. — Bruce... șuieră el... s-a prăpădit, Bruce... Pedro-i mort... Pedro al meu... cel mai bun cățel din poliție la detectat droguri... s-a prăpădit... — Ce s-a Întâmplat George, Îl Întreb, aplecându-mă spre el. — A găsit o punguță de LSD... da o ascunseseră În bucătărie... s-a smuls din lesă... au ascuns LSD-ul lângă biscuiții pentru câini... bietu Pedro i-a mâncat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
primul și cine l-a urmat? Contează oare? Erați doar niște băieței care se jucau 000 000000000000000000000000000000000000000000000000000000 000000000000000000000000000000000000000000000000000000 Doar un joc de băieți. Jocuri. Pentru băieței prostuți. 00000000000000000000000Dar tu l-ai auzit țipând Sunt regele castelului, iar tu ești un prăpădit mic și murdar! Stevie a răcnit asta la tine, dându-și aere, cu chipul schimonosit Într-o caricatură de monarh crud și despotic. Băiețelul e mai rapid și a ajuns mai repede decât fratele lui mai mare În vârf. Băiețelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
cineva suferă... așa cum a făcut și Celălalt când Gazda se descotorosea de el... l-am iubit pe Celălalt... acum Gazda s-a dus și nu mai pot face față. Nu mai pot supraviețui În afara corpului Gazdei... ca și Celălalt mă prăpădesc, mă prăpădesc laolaltă cu Gazda, lăsându-i pe ceilalți să țipe, Întotdeauna ceilalți, să-și revină singuri 00000000000000000000 00000000000000000000 00000000000000000000 00000000000000000000 00000000000000000000 D.S. (detectiv-sergent), D.I. (detectiv-inspector), grade În poliția britanică. Personaj dintr-un serial britanic polițist. Amsterdam. Michael Schenker (născut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
așa cum a făcut și Celălalt când Gazda se descotorosea de el... l-am iubit pe Celălalt... acum Gazda s-a dus și nu mai pot face față. Nu mai pot supraviețui În afara corpului Gazdei... ca și Celălalt mă prăpădesc, mă prăpădesc laolaltă cu Gazda, lăsându-i pe ceilalți să țipe, Întotdeauna ceilalți, să-și revină singuri 00000000000000000000 00000000000000000000 00000000000000000000 00000000000000000000 00000000000000000000 D.S. (detectiv-sergent), D.I. (detectiv-inspector), grade În poliția britanică. Personaj dintr-un serial britanic polițist. Amsterdam. Michael Schenker (născut pe 10
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
faptelor sale. Iată ce notează inculpatul la pagina 32: ,, În lipsa părintelui și a dascălului, intram în țintirim, țineam ceaslovul deschis și, cum erau filele cam unse, trăgeau muștele și bondarii la ele și, când clămpăneam ceaslovul, câte zece-două-zeci de suflete prăpădeam deodată - potop era pe capul muștelor!” Așadar, zece-douăzeci de suflete ale cuvioaselor muște pătimeau la fiecare închidere a sfântului ceaslov, la care se adaugă profanarea sfintei cărți, pătarea acesteia cu sângele unor ființe nevinovate. Mai departe, la pagina 49, citim
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
început, vă dați seama, la 18 ani. Piesa lui Ionesco e o punte către tinerețea dumneavoastră. Exact: e o punte către tinerețea mea. Din nefericire, e o punte peste oameni care au dispărut între timp, primul domn Smith s-a prăpădit, au fost două-trei Mme Smith, două-trei Mme Martin. Eugene Ionesco a plecat și el, apoi soția sa, Rodica. Ne sunam din când în când eu și Marie-France Ionesco, fata lor. Ca o familie. Ionesco a venit și el, până la sfârșitul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
parcă nici nu l-ar fi auzit. 5 Apostol Bologa își luă în primire bateria, mai stătu puțin de taifas cu comandanții de secție și apoi coborî în adăpostul subpământean să se odihnească. Se întinse pe patul de scânduri. Era prăpădit de osteneală și de nesomn, căci toată noaptea se zvârcolise, dar acum sufletul i se ușurase, parcă ar fi scăpat dintr-o cameră de tortură și parcă toate zbuciumările ar fi rămas acolo, în satul cu spânzurătoarea... De afară cobora
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
-i mâncător de oameni, călău... Când colo, e om foarte de treabă... A, nu ți-am spus?... A venit mai în fiecare zi pe la mine... de patru ori... Îți închipui tremurături pe capul meu! Eram sigur că vrea să mă prăpădească. In sfârșit, ieri, de frică, i-am spus verde pentru ce am fost mutat aici, bătîndu-mă în piept, firește, că sunt nevinovat, că... M-a ascultat, m-a ascultat și la urmă mi-a zis, fără pic de imputare, înțelegi
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
l-au ridicat și, împreună cu trei țărani fruntași, l-au transportat în Țara Ungurească, pe lângă Dobrițin... Nevasta cu doi copilași au rămas în grija Domnului. Vreo trei luni nici n-a auzit de ei și a crezut că s-au prăpădit în focul războiului. De-abia când s-a întors roata norocului a aflat că sunt sănătoși și-l așteaptă să vie acasă. Au trecut însă pe rând săptămânile, și de întors acasă nici pomeneală. S-a rugat pe la toți, s-
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
groparul, și în cea dinainte, locuința comandantului coloanei. Apostol Bologa luă în primire, de la locotenentul pe care venea să-l înlocuiască, biroul cu cele câteva registre și imprimate. Nu putuse dormi în tren și sosind în Lunca trăsese direct aci, prăpădit de oboseală. Ascultă nepăsător explicațiile înaintașului său până în clipa când îi desfășură o schiță cu planul frontului și cu pozițiile tuturor unităților ce țineau de divizie. Atunci se așeză la masă, înviorat, parcă i-ar fi dat o băutură fermecată
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
te mănânce sărăcia... Toate au mers cum au mers, și mai mult bine decât rău, până ce a dat pacostea războiului peste bieții oameni. Feciorul era tocmai gata de oaste și s-a dus, că n-avea încotro, și s-a prăpădit nici nu se știe pe unde, prin cele țări muscălești, înainte de a se împlini un an. Cât l-a plâns și el, și fata, o, Doamne! Dar parcă lacrimile și bocetele au înviat vreodată pe morți? Acuma Dumnezeu să-l
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
străinătăți... Apostol Bologa numai acuma își dădu seama că nu se bucură de concediu. " Nici nu-mi bate inima că merg acasă, nici rău nu-mi pare că mi-au căzut în baltă planurile, se gândi el abătut. Și mă prăpădesc cu firea din pricina unei țărăncuțe..." Aruncă pe masă foaia de concediu și începu să se plimbe de ici-colo, cu mâinile la spate, pipăindu-și degetele în neștire. Atunci simți verigheta de logodnă în inelarul stâng și se opri trăsnit. De
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
vrut să-și risipească umbra de nemulțumire: ― Uite logodnicul meu, pe care îl cunoști din câte ți-am povestit despre el!... Să știi, adăugă apoi iar către Apostol, că dumnealui mi-a ținut tovărășie toată iarna, altminteri m-aș fi prăpădit de urît! Ofițerul de honvezi, fercheș, spilcuit, pudrat, ieși la iveală, mai îndrăzneț. Pe brațul stâng purta pardesiul Martei. Salută ceremonios, zăngănindu-și pintenii: ― Locotenent Tohaty... Urmă o pauză, fiecare așteptând să înceapă cellalt vorba. Tot Marta curmă tăcerea, cu
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
sărută mâna, murmurând câteva cuvinte. ― Acuma o să ne ierți, domnule, adăugă preoteasa, mereu roșie de rușine, aranjând masa. Ca la țară și ca în război... Altădată aveam și noi mai bine, dar cât a fost popa internat, cătanele ne-au prăpădit... ― Lasă, că-i bine, căprioară, zise Boteanu, mîngîind-o cu drag. Că doar Apostol nu-i străin... Ehe, tu erai în fașe când noi puneam lumea la cale în Năsăud! Preoteasa mai stătu până ce se așezară la masă, având mare grijă
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
vor mânca nici vacile, nici caii, si nici boii. Mâine, dacă va apărea soarele, se vor aduna iarăși în jurul căpițelor: cosași, femei, copii, toți vor întoarce brazdele, scuturându-și furcile în bătaia soarelui auriu. - Gheorghe, ia' n vezi să nu prăpădești fânul, murmura ostenita Anica, dar Gheorghe e departe. Ochii lui clipesc când și când, aprobator, dar el fluiera prin somn. Târziu, lătratul câinelui îl trezește brusc și se școala de-ndată răvășit. Prezența lui Azor în curtea lor este străveche
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
condiționat în fiecare cămăruță de pe țărmul Mediteranei. Serele și chimicalele asigură hrana populației: După cum știm consumăm destule fructe și legume turcești; micii producători stau cu roșii, portocale, lămâi, banane... Am văzut și cerșetori chiar în Konya, și mici întreprinzători, și prăpădiți printre culturi, și prostituate, și copii iuți ca spirtul să prindă o afacere ! În restaurante nu-s decât bărbați ! Femeile mai poartă feregea peste gură (în majoritate). Europencele sunt la mare căutare. N-aș zice că-s neapărat curve. Statul
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
clipe. În vreme ce alții plângeau, eu nu-mi putusem stăpâni râsul când am auzit versurile lui Coșbuc recitate cu un patetism fioros: „Din codru rupi o rămurea/ Ce-i pasă codrului de ea?”. Cred că și Bubi, acolo, în cer, se prăpădea de râs. C.Ș.: Am ajuns la sfârșitul istoriei vieții lui și nu mi-ai spus încă numele acestui om cu un destin atât de neobișnuit și care a făcut față nenorocirilor cu atâta curaj. A.B.: Da, se numește
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
Nu mi se pare mare ispravă a te detașa, ci a căuta să transformi. Dacă stau pe marginea drumului și privesc la toate lucrurile grotești și penibile care se întâmplă pe drum și nu fac nimic altceva decât să mă prăpădesc de râs, fără să încerc să le pun capăt, nu mi se pare un lucru pentru care pot fi admirat. Sigur că zilnic există o mie și unul de motive de râs, dar a sta azi și a râde într-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
această lume: să luăm naveta cealaltă, cea care se găsește în Sulaco. Trebuie să existe un mod de a o face să coboare până la noi. ― Există. Sau poate crezi că nu m-am gândit la chestia asta de când Ferro a prăpădit prima navetă, declară Hudson care se opri din marșul său nervos. E de ajuns un emițător cu fascicol de emisie îngust acordat pe frecvența comenzilor navetei. ― Știam, făcu ea enervată. M-am gândit și eu. Dar n-avem un aparat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
Jocul cu privitul sudurii i s-a părut și ei din cale-afară de grozav. Nu știu cât am privit la sudură, dar asta părea că ne-a legat pentru totdeauna. Când am ieșit, pata multicoloră ne juca în fața ochilor și noi ne prăpădeam de râs. Până să plecăm acasă ni s-au umflat ochii și ne curgeau lacrimile întruna. Am stat vreo câteva zile în pat, cu un bandaj din cartofi în jurul ochilor. Idila n-a durat prea mult. Din păcate, părinții fetei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
mai slobodă, da’ parcă și mneata prea stăteai toată ziua cu nasu-n cărți! - grăi spătarul Vulture către cel gras cu căciula de jder. Mneata citeai și noi strângeam dările. Dreptate era asta? Veneau leșii, mneata citeai. Pârjoleau tătarii, mneata citeai. Prăpădeau cazacii, mneata scriai. Noroc c-au venit și turcii și te-au schimbat, că eu unul mă săturasem. — Am vrut să fiu luminat, se tângui cel cu căciula de jder, abia ținându-se pe cal. N-am vrut să tai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
supăra mereu cuvântul: sărăcie; chiar și după ce-a aflat că, În Ardealul care mereu tot arde, când zici: sărăcie, vrei să spui mai degrabă: necaz, fleac - măcar pentru că la ei, În Ardealul lor, la un om sărac Îi zic: prăpădit... Ceea ce o face pe mama să zâmbească: la noi, prăpădit, Înseamnă adevărul, adică pierdut, rătăcit pe undeva - dar nu singur, ca omul Într-o pădure, ci ca un lucru pe care l-ai avut și nu-l mai ai; ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Împrejurimi, făcea el cum făcea și aducea „vânatul” la Mana, În curtea școlii: doar-doar m-oi da de gol, că sunt trimis de sovietici, cu misie... Zice tata, În continuare - și mult mai târziu, cu un an-doi Înainte de a se prăpădi: - Cum e și istoria asta făcută! Sau: cum o face geografia - sau dracul, de când Dumnezeu se scobește-n nas și doarme... Prin ’62, cred, mă Întorceam de la tine, din Bărăgan, trebuia să schimb la Brașov, am intrat la restaurant, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
va avea gust-bun - și o descânta-meneà: - Măi băieti, măi (de acea dată, nu mie mi se adresa - eu eram băi’țălu-moș’lui): ce-ai vrè tu s’ ieș’? Ai ișî tu o lingură din borș-di-pește - din ceala ce mă’liga prăpădește? ’Mbălsămat cu multă foai’-verdi-leuștean? ’Nroșât pi la răsuflarea gurii mele c-o mână di chiperi? Alt lemn, altă mâncare (chiar dacă nu tot de pește...): - Da’ tu, măi? Ce-ai vrè tu s’ eș’? Ai ișî tu o lingură di
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]