2,670 matches
-
aspect depresiv (un caz). Un singur caz pare că suferă de o patologie mai gravă notată în modul următor: „păstrează dificultăți de exprimare verbală, este instabil și recalcitrant, nu are deloc cunoștințe de nivel școlar, este vorba probabil de o psihoză”. Șapte pacienți sunt în plină adolescență (14-17 ani). Depărtarea medie față de primul episod depresiv inițial este de patru ani. Patru adolescenți nu par să fi avut dificultăți, sau au avut doar așa numitele dificultăți minore (unul dintre ei este considerat
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
inhibiție anxioasă, recădere depresivă, nervozitate și ticuri). În sfârșit, doi pacienți sunt tineri adulți (20-21 ani: depărtarea medie: 8,5 ani). Ambii par să prezinte o patologie destul de importantă: trăsături de personalitate de tip paranoic și homosexualitate cu apariția unei psihoze monopolare pentru unul dintre ei, episoade depresive repetate cu tentative de suicid pentru celălalt, considerate ca fiind o psihoză depresivă monopolară. Trebuie, totuși, să temperăm pesimismul pe care l-ar genera constatările anterioare, cu referire specială la ultimii doi pacienți
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
5 ani). Ambii par să prezinte o patologie destul de importantă: trăsături de personalitate de tip paranoic și homosexualitate cu apariția unei psihoze monopolare pentru unul dintre ei, episoade depresive repetate cu tentative de suicid pentru celălalt, considerate ca fiind o psihoză depresivă monopolară. Trebuie, totuși, să temperăm pesimismul pe care l-ar genera constatările anterioare, cu referire specială la ultimii doi pacienți, în măsura în care cazurile care prezintă tulburările cele mai importante sunt în același timp și cele care sunt în continuare urmărite
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
de orice analiză și abordare psihopatologică, o relativă ignorare a caracteristicilor psihologice și psihodinamice ale adolescenței. Totuși această „prezentare” semiologică are un merit: acela al expunerii cu claritate a riscurilor stabilirii în exces a unui diagnostic de schizofrenie sau de psihoză la această categorie de vârstă (între 15-25 ani), cu implicațiile terapeutice pe care le antrenează. Acest risc este cu atât mai mare cu cât episodul depresiv este însoțit de simptoame numite „psihotice” (mai ales delir și halucinații), congruente sau nu
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
însoțit de simptoame numite „psihotice” (mai ales delir și halucinații), congruente sau nu dispoziției. Din acest punct de vedere diagnosticul de criză delirantă acută, foarte caracteristic nosografiei franceze, reprezintă exemplul ambiguităților semantice ce pot conduce la ipoteze cvasi semantice de „psihoze”, cadru diagnostic cu implicații care sunt adesea foarte dăunătoare subiectului. În acest capitol, după o scurtă abordare istorică, vom prezenta mai întâi situația tulburărilor bipolare la adolescență, apoi a episoadelor delirante acute, pentru a face apoi unele considerații privitoare la
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
de vârstă 15-20 ani. Această situație nosografică des întâlnită era direct înscrisă în modelul kraeplian al afecțiunilor mentale. „Regula lui Jaspers” clasică recomanda „acordarea unei poziții privilegiate” simptoamelor psihotice față de simptoamelor timice. Această regulă a condus la o supradiagnosticare a psihozei și a schizofreniei, situație ce a fost denunțată de numeroși autori la începutul anilor optzeci, între care și de Pope și Lipinski (1978; 1980). Cahn (1991) relatează într-un studiu recent despre unele cazuri clinice de „catastrofă psihotică” la adolescență
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
dispoziție congruentă comportamentelor psihotice; - antecedentele familiale; - schimbarea dispoziției indusă prin tratament antidepresiv. În același mod, Halfon, Dugas și colab. (1986) analizează retrospectiv simptomatologia a 21 de adolescenți cu vârste între 13 și 19 ani diagnosticați cu „tulburare timică”, „schizofrenie” sau „psihoză schizo-afectivă”. Acești autori aduc următoarele argumente în favoarea tulburărilor timice: - antecedente familiale privind manifestarea tulburărilor timice la rude de gradul întâi; - delir și halucinații în funcție de dispoziție; - mare sensibilitate la testul cu dexametazonă la adolescenții deprimați cu manifestări psihotice; - eficiența litiului în
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
să se exprime în termeni de „ruptură psihotică”, deși constată prezența clinică a oscilațiilor de dispoziție, decât în termenii patologiei timice. În ciuda acestor constatări repetate, poziția academică nu se schimbă și articolul lui Samuel-Lajeunesse și Heim (1994) din EMC asupra psihozelor delirante acute este un bun exemplu în această direcție. Constatând în același timp: - că „tulburările timice sunt practic constante”; - dificultatea stabilirii diagnosticului diferențial al acestor episoade cu stări maniacale „în legătură cu care cunoaștem frecvența cu care se manifestă simptoamele delirante și
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
același timp: - că „tulburările timice sunt practic constante”; - dificultatea stabilirii diagnosticului diferențial al acestor episoade cu stări maniacale „în legătură cu care cunoaștem frecvența cu care se manifestă simptoamele delirante și confuzionale”; - că există „numeroase studii care au ajuns la concluzia că psihozele delirante acute nu erau decât stări distimice nediagnosticate”; - că „apartenența la grupul de psihoze maniaco-depresive este întărită de studiile familiale”. În ciuda acestei multitudini de constatări în favoarea unei posibile origini timice, acești autori propun ca „tratamentul chimioterapeutic să se bazeze în
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
episoade cu stări maniacale „în legătură cu care cunoaștem frecvența cu care se manifestă simptoamele delirante și confuzionale”; - că există „numeroase studii care au ajuns la concluzia că psihozele delirante acute nu erau decât stări distimice nediagnosticate”; - că „apartenența la grupul de psihoze maniaco-depresive este întărită de studiile familiale”. În ciuda acestei multitudini de constatări în favoarea unei posibile origini timice, acești autori propun ca „tratamentul chimioterapeutic să se bazeze în principal pe neuroleptice”! O astfel de atitudine continuă să respecte „regula lui Jaspers” și
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
dimensiunea depresiei, sau mai exact de a renunța, inerentă adolescenței (vezi capitolul 6). Această dificultate este cu atât mai mare cu cât tânărul adolescent prezintă semnele unei fragilități psihopatologice anterioare: tulburare a personalității de tip limită sau narcisiacă, antecedent de psihoză infantilă mai mult sau mai puțin stabilizată, nivel intelectual (QI) la limită sau inferior, tulburări anxioase marcate de o angoasă patologică a separării... În toate aceste situații, fragilitatea și vulnerabilitatea planului identitar fac dificile, aproape imposibile, identificările obiectuale necesare pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
o consultație la un alt medic. Jeanne a fost supravegheată într-o clinică de pedopsihiatrie de la vârsta de 6 ani pentru tulburări grave de personalitate, asociate unor angoase majore de separare, tulburări de somn intense; a fost evocat diagnosticul de psihoză a celei de a doua copilării. Nivelul său intelectual este normal/la limită (QIG: 86, verbal: 87, performanță: 88), dar ea este în situația unui eșec școlar. Revăzută la vârsta de 11 ani și jumătate, diagnosticul este următorul: „patologie anaclitică
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
puțin convingătoare (Lewinsohn și colab., 1994: o depresie majoră ar fi moderat predictivă; Wichstrom, 2000: persistența ideilor suicidare după prima tentativă). Alte studii izolează unii factori care par mai specifici pentru recidivă dintre care cităm: - existența unui diagnostic psihiatric de psihoză sau de personalitate patologică la adolescent, stadiu limită în special (Davidson și Choquet, 1988: Jeammet și Birot, 1994); - antecedente familiale patologice, alcoolism în special (Pfeffer și colab., 1994); - antecedente de abuzuri sexuale la care doar frecvența pare a fi corelată
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
general favorabilă, 40% cu o evoluție intermediară, fie foarte lent pozitivă fie staționară, simptoamele persistente fiind adesea destul de invalidante, ultimul sfert cunoscând o evoluție clar negativă, atât din punct de vedere social (marginalizare, neimplicare etc.) cât și psihiatric (tulburări severe, psihoze confirmate etc.). În sfârșit, din cei 44 de pacienți regăsiți, 2 au decedat prin sinucidere (3,3% din populația inițială: procent aproape similar celor prezentate în celelalte studii). 11. ÎNȚELEGERE: ABORDARE PSIHOPATOLOGICĂ Așa după cum am spus deja, tentativa de suicid
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
fi asociată în mod simplu unei „crize a adolescenței”) la un punct de vedere în mod clar psihopatologic, cel al clinicienilor mai întâi, care consideră că o tentativă de suicid în adolescență este întotdeauna consecința unei tulburări grave asociată cu psihoza (poziția unor autori cum ar fi Laufer, 1989 sau Ladame, 1981) apoi la cel al noilor studii epidemiologice din anii ’70-’80, în care se multiplică „descoperirile” unor indicatori de risc îngrijorători la subiecții care au avut o tentativă de
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
câte puțin să repereze și să eticheteze o emoție cum ar fi mânia, tristețea, angoasa. După Kestenbaum (1989) această abordare este un adaos adesea necesar și prealabil unei psihoterapii de tip analitic, în special în cazul unei dezorganizări psihice grave (psihoză afectivă acută); - abordările mixte. Nu vom detalia aceste terapii în măsura în care teoriile care le susțin depășesc cu mult cadrul adolescenței, ceea ce nu înseamnă, în mod evident, că acestea nu sunt potrivite acestei vârste. Organizate în sesiuni de opt până la douăsprezece ședințe
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
cum sunt prețul de cost scăzut și acțiunea rapidă pot fi diminuate de efectele adverse, efecte adverse care pot varia de la cele cosmetice (creștere în greutate, facies cushingoid) până la probleme medicale de o seriozitate deosebită (infecție, diabet, hipertensiune, osteoporoză, depresie, psihoză). Există câteva măsuri relativ simple care odată luate pot minimaliza aceste efecte secundare. Prima dintre ele este o dietă hipocalorică, cu puțini carbonhidrați și de asemenea o dietă hiposodată. Toți pacienții trebuie supuși unui tratament cu calciu și vitamina D
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by VICTOR TOMULESCU, IRINEL POPESCU () [Corola-publishinghouse/Science/92114_a_92609]
-
rurale În țară, mai precis pentru realizarea unei noi reforme agrare, care să ducă la Împărțirea marilor proprietăți către țărani. Nu se pomenea nimic despre colectivizarea după modelul sovietic, deși exista În societatea românească, Îndeosebi În mediul rural, o adevărată psihoză În acest sens. Strategia comunistă nu putea să nu țină cont de puternicul sentiment de proprietate care Îi caracteriza pe țăranii români. O declarare deschisă a adevăratelor intenții ale extremei stângi ar fi reprezentat un act de sinucidere politică. și
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]
-
se obține prin administrare de naloxon la animale care au primit cronic intracerebro-ventricular enkefalină sau endorfine (sindrom de abstinență). Având în vedere implicarea opioidelor endogene în comportamentul motor, psiho-afectiv și psiho-senzorial, s-au obținut dovezi privind participarea lor în mecanismul psihozelor endogene (schizofrenie și psihoze afective). II.8.6. HORMONI LOCALI LIPIDICI În ultimii ani a fost descrisă o nouă cale de metabolizare a acizilor grași polinesaturați formatoare de lipoxine (Mc Mahon și colab., 2001), ale căror structură și acțiuni biologice
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
de naloxon la animale care au primit cronic intracerebro-ventricular enkefalină sau endorfine (sindrom de abstinență). Având în vedere implicarea opioidelor endogene în comportamentul motor, psiho-afectiv și psiho-senzorial, s-au obținut dovezi privind participarea lor în mecanismul psihozelor endogene (schizofrenie și psihoze afective). II.8.6. HORMONI LOCALI LIPIDICI În ultimii ani a fost descrisă o nouă cale de metabolizare a acizilor grași polinesaturați formatoare de lipoxine (Mc Mahon și colab., 2001), ale căror structură și acțiuni biologice sunt în studiu. Sistemele
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
insuficiența răspunsului glicemic. Hipoglicemia activează regiuni largi ale creierului, nu numai hipotalamusul, ci mai ales cortexul medial. Manifestările sunt hipotensiune ortostatică, astenie, răspuns adrenergic la stres deficitar, incapacitatea de a crește frecvența cardiacă la efort și stres etc. Sindromul Wernicke-Korsakoff (psihoză Korsakoff, encefalopatie etilică, boală Wernicke) Este produs de deficiența de tiamină (vitamina B1) condiție cunoscută și sub denumirea de beri-beri. De obicei se datorează abuzului de alcool. Produce mai ales tulburări de vedere, ataxie și tulburări de memorie. Sindromul este
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
de deficiența de tiamină (vitamina B1) condiție cunoscută și sub denumirea de beri-beri. De obicei se datorează abuzului de alcool. Produce mai ales tulburări de vedere, ataxie și tulburări de memorie. Sindromul este o manifestare combinată a celor două afecțiuni, psihoza și encefalopatia, numite după doctorii Sergei Korsakoff și Carl Wernicke. Encefalopatia se caracterizează prin: confuzie, nistagmus, oftalmoplegie, anizocorie, ataxie, reflexe pupilare lente, cu evoluție progresivă către comă și moarte. Psihoza prezintă amnezie anterogradă și retrogradă, confabulație și halucinație. Se consideră
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
memorie. Sindromul este o manifestare combinată a celor două afecțiuni, psihoza și encefalopatia, numite după doctorii Sergei Korsakoff și Carl Wernicke. Encefalopatia se caracterizează prin: confuzie, nistagmus, oftalmoplegie, anizocorie, ataxie, reflexe pupilare lente, cu evoluție progresivă către comă și moarte. Psihoza prezintă amnezie anterogradă și retrogradă, confabulație și halucinație. Se consideră că encefalopatia este rezultatul deficienței severe și acute de vitamină B1, în timp ce psihoza este o sechelă neurologică cronică a acesteia. Forma metabolică activă a tiaminei este difosfatul, care are rol
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
caracterizează prin: confuzie, nistagmus, oftalmoplegie, anizocorie, ataxie, reflexe pupilare lente, cu evoluție progresivă către comă și moarte. Psihoza prezintă amnezie anterogradă și retrogradă, confabulație și halucinație. Se consideră că encefalopatia este rezultatul deficienței severe și acute de vitamină B1, în timp ce psihoza este o sechelă neurologică cronică a acesteia. Forma metabolică activă a tiaminei este difosfatul, care are rol de cofactor în metabolismul glucozei, unde activează enzimele ciclului acizilor tricarboxilici, catalizând oxidarea piruvatului, a -cetoglutaratului și a aminoacizilor cu catenă ramificată. Ca
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
spațiale, ale schemei corporale), scrierea în oglindă (este în raport cu tulburările spațiale și cu o dominantă hemisferică stângă rău stabilită), crampe (expresie a conflictelor afective pe un teren de debilitate motrică). Se descriu tulburări în epilepsie (scrieri preparoxistice și postparoxistice, schizofrenie, psihoză maniaco - depresivă, isterie etc.). Considerăm important să menționăm că grafiterapia se recomandă în diverse cazuri de tulburări motorii și psihice, obținându-se atât ameliorări grafice cât și caracteriale și psihologice sau chiar fiziologice (Trillat). În concluzie, scrisul este acea mișcare
PSIHOLOGIA MEDICALĂ: COORDONATE APLICATIVE by Viorel ARMAŞU, Iuliana ZAVADOVSCHI () [Corola-publishinghouse/Science/100959_a_102251]