2,516 matches
-
iubesc? — Da, dar nu mă supăr dacă aud asta din nou. Deci, ne mai dăm Încă o șansă? Ce zici? Gura ei Înflori Într-un zâmbet uriaș care amenința să-i Înghită toată fața. Se aplecă peste masă și-l pupă. Zic: desigur! Vara următoaretc "Vara următoare" După câteva săptămâni În turneu prin țară, piesa În care juca Saul ajunse În fine În West End. Premiera a fost un triumf răsunător. Saul primi ovații de la publicul care aplaudase În picioare cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
mai fericită decât orice pentru tine și Saul. A fost absolut genial. Nimeni nu merita asta mai mult ca el. A tras din greu. Știu și sunt foarte mândră de el. Ruby o Îmbrățișă pe prietena ei strâns și-o pupă. Nu lipsesc mult. Dacă apare Sam, spuneți-i că-l caut. Ruby a crezut că Sam ar putea fi afară pe terasă, dar nu era. De fapt, terasa era aproape goală. O ploaie măruntă Începuse să cadă și oamenii se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
-ți schimba hotărârea În legătură cu banii de la Buddy. Îi meriți. —OK, spuse ea după o vreme, poate că ai dreptate. Chiar am dreptate. Ce altceva pot să mai spun decât mulțumesc și că te iubesc? Se aplecă spre el și-l pupă pe buze. —Și eu te iubesc. Fața ei era toată numai zâmbet. Apoi Își ridică privirea spre cer. — Deci Saturn m-a ajutat și pe mine În fine. Cine-ar fi crezut? —Saturn? Am pierdut firul. Despre ce vorbești? A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
Cap de Șobolan. „E, cât am fost eu slugă la comuniști să apuci să fii tu primar, c-am auzit că vrei să candidezi. Și de-ar da cineva să se Împlinească vorba mea, atunci să știi că n-o să pupi primăria nici măcar o zi, că eu nu am fost slugă la nimeni, băi puță ce ești!” „Da’ ce te-ncingi așa, bre, Moș Pulă! Vrei să spui că n-ai tras foloase de pe urma comuniștilor? Ai fost brigadier la CAP și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
colorată și câte mai erau trebuincioase de la el le puteai Închiria sau cumpăra. Sifoanele de la el se Încărcau și tot el mijlocea tocmelile cu taraful de țigani. Bucătar nu putea fi decât el Însuși, pe un preț bun, altfel nu pupai cort și toate celelalte. Avea tuciuri mari În care fierbeau sarmalele și ciorba, cuțitoaie Îndemânatice, satâre, o mașină enormă și bine ascuțită pentru tocat carne. În calitate de bucătar, el nu punea mâna pe nimic, În afară de o lingură cu care gusta. Stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
sculatul ideii Scurtul o auzise la școală, de la unul mai mare, care le arăta mucoșilor, după ce-l rugau Îndelung, ce de păr negru și cârlionțat avea el dincolo de prohab. Blondul râse și el și-i pofti pe ceilalți să-l pupe drept În curul cel alb, dacă-i stârnește așa de tare. Merseră către altă japșă, dar fără vreun folos. În cea de-a treia găsiră un șarpe care Înghițise un ou și-l omorâră cu un băț. Blondul se ținea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Cătănuță se cam certase cu tatăl cel aspru și ursuz. Bătrânului nu-i plăcea cu nici un chip fata pe care pusese ochii fiu-său cel necopt și legat la minte. „E curvă!” țipase, privindu-și odrasla În ochi. Fata se pupase și cu alții Înaintea lui Cătănuță cel tânăr. N-ar fi fost În stare să Îngăduie asemenea pângărire: fiul său să pună gura unde puseseră și alții botul, să frământe țâțele și curul pe care alții, Înainte, le mozoliseră și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
mea!” Apoi, spre ușă: „Dați-i bătaie, băieți!”. Pe muzică de marș intrară, cu instrumentele În brațe sau atârnate de gât, alde Căloi. Bărbații din jurul mesei urlară de bucurie și se repeziră să-l ia În brațe și să-l pupe pe Director. Ochii li se cam Împăienjeniseră de la lacrimile beției, se băteau pe spate, vorbeau despre orice, dovedind mare știință În toate. De mâncare aproape că nu se atingeau - Își umflaseră bine burțile chiar de la mizilic -, așa că Înainte cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
nu mai facă altă dată. Așa, tot satul avea lemn bun, de stejar sau cer, cumpărat la prețuri de zece ori mai mari decât cele oficiale, iar burțile pădurarilor și milițienilor se rotunjeau, dând semn semeț de bunăstare. Școala nu pupa În mod normal lemne, ci numai cărbuni, cu care Îngrijitorii nu se prea descurcau, că nu ardeau cum trebuie, miroseau urât și se aprindeau greu. Directorul, nebun cum era, obținuse, totuși, niște bonuri de lemne cu intervenții de pe la județ, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
care Directorul o luase ca plocon pentru ăi de la Ocol, ca să grăbească lucrurile și să nu ne țină o săptămână pentru o Încărcătură de lemn - vai de mama lui! - de plop. Hristu a dat primul glas frământărilor noastre: „N-o să pupăm nici o Înghițitură de la ăsta!” zice el, făcând semn cu capul spre cabină. „Nici vorbă!” Întărește nea Mitu, care, pe atunci, n-aveți voi de unde ști, nu avea porecla de Păcătosul. Dordonică, trecut prin greutăți și rele pe care noi, ceilalți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
zice el cu prefăcută umilință, i-a iertat pe toți, așa cum șade bine unui bun credincios. Tot de când s-a Întors, bate de zor potecile bisericii, că nu mai au loc babele de el să-și facă mătăniile și să pupe mâna părintelui. Deși câte unul dintre părinții fetelor care luaseră de la el lecții private Îi mai trage, cu fereală - ca să nu afle lumea că fusese făcut de rușine - câte o mamă de bătaie, conflictul Începe să fie uitat, iar nărăvitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
singur pe la patru dimineața, bea vin roșu dintr-o oală de pământ și mușca cu pasiune dintr-o gâgâlice de pepene murat. Sosirea celorlalți netoți se prea poate să-i fi umplut sufletul de bucurie. S-au Îmbrățișat, s-au pupat, și-au băloșit unii altora obrajii. Cu ajutorul graiului articulat au avut mari dificultăți În a se Înțelege. Până la urmă, Însă, vestitul Dumnezeu al bețivilor i-a făcut să cadă de acord asupra programului propus de familistul Vieru pentru Încheierea apoteotică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
multă vreme și el nu-și dăduse seama. Se prefăceau că se află În toiul unei vânători de guguștiuci, dar Ectoraș știa că mințeau, pentru că le lipseau lanternele. Cățelu, oarecum Îngrijorat și foarte grav, Îl Întrebase pe Îndrăgostit dacă o pupase pe acea fată. Ectoraș, zăpăcit, ghicise că se ascundea o capcană după nevinovata Întrebare Însă, pe de altă parte, cu greu se Împotrivea Îndemnului de a se făli un pic cu isprava lui pe tărâmul atât de misterios al iubirii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
isprava lui pe tărâmul atât de misterios al iubirii. Răstignit Între cele două porniri, Ectoraș nu scosese decât un mormăit din care nu se Înțelegea nimic. Celălalt, tot grijuliu, Îi explicase că n-ar fi fost deloc bine să o pupe bot În bot, căci știa toată lumea că zglobia chitaristă avea niște apucături al naibii de scârboase, iar nefericitul de Ectoraș ar fi sărutat, odată cu buzele ei, și un sfert dintre podoabele băieților satului care aveau voie să intre În discoteca de la Căminul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Schweindi al ei. KARLI (arată către frumoasa Pereche): Se prea poate ca cei de colo să nu se pocnească de loc, că sunt prea fini pentru așa ceva. Se prea poate ca să fie prea fini ca să și-o și tragă. Se pupă și cu asta basta. Sunt din soiul care, probabil, nici nu miros a oameni. HASI: Ce știți d-voastră despre puritatea inimii, domn' Karli. Există oamni care sunt ca făcuți pentru aceste chestii grozave. Trebuie numai să aștepți, până când lumea
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
o tristețe. Oamenii ăia de colo își pot permite să cumpere o tristețe când au chef, fără să trebuiască să sufere de dureri. Asemenea oameni se mângâie unul pe altul și sunt triști, pentru că sunt atât de fericiți, sau se pupă, pentru că știu exact, că tristețea este cea mai bună prietenă a norocului. (Karli îi dă o scatoalcă peste frunte și-i clatină capul) SCHWEINDI (zelos): Oamenii ăstia sunt oameni fără băgare de seamă, oamni rari, dar fini și plini cu
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
fost o mizerie, a fost cu siguranță o aluzie. (toți ridică mirați capul și o privesc pe Hasi) JÜRGEN: Vedeți d-voastră, așa ceva este cădere în păcat. Asta este ca și cum cineva în Paradis face o plimbare și peste tot se pupă gazelele cu leii, și dă peste o vâlcea plină cu doze cu bere, pielițe de cârnați, șervețele și prezervative folosite. Și dintr-o dată, cu o singură mișcare devine întregul Paradis un loc de picnic plin cu megieși de-ai noștri
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
de o viață măreață Nici un om (bea) Numai oameni zilnici Și un președinte zilnic Când poporul are parte de o salopetă de muncă generală Când poporul iar a făcut pe el Atunci un președinte se împiedică în ogorul roditor Și pupă sfecla de halit Și apoi se lasă scărpinat mai departe de către poporul german Pentru că pantofii de lac strălucitor de negri în umbrita coasă Pentru că poporul trebuie să pășească Pentru că întregul popor trebuie să fi pășit Pentru că el vrea Poporul Reprezentanții
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
nu ești beat. EL: Dacă spui că ar trebui să mă îmbolnăvesc, atunci mă pun la zid și mă împușc. Și imediat devin al tău, un prieten învățat, un ghid prietenos ca o scăpare din îngrozitorul tău peisaj, unul care pupă bucuros mâna fundului. Este oribil, și tot ceea ce poate să însemne așa ceva, că tot ceea ce este de necrezut mai întâi trebuie sfârtecat. EA: Istoveala vieții... asta obosește. Poate, cine știe, o să ne întâlnim din nou. Când totul va fi ars
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
către compozitor) are un drept îngrozitor, dreptul total. E cel mai uriaș drept în universul ăsta, cel mai înalt și frumos drept total. El este ultimul sunet din viața mea. (îl privește galeș) IMPRESARUL: Târfă, mortăciune cu pizdă... nu-l pupi tu pe ăsta în vecii vecilor... niciodată. COMPOZITORUL (impresarului): Și tu nu o să pupi niciodată seria ta de figurante pizdoase în corpul tău obscur și șvăbuit în cel mai înalt grad... în vecii vecilor... niciodată, haha. (cântăreața plânge în hohote
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
universul ăsta, cel mai înalt și frumos drept total. El este ultimul sunet din viața mea. (îl privește galeș) IMPRESARUL: Târfă, mortăciune cu pizdă... nu-l pupi tu pe ăsta în vecii vecilor... niciodată. COMPOZITORUL (impresarului): Și tu nu o să pupi niciodată seria ta de figurante pizdoase în corpul tău obscur și șvăbuit în cel mai înalt grad... în vecii vecilor... niciodată, haha. (cântăreața plânge în hohote, pianista rânjește răutăcios) MECENA: Liniște, acum trebuie să deviem totul, rogu-vă frumos, să
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
PIANISTA: Putina de presat Strigătul apăsării Putina morții Conotația durerii Mereu sincron în afirmații Durerea se eliberează dedesubt Nici o spumă moștenită la lene de la buzele aventuroase Pumnul gata lovit din nou în stomacul făcut țăndări Strada se întinde peste noi Pupă burta de grăsime Muzica interpretează Interpretarea Interpretăm conținutul lipsei de conținut Interpretăm cu pasiune lipsa pasiunii A VORBI, A CĂLCA, A LOVI, A FUTE coada sângelui. COMPOZITORUL (o ia melodramatic în brațe): Defecțiune Sunet fals Promițători de tot felul Lumina
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
în descrierea primei nopți împreună a celor doi proaspăt căsătoriți, decrepitudinea lui Ianuarie și exacerbarea propriilor performanțe sexuale, de care este mult prea orgolios, nu puteau decât să-i stârnească repulsie tinerei Mai: „A slobozit un cântecel voios/ și a pupat-o foarte pofticios,/ Simțindu-se ca mânzul de zglobiu/ și ca o coțofană guraliu./ În timp ce behăia cântând, la gât/ Guși lungi de piele-i bâțâiau urât.../ Ce-a zis în sine Mai doar Domnul știe,/ Văzându-l în izmene, cu
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
cele mai solide că în Vandana între anii 1286 și 1307 n-a domnit nici un cneaz cu numele Robert. Pe care l-a numit "Cneazul Apocrif". 23. Din punctul de vedere al legii, Raul nu mai are voie s-o pupe pe Mia Raul (de 14 ani) s-a îndrăgostit orbește de Mia (15 ani). Cei doi adolescenți obișnuiau să se întâlnească pe ascuns în șopronul din fundul curții părinților Miei. Când la 16 septembrie (după unele surse în 1947, după
[Corola-publishinghouse/Science/1517_a_2815]
-
poporul din fostul Regat Vandana a întărit prin urale prelungi, curtea părinților Miei a rămas în Republica soră Vandana de Nord, iar curtea părinților lui Raul în Republica soră Vandana de Sud. Într-o seară, când cei doi adolescenți se pupau de mama focului în șopronul din curtea părinților Miei, rămasă în Republica soră Vandana de Nord, au năvălit peste ei grănicerii și l-au arestat pe adolescentul Raul fiindcă a trecut clandestin granița din Republica soră Vandana de Sud. Condamnat
[Corola-publishinghouse/Science/1517_a_2815]